Hallo allemaal,

Ben afgelopen maandag mijn zevende alcoholvrije week ingegaan. Langzaamaan ook aan wat vrienden verteld dat ik niet meer drink (en dat dat komt doordat ik teveel dronk). Gisteren was een moeilijke dag, zo'n dag waarop je de hele tijd denkt aan de alcohol die je niet gaat drinken. Het is een soort jeuk bedacht ik me. Dat had ik ook toen ik stopte met roken. Heel lang een soort jeuk. Heel nodig moeten krabben, maar je weet dat je dat niet moet doen, omdat de jeuk dan erger wordt. NIet weer een sigaret om het ongemak op korte termijn op te heffen. Zo is het nu ook met alcohol. Ik weet dat de jeuk ook wel weer verdwijnt, maar hij kan zo overheersend zijn. Erger eraan vind ik nog dat het me langzaam doet inzien dat over een tijdje weer eens een glas voor de gezelligheid er waarschijnlijk niet inzit. Bij het roken duurde het ongeveer drie jaar, eerdat ik " geen jeuk meer had". Het zal, ben ik bang, nu niet anders zijn..... Het tot me door laten dringen dat het dan misschien " nooit meer alcohol" zal worden geeft me angst en verdriet. Op dagelijkse basis is mijn leven eigenlijk niet zo erg veranderd (ik werk nog steeds, zie nog steeds mijn vrienden, heb nog steeds lief), maar het gevoel dat dat op lange termijn allemaal heel anders wordtwel gaat niet weg. Het niet kunnen overzien hoe een toekomst zonder alcohol eruitziet, terwijl ik iedere dag ervaar dat een dag zonder alcohol goed te doen is. Raar hoor!

Angst en verdriet, inderdaad raar!

Mijn vrouw die geen druppel drinkt zou zeggen, so what een toekomst zonder alcohol??

Maar ook ik kijk er een beetje onwennig tegenaan nog, een toekomst zonder alcohol. (Twee weken geleden dacht ik nog, alleen door de week nuchter, maar ik snap inmiddels dat dat bijna kansloos is).