Goedemiddag iedereen, 

Ik wil mezelf graag even voorstellen. Ik ben een vrouw van 54 jaar (wat klinkt dat oud als ik dit zo schrijf). Ik heb 3 kinderen, waarvan er nog 2 thuis wonen, twee honden en een vriend. Ik heb een goede job dat ik graag doe en waar ik reeds 27 jaar werk. Ik hou van tekenen en schilderen en werken met creatieve programma's op mijn PC zoals photoshop en illustrator. 

Ik drink al mijn hele leven, vanaf het moment dat het kon. Maar toen ik jonger was dronk ik niet elke dag. Wel heb ik nog nooit kunnen omgaan met alcohol. Ik kon nooit stoppen en een feestje of uitgangsavond eindigde altijd dronken... Maar ik kon in die tijd makkelijk een hele tijd niet drinken. Ik dronk toen ook enkel als we uitgingen. Mijn broer pleegde zelfmoord toen ik begin 30 was en dat heeft toen ook niet geholpen, maar ik dronk niet elke dag... Dat ging ook niet met de kinderen, want mijn ex was in die tijd alcoholverslaafd. Hij is er mee gestopt net voor de scheiding. De laatste 9 jaar, na mijn scheiding ben ik dagelijks beginnen drinken met enkele korte stopperiodes ertussen. Ik ben toen, net na de scheiding,  een jaar ziek geweest, had een depressie. Dus ik had veel tijd om te drinken. Ik ben na die periode blijven doordrinken en vooral in coronatijd is het veel te veel geworden. Ik kon toen niet naar het werk... Ik dronk eigenlijk ook een stuk uit verveling in die periode. Ik ben echter na mijn depressie nooit meer dezelfde geweest. Ik wil nu terug mezelf vinden en dit keer volledig zonder alcohol. Ik drink elke dag witte wijn en ben er eigenlijk bang voor geworden, ik ben vooral bang om ziek te worden. Ik ben ook nog eens een roker, dus die combinatie is al zeker niet ok. 

Nu heb ik elke dag om 17u het gevoel dat ik moet drinken en daar wil ik echt vanaf. Ik wil door het leven gaan zonder dat gevoel. 

Ik weet dat het niet makkelijk zal zijn, maar ik heb een aantal dieptepunten bereikt tijdens het drinken die er nu voor zorgen dat ik ergens toch een lichte kracht voel om het te doen. 

Momenteel is mijn relatie ook niet schitterend, we drinken alle twee. Wanneer ik te veel drink dan komt de wijnheks naar boven en ben ik niet zo een aangenaam persoon...  maar mijn vriend ook niet. Tijd om te onderzoeken als dit door de drank komt of dat we eigenlijk totaal niet bij elkaar passen, want wij hebben elkaar leren kennen in de periode dat we beide veel dronken en we zijn blijven drinken... 

Ik wens iedereen verder hier veel courage en ik hoop dat ik hier af en toe mijn ei kwijt kan  

Welkom @Sterre1. Goed dat je je hier aangemeld hebt en bij jezelf (en bij ons) te rade gaat. Ik herken best veel uit je verhaal. Ik was op een gegeven moment ook in dagelijks gebruik afgegleden dat ik niet meer goed bij kon sturen. Uiteindelijk is het op mijn 65ste wel gelukt om helemaal met de drank te stoppen en ik ben reuze blij dat ik die stap toen heb genomen. Dat is inmiddels al weer zo'n acht jaar geleden en het voelt als een bevrijding en als een nieuwe levensfase waar ik weer veel mooie dingen in ontdek.

Misschien is het een goed idee om op Youtube eens te kijken naar de lezing van Els Noorlander over verslaving. Die geeft veel achtergrondinformatie, onder meer over de verschillende hersengebieden en hun functies, wat verklaren kan dat je om 17u een gevoel hebt dat je echt moet drinken, ook als je je 's morgens iets anders had voorgenomen.

Hier volgt een link naar die lezing:

welkom Sterre.
tja, wat een sluipmoordenaar is drank toch eigenlijk he. Zeker in kombi met roken.
2 van de slechtste "gewoontes/verslavingen" die oh zo normaal leken, ooit.
Je hebt een goede stap gezet om hier te komen schrijven, en lezen vast ook, want
er is hier veel herkenning. Ooit heb ik ook zo mn scheiding proberen te verwerken, en
daar hielp drinken dus niet bij, averechts zelfs, want ook depressief geworden daardoor.
Het zal idd geen makkelijke weg worden voor je, maar wel een die oh zo loont. Ik was 55
en ben nog elke dag dankbaar dat ik gestopt ben. Inmiddels al 15 jaar.
Heb je een plan? Gaat je vriend meedoen? Of in elk geval jou steunen? Want hoe dan ook;
jij gaat veranderen (ten goede) en dus verandert er ook iets in jullie relatie. Je kunt naar
elkaar toe, maar helaas ook uit elkaar, groeien hierdoor.
Het zou fijn zijn als je ook professionele steun zou krijgen. Als extra stok achter de deur.
Ga ervoor!
 

