Er wordt stevig gedronken bij ons thuis en door vrienden. Stoppen met alcohol lijkt hierdoor een haast onmogelijke opgave. Ik heb een partner die ook ontzettend veel drinkt, maar er geen problemen mee heeft. Dit maakt het voor mij extra moeilijk om te stoppen, iemand die naast je nog wel drinkt.
We hebben een wijn-klimaat-kast waar de prachtigste wijnen in liggen. 
Met kerst geven we  op de zaak met zorg geselecteerde flessen wijn weg aan onze vaste klanten. 
Met de laatste wintersport gaven we zelfs aan onze kinderen (toen 15 en 19) flesjes jagermeister mee voor op de piste, gewoon omdat het leuk was. Ons leven is ‘doordrenkt’ met alcohol.

Onze dochter van 15 wil ook heel graag drinken. Ze heeft zichzelf een paar maanden in coma gedronken met onze alcohol. De klimaatkast was toevallig niet op slot, wat hij normaal gesproken wel is - voor mij… Ze is er vreselijk ziek van geweest. Mijn dochter van 20 jaar heeft haar onderaan de trap gevonden en 112 gebeld, en ons. Alle alcohol is daarna de deur uit gegaan. Ik wist: ik moet NU het goede voorbeeld geven, in plaats van altijd lacherig te grappen: papa en mama geven het voorbeeld van hoe het NIET moet! 
Helaas merk ik aan mezelf hoe moeilijk ik de alcohol kan weerstaan/ laten staan. 
Ik heb zelfs weer alcohol in huis gehaald, en in bijzijn van mijn kinderen weer gedronken. 
Of ik schenk het in, en laat het glas in de keuken staan zodat mijn kinderen mij niet ‘actief’ zien drinken. 
Vorige week zelfs een fles rood mee naar boven ‘gesmokkeld’ en stiekem op mijn slaapkamer uit de fles gedronken, alleen maar omdat ik anders ook een wijnglas mee naar boven moest nemen, en dat zou sneller opvallen. Persoonlijk dieptepunt, zo voelt het.

Ik hoop dat praten met lotgenoten op dit forum mij helpt om mijn gedachten aan alcohol voorgoed te stoppen. Het lijkt of het nu nog meer trekt, nu het stiekem moet voor de kinderen.

welkom @Wendyy, je hebt het helemaal en allemaal door en kunt toch niet stoppen?
Heb je er al eens verslavingshulp bijgehaald? Want meemaken dat je dochter op die leeftijd
zich in een coma drinkt, dat moet jou toch verschrikkelijk pijn hebben gedaan? En zij zien je dus nu
ook weer drinken en een slecht voorbeeld zijn op dat gebied. Ik merk dat dit veroordelend klinkt,
terwijl ik zelf ook ooit dronk toen ik kinderen had. Gelukkig kon ik op de 13e leeftijd van de jongste wel
stoppen van de ene op de andere dag. de 0 aanhouden is namelijk veel gemakkelijker dat het gesjoemel
met af en toe, minder, matig of hoe we die worsteling ook maar noemen. En geen enkele van die drog-
redenen die ik hierboven lees is het waard om jezelf en je gezin zo ongezond te behandelen. Het zijn
smoesjes. Die we hier allemaal kennen, doorhebben, en zelf hebben (gehad). stop er maar mee, je
eigenwaarde wordt er alleen maar kleiner van. Het is tijd om die weer in de opwaartse spiraal te brengen.
Gelukkig heb je dit forum ontdekt. We steunen waar we kunnen dus je hoeft het niet alleen te doen. Wel zelf.

Hey Wendyy,

Je verhaal klinkt wel heel bekend, vooral het voorval met je dochter. Een tweetal weken terug hebben we ook een ziekenwagen gebeld nadat we onze dochter van 14 jaar bewusteloos in tuin vonden. Met enkele vriendinnen mochten ze een kampvuur maken, toen ze niet om 12 uur binnen kwamen zoals afgesproken eens gaan kijken. Iemand had blijkbaar vodka met Sprite mee. De rest was nuchter of kon er al tegen. Wij geven hier nogthans het goede voorbeeld door niet (veel) te drinken thuis. Mijn stiekem drinken daarbuiten gelaten maar dat is een ander verhaal. Nu heb ik schrik dat de alcohol duivel wat in het DNA zit van de dochter. Ik mag er ook niet aan denken wat er gebeurd was als het niet thuis was voorgevallen. Het is voor mij in ieder geval een heel sterke motivator om niet te drinken. Niet stiekem en zeker niet in mijn rol als voorbeeld. Het gebeurd dus niet bij jou alleen. 

