Ik ben Dolores en ik ben bezig mezelf dood te drinken. Ik ben 48 jaar. Heb 4 kinderen. Een man. Werk in de zorg. Heb adhd en zit gigantisch in de overgang. En heb al sinds de geboorte van de tweede (23 jaar geleden) na een postnatale depressie ernstige slaapproblemen, hiervoor antidepressiva en slaapmedicatie gekregen. Tijdens zwangerschappen gestopt maar na de laatste (is nu 19) heb ik nooit meer geslapen. Ik ben gaan experimenteren met slaapmedicatie, van de zwaarste tot via internet en alles daar tussen in. Ik slik nu zolpidem 5 pillen over een dag. Psych weet er van maar ik geraak er niet vanaf. Daarbij ben ik na de geboorte van de jongste nu bijna 20 jaar geleden echt begonnen met drinken. Ik zat thuis ik verveelde me, de dagen duurde me te lang ik vond het moederschap zwaar, een kind van me kreeg een ernstige stofwisselingsziekte die ze bijna niet overleefde en toen was drinken het enige dat ik kon en deed. Langzaam aan dronk ik ook overdag en liep het op naar 3 soms 4 flessen over de dag. Ik had er zeker wel last van maar ik had mezelf niet in de hand. Ik ben toen na een paar jaar zelfstandig gestopt, dit ging toen vrij makkelijk en later ben ik weer begonnen na een verhuizing en tijdens de coronacrisis is het bij mij helemaal out of control. Ik slik teveel slaappillen en ik drink vanaf de ochtend tot de avond. Ik bestel via thuisbezorgd mijn flessen en ik verstop ze overal, ik fiets trillend naar verschillende winkels en nu heb ik leverfalen. En het is mijn eigen schuld, en nog steeds kan ik niet stoppen. Ik raak er van in paniek. Ik MOET slapen. Dat moeten slapen is zo' n obsessie en mijn pijn zo allesvernietigend dat ik alleen maar dood wil. Met de roes van de wijn en de pillen ben ik in staat als een zombie dan wel te functioneren. Hoe het me lukt om te werken is een godswonder. Maar ik meld me steeds vaker ziek. Ik heb de hele dag diarree, rode handpalmen en jeukende handpalmen, rode voetzolen en prikkende voetzolen. NUL eetlust en altijd misselijk en overgeven. Zweten, trillen, pijn in mijn lever (rechterbovenbuik en rug) spider neavi (van die spinnenvaatjes in gezicht en hals en borsten) een gelige huid, bloeddoorlopen ogen, gortdroog haar, een gortdroge huid, altijd opgezwollen van het vocht. 35 kilo aangekomen in 2,5 jaar tijd terwijl ik nauwelijks eet. Ik heb een gigantische buik. Ik durf niet naar een dokter. Ik ben keihard zorgmijdend.  Ik durf geen bloed te prikken, ik durf niks. Ik wil het zelf gaan doen, gaan minderen maar ben zo bang dat de cirrose al in vergevorderd stadium is. Ik verlies voedingsstoffen door onverteerde diarree de hele dag door. Mensen om heen hebben niks door. Ik functioneer nog maar vraag niet hoe. Ik ben moe, bang en denk dat ik dood ga. Ik heb een luisterend oor nodig, geen belerend vingertje. En hulp vanuit hier of misschien zelfs geruststelling. Maar ik wil niet naar een kliniek of arts.

jeetje Dolores, wat een nare vreselijke situatie.
Je vraagt om geruststelling; het enige dat ik dan
weet is dat de lever meer dan andere organen
nog heel lang kan herstellen. Maar dan zul je daar
wel hulp/opname misschien zelfs bij nodig hebben.
Ik kan me niet voorstellen dat je nu sterk genoeg bent om het
alleen te doen. Natuurlijk ken ik je niet. Waarom wil je geen hulp?
Weet je dat? Ik zou in jouw plaats wanhopig zijn. Hoe is dat voor jou?

47 minuten geleden zei Dolores76:

Maar ik wil niet naar een kliniek of arts.

Wat wil je wel dan?

Dolores, 

Ik ben hier ooit ook zo binnengerold. Ik was een puinhoop. 
Welkom op het forum waar we eerlijk kunnen zijn over problemen met alcohol. 
Op het forum kun je veel lezen over alcoholisme, alcoholmisbruik, tips en adviezen, en meeschrijven op het dagdraadje.
Dat je hier komt met je verhaal is een eerste stap, een hele moeilijke, dus goed van je dat je zo open je verhaal durft te vertellen. 

