Wat was jouw verklaring dan, MijnGerrit?

Wat een mooie uitleg Gerrit!

Roberto hoe is het nu? Wat is je plan?

Anderen helpen is mooi! Ooit dacht ik zelf dat de waardering daarvoor voor mij tekortschoot. Vervolgens ging ik het benoemen als "geven" met mijn eigen verantwoordelijkheid daarvoor.

Maar het bleek ingewikkelder te liggen. Het is nu veel vaker zo dat ik mijzelf er prettig bij mag voelen en mezelf waardeer met intrinsiek goede bedoelingen. En

ik mag ook Nee zeggen als ik zelf meer ruimte nodig heb.

De stress die er verder kan ontstaan bij mij komt veeleer voort uit het "moment" waarin ik in het dagelijks leven niet goed kan reageren op directe negatieve prikkels.

Die zijn enorm verbonden met trauma; onverwerkte dingen, zo erg dat ik het negatieve opsla maar in mijn hoofd bewaar voor de volgende keer. En van daaruit komt er een stapeleffect en dat zoekt toch zijn weg naar buiten... (Voor een ander kan dat behoorlijk verkeerd overkomen)

Ik was het oudste meisje vroeger in een groot gezin en werd voor van alles verantwoordelijk gehouden; dat heeft meermalen machteloos gemaakt, nog afgezien van traumatische ervaringen die later op mijn pad kwamen.

Alcohol laat je eventjes denken dat er niets aan de hand is (en zelfs dat je even voor jezelf zorgt) maar niets is minder waar. De reden van vastlopen dient onderzocht te worden en het is helend om daar ruimte en begrip voor te leren ondervinden door anderen (hulpverlening?)

Hoe ervaar jij dat?

Gerrit, op een bepaalde manier herken ik dit wel.

Vandaag 'moet' ik eigenlijk iets doen voor iemand, maar raak nu helemaal in de stress.

Ik heb al wat lichamelijke klachten (ontwenningsverschijnselen?), maar die worden nu erger.

Ik heb mij nu voorgenomen dat ik eerst wacht tot deze man mij belt.

In plaats van zijn verantwoordelijkheid over te nemen.

Smart, alcohol ontspant even, maar geeft tegelijkertijd weer stress. Als ik niet drink voel ik mij beter. Mijn plan is nu om (weer) te stoppen.

Ben bang om dat in een keer te doen, van de ene dag op de andere.

Morgen stoppen werkt niet, want morgen komt nooit.

Welkom terug Roberto

Gisteren de eerste stap genomen (met een fles sherry en wat pilsjes op).

Het was een heftige dag vandaag, met gelukkig nieuw opgedane inzichten via dit forum.

Ik had mij voorgenomen om vandaag niet gelijk te stoppen, maar voorzichtig af te bouwen.

Er stond nog een aangebroken blikje bier, gisteren slechts een slok van genomen.

En een bodempje sherry.

Die heb ik vandaag zolang mogelijk laten staan.

Als vrijwilliger 'help' ik een aantal mensen.

Dat helpen, zonder verantwoordelijkheid over te nemen, is mij vandaag gelukt.

Daarbij gaat het om een zeer ernstige situatie, niet om alledaagse burenhulp.

Ik kon het niet laten om bij een ander te controleren hoe het er mee staat.

Klonk ook zeer verontrustend.

Soms kom ik in gewetensnood.

Moet ik ingrijpen, of niet?

ps mijn voornemen was om 3 halve liters bier te kopen, zijn er 4 geworden.

Ik koop altijd 1 meer dan ik voorgenomen had.

Voor de zekerheid...

Als je bang bent om in een keer te stoppen dan zou ik me even melden bij je huisarts. Sowieso wel een goed idee, volgens mij. Elke huisarts heeft ervaring met mensen met alcohol problemen. Ze kunnen je echt een eindje op weg helpen.

Ik ben al eerder met behulp van chlooriazepoxide gestopt, ging vrij goed. Begonnen met 3 x 25 mg per dag. Ben wel blijven hangen op 10 mg per dag. Gisteren 30 mg geslikt. Dat vind ik eigenlijk niet goed. Zonet 5 mg. Ik heb pillen van 5 mg.

Ja, Bor, dat was ook de bedoeling en was ook gelukt.

Alleen ben ik toch weer langzaamaan begonnen met drinken.

Toen een tweede keer noodgedwongen gestopt vanwege een ziekenhuisopname vorig jaar mei.

Dat heb ik een aantal maanden vol gehouden.

Op mijn verzoek heeft mijn huisarts toen pillen van 5 mg voorgeschreven, waarvan ik er 2 tegelijk slik 's morgens.

Dat was met de bedoeling om te kunnen halveren en later stoppen.

Ik ben op die 10 mg blijven hangen, slik soms 5, soms 15.

Ik sta niet onder begeleiding van een arts, mijn huisarts doet dat niet. 

En wat nu te doen denk ik nu.

Sorry, ik heb geen ervaring met zo afbouwen en medicatie.

Mijn gevoel zegt toch een arts opzoeken?

In ieder geval wijsheid en sterkte gewenst!

Ik probeer nu mijn alcoholgebruik drastisch te minderen met het doel: stoppen.

Die 10 mg maak ik mij nu niet zo druk over. In ieder geval de dosis niet verhogen.

