Ik ben dus Claudius, vroeger Renaldo61.  1961 is mijn geboortejaar. Vandaar de 61. Mijn namen heb ik zomaar gekozen. Claudius werd wel gepest, ik ook, verder denk ik geen gelijkenissen. 
Ik ga dit stukje voor stukje schrijven. Ik vind dit belangrijk voor mezelf. Het gaat ook allemaal niet chronologisch zijn. Ik ga me wel proberen te beperken op mijn alchohol probleem. 
Achohol gebruiken leek me in mijn jeugd even normaal als brood eten. Mijn vader had een alchohol probleem, dat besefte ik toen niet. 
Een zwakke persoonlijkheid had ik steeds. Wat voor mij zeker niet hielp, is dat ik op jonge leeftijd in een brouwerij ging werken. Om mij te pesten werd er daar bier van de band voor mijn neus neer gezet. Ik dronk het op, om niet zwak te lijken. Verder ook door mijn hobby's in t weekend werd er gedronken. Het beterde weer als ik niet meer voor de brouwerij werkte. Maar in t weekend dronk ik steeds. 

Goed dat je een eigen draadje bent gestart, Claudius, om al je gedachten op te schrijven. Ik hoop dat het je helpt .

Ik vond het zelf pas een probleem nadat ik scheidde van mijn ex, nu een 7 jaar geleden. Hulp zoeken deed ik niet, ik probeerde nog steeds niet dronken op het werk aan te komen. Maar alchohol is niet na 8 uur weg uit het lichaam. Dus ja, toen gaan problemen beginnen zichtbaar te worden. Nog later ging het puur om het drinken zelf, dat ik dronk. 

@nancy Dank je . 

Een hele stap @Claudiusom een eigen draad te beginnen. Zet dit door. Daar kan je zelf keer op keer op terugvallen. Gewoon schrijven wat in je opkomt. En durf te vragen!

Goed om je eigen draad te starten onder je nieuwe  naam  

Hoi @Claudius 

@Artemis

Daginvulling is blijkbaar zeer belangrijk, kreeg ik gisteren nog te horen. Ik had een videogesprek met 3 verschillende hulpverleners. Waarschijnlijk is mijn werk dat ik sinds 1986 deed niet echt een optie meer. Ik had vroeger nooit problemen met mijn directe leidinggevenden, nu sinds een 5 jaar wel. 

Mijn ex vrouw maakte steeds lekker, simpel eten gereed. Veel van haar geleerd op dat vlak. Vandaag was het weer op de wijze die ik van mijn ouders, grootouders geleerd heb. In de verslavingskliniek waren veel ernstige korte persoonlijke gesprekken in de vrije tijd. Maar er werden ook veel grappen gemaakt over de meest onnozele dingen. Erg dat ik het moet zeggen, maar ik heb me nooit zolang gelukkig gevoeld als tijdens mijn aanwezigheid daar. Ik miste wel mijn hondje en zeker ook mijn moeder die toen in 't bejaardentehuis was. Het volgende heb ik nog nergens geplaatst, denk ik. Voor dat ik mijn militaire dienstplicht deed had ik ook een hondje, geen rashond. Leek wel wat op mijn huidig hondje. Blind aan een oog. Door mijn dienst in Duitsland was het niet meer mijn hond, maar de hond van mijn ouders, ze kwam niet meer spontaan bij me. Femke gedraagd zich nu ook anders. 

Doet het je verdriet @Claudius, dat het gedrag van je hondjes veranderde. En heb je hier een verklaring voor?

Heu ja @Maja zelfde rede , legerdienst duurde wel geen jaren. Zelfs geen volledige 8 maanden. Zowel mijn hondje toen als Femke nu waren wel 10 / 7 weken niet meer bij me. Honden nemen dat blijkbaar kwalijk. Femke kan me nog steeds niet missen. Maar ze is niet steeds meer naast me. 

