Dag,

dank dat ik hierbij mag horen! Ik heb na een lang drankverleden 3 jaar geleden besloten om te stoppen. Dit na jaren veelvuldig drinken, geen mate hebben je dierbaren en mezelf compleet voor schut zetten. Ik heb toen 2 jaar niet gedronken maar vorig jaar op vakantie ging het mis. De overgang na een drukke periode naar vakantie voelde te groot. Ik werd bijna beetje verlamd van de saaiheid van alles en kon niks leuk vinden. Dit had ik overigens ook in die 2 jaar met feestjes, ik vond er niets aan en ontweek het liever. Nu ondertussen al weer een jaar aan het drinken en roken en ergens donderds goed weten dat dit weer mis gaat maar het ergens ook weer niet op wilt geven. En gisteren ging het inderdaad weer mis, teveel gedronken op een feestje waar het hele dorp was. Ik was waarschijnlijk weer de clown van de avond en ben het laatste stuk kwijt. Misschien moest ik eerst weer diep gaan om weer serieus te besluiten om te stoppen. Nu ook volhouden, ik hoop zo dat ik het door kan zetten als de schaamte is gaan liggen. De angst om nooit meer te drinken en dit ook vol te houden is erg groot. Hoe deden jullie dit en aan welke steun/hulpbronnen  had je baat

Dag @Dopje, welkom op ons forum.

Je schrijft nu onder Werking forum.
Misschien kan de @moderator dit verplaatsen naar Wie is wie onder het alcoholforum.
Dan krijg je zeer vermoedelijk meer reacties.
Al dit soort dingen begrijpen wij allemaal.

welkom Dopje.
waarom moet je wachten tot de schaamte gaat liggen?
Misschien gebeurt dat nooit. Maar juist schaamte kan je helpen
om het niet meer zo ver te laten komen.
Jij hebt zelf de sleutel al in je hand.
Ik lees nog geen besluit om echt te stoppen, dus misschien
moet je het hiermee doen zoals je nu op en neer gaat?
Of misschien professionele verslavingshulp zoeken als je
echt niet meer wilt drinken.
Als je tijd hebt kun je hier en daar eens wat mensen nalezen
op hun wie is wie draadje, daar kun je echt veel van leren/opsteken.
Wat zij konden kun jij ook. heel veel succes.

Op 21-5-2024 om 19:06 zei lady jane:

welkom Dopje.
waarom moet je wachten tot de schaamte gaat liggen?
Misschien gebeurt dat nooit. Maar juist schaamte kan je helpen
om het niet meer zo ver te laten komen.
Jij hebt zelf de sleutel al in je hand.
Ik lees nog geen besluit om echt te stoppen, dus misschien
moet je het hiermee doen zoals je nu op en neer gaat?
Of misschien professionele verslavingshulp zoeken als je
echt niet meer wilt drinken.
Als je tijd hebt kun je hier en daar eens wat mensen nalezen
op hun wie is wie draadje, daar kun je echt veel van leren/opsteken.
Wat zij konden kun jij ook. heel veel succes.

Dankjewel lady Jane voor je berichtje. Ik heb inderdaad besloten om te stoppen, de schaamte helpt zeker en heb het gelukkig ook goed kunnen bespreken met mijn partner. Elke dag is er 1, teveel vooruit denken om nooit meer te drinken voelt beklemmend. Dus gewoon stapje voor stapje! Ik ga zeker eens de andere draadjes lezen. De steun op dit forum met gelijk gestemden zal zeker helpen. Fijne avond!

Niet te ver vooruit , gewoon dag voor dag , "vandaag drink ik niet " . Het schaamtegevoel heeft ervoor gezorgd dat ik inmiddels bijna 6 jaar nuchter ben .  Wanneer ik weer denk dat 1tje zou kunnen,  ga ik terug naar die brakke ochtenden waarin ik me niet veel meer kon herinneren van de avond ervoor , en dan hoeft het voor mij al niet meer 

3 uur geleden zei Francoise:

Niet te ver vooruit , gewoon dag voor dag , "vandaag drink ik niet " . Het schaamtegevoel heeft ervoor gezorgd dat ik inmiddels bijna 6 jaar nuchter ben .  Wanneer ik weer denk dat 1tje zou kunnen,  ga ik terug naar die brakke ochtenden waarin ik me niet veel meer kon herinneren van de avond ervoor , en dan hoeft het voor mij al niet meer 