Die medicatie is een herhalingsrecept van mijn huisarts.

De maximale dosis die een arts mag voorschrijven is 100 mg per dag.

Gisteren heb ik nog 3 halve liters bier gedronken, de vierde na een slok laten staan.

Ik heb last van mijn maag, drinken is eigenlijk levens gevaarlijk.

Koken en gaan eten helpt wel tegen de trek.

quote; Ik heb last van mijn maag, drinken is eigenlijk levens gevaarlijk.

Ja Lady Jane, dat moet ik mij goed voor ogen houden.

Vorig jaar heb ik een maagperforatie gehad, spoedoperatie, twee dagen onder narcose, drie dagen intensive care, weekje op een gewone afdeling.

Komt volgens de chirurg vaak voor bij alcoholisten.

Na 12 dagen ziekenhuis + delirium was stoppen niet zo moeilijk meer.

Ik stond toch al 12 dagen droog.

Toch langzaam weer teruggevallen.

Mooi weer, eind van de middag glaasjes port voor het eten, et cetera.

Twee jaar geleden ben ik begonnen om allerlei patronen te doorbreken.

Dat is toen ook redelijk gelukt.

De laatste paar weken herkende ik oude patronen: uitstelgedrag, eten kopen en in de koelkast laten liggen i.p.v. op te eten, et cetera.

Zonet maar weer eens een eindje wezen fietsen, vorig jaar deed ik dat dagelijks.

Lichamelijk voel ik mij niet goed.

Deels stressverschijnselen, deels beschadiging door de alcohol.

Ja Lady Jane,

Ik heb er een paar pilsjes voor nodig gehad om dit op te kunnen schrijven.

Als ik jouw reactie lees denk ik: je confronteert mij keihard met iets wat ik zelf wel weet.

Met welke bedoeling, vraag ik mij nu af?

Dit is exact een goed voorbeeld van de kleine irritaties die mensen bij mij oproepen.

In eerste instantie reageer ik daar spontaan op.

En later, met wat alcohol op, komt de irritatie pas naar boven.

Dat is dus mijn grootste probleem.

Ik erger mij aan de meest kleine dingen die mensen zeggen / schrijven.

Die geven mij stress.

Het duurt een paar uur voordat het tot mij doordringt.

En spaar verder alles op tot ...

Het is voor mij ondoenlijk om op al die kleine ergernisjes direct te reageren.

Hoe, wat wanneer is voor mij dan nu de vraag?

quote; Ik heb last van mijn maag, drinken is eigenlijk levens gevaarlijk.

Quote: Het is voor mij ondoenlijk om op al die kleine ergernisjes direct te reageren.

Wil je überhaupt op al die kleine ergernisjes reageren? Of heb je er misschien meer aan om ze van je af te laten glijden?

O herkenbaar!

Ergens zit een OUDE pijn en die wordt dan getriggerd door in dit geval L jane.   ??

Belangrijk om dat te onderzoeken Roberto.

Nee Quinn, dat glijdt niet van schouders af, daar zit wat onder! Althans ik meen het behoorlijk te herkennen.

En wellicht Quinn zou je zelf ook eens verder kunnen kijken: hoezo ... misschien van je af laten glijden? Hoezo? Zou het niet kunnen dat dat losjes afglijden niet lukt?

(ja ... op een andere manier afglijden ja ja ja) Eens serieus nemen misschien?

(ik denk dat ik in een eerdere posting ook al te veel op je huid zat Roberto)

Hee Roberto: blijf het er maar over hebben, benoem het maar - ook naar mij.

Op den duur wordt duidelijk wat er onder zit. Echt.

Je bent slim genoeg om te weten dat je niet moet gaan drinken om een reactie van anderen...

doe dat om een betere reden!

Fijn dat je hier bent. Ik hoop dat er hier iets voor je te halen is!

ik herhaalde je eigen zin Roberto

omdat die mij het meeste raakte.

Quinn en Smart,

Nee, ik wil niet op al die kleine ergernisjes reageren.

Maar laten afglijden lukt niet, dat is juist het probleem.

Onbewust sla ik al die prikkeltjes op, totdat het teveel wordt... of zoiets.

Lady Jane was slechts een voorbeeld, voor mijzelf, hoe ik daar blijkbaar mee om ga.

Een klein stukje inzicht in iets wat blijkbaar een patroon is.

Los van bovenstaande heb ik sinds twee dagen ook pijn aan mijn heup.

Dat valt ook niet mee.

Ik ben inmiddels 60, begin te kwakkelen.

Welkom tussen de kwakkeloudjes! (er zijn er meer!)

En succes nog!

Het drastisch minderen is tot nu toe gelukt, koop 4 halve liters, drink er 3.

Voel me ietsje beter, maar tegelijkertijd ook raar.

Ben nu wat rillerig.

En heb de hele tijd het gevoel of mijn lichaam onder stroom staat.

De pijn aan mijn heup begint wat weg te zakken.

Heb je nog contact met een arts of zo?

Klopt het woord 'ergernisje' wel?

Het lijkt meer op een ongewenst 'waarheid-als-een-koe'tje.

Als ladyjane hier op het forum voor elke spijker die zij op z'n kopje slaat een euro kreeg, was ze nu een zeer welgestelde lady...