Groeten rebooten.

Hoi Wendyy, goed dat je je verhaal hier doet. 

Ik lees vooral dat je het voor je kinderen doet, maar wil je ook voor jezelf serieus stoppen met drinken? En hoe ga je dat doen? Hopen dat je gedachten stoppen lijkt me niet een heel gedegen aanpak.

Wil je stoppen voor jezelf @Wendyy ? Als dat niet het geval is, vrees ik dat het niet gaat lukken. 

Bedankt voor jullie reacties. Fijn om gehoord te worden en misschien ook wel een spiegel voorgehouden te krijgen. Liever eerlijke reacties dan zoete woorden!

Van mijn man krijg ik weinig steun, hij ziet het probleem er niet van in. 
Ikzelf zie wel alleen maar narigheid in alcohol, en ben al zo lang aan het vechten om te stoppen. Mijn langste droge periode was 3/4 jaar, en daar vindt onze vriendenkring dan wel wat van. Enorme uitleggerij en discussies waarom ik geen alcohol drink. En uiteindelijk ook weer gezwicht.

Ik wil zeker stoppen voor mezelf. Ik wil gezond leven, zeker nu de grote 5-0 eraan komt. Ik wil helder zijn, fit zijn en goed kunnen slapen. Geen spijt hoeven hebben van ondoordachte rare acties - als ik ze überhaupt nog weet van de avond ervoor…. 

Waar ik echt gek van word zijn mijn gedachten: het lijkt wel dokter Jackel and Mr Hyde. Elke ochtend ben ik vastberaden en sterk. Dit nooit meer! En aan het einde van de dag verlies ik dat gevoel. Niet altijd hoor. Als het niet in huis is, dan zijn er dagen dat ik er niet eens aan denk. Maar zodra ik het zie, of mijn man trekt een fles wijn open, dan verlies ik al mijn kracht om het niet te doen. 
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat doen: als je mensen ziet drinken, hoe gaan jullie daar mee om? Hoe weersta je de drang om niet ook een glas erbij te zetten? Wat als je zucht hebt, en het is binnen handbereik.

Er is hier een groepje mensen bij thema's met een draadje over het slikken van Antabus.
Dat is een medicijn waarbij je absoluut geen alcohol mag drinken. Dat moet wel door een

(verslavings)arts worden voorgeschreven. Dat gebeurt zeker als jij vastbesloten bent om
te stoppen. En dan heb je dus echt een goed excuus; je slikt medicijnen waarbij je niet mag drinken.
Maar als je 3/4 jaar kon stoppen, dan weet jij zelf ook dat je dit kunt. En in de overgang drinken is
een ramp, weet ik uit ervaring. Ik was 55 toen ik stopte. En had graag die 5 jaar niet zo gedaan.
Je man, vrienden, als ze echt om je geven steunen ze je. Maar je bent natuurlijk een spiegel voor hun eigen drinkgedrag en
dat valt vaak verkeerd. Te konfronterend. Dat kun je aangrijpen om weer te gaan drinken, maar ook andersom; om gestopt
te blijven. Mij sterkt het. En ik zie nu ook beter hoe anderen nog worstelen. Op en neer gaan in drankgedrag.
Hulp zoeken, falen. Is een spiegel voor mij, hoe ik ook ooit was. Maar ik besef ook dat ik zo nooit meer wil leven.
De kwaliteit is daarvoor te hoog geworden. Het contact met mijn kinderen is zuiver. Dat was het destijds niet.
En ja, soms krijg ik respect, soms vinden mensen me arrogant, en soms is er jalouzie. spiegels he............

 

Dag @Wendyy,

Check je motieven. Waarom drink je en wil je echt stoppen? Alleen als je zelf wilt, en niet van jezelf moet, kan je de innerlijke motivatie vinden om gestopt te blijven en alcohol, smoesjes en kletspraatjes in je omgeving te weerstaan.

