Ik ben een vrouw van 42 jaar, getrouwd met een lieve man en ik heb een prachtig dochtertje van 4 jaar. Ik heb alles wat ik nodig heb om gelukkig te zijn en toch, terwijl ik dit schrijf, zit ik de bibberen van de kater na een heel weekend stevig drinken. Gisteren is het opgelopen tot 2,5 fles wijn verspreid over de dag en heeft mijn man mij slapend op een tuinstoel aangetroffen. Maar niet voordat ik eerst even mijn halve familie en vriendenkring een belletje gegeven had. Een kwalijke gewoonte die ik wel vaker heb wanneer ik gedronken heb. Vreselijk. De schaamte is zo groot en toch blijf ik in dezelfde val trappen. Onbegrijpelijk.

Ik ben geen dagelijkse drinker maar mijn probleem is dat ik absoluut niet kan stoppen wanneer ik begin te drinken en hoe meer ik op heb, hoe hoger mijn tempo wordt. En dan begin ik te bellen. Naar iedereen. Ik weet de volgende dag amper nog wat ik gezegd heb. Zo gênant. Ik ben mij aan het afvragen hoe ik deze dag weer moet doorkomen. Mijn dochtertje heeft mij nodig en ik kan er op deze manier niet ten volle zijn voor haar. Ik wil een goed voorbeeld zijn voor haar en geen bezopen wrak. Ik zou zo graag gewoon kunnen genieten van een glaasje maar het lijkt mij niet te lukken, daarom vrees ik dat ik volledig zal moeten stoppen want dit wil ik echt niet meer. 

Goedemorgen! Kinderen zijn een mooie spiegel heb ik ook mogen ervaren. Je zegt dat je vreest te moeten stoppen, dat klinkt alsof je nog geen besluit hebt genomen. Wat is je plan, behalve hier meelezen/schrijven?

3 minuten geleden zei JamesM:

Goedemorgen! Kinderen zijn een mooie spiegel heb ik ook mogen ervaren. Je zegt dat je vreest te moeten stoppen, dat klinkt alsof je nog geen besluit hebt genomen. Wat is je plan, behalve hier meelezen/schrijven?

Misschien heb ik het niet helemaal goed verwoord. Mijn plan is wel degelijk om te stoppen, ik wil dit echt niet meer. Ik wil mijn lichaam niet langer kapotmaken. Mijn zelfbeeld ligt ook aan duigen. Ik doe altijd mee aan Tournee Minerale (dit is een actie in België waarbij je de maand februari niet drinkt maar ik doe het steeds 2 maanden). Ik voel mij zo goed dan. Ik wil mij altijd zo goed voelen. 

Welkom Mimi en wat goed dat je gaat stoppen. Je geeft aan dat je ondanks dat je je alcoholvrij heel goed voelt, steeds in dezelfde valkuil trapt. Vaak kun je van tevoren wel al bepaalde momenten of activiteiten inschatten die voor jou erg gelinkt zijn aan alcohol. Dan kun je daar misschien al een plan voor bedenken. Bijvoorbeeld afleiding zoeken, iemand bellen etc. Op het dagdraadje mee lezen / schrijven helpt voor mij persoonlijk ook. 

welkom Mimi, 
heb je dit ook met je man besproken?
Of vecht je in je uppie tegen je verslaving?
Het moet voor hem ook moeilijk zijn jou zo mee te maken.
Wie weet kan hij je op de een of andere manier helpen?
Lees eens op de tipdraad, themaś enzo. er is ook een draadje
waar forummers antabus slikken, een medicijn waarbij je absoluut niet
mag/kunt drinken. Die zou dan je huisarts of een verslavingsarts je
kunnen voorschrijven. Na de 1e stap om hier te schrijven, kan een volgende
stap misschien zoiets worden? Of heb je zelf al een plan misschien?

Dank je wel voor jullie antwoorden. 🥰 

@lady janeMijn man vindt het zeker niet prettig zoiets, maar gelukkig gebeurt dit maar 1 of 2 keer per jaar (wat nog steeds veel te veel is voor alle duidelijkheid). Hij maakt er niet zo veel van. 

Ik ben helemaal niet zo heel vaak dronken maar ik heb mij toch aangemeld op dit forum omdat ik echt niet normaal met alcohol kan omgaan. Mijn man en ik drinken in het weekend vaak samen een aantal glaasjes en dan is er niks aan de hand maar op wanneer ik over een bepaalde grens ben, kan ik echt niet meer stoppen en blijf ik dus drinken tot ik gewoon in slaap val van dronkenschap (en daarbij blijf ik dus helaas ook mensen opbellen). Ik heb dan ook enorme last van een zogenaamde "angstkater" de volgende dag. 