Maar Femke kan jou gelukkig niet missen. 

12 minuten geleden zei ikkanhet:

Maar Femke kan jou gelukkig niet missen. 

Nee, het was oorspronkelijk het hondje van mijn ex. Ik ben haar nog steeds dankbaar dat ze het hondje bij mij liet. 

Zojuist zei Claudius:

Nee, het was oorspronkelijk het hondje van mijn ex. Ik ben haar nog steeds dankbaar dat ze het hondje bij mij liet. 

Ja jullie tweetjes horen helemaal bij elkaar nu 

5 uur geleden zei Claudius:

Erg dat ik het moet zeggen, maar ik heb me nooit zolang gelukkig gevoeld als tijdens mijn aanwezigheid daar

Ik snap dat wel, daar had je structuur en aanspraak en  Een duidelijke dagindeling vermoed ik. Dat mis je als je alleen thuis bent. Dat denk ik tenminste.

48 minuten geleden zei Jannigje:

Ik snap dat wel, daar had je structuur en aanspraak en  Een duidelijke dagindeling vermoed ik. Dat mis je als je alleen thuis bent. Dat denk ik tenminste.

Hmmm , het waren de privé gesprekken en grappen in de vrije tijd. 

Mijn laatste 10 dagen had ik ook veel plezier in een mede patiente, die telkens tijdens een soort sessie tegenover mij kwam zitten. Ze was in die kliniek al 3 maal daarvoor geweest. Voor cocaïne gebruik. Dus ze was een vaste klant. Zeer intelligent, ze had een eigen consulting  bedrijf opgericht. De recepties waren voor haar er teveel aan. Die sessies duurden telkens een uur. Ik deed over een taak meerdere uren. Ik bereidde ze meestal op mijn kamer voor. We moesten via tekst, schilderen of tekenen of nog andere onze gevoelens en oplossingen in verband met verslavingen kenbaar maken. Zij deed er telkens een 10 minuten over. Dan was haar taak af. Ze lachte anderen nooit uit. 

Een ander voorbeeld, ik rook helemaal niet, ik kan er ook niet tegen in gesloten ruimtes, de meeste rookten wel, toch praatte ik met hun waar ze mochten roken. Geen enkele rookruimte was afgesloten. Ik hoop dat dit wat duidelijk is? 
 

@Jannigje  en anderen. ik weet ook niet of jij of sommige andere bij mij veel leesden, toen ik nog Renaldo61 noemde. Dom van mij dat ik mijn vorig account heb laten verwijderen. Ik ben in principe er tegen dat ik mijn reacties verwijder. Ik pas ze soms wel noodzakelijk aan wegens teveel taalfouten. 
Dit gezegd zijnde. Er werd mij hier soms verweten dat ik veel te snel verliefd word, dit klopt volgens mij helemaal niet. De laatste uit de verslavingskliniek verleden jaar Juli 2020 is ook de laatste waar ik verliefd op werd, ik kom nog steeds met een hand toe. Als ik die ene meetel die ik alleen maar van het internet ken en waar ik toen ook in 2004 mee begon te praatten, dan zijn het er zes. Nooit met iemand zoveel gepraat als met die van het internet. 
Ik zou het verleden moeten loslaten? Heu ja. Het klopt ook wel dat ik blijkbaar naar een moeder figuur op zoek ben. Ik heb heel mijn leven met mijn moeder samen geleefd. Dit was zeker niet steeds makkelijk voor mij. Ze liet me achter toen ik 5 jaar was met een gebroken been, putje winter in een beek. Mijn moeder hield zeker van mij. Mijn vader hield ook van mij. Mijn broer houd ook mij, maar we tonen dat te weinig. 
Ik ga hier zo weer afsluiten, het duurt zeer lang voor mij om dit klein stukje te typen. Een boek zal ik wel nooit schrijven. 