Als ik je verhaal zo lees dan denk ik ‘oei, die heeft echt wel een probleem’. Hoe serieus neem je jezelf en je gezin eigenlijk? Ik zou als de sodemieter naar de huisarts gaan en hulp vragen. De tijd van twijfelen en zelfbeklag lijkt me ruimschoots voorbij. Het verleden kan je niet meer goedmaken. Je kan wel vanaf nu het juiste voorbeeld geven. Allereerst aan jezelf. En daardoor ook aan je kinderen.

ikzelf heb er geen enkele moeite mee (gehad) als mensen in mijn omgeving dronken/drinken. Mijn vrouw drinkt nog steeds bijna elke dag, en er staat regelmatig een fles wijn open in de koelkast. Ik zie het namelijk als mijn persoonlijke probleem, die alcoholverslaving. Mijn eigen blijvende gevecht. Mijn eigen overwinning. Hoe daarmee om te gaan, daar zijn verschillende hulpmiddelen voor. Maar jij moet die eerste stap zetten: vandaag drink ik niet. Elke dag opnieuw.

Blijf in ieder geval schrijven en meelezen op dit forum. Zoals Lady Jane zei: je hoeft het niet alleen te doen maar wel zelf. Zonder vooroordelen, want iedereen hier op het forum weet hoe lastig het is om van de alcohol af te blijven. Voel je dus welkom en gesteund!

@Wendyy welkom.

“Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat doen: als je mensen ziet drinken, hoe gaan jullie daar mee om? Hoe weersta je de drang om niet ook een glas erbij te zetten? Wat als je zucht hebt, en het is binnen handbereik.”

Misschien helpt het om het de eerste tijd even te mijden, totdat je je wat steviger voelt? Misschien voel je je dan wat meer gemotiveerd door een helderder hoofd, een fitter lichaam, betere slaap, optimistischer, dat soort dingen. Dan valt er iets concreets te verliezen. Dat helpt mij.  Je zou dan wel medewerking nodig hebben van je man, dat hij geen fles wijn opentrekt voor jouw neus.  Misschien is het nog niet tot hem doorgedrongen en zou je tegen hem kunnen zeggen: ‘ik heb een serieus probleem en je mag niet zeggen dat het wel meevalt. Dat is lief maar het helpt mij niet.  Ik heb je hulp nodig’.  

Voor mij is het sociale ook een enorme aanjager en trigger, deep down is er bij mij een angst om er buiten vallen en ik ben er nog steeds gevoelig voor. Hoe ik dat ook probeer af te serveren als kinderachtig. Met betrekking tot alcohol kom ik dan in een klem te zitten: stoppen roept de angst op dat mensen me dan niet meer leuk vinden en me gaan mijden, blijven drinken brengt me in allerlei situaties waardoor ik me wezenloos schaam of schuldig voel en ik me pas weer ok voel als ik iedereen onder ogen ben gekomen en ze me nog oké vinden. Dat wordt dan een vicieuze cirkel waarin ik helemaal verdwijn, machteloosheid voel en mijn gedachten volledig gericht zijn op wat de ander van mij zal vinden. Herkenbaar?

En ik schaam me ervoor, want ik zie mezelf graag als iemand die op eigen benen staat.  En die zichzelf niet onder de bus gooit om erbij te horen.   Ik zie de angst bij mezelf niet als een smoes om te drinken, ik zie alcohol als een middel om de angst voor verlating, eenzaamheid of wat daar ook onder moge liggen niet te voelen.  Als ik daar aandacht aan besteed (dat heb ik echt moeten leren) en die angst niet onder het kleed veeg als ie opkomt, dan voel ik me stevig. Dan lost een verlangen dat opkomt na een eventuele trigger binnen no time op. Dan zie ik dwars door de gedachten heen(mijn ervaring is dat die niet stoppen maar dat hoeft ook niet ).  Dan kun je voor mijn neus een glas wijn drinken en me proberen wijs te maken dat ik iets bijzonders mis. Haha. Dan mag je me ook chanteren en zeggen dat ik ongezellig ben.  Haha.  Als ik de aandacht voor mijn gevoelens verlies, dan neig ik tot terugvallen, en ben ik zo weer driekwart jaar aan het rommelen.  Rationeel weet ik heus wel dat niemand mij in de steek gaat laten omdat ik anders doe, en zo wel, toedeloe dan maar.  De angst is kinderlijk, stamt uit een tijd waarin ik echt afhankelijk was.  En ik alles deed om de ander niet te verliezen. Het onderdrukken van de angst vermomt zich op allerlei manieren die heel volwassen aandoen en zich meestal in mijn blinde vlekken-gebied blijft bevinden totdat iemand me erop wijst.  Psychologen of andere ter zake kundige hulpverleners kunnen dat.  Als je nog geen hulp hebt, zou ik je dat zeker aanraden. Dan nog moet je zelf aan de bak, maar dat is een stuk makkelijker met wat meer inzicht in waarom we ons leven blijven uithollen. Wat ons tegenhoudt om ermee te stoppen.

