Hi,

na 2 flessen wijn gisteren en ik me nu erg brak voel, wil ik me toch weer melden.

Ik voel me voor nu zo mislukt. Weer de fout in gegaan. Ik ben  niet de eeuwige stopper maar de ' eeuwige starter'. 

Zal me toch weer even voorstellen. 

Ik ben Jazz (zo noem ik me voor nu, dus een schuilnaam), ben midden 40. Heb een heerlijk gezin. Een rijk sociaal leven, voel me 'rijk' met veel dingen en toch 

zijn er momenten dat ik het leven even niet trek. Dan ben ik moe, voel ik me alleen, onzeker. Is mijn hoofd druk. Ik drink bijna altijd alleen!

Ik sta op de wachtlijst om onderzocht te worden of ik ADHD heb maar grote kans dat ik dit heb.

Het is geen excuus maar hoe drukker ik het heb in mijn leven, in mijn hoofd, hoe sneller ik grijp naar de kans.

Ik wil hier toch weer starten met schrijven om mezelf te motiveren om weer de voordelen ervan te voelen als ik gestopt ben.

De keren dat ik gestopt ben, zijn overigens niet te tellen. Langste periode is. (naast de zwangerschappen) 3 maanden.

Blijkbaar voelen de  meesten pas na een maand of 4 hun neurotransmitters weer in balans raken. Dus worden er weer zelf stofjes aangemaakt.

Dus voor nu ➡️ dag één 

liefs  en wens iedereen een fijne dag

Welkom! Het is nooit te laat om te stoppen! 😁 Midden 40 ben je er nog best wel vroeg bij eigenlijk.

Ja als je alcohol gaat gebruiken als een soort hulpmiddel/medicijn dan ga je voor gaas, want het is natuurlijk een drug. 2 flessen is geen hulpmiddel meer, dat is gewoon killing. Het is alsof je een paracetamol wil nemen en je vreet er dan een heel doosje van leeg. Gelukkig gebeurt dat niet met paracetamol want het is geen drug (geloof ik 😁). Alcohol helaas wel.

Dus nu maar weer niks in huis halen en het dan ook niet opdrinken. Sterkte!!!

Inderdaad geen alchohol meer in huis halen. Als je er nog staan hebt, wegkieperen. En dan volhouden, want het duurt een hele tijd om los van het spul te geraken. 

Ik raad je aan boeken, cursussen e.d. zoeken met als thema "op weg naar jezelf" of iets van die strekking. Die onrust die je af en toe ervaart lijkt me gebaseerd op twijfel over jezelf. Gezien je woorden "heerlijk gezin, rijk sociaal leven" is er op zulke momenten sprake van een onnodige discrepantie met je normale doen. Zie het als een uitdaging te achterhalen hoe dat komt en of je dat niet los kunt laten. Met zuipen los je het in elk geval niet op. 

Nou begrijp ik als ervaringskundige ook wel dat je er op zo'n moment dat je "het leven even niet trekt" niet toe komt die zelfanalyse even fris op te pakken, dus zou  je kunnen zoeken naar alternatieve bezigheden als remedie. Een wandeling of wat sporten zou misschien al kunnen helpen.

Welkom hier!
Laat je niet uit de wegslaan door een uitglijder!
Je bent sterker dan die troep, al is het natuurlijk wel even de eerste dagen doorbijten.

Je zou eens kunnen kijken naar dit boek (het is natuurlijk lezen, als adhd'er nog extra lastig )
https://www.bol.com/nl/nl/p/grip/9300000038103055/

Het is een boek waar veel informatie in staat.
Mijn tip, lees het per hoofdstuk en probeer niet het boek in 1x uit te lezen.

even een update, het gaat goed tot nu toe. Eigenijk is dit altijd het geval. Wat het meest spannende maakt is rondom de 3 maanden. 

Is dat herkenbaar? En wat doen jullie dan?

ps: bedankt voor alle lieve berichtjes 

10 minuten geleden zei gelukkigzonder:

Wat het meest spannende maakt is rondom de 3 maanden. 

Bedoel je dat je om de 3 maanden een terugval hebt? Probeer geen alchohol meer te kopen, als je het spul niet koopt kun je het ook niet drinken. 

31 minuten geleden zei gelukkigzonder:

even een update, het gaat goed tot nu toe. Eigenijk is dit altijd het geval. Wat het meest spannende maakt is rondom de 3 maanden. 

Is dat herkenbaar? En wat doen jullie dan?

 

ps: bedankt voor alle lieve berichtjes 

Ja dat is bij mij heel herkenbaar.
Ben geregeld na 3 maanden weer op me bek gegaan.
Hoogmoed ofzo heet dat toch, de muur.

Als dat zo is dan prijs ik me gelukkig dat ik al tweemaal de grens van 3 maanden gepasseerd ben. 

Nu 10 weken gestopt.

Wel na een psychose en een relatie breuk. Dit laatste doet enorm veel zeer. Na meer dan 20 jaar samen, voel ik me eenzamer dan ooit.

Ik zit in een depressie en denk ook dat ik in de ‘muur’ fase zit.

wie herken dat? En hoe lang heeft dat geduurd bij jullie.