 

Hi Dolores, 

Wat naar dat het zo slecht met je gaat. Ik denk dat je met jouw heftige problematiek en symptomen toch echt hulp van een arts / verslavingszorg nodig hebt. Ik weet dat die stap eng is. Ik wilde ook nooit naar een kliniek. Maar achteraf kan ik zeggen dat dat het beste is dat ik in jaren voor mezelf gedaan heb. Ik ben er tot rust genomen, je kunt gecontroleerd afkicken en ik voel me zó veel beter nu, lichamelijk en geestelijk. Ik had ook constant diarree, trillen, jeukende handpalmen en voetzolen (met name ‘s avonds en ‘s nacht), slechte leverwaarden, angsten en depressies, opgezwollen… Ik voel me nog steeds regelmatig somber, maar ik weet nu dat drinken dat alleen maar versterkt. Verder zijn al mijn lichamelijke symptomen verdwenen. Zelfs mijn leverwaarden zijn weer perfect (heeft wel een poos geduurd).

Maak een afspraak met je huisarts als eerste stap. Zo kun je ook niet doorgaan. Je weet dat je niet kunt minderen, want dan had je dat allang gedaan. De angst heeft je nu in zijn greep en die stopt niet, als je niet stopt met drinken. En dan drink je jezelf inderdaad dood. Dat klinkt hard, maar ik heb het helaas al meerdere malen om me heen zien gebeuren. Gun jezelf een beter leven!

3 uur geleden zei Dolores76:

Mensen om heen hebben niks door. Ik functioneer nog maar vraag niet hoe. Ik ben moe, bang en denk dat ik dood ga. Ik heb een luisterend oor nodig, geen belerend vingertje. En hulp vanuit hier of misschien zelfs geruststelling. Maar ik wil niet naar een kliniek of arts.

Wat naar dat mensen om je heen niet laten merken dat ze zien dat het niet goed met je gaat. Want dat lijkt me niet te missen, als ik je goed lees. Het kan natuurlijk zijn dat je je afsluit hiervoor, en dat mensen er niet met je over durven te praten.

Je zoekt een luisterend oor, schrijf je. Hier vind je mensen die je lezen. Mensen die je horen, zullen er toch ook zijn? Is er iemand die je in vertrouwen kunt nemen? 

Op werk hebben ze het echt niet door. Ik heb dit jaar nog promotie gemaakt en doe het heel goed. Mijn gezin...is een ander verhaal. Die vermoeden wel iets. Ik vind dat heel moeilijk. Ik ben getrouwd en ik kan mijn ei goed kwijt bij mijn partner.

Op 12-6-2024 om 10:12 zei Dolores76:

Met de roes van de wijn en de pillen ben ik in staat als een zombie dan wel te functioneren. Hoe het me lukt om te werken is een godswonder. Maar ik meld me steeds vaker ziek. Ik heb de hele dag diarree, rode handpalmen en jeukende handpalmen, rode voetzolen en prikkende voetzolen. NUL eetlust en altijd misselijk en overgeven. Zweten, trillen, pijn in mijn lever (rechterbovenbuik en rug) spider neavi (van die spinnenvaatjes in gezicht en hals en borsten) een gelige huid, bloeddoorlopen ogen, gortdroog haar, een gortdroge huid, altijd opgezwollen van het vocht. 35 kilo aangekomen in 2,5 jaar tijd terwijl ik nauwelijks eet. Ik heb een gigantische buik. 

Denk je echt dat niemand dit ziet? 😁

Het zal je verbazen hoeveel dingen anderen opmerken zonder dat ze erover durven praten.

Maar het maakt verder ook niks uit. Dat jij je zo beroerd voelt is op zich meer dan genoeg reden om er nu iets aan te doen ipv hieraan te overlijden, wat helemaal niet denkbeeldig is.

Hey Dolores , wat zit je in een nare situatie.   Ik neem aan dat je partner wel op de hoogte is van je overmatig drank en pillen gebruik ?   Wees zo lief voor jezelf en zet die eerste stap naar de huisarts.   Dat is geen schande maar juist iets om trots op te zijn .  Ook jij bent het waard om een beter leven te hebben en dat kan , echt .  Hier zit een heel forum vol , die ook vol schaamte zich hier ooit gemeld hebben.  Je moet het zelf doen , maar het hoeft niet alleen.  