Afgelopen weekend liep het dus echt uit de hand. We hadden bbq gedaan en zowel mijn man als ik hebben toen veel te veel gedronken. De volgende middag hebben we dan restjes bbq gegeten en daarbij heb ik een nieuwe fles opengetrokken. Voor mijn man had dit niet gehoeven. Het grootste deel van deze fles is dan ook door mij soldaat gemaakt. Mijn man moest daarna even weg en toen heb ik nog een nieuwe fles geopend en daarna nog 1. Eentje heb ik verstopt, waardoor mijn man niet kon zien hoeveel ik al gedronken had. Ondertussen heb ik mijn halve telefoonboek opgebeld. Ook mensen die ik zeker niet moet opbellen. Ik heb dan ook de neiging om allerlei afspraken te maken waar ik daarna geen zin in heb. Ik ben graag alleen en in nuchtere toestand haat ik bellen trouwens, heel gek. De schaamte gisteren was dan ook weer groot. En de angst voor mijn gezondheid. 2,5 flessen leegdrinken op een dag lijkt mij niet zo bevorderlijk hiervoor. 

De dagen na zo'n uitspatting zijn dus gevuld met stress, angst, mij fysiek slecht voelen ... Waardoor je eigenlijk algauw 3 dagen van je leven kwijt bent die je niet meer terugkrijgt. Feestjes of sociale gelegenheden bezorgen mij op voorhand veel stress en angst om daar te veel te drinken en dronken te zijn terwijl anderen het kunnen zien. Dat is eigenlijk allemaal niet normaal en daarom besef ik ook dat ik er iets aan moet doen. Ik weet dat het waarschijnlijk de enige oplossing is om volledig te stoppen met drinken want ik kan er niet normaal mee omgaan. Mijn moeder had  een heel zwaar alcoholprobleem trouwens dus het is misschien ook wat genetisch. 

Ik heb gisteren naar de permanentie van de AA gebeld en daar een fijne mevrouw aan de lijn gekregen die mij de gegevens van de plaatselijke afdeling gaf. Ik overweeg sterk om hier naartoe te gaan. 

Dat lijkt me een goed plan @Mimi42 want de ervaring leert helaas dat de paar keren per jaar meer worden
als je er niets aan doet. Bij mij bleek stoppen ook de enige manier. En dat bevalt nog steeds prima trouwens.
En of het genetisch, fysiek of psychisch heet, of (meestal een mix daarvan?) is voor mij minder belangrijk.
Maar i.v.m. voorbeeld zijn en doorgeven aan kinderen toch ook weer wel. Ik heb nu 2 kinderen die beiden niet drinken.
Maar een daarvan was ook verslaafd. Gelukkig konden we erover praten en daarnaar handelen. 
Soms lijkt het een luxeprobleem, maar wat een ellende zie ik soms door de gevolgen van drank.
Wat je plan ook wordt, hopelijk staat je man er achter en steunt je waar hij kan hierin. succes meis.

23 uur geleden zei lady jane:

Dat lijkt me een goed plan @Mimi42 want de ervaring leert helaas dat de paar keren per jaar meer worden
als je er niets aan doet. Bij mij bleek stoppen ook de enige manier. En dat bevalt nog steeds prima trouwens.
En of het genetisch, fysiek of psychisch heet, of (meestal een mix daarvan?) is voor mij minder belangrijk.
Maar i.v.m. voorbeeld zijn en doorgeven aan kinderen toch ook weer wel. Ik heb nu 2 kinderen die beiden niet drinken.
Maar een daarvan was ook verslaafd. Gelukkig konden we erover praten en daarnaar handelen. 
Soms lijkt het een luxeprobleem, maar wat een ellende zie ik soms door de gevolgen van drank.
Wat je plan ook wordt, hopelijk staat je man er achter en steunt je waar hij kan hierin. succes meis.

Dat van dat voorbeeld geven voor je kinderen, begrijp ik volkomen.  Gelukkig heeft mijn dochtertje nog nooit 1 van mijn dronken momenten gezien maar ik merk wel dat wanneer ik iets gedronken heb, ik minder zin heb om haar voor te lezen, ik geen zin heb om echt met haar bezig te zijn... en dat vind ik niet fijn. 

Stoppen lijkt mij inderdaad de enige juiste keuze. Ik heb sinds zondag uiteraard niks meer gedronken maar dat is niet zo'n speciale verdienste aangezien ik zelden tijdens de week drink. In het weekend en op sociale gelegenheden schuilt het gevaar.

mijn dochter de mijne ook niet, maar ze wist haarfijn te vertellen 
wat ze wel merkte, the day after...........
en wat ze voelen/ruiken/invullen dat onderschatten we denk ik
zolang we zelf nog geen verantwoording nemen.
maar goed, wij zijn er heel sterk uitgekomen, ik hoop jullie straks ook.