De drang om te drinken is er soms. Ben nu veel alleen en niemand die me controleert maar toch houd ik vol. Ben nu al zoveel verloren, wil echt doorzetten. 
 

ik hoor graag van jullie, hoe je het eerste jaar hebt overleefd?

wat ben je kwijt geraakt of juist niet?

@gelukkigzonder, de drang om te drinken is er soms zeg je, dat is sowieso een goed teken ,dat die niet meer heel sterk aanwezig is de hele tijd, pas na een jaar merkte ik dat ik soms een dag er niet mee bezig was geweest en gewoon rustig blijven volhouden dus

Wat knap dat je al tien weken alcoholvrij bent, ondanks dat je het zo moeilijk hebt. Het helpt om hier te komen schrijven

Eenmaal ik besloten had niet meer te drinken ging het. Ik heb zeker soms nog zin. Of gewoon zin om het nog eens te proeven. Maar ik weet dat het niet kan. Zelfs bewust geen praline met alchohol. Ik had geen muur van 3 maanden, zeker niet. Kort voor die drie maanden mocht ik weer definitief naar huis en had ik mijn hondje terug. Daarvoor had ik het gedaan, dankzij de aanzet van mijn huidige psychiater. Ik voel me nu pas lekker bij mijn psychiater. Ik heb nu juist veel meer vertrouwen. Wat ik kwijt geraakt ben is mijn hondje, ze was op alle vlakken op. Maar ze was tot op de laatste moment nog moedig. 

Ik mag niet teveel aan mijn Femke denken. 

Als je al zo lang nuchter bent kun je het zeker. 

dank voor jullie reacties. Het is zoeken. De behoefte naar drank is er niet meer zozeer omdat ik bijna alles ook kwijt ben geraakt.

Waaronder dus de relatie. En dat doet mega veel zeer. Moet mezelf weer gaan hervinden na zoveel jaar.

Wie ben ik zonder hem? Wat wil ik? etc

Ik ben wel gezegend met een groot netwerk. Dus wordt omringd met lieve mensen.

Heb een fijne dag

Ik gun je een mooie zoektocht, de weg gaat omhoog, ook al ben je aan t rouwen. De relatie met je partner en die met de drank zijn voorbij. Ik heb het zo ook ervaren ooit. En bleek veel en veel sterker dan ik destijds kon zien. Jij vast ook

Goed voor je dat een groot netwerk hebt. Je kunt het. 

Ging jij ook scheiden @lady jane nadat je was gestopt met alcohol? 
Het voelt enorm zwaar.

rouwen om alles.

Maar ik drink niet.

Ik stopte tijdens het scheidingsproces, maar exgenoot was toen al n jaar vertrokken. Tegenwoordig kan ik hem daar dankbaar voor zijn. Ikzelf had het toen niet gedurfd. De kinderen puberden en ik zat in de overgang. Iedereen is er beter uitgekomen, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet.

Sterkte voor jou nu. Kon je maar even tijd doorspoelen he, dat zou je kracht kunnen geven.

Ik had gehoopt tot op de laatste moment dat mijn ex ging bij mij blijven. Ik denk dat ik de dag dat ze vertrok direct veel alchohol ging bijhalen. 

Ja, dat hoop ik ook. Dat ik hem dankbaar ga zijn. Ergens ben ik dat al, want als hij niet was gegaan, was ik nog blijven drinken. 

Het is alleen de vreselijke pijn die ik nu ervaar. Ik denk dan: wanneer gaat dit over?

Zit sinds maandag aan de antidepressiva, hopelijk geeft dat verlichting.

Knap dat je er nu zo naar kunt kijken. Wat heeft je geholpen en hoe lang deed je erover voordat je weer een beetje 'rechtop' stond?

Vraag je nu hoe ik van mijn alchoholprobleem ben afgeraakt? Dat heb ik hier al dikwijls geschreven, maar als je wil plaats ik het nog eens. 
Anti-depressiva slik ik nog steeds. Ik wou vooral rond de omstandigheden van het vertrek van mijn ex praten, maar blijkbaar had ik toen niemand niet. Maar ik miste haar eigenlijk niet. 

Mij heeft mindfulness (na therapie) goed geholpen.
Om die training te mogen doen moest ik stoppen en
een privé situatie met mn dochter was de directe aanleiding dat
ik kon stoppen. Ik hield destijds meer van haar dan van mezelf.
Ik was nog wel n jaar depressief, maar had hier gelezen en herkend
dat bij mij dat meer een Disthyme stoornis was. Ik had een depressie
ik was het niet. En de traumaś waardoor ik was gaan drinken heb ik
gelukkig zonder medicijnen kunnen aangaan. Door drank word je vanzelf depressief 
als je geen maat kunt houden. Het is een heel langzaam proces van achteruit gaan
en uiteindelijk dood. Ik merkte na het stoppen dat alles eerst erger werd/voelde, voor
het beter kon gaan. Gelukkig ben ik wel blijven sporten en dat heeft me ook gered.
Endorfines aanmaken is denk ik het gezondste medicijn tegen depressie/vermoeidheid.
En de natuur natuurlijk. wandelen en fietsen is een milde volm van zelftherapie.
Zo zie ik het hoor.
Een ander kan heel andere dingen ervaren en vinden.
Zoek je eigen weg. Luister naar je lichaam, naar je verlangens en wat haalbaar is.