Heel veel kracht , moed en wijsheid 

Dolores

Alsjeblieft ga naar die huisarts, die kent wel wat hoor. Als je zo doorgaat dan is het afgelopen. Dat weet je he. Ik wist het ook, en toen ik ook alleen maar gifgroene of gele diaree had, een pijnlijke lever die vervet was en neuropathie toen wist ik dat ik geen keuze had. Of eerlijk gezegd ik had wel een keuze, een jong iemand in mijn nabijheid was ernstig ziek. Zij had geen keuze, ik wel. Met mij gaat het nu na 1,5 jaar goed, en wat ben ik blij dat ik die keuze gemaakt heb. Jij kunt het tij nog keren, jij hebt hierin een keuze! 

Wil je partner eventueel niet met je mee? De eerste stap is jezelf aan kijken in de spiegel en tegen jezelf zeggen. Dat het zo niet langer meer lukt, dat je verliest van jezelf, dat je je eigen leven niet meer onder controle hebt. Kan je partner eventueel mee naar de huisarts? Of je steunen om een afspraak te maken. Ik heb geen partner, maar samen kun je sterker staan... 

Ik heb destijds heel veel moeite gehad met bellen, maar het waren 4 woorden aan de telefoon, die ik moest zeggen van mezelf. 

Ik heb hulp nodig

En daarna nog 5...

Ik kan het niet alleen

Ja, @Dolores76, zoals @Freekiehet beschrijft, heb ik het ook ervaren. Doodeng om de huisarts te bellen, maar dolblij daarna. Het kan een grote ommekeer en opluchting zijn. Daarna ben jij aan zet om de hulp te aanvaarden en te kiezen voor jezelf. Hard werken, maar ongetwijfeld de moeite waard. 

Poeh, heftig zeg. Het moge wel duidelijk zijn, aan de hand van de dingen die je beschrijft, datje inderdaad serieus in de gevarenzone zit. Levercirrose (je hoeft denk ik geen arts te zijn om te weten dat de symptomen die je beschrijft daar idd op wijzen) is echt wel iets om niet verder te laten vorderen. De opgezette dikke buik (waarschijnlijk meer dan 10 liter vocht) is echt een hele rode vlag. Zet je alsjeblieft heen over de angst om hulp te zoeken. Dat is niets anders dan je angstige en zelfsaborterende ego. Waarschijnlijk zal het alleen maar een gigantische opluchting brengen als je die stap wél zet. Waar je nu zit is de hel, en dat weet je heel goed zelf ook.

Vind je eigenlijk zelf niet bizar dat je blijkbaar meer angst hebt voor hulp zoeken dan de uiterst griezelige situatie waarin je lijf op dit moment al lijkt te verkeren?

@Dolores76, slik je nog steeds 5 pillen zoldipem per dag?
Van hoeveel mg en hoelang al?

Veel van jou klachten kunnen ook wijzen op te lang en teveel gebruik van zopidem.
De combinatie alcohol / zoldipem is sowieso al riskant.
Dit soort dingen moet je echt met een arts bespreken.
 

Welke risico' s hangen aan teveel en te lang zolpidem?

Momenteel 2 zolpidem, volgende week naar 2,5 en 3 kwart flesje voor het slapen gaan. Ik ben extreem geminderd en heb geen klachten meer en voel me goed. Kan dat?

@Dolores76 heel goed dat je hulp vraagt en mindert, maar ga alsjeblieft naar de huisarts. Dit forum is heel belangrijk, voor steun, voor allerlei vragen, maar jouw gezondheidsklachten moeten in mijn ogen echt door een arts beoordeeld worden, niet door forumgebruikers. 

Ik ben het volledig eens met @Ayla89.

Doe het voor jezelf, @Dolores76. Vraag echt deskundig advies. Dit is te complex voor niet medisch opgeleide "ervaringsdeskundigen".
En schuif het ook niet te lang meer voor je uit.

@Dolores76, in jouw eerste stukje schrijf je dat je contact met een psychiater hebt.
Wat is daar de reden van?
Hoe denk hij over jouw situatie?
Welke AD slik jij en slik je die nog?
Schrijft die psychiater die zolpidem en AD voor?

Hoi Dolores75,

Het spijt me voor je dat het zover is gekomen. Je zegt dat je geen belerend vingertje wilt en dat zegt me dat je heel goed weet wat je nodig hebt om te genezen.

Heb je op dit moment de type mensen om je heen met een belerend vingertje in je omgeving en zo ja ben je dit? Zat

Ik hoop dat je hersteld want ik gun je een lever met een pleister erop 💝

@Dolores76, ik lees je verhaal voor het eerst,.. meid, ik ben er stil van! Ik denk dat zomaar stoppen gevaarlijk is. Ik denk echt dat je begeleid moet detoxen. We zijn inmiddels een poos verder, hoe gaat het nu met je?