2 minuten geleden zei Bob:

Welkom @Sterre1. Goed dat je je hier aangemeld hebt en bij jezelf (en bij ons) te rade gaat. Ik herken best veel uit je verhaal. Ik was op een gegeven moment ook in dagelijks gebruik afgegleden dat ik niet meer goed bij kon sturen. Uiteindelijk is het op mijn 65ste wel gelukt om helemaal met de drank te stoppen en ik ben reuze blij dat ik die stap toen heb genomen. Dat is inmiddels al weer zo'n acht jaar geleden en het voelt als een bevrijding en als een nieuwe levensfase waar ik weer veel mooie dingen in ontdek.

Misschien is het een goed idee om op Youtube eens te kijken naar de lezing van Els Noorlander over verslaving. Die geeft veel achtergrondinformatie, onder meer over de verschillende hersengebieden en hun functies, wat verklaren kan dat je om 17u een gevoel hebt dat je echt moet drinken, ook als je je 's morgens iets anders had voorgenomen.

Hier volgt een link naar die lezing:

 

Dag Bob, 

Deze ga ik zeker bekijken! Ik vind het ook wel ondersteunend om te lezen en erover op te zoeken. 

2 minuten geleden zei lady jane:

welkom Sterre.
tja, wat een sluipmoordenaar is drank toch eigenlijk he. Zeker in kombi met roken.
2 van de slechtste "gewoontes/verslavingen" die oh zo normaal leken, ooit.
Je hebt een goede stap gezet om hier te komen schrijven, en lezen vast ook, want
er is hier veel herkenning. Ooit heb ik ook zo mn scheiding proberen te verwerken, en
daar hielp drinken dus niet bij, averechts zelfs, want ook depressief geworden daardoor.
Het zal idd geen makkelijke weg worden voor je, maar wel een die oh zo loont. Ik was 55
en ben nog elke dag dankbaar dat ik gestopt ben. Inmiddels al 15 jaar.
Heb je een plan? Gaat je vriend meedoen? Of in elk geval jou steunen? Want hoe dan ook;
jij gaat veranderen (ten goede) en dus verandert er ook iets in jullie relatie. Je kunt naar
elkaar toe, maar helaas ook uit elkaar, groeien hierdoor.
Het zou fijn zijn als je ook professionele steun zou krijgen. Als extra stok achter de deur.
Ga ervoor!
 

Dag Lady Jane, 

Dank je wel. Ik heb reeds professionele hulp gehad bij een psycholoog die enkel werkt met mensen met een alcoholverslaving, maar dat werkte niet zo goed bij mij. Ik bleef het maar uitstellen. Ik zou nu eerst door de zure appel heen willen, want dat heb ik reeds eerder gedaan. Het gevaarlijkste is binnen een week.. meestal val ik dan door de mand. Ik wil ook naar mijn huisarts voor een bloedafname, daar heb ik wel wat schrik voor. Ik wil ook wel gewicht verliezen, want ik ben veel bijgekomen door al dat drinken en dan zitten schrokken omdat ik dan eetkicks krijg. Mijn vriend moet nu even zorgen voor zijn eigen. Ik wil mij nu echt focussen op mezelf en dan zie ik wel hoe het loopt. Groeien we uit elkaar dan vrees ik dat deze relatie niet de juiste keuze geweest is. Mijn vriend zal wel niet drinken in huis als ik het niet doe. Maar hij zal ook niet stoppen denk ik. Ik heb dit niet besproken met hem, hij gelooft mij toch niet... 

Hi @Sterre1, welkom! Ik zit zelf ook net op dit forum en ben al zo geweldig geholpen door alle steun van iedereen. Ik herken je verhaal gedeeltelijk, gelukkig bij mij geen scheiding. Wel om 17.00 uur altijd die enorme craving naar alcohol. Nu ben ik bijna een week gestopt, maar bijzonder vastberaden. Die craving omarm ik, ik laat het komen, benoem hem met iets onaardigs en zeg hem dat hij weg moet gaan. Dat duurt echt maar heel even en dan is hij weg. 

Dit is ook mijn zoveelste stoppoging, maar deze keer wil ik het zelf, ik doe het ook niet voor anderen. Ik ben het drinken en de vrouw die het mij maakt spuugzat. Mijn man informeer ik pas na een maand, hij neemt mij wat dat betreft ook niet meer serieus. Vandaar na een maand, dan ziet hij zelf dat het menens is.

Heel veel sterkte en blijf lekker schrijven.