@Francoise jouw berichtje geeft mij moed, 6 jaar wat een ontzettend mooie prestatie! En inderdaad die black-out of je niet alles meer kunnen herinneren voelen vreselijk, daar kun je ook behoorlijk neerslachtig van raken. Die ene zal nooit meer kunnen maar rustig aan en inderdaad ‘vandaag drink ik niet’

fijne dag en dankjewel ☺️

Och gut ja de schaamte, breek me de bek niet open, de blauwe plekken, de appjes aan vrienden en familie, de plaatselijke zwerver zoenen, de black outs geen idee hoe ik in bed ben gekomen, in mijn bed plassen, nou ik kan nog wel even doorgaan… dat behoort tot het verleden, maar belangrijker is, kleine stapjes, maak het niet te groot…. Alleen vandaag telt, vandaag drink ik niet, want eerlijk is eerlijk als ik bedenk ‘nooit meer’ word ik ook niet blij.

dat ooit zie ik dan wel, en morgen ook, eerst vandaag maar leven met mijn goede voornemen

sterkte, en het goede nieuws is, jij kan dit, want dat heb je immers zelf al bewezen!

@Dopje en @Dune, ik heb dat eigenlijk nooit goed gesnapt. Vanaf de allereerste keer dat ik stopte met drinken had ik daarbij het idee, de wens, dat ik stopte voor altijd, dus nooit meer drinken. De ellende die drinken me bracht wilde ik echt nooit meer. Waarmee ik niet zeg dat het de allereerste keer dat ik stopte meteen voor altijd lukte, integendeel. Talloze keren moest ik weer stoppen omdat m'n verslaving het elke keer weer won van m'n wens om te stoppen. Maar bang voor "nooit meer" ben ik nooit geweest. Want elke keer dat ik me ertoe kon brengen om te stoppen was dat vanuit de wens "nooit meer".
Om de kans op succesvol stoppen voor mezelf te vergroten heb ik (met hulp van het 12 stappen programma) wel het 'nooit meer' opgeknipt in hapklaardere brokjes van 'alleen vandaag'. Niet vanuit angst/beklemming voor het 'nooit meer' maar om trekmomenten voor m'n idee eindig, en daarmee draaglijk te maken.
Maar waarom zou ik bang zijn dat ik morgen, overmorgen, de dag na overmorgen enz. niet kan drinken als ik voor alleen vandaag niet bang ben? Die dagen zijn immers, als ze eenmaal aangebroken zijn, toch ook niets meer dan alleen vandaag?

@Kohtje, dank voor je bijdrage! Mooi geschreven. Het bewijst maar weer dat het voor iedereen anders is/voelt/werkt. Ik denk dat het denkbeeld niet uitmaakt evenals het standpunt. Wat telt is het doel, en links of rechtsom als het maar bijdraagt aan het bereiken van het doel wat we gemeen hebben 

Nou, ik denk dat het denkbeeld juist wel uitmaakt.
Het scheelt in een gevecht kunnen loslaten en gaan oogsten.
Waar nooit meer bij de een angst oproept en bij de ander rust geeft
maakt toch het denkbeeld een wereld van verschil.
Gelukkig is kleine stapjes en dag per dag wel algemeen aanvaard.
 

12 uur geleden zei Dune:

Och gut ja de schaamte, breek me de bek niet open, de blauwe plekken, de appjes aan vrienden en familie, de plaatselijke zwerver zoenen, de black outs geen idee hoe ik in bed ben gekomen, in mijn bed plassen, nou ik kan nog wel even doorgaan… dat behoort tot het verleden, maar belangrijker is, kleine stapjes, maak het niet te groot…. Alleen vandaag telt, vandaag drink ik niet, want eerlijk is eerlijk als ik bedenk ‘nooit meer’ word ik ook niet blij.

dat ooit zie ik dan wel, en morgen ook, eerst vandaag maar leven met mijn goede voornemen

sterkte, en het goede nieuws is, jij kan dit, want dat heb je immers zelf al bewezen!

@Dune aah ja inderdaad, helemaal herkenbaar hoor en lief dat je dit zo deelt! Hoe gaat dat nu met jou?

