Vorig jaar oktober kreeg ik plots last van hoge bloeddruk, werd ik al voor behandeld, kon niet meer slapen en begon ik heel erg tegen mijn werk, wat ik al vervelend vond, op te kijken.

Inmiddels ben ik bij de cardioloog geweest en die wil nog wat testen uitvoeren voor een diagnose.

Ook heb ik een coach voor het werk. Al jaren roep ik dat ik iig geestelijk burnout ben of last heb van de klachten, maar sinds een tijdje doe ik daar niet meer zo laconiek over. Ik ben nu in de fase gekomen dat ik niet alleen erg tegen mijn werk opzie, maar dat prikkels buitensporige fysieke reacties oproepen, lees: tegen de paniek aan. Mijn (korte termijn) geheugen is ook onwaarschijnlijk slecht. Slapen is geen sine cure en ik heb ook regelmatig hartkloppingen, vooral na een maaltijd als het avondeten en soms als ik in slaap val stokt mijn adem, dat is echt eng en naar. En ik heb algeheel nergens zin meer in.

Deze problemen maakt het niet gemakkelijk van de genotsmiddelen af te blijven, maar het misbruik daarvan was er al lang voor bovengenoemde burnout symptomen.

Nu luidt mijn vraag, in welk stadium van alcoholisme kunnen klachten ontstaan die gelijk zijn aan die van burnout, want ik weet dat die gelijkenis er is. Gaan ze nog weg bij onthouding of zijn de hersenen dan al teveel afgetakeld?

Hallo Syertse,

Heb je wel eens een lange onthouding van de

verslavende middelen geprobeerd? Dat is misschien wel

een eerste stap terug naar een gezonde en positief leven.

Joris heeft helemaal gelijk.

Maar het is geen antwoord op je vraag; je vraagt in welk stadium van alcoholisme kunnen klachten ontstaan die gelijk zijn aan die van burnout?

Syertse, ik heb geen neurowetenschappen in mijn pakket. Dus wat ik schrijf is van een leek.

Ik denk dat de lamlendigheid en vermoeidheid, de paniek en de hartkloppingen kunnen over gaan zodra je stopt met gebruiken. Bij velen is het over gegaan. Burnout is heel erg dus daar ga ik niet makkelijk over doen. Maar de fysieke klachten die alcoholisme geeft lijken in sommige gevallen erg op burnout-klachten:

overal tegen op zien

hartkloppingen

moe

niet kunnen slapen

paniekaanvallen

geestelijk leeggelopen (geen visie, geen ambitie, gevoel van nutteloosheid)

niets is meer de moeite waard

Een actieve verslaving maakt dat je gevoelsmatig aan de grond zit. Bij een burnout zit je qua energielevel aan de grond.

Eerst kwam je door problemen in een actieve verslaving, daarna kwam je door verslaving in de problemen.

Iedere verslaafde kan hierover meepraten.

Misschien is het niks wat ik schrijf. Misschien is het precies de eyeopener.

Sterkte.

Nou gaf ik zelf dus ook al geen antwoord.

Het antwoord wat ikzelf heb is: in het stadium dat de verslaving eisen aan jóu stelt ipv dat je een verslaving bij je draagt.

Het stadium van slaaf zijn. Het stadium van overlevende ipv levensgenieter. 

Als je op papier wilt zien hoe je er voor staat: laat je leverwaarden (ASAT EN ALAT) controleren. Dat is confronterend maar zal nog steeds niet maken dat je stopt. 

Maar áls je gestopt ben zul je stomverbaasd zijn dat na een poosje:

bij de meesten de slaap herstelt

de meesten weer zin krijgen in van alles en nog wat

paniekaanvallen verdwijnen

woede en angst hanteerbaar wordt

het leven weer de moeite waard wordt

maar bovenal jijzelf weer de moeite waard gevonden wordt, allereerst door jezelf

Het ene komt vlot, het andere laat lang op zich wachten. Wij zijn ongeduldig, dat zit in ons pakket van verslaving. 

Er is geen quickfix. Clean worden lijkt meer op duurtraining dan krachttraining.

Beste Syertse,

Hartelijk bedankt voor je bericht. De klachten die je noemt zijn

Er is geen eenduidig antwoord op te geven. Dat heeft met verschillende factoren te maken, bijvoorbeeld hoeveel je hebt gedronken, maar ook hoe je lichamelijke/geestelijke gesteldheid is. De ene is daar gevoeliger voor dan een ander.

Alcohol kan zeker invloed hebben op onder andere stemmingsklachten en deze klachten versterken. Ook wat je schrijft over de angstklachten. Je merkt dat deze toenemen. Alcohol kan een hulpmiddel zijn geworden om hiermee om te gaan, misschien wordt het angstige gevoel gedempt. De alcohol helpt tijdelijk, maar lost niets op.