 Sterkte en succes!

Wat fijn om jullie reacties te lezen. Het helpt me, sterkt me. 
Nu dag 3 van een nieuw begin - zo voelt het. Gisteren visite gehad, aan de wijn, maar ik niet. Zonder moeite! Ook verteld dat ik al een poos aan het struggelen ben om te stoppen, maar er nu echt klaar mee ben. Hij zag een boek op tafel leggen, genaamd ‘Drankje?’ en vroeg mij ernaar. Gelukkig, nóg iemand die me serieus neemt en naar me luistert!
Want bij stoppoging 2002 ben je al je geloofwaardigheid inmiddels kwijt… 

Maar het doet goed om te lezen wat alcohol nu eigenlijk met je lijf doet, en jullie eerlijke reacties erbij… 

Mindset is nu goed.
Hulp vragen: DOODENG! 
Maar misschien ben ik er toch wel rijp voor… 

Het is zelfs zo dat ik jaren geleden bij de Jellinek naar binnen ben gestapt en daar in behandeling wilde. Ik werd toen nog net niet weggelachen. Ik dronk toen dagelijks maar niet heel veel. Maar ik vind dat als jij ELKE ochtend tegen jezelf zegt dat je vandaag NIET gaat drinken en het tóch doet aan het eind van de dag, ook al is het maar 1 glas, dan vind ik al dat je een alcoholist bent. 

Ik ben toen wel in behandeling gegaan, maar het was ‘het lichtste programma’, dwz: een paar afspraken en een boekje wat ik thuis moest invullen, een alcohol dagboek.

Ik heb geen idee hoe het tegenwoordig is bij de Jellinek hoor, het is al zo lang geleden.

Het is waar wat ze zeggen: je legt jezelf in een vergelijkings-weegschaal en je vindt jezelf niet erg genoeg. Ben ik wel verslaafd genoeg of zit ik mij een partijtje aan te stellen? Ik ben niet die dakloze onder de brug, zo erg is het nog niet…

Hi Wendyy, 

Wat fijn dat je ook in jouw omgeving nu steun gaat ervaren en het zelf durft uit te dragen! Wat betreft Jellinek: het kan natuurlijk dat je alcohol consumptie en afhankelijkheid in het verleden veel minder groot was dan nu. Dat is zelfs zeer waarschijnlijk want alcoholisme is een progressieve ziekte. Wat ik nu van je lees lijkt me verslavingszorg erg nuttig. Dat hoeft niet bij de Jellinek, sterker nog er zijn tal van (ambulante) mogelijkheden die vrijwel allemaal vanuit het basispakket worden vergoed. De huisarts is hierin belangrijk want die moet je een verwijzing geven. Maar nogmaals dat moet met jouw verhaal geen probleem zijn. 

Vertel je huisarts wel het eerlijke verhaal en maak het zeker niet te klein voor jezelf. Die ‘het valt allemaal wel mee’ reactie hebben zelfs doorgewinterde junks en is een logisch gevolg van je verslaving. Als je niet verslaafd was (of afhankelijk zo je wilt) dan had het helemaal geen vraag geweest of je wel of niet zou kunnen drinken en of het wel meevalt of niet. Dan had je op basis van je gezondheid, voorbeeldrol naar je kids en waarschijnlijk tal van andere redenen al lang al de drank zonder probleem laten staan, zonder je elke dag te willen bewijzen dat het wel meevalt. 