Claudius, ik heb nooit gelezen dat iemand jou verweet te snel verliefd te worden.
Ik las wel dat men je vroeg om in het hier en nu te posten over wat er met je speelt.
En dat je een vrouwen obsessie/komplex of hoe het maar noemt, hebt.
Dat was toen ook bijna het enige wat je deelde, en idd altijd in het verleden.
Het verleden hoef je niet los te laten, het heeft je gevormd, maar laten rusten is wel fijn.
Het zou zo maar kunnen dat niet drinken dan ook makkelijker wordt, want in het hier
en nu, zijn er vaak minder problemen. En die er wel zijn, daar heb je dan meer tijd en energie voor
om ze aan te pakken. Ik denk dat de meeste mensen met een verslavingsprobleem wel een
behoorlijke rugzak hebben. En die wordt dan te zwaar, geestelijk. Zonder drank zijn we sterker!

@lady jane dank je. Obsessie? Ja dat is zeker en vast een hele tijd geweest . Misschien kan ik later beter op antwoorden. Misschien zoek ik best een penne vriend of zoiets op. Ik wil zeker niet terug naar voor 2004, toen ik nauwelijks iemand durfde aan t spreken. Nu drank en andere  lichamelijke klachten eerst 

Ja, ik las je altijd wel maar ik wist vaak niet hoe te reageren. Wat dat betreft is het wel goed dat je nu  een eigen draad hebt, jouw bijdragen gaan dan niet verloren tussen andere berichten.  

Misschien kan ik later wat vrijwilligerswerk doen met te luisteren naar mensen. Dat is iets wat ik kan. Ik heb vannacht naar teleonthaal gebeld, veel meer als luisteren doen die ook niet. 

In de verslavingskliniek gaf ik ook geen raad, op een uitzondering na. Er was daar een vrouw met een gebroken arm, ze had een operatie nodig. Ze had een drankverslaving, maar dat was geen rede om haar laten af te ranselen door haar volwassen zoon. Ze deed echter geen aangifte. 

Ik was steeds verbaasd van sommige verhalen. In de kliniek. 

Echt kunnen luisteren en tijd voor iemand willen nemen is een mooie kwaliteit, die niet veel mensen bezitten. Het wordt erg gewaardeerd. 

38 minuten geleden zei Lonster:

Echt kunnen luisteren en tijd voor iemand willen nemen is een mooie kwaliteit, die niet veel mensen bezitten. Het wordt erg gewaardeerd. 

Het juiste moment kiezen als je graag wil dat er geluisterd wordt (niet tijdens het voetbal!!) is ook een mooie kwaliteit

ik word al een beetje vrijdagmiddagmelig geloof ik

Ik ga hier alles niet kunnen plaatsen. Niet dat ik niet wil ofzo. Of dat er iets ergs aan is, maar ik zit/ zat wel met een obsessief gedrag. Wat mensen misschien moeilijk begrijpen. Ik dacht lang dat dit iets goed was, ik bedoel soms niet willen opgeven. Ik ga nog wel dit plaatsen, ik was op de lagere school zeer goed in hoofdrekenen, dan kwam daar plots die "moderne wiskunde", het duurde lang voor dat ik het doorhad dat dit gewoon diende om dingen te berekenen. Wiskunde werd mijn beste vak op school. Ik moest er totaal geen moeite voor doen. Voor mijn 1034 km op ongeveer 80 uur met de fiets heb ik wel moeite voor doen. Ik was zeker geen atleet. Dingen waar ik plezier aan heb geef ik zomaar niet op. Aan wiskunde had ik snel geen plezier meer aan, het ging te gemakkelijk. Andere dingen gaf ik vrij snel op. Bijna niemand kan mijn geschrift lezen. 

Om het simpel te stellen, ik had er heel veel plezier aan om gewoon met sommige mensen te praten. 

Ik ga wel verder werken aan mijn levensverhaal, waar ik in de verslavingskliniek aan begonnen ben en dit laten lezen door proffesionele hulpverleners.