Uiteindelijk maakt regelmatig en veel alcohol drinken labiel en zorgt ook dat je steeds angstiger wordt.

Wanneer mensen stoppen met gebruiken, merkt een groot aantal van de mensen die stoppen een verbetering in stemmingsklachten. Stoppen/minderen met alcohol is zeker ondersteunend. Daarbij kun je, mochten de klachten niet verminderen, als je niet meer drinkt, hier wel mee aan de slag. Eventueel met professionele ondersteuning. Een behandeling kan beter aanslaan als je niet meer of minder drinkt.

Meer informatie hierover kun je ook lezen op de website van Alcoholdebaas bij ‘lichamelijk’ en ‘psychisch’.

Ik hoop je hierbij voldoende informatie te hebben gegeven: minder of niet drinken helpt, ook bij deze klachten!

oeps

de vraag was aan de hulpverlener, niet aan ons als herstellenden, sorry dat ik voor mijn beurt geantwoord heb

zal ik mijn postings verwijderen?

Beste Joris, Monster en hulpverlener,

Dank voor jullie inspirerende reacties. Ik herken veel in wat jullie zeggen en ik geloof ook zeker in herstel. En ja, het is nu wel heel erg, maar als ik goed nadenk moet ik bekennen dat ik veel van deze klachten eigenlijk als kind al had. Zo heftig dat ik toen al niet meer kon slapen. Daarom zal ik wel zo verslavingsgevoelig zijn. Toch ben ik pas op mijn 23e begonnen met een biertje, ik moest er daarvoor niets van hebben.

Ik heb inderdaad eens een langere periode, paar maanden, geheel onthouden, maar eigenlijk veranderde/herstelde er niets, behalve dat ik weer zo slecht ging slapen (net als kind) dat ik op de intensive care belandde met een ontstoken hartzakje en longontsteking, kwam door uitputting.

Maar goed ik zal mezelf niet langer voor de gek houden en een plan gaan maken beginnend met een bezoek aan de huisarts. Leverwaarden etc. heb ik recentelijk nog laten meten en alles was normaal, geen afwijkingen, zoveel drink ik nou eenmaal niet.

Een verstandige stap Syertse en je kunt hier altijd

terugkomen (er is ook een virtuele huiskamer bij

Ditjes en Datjes, altijd de datum van vandaag).

Houd ons op de hoogte?

@Monster: weliswaar is dit gericht aan de hulpverlener van Tactive,

wij ervaringsdeskundigen mogen en kunnen meepraten. Immers anders

was dat wel technisch onmogelijk gemaakt.

Deze week naar de huisarts.

Inmiddels voel ik me een stuk beter. Naast zwemmen ben ik weer voorzichtig gaan joggen, rustig opbouwen met de hartslagmeter. En in mijn lunchtijd snelwandel ik 2,5 km, waardoor ik ook minder eet.

Ik ben ook veel actiever in en rond het huis. Keuken opgeknapt, beetje tuinieren en ik heb een sterke behoefte om naar buiten te treden. Het klinkt gek maar ik heb zin om uit te gaan, wat ik dan ook doe. Juist onder de mensen is het voor mij gemakkelijker niet in de verleiding te komen. Zo ben ik al aardig geminderd, ik begin zelfs af te vallen. Door alle bloeddruk-medicijnen kreeg ik namelijk na een aantal glazen wijn een onbedwingbare trek. Nu bereik ik dat aantal niet meer en blijft die trek achterwege.

Het is alsof ik al leef bevrijd van Bacchus, maar zover is het nog heus niet. Dacht aanvankelijk dat het de plus-periode was van mijn licht bipolaire hersenen, maar daar duurt het nu veel te lang voor.

Misschien is het gewoon de lente ;-)

syertse dit klinkt fijn!

we kunnen kapot analyseren of mooi de intellectueel uithangen............. of er gewoon van genieten zolang het duurt. 

Goedemorgen allemaal,

Heb een afspraak gemaakt met een verslavingszorginstelling. Ben benieuwd. Deze week ben ik ook verkouden geweest, paar nachten te kort geslapen (door minderen) en gejogd in de storm van vorige week zondag en ja hoor, snipverkouden!

Fysiek is het wel noodzaak helemaal te stoppen, weet niet wat het veroorzaakt maar sinds een week of twee binnen enkele uren na het opstaan, dus op mijn werk, word ik licht in mijn hoofd en krijg ik zeebenen. Ook alsof ik spierpijn in die benen heb na zware inspanning, maar ik heb me dan helemaal niet ingespannen. Ook een beetje benauwd/drukkend gevoel op de borst. Tijdens inspanning heb ik er geen last van, niet tijdens het zwemmen of joggen, maar wel als ik wandel. Echt een naar gevoel.

Misschien toch ook maar naar de huisarts, die overigens nog steeds mijn probleem niet serieus lijkt te nemen ook al heb ik dan een verwijsbrief gekregen.

Vrolijk Pasen!