Die ‘het valt allemaal wel mee’ vraag heb ik ook gehad vanaf het begin. Sterker nog, die is de laatste tijd weer nadrukkelijker in beeld gekomen. Daarom dat ik vanavond mijn eerste AA meeting ga bezoeken. Om mijzelf scherp te blijven houden. 

JamesM, bedankt voor je reacties.

Zou je kunnen laten weten hoe de AA meeting ging? 
Superknap van je dat je voelt dat je jezelf scherp moet houden dmv naar een AA meeting te gaan. Dit is voor mij een donker eng woud waarin ik mij (nog) niet durf te begeven.

Heel erg benieuwd naar je ervaring. Zoals: moet je verplicht je verhaal doen, moet je je voorstellen? Zit je inderdaad in een kring net zoals in films?

Ik zou dit doodeng vinden want ik ben super goed in mezelf wegcijferen en mezelf niet belangrijk genoeg vinden. Als ik dan in zo’n kring zou zitten en mezelf moet verkopen van: ach, ik ben maar goed voor een halve fles wijn per dag… en dat mensen dan misschien denken: wat DOET die vrouw hier!

Dat zal ik doen! Zelf vind ik het ook wel spannend. Voorzover ik begrijp, ook telefonisch na gesprek met iemand van AA hier, gaat het maar om 1 ding: dat je de wens hebt om met alcohol te stoppen. De hoeveelheid die je drinkt maakt nadrukkelijk niet uit, het gaat erom dat je een verslaving ervaart en de systemen hierachter zijn voor iedereen herkenbaar. Zoals het hebben van cravings, stiekem drinkgedrag of je verslaving kleiner maken. Iedereen ervaart problemen met alcohol en het gaat erom dat je elkaar met ervaring en herkenning kan steunen. Ik denk dat er in die zin niet zoveel verschil is met dit forum. Ik kom hier in ieder geval op terug! En je kan altijd even bellen met iemand van de AA. Op hun website zie je waar in het land meetings worden gehouden met telefoonnummers erbij. 

2 uur geleden zei Wendyy:

Nu dag 3 van een nieuw begin - zo voelt het. Gisteren visite gehad, aan de wijn, maar ik niet. Zonder moeite! Ook verteld dat ik al een poos aan het struggelen ben om te stoppen, maar er nu echt klaar mee ben. Hij zag een boek op tafel leggen, genaamd ‘Drankje?’ en vroeg mij ernaar. Gelukkig, nóg iemand die me serieus neemt en naar me luistert!
Want bij stoppoging 2002 ben je al je geloofwaardigheid inmiddels kwijt… 

Hi Wendy, als ik jou was zou ik er mee ophouden om anderen proberen te overtuigen. Jij bent gestopt met drinken omdat je dat wilt. Als een ander daar iets van vindt, prima. Moet iedereen voor zichzelf weten, is meestal mijn reactie. Jij drinkt nu liever thee, iets fris of je gaat gewoon lekker vroeg naar bed, om weer fris op te staan.

Ik zie het ook wel als een training. Hoe kom je het tijdstip door waarop je normaal gesproken een drankje drinkt? Wat kies je om te drinken? Hoe loop je het wijnschap voorbij en sla je een drankje af? Als je hierop voorbereidt (bijvoorbeeld: wat ga jij drinken als alternatief bij een sociale gelegenheid met drank?) helpt dat zeker. En het is oefenen, hoe vaker je het doet, hoe makkelijker. Want deels is het ook gewoonte. 

Bij mij duurde het vijf weken waarna ik normaal 16.30-17.00 op een vrijdag voorbij liet gaan, zonder groot verlangen naar alcohol.

2 uur geleden zei JamesM:

Dat zal ik doen! Zelf vind ik het ook wel spannend. Voorzover ik begrijp, ook telefonisch na gesprek met iemand van AA hier, gaat het maar om 1 ding: dat je de wens hebt om met alcohol te stoppen.

Daar beginnen de meetings waar ik naartoe ga ook altijd mee , voorlezen uit een boek en dan word dat herhaald. ""dat je de wens hebt om met alcohol te stoppen.""