Hallo,

ik ben al 40 jaar samen met mijn man. Gedurende zijn leven is hij steeds meer alcohol gaan drinken en nu hij met pensioen is zie ik pas hoeveel.

Hij verstopt zijn drankflessen of blikjes die ik dus overal tegen kom, zelfs in de dakgoot.

Hij kan er op zich best mee functioneren maar wordt langdradig en sloom en herinnert zich vaak niet meer wat hij of ik gezegd hebben de vorige dag.

Ik ben bang dat hij net als mijn vader, die alcoholist was, slokdarmkanker zal krijgen.

Hij ziet wel in dat hij verslaafd is maar wil er eigenlijk niets aan doen.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Negeren, begrenzen, controleren, me afzonderen en op mezelf concentreren, mijn zegeningen tellen? We hebben eigenlijk alles maar dit staat tussen ons in 

Hoi Egel,

Dat is idd een heel lastig probleem. Jouw man moet zelf willen stoppen want als hij het voor een ander doet is het vaak niet haalbaar. Hij kan het beste bij een huisarts beginnen. Die verwijzen hem waarschijnlijk door naar een instantie die echt hulp kan bieden. Dus als jij hem zover kan krijgen om naar de huisarts te gaan ben je al een stuk op weg. Het positieve in jouw verhaal is dat hij  zelf ook inziet dat hij een probleem heeft. Ik wens je veel sterkte en wijsheid! 

Was er maar een simpel antwoord, dan was het geen probleem waar zoveel mensen en stellen mee zitten te modderen.

Stoppen is al lastig als je het zelf echt wil. Als je het niet zelf wil maar iemand anders wil graag dat je stopt, dat is kansloos.

Begrenzen is ook kansloos. Stel dat je afspreekt hij drinkt er 10 ipv 20. Met je nuchtere hoofd kan je zoiets afspreken (zou al een enorme overwinning zijn trouwens). Maar zo gauw er 10 glazen in zitten, begint de alcoholist net lekker op toeren te komen en als je dan met begrenzen komt aanzetten, daar heeft het dronken brein heulemoaaal geen zin meer in, dan gaan we door tot aan het gaatje 🥳

Alleen echt stoppen zorgt ervoor dat je uit de klauwen van de alcohol losraakt, en ook dan nog gaat er geruime tijd overheen, sommigen zeggen een jaar. Er is geen snelle hack hiervoor. De alcoholist moet zelf overtuigd raken van de ernst van de situatie (want idd krijg je meestal kanker ergens waar de alcohol doorheen gaat) anders is het trekken aan een dood paard. En dan nog is het lastig genoeg, maar dat zie je dan vervolgens wel weer. "Kan ik dan nooit meer drinken?" ja dat is waarschijnlijk geen goed idee nu dat hij in de toverdrank is gevallen, maar goed dat hoeft hij niet nu al te besluiten. Eerst eens een tijdje stoppen en zien hoe dat bevalt. Meestal bevalt het na het detoxen prima 😁

Je mening erover geven mag natuurlijk, had mijn vrouw dat meer gedaan dan was ik misschien eerder gestopt. Misschien ook niet..

Jezelf afzonderen is denk ik alleen een oplossing als het betekent dat jij ermee instemt dat hij zich op een gegeven moment ('s avonds?) gaat bezuipen en dat jij daar niet bij wilt zijn. Maar als je er helemaal niet mee instemt en je zondert je af maar je ondergaat de hele situatie terwijl je handen jeuken om er wat aan te doen, dat lijkt me op de lange duur funest voor de relatie. Dat is denk ik de afweging die je voor jezelf moet maken: kan ik er eventueel mee blijven leven of MOET het anders? Want dat laatste houdt dan desnoods een scheiding in, omdat de kans op succesvol stoppen zeker niet 100% is.

Lastig hè 🙈

Een rotsituatie voor je. Als hij niet wil stoppen dan kun je daar naar mijn mening niets aan doen. Je kunt je afvragen of je hier mee kunt en wilt leven, blijven of weggaan dus. De kans bestaat dat dit jouw en zijn hele leven zo blijft of zelfs nog erger wordt, ik zou echt wel serieus nadenken of je er voor kiest om daar bij te blijven.

Als je blijft dan zou ik zeker af en toe delen met hem wat er in je omgaat. Doe gewoon wat in je opkomt maar verwacht niet dat er iets gaat helpen zou mijn advies zijn.

Er zijn ook nog organisaties voor naasten van alcoholisten (el anon), daar kun je vast het een en ander opsteken.

Ik ben heel blij dat mijn tijd van flessen verstoppen achter me ligt, het leven is echt veel leuker zonder al die stomme drank. Ik hoop dat je man dat ook in gaat zien en zin krijgt om echt te gaan leven.

Veel goeds gewenst en je zegeningen tellen is natuurlijk altijd een goed idee.

welkom hier @Egel
wat me opvalt is dat je je partner uitgebreid beschrijft wat drinken betreft
maar niet echt wat dat met jou doet?
Zoals hij verantwoordelijk is voor zijn doen en laten, zo ben jij dat ook.
Hem kun je niet helpen, maar jezelf zeker wel.
Wat zijn jouw grenzen, gevoelens? Je eigenwaarde? Haal je nog iets waardevols
uit je relatie wat het echt de moeite waard maakt om zijn verslaving te verduren?
En wat Yana schrijft; er zijn lotgenoten groepen voor partners/fam./vrienden van verslaafden.
Alleen jij kunt iets in beweging brengen, maar dat vergt moed en actie. Heel veel kracht gewenst

Lieve mensen,

dank jullie wel voor jullie eerlijke reactie. Ook heel helpend om dit te horen van ervaringsdeskundigen! Ik denk soms dat ik het probleem ben….want als ik mee zou doen of het zonder problemen zou kunnen accepteren, was er in onze relatie geen probleem….

ik heb hem zover gekregen om samen naar de huisarts te gaan en hij bezoekt nu de praktijkondersteuner voor hulp en doet een online programma om meer inzicht te krijgen.

Dus er is wat beweging, al is mijn vertrouwen vrij laag, omdat hij niet echt van binnen uit gemotiveerd is.

nogmaals dank voor jullie steun 🙏

2 uur geleden zei Egel:

 

Ik denk soms dat ik het probleem ben….want als ik mee zou doen of het zonder problemen zou kunnen accepteren, was er in onze relatie geen probleem….

 

Nee, alcohol is objectief gezien gewoon een probleem dat heel veel ellende veroorzaakt, niet alleen kanker. Het is niet jouw mening die een probleem is.

Je kunt met hem praten, zeggen wat het doet met jou. Welkom hier en veel sterkte.