11 uur geleden zei Kohtje:

@Dopje en @Dune, ik heb dat eigenlijk nooit goed gesnapt. Vanaf de allereerste keer dat ik stopte met drinken had ik daarbij het idee, de wens, dat ik stopte voor altijd, dus nooit meer drinken. De ellende die drinken me bracht wilde ik echt nooit meer. Waarmee ik niet zeg dat het de allereerste keer dat ik stopte meteen voor altijd lukte, integendeel. Talloze keren moest ik weer stoppen omdat m'n verslaving het elke keer weer won van m'n wens om te stoppen. Maar bang voor "nooit meer" ben ik nooit geweest. Want elke keer dat ik me ertoe kon brengen om te stoppen was dat vanuit de wens "nooit meer".
Om de kans op succesvol stoppen voor mezelf te vergroten heb ik (met hulp van het 12 stappen programma) wel het 'nooit meer' opgeknipt in hapklaardere brokjes van 'alleen vandaag'. Niet vanuit angst/beklemming voor het 'nooit meer' maar om trekmomenten voor m'n idee eindig, en daarmee draaglijk te maken.
Maar waarom zou ik bang zijn dat ik morgen, overmorgen, de dag na overmorgen enz. niet kan drinken als ik voor alleen vandaag niet bang ben? Die dagen zijn immers, als ze eenmaal aangebroken zijn, toch ook niets meer dan alleen vandaag?

@Kohtje natuurlijk iedereen beleefd dat anders, mijn wens is ook om nooit meer te drinken en ik denk van vele hier. Ik denk dat het meer angst onderliggend is om te falen, en zoals je beschrijft in je eigen proces dat dit ook misschien met vallen en opstaan gaat. Vandaag en morgen kan ik overzien, verslaving het blijft maar een raar iets😅 maar fijn dat je dat stappenplan goed bent doorlopen. Hoe gaat het nu met je?

48 minuten geleden zei lady jane:

Nou, ik denk dat het denkbeeld juist wel uitmaakt.
Het scheelt in een gevecht kunnen loslaten en gaan oogsten.
Waar nooit meer bij de een angst oproept en bij de ander rust geeft
maakt toch het denkbeeld een wereld van verschil.
Gelukkig is kleine stapjes en dag per dag wel algemeen aanvaard.
 

Zojuist zei Dopje:

 

@lady jane dat denk ik ook wel, alleen tussen iets denken en voelen zit ook weer een verschil. Ik kan ook de mooie dingen zien van het niet drinken, maar soms ook somber en moedeloos. Balans vinden hiertussen maar ook in het dagelijks leven ❤️

@Dopje, het gaat goed met mij nu, maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen, met alleen wilskracht redt ik het niet.

daar ben ik door schade en vooral schande achter gekomen. Het idee om simpelweg te zeggen : ‘ik drink niet meer’ is lang niet genoeg om het ook echt te laten. De gedachten waren te veel en te vaak aanwezig.

Niet bezig zijn met drinken omdat je drinkt maar omdat je niet drinkt….( ja hij klopt ) ik heb online training bij tactus gedaan, gesprekken met mijn ervaringsdeskundige en mijn medicatie brengen me op het punt waar ik nu ben. Maar mijn worsteling is wel al jaren aan de gang. Het heeft even geduurd voor ik de juiste tools heb gevonden. Maar dit werkt voor mij goed

Op 24-5-2024 om 16:06 zei Dune:

@Dopje, het gaat goed met mij nu, maar ik moet er wel eerlijk bij zeggen, met alleen wilskracht redt ik het niet.

daar ben ik door schade en vooral schande achter gekomen. Het idee om simpelweg te zeggen : ‘ik drink niet meer’ is lang niet genoeg om het ook echt te laten. De gedachten waren te veel en te vaak aanwezig.

Niet bezig zijn met drinken omdat je drinkt maar omdat je niet drinkt….( ja hij klopt ) ik heb online training bij tactus gedaan, gesprekken met mijn ervaringsdeskundige en mijn medicatie brengen me op het punt waar ik nu ben. Maar mijn worsteling is wel al jaren aan de gang. Het heeft even geduurd voor ik de juiste tools heb gevonden. Maar dit werkt voor mij goed

Als het allemaal zo makkelijk was geweest waren we er waarschijnlijk ook nooit aan begonnen zou je denken😜 denk dat de erkenning dat het echt niet meer kan ook een lange weg is, laat staan er naar handelen en de juiste tools vinden. Ik heb volgende week een hypnose sessie, klinkt te mooi om waar te zijn maar je moet ergens beginnen. Zie het ook niet als een wondermiddel maar hopelijk iets ter ondersteuning.