Beste forumleden, waarde lotgenoten,

Struinend over her internet op dit forum beland. Ben man van 45 jaar en sinds ergens eind april 2015 getopt met drinken. De exacte datum weet ik niet meer, maar dat is wel met meer zo.

Waarom ik reageer weet ik eigenlijk niet, heb gewoon behoefte om te schrijven en misschien nog wat bij te kunnen dragen aan de vele die het moeilijk hebben met hun alcohol verslaving.

Het is echt te erg voor woorden, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. De tranen staan me in de ogen, sorry maar het lukt me nu niet

Welkom Vlaggenmast.

Als je behoefte hebt om te schrijven, zit je op een forum natuurlijk hartstikke goed.

Je bent een jaar van de drank af. Dat is best een mooie tijd.

Heb je iets ondernomen om de drank te kunnen laten staan of zomaar gestopt?

Heb je iets veranderd in je leven om drank te kunnen laten staan of zomaar gestopt?

Waarom tranen in je ogen, en wát lukt je nu niet?

Groet van een droogstaande alcoholist.

Welkom Vlaggenmast.

 

Als je behoefte hebt om te schrijven, zit je op een forum natuurlijk hartstikke goed.

Je bent een jaar van de drank af. Dat is best een mooie tijd.

Heb je iets ondernomen om de drank te kunnen laten staan of zomaar gestopt?

Heb je iets veranderd in je leven om drank te kunnen laten staan of zomaar gestopt?

 

Waarom tranen in je ogen, en wát lukt je nu niet?

 

Groet van een droogstaande alcoholist.

Weet niet wat het daarnet was, alle ellende die je terug leest, allemaal zo bekend.

Ben idd in één keer gestopt zou je kunnen zeggen. Wel na een x-tal eerdere pogingen, allen gevolgd door een steeds hardere terugval. Waarom gestopt? Simpelweg omdat het niet lager kon, helemaal op, tam en murw...

Het jaar zo positief mogelijk ingevuld met puinruimen en het gaat weer aardig. Zie weer de mooie dingen op aarde en ben gods gruwelijk blij dat ik er nog ben. Zie mijn kinderen weer en heb mijn leven voor een groot deel weer terug.

Enfin, ik hoef jou waarschijnlijk niks uit te leggen, denk dat iedere recht geaarde alcoholist wel weet wat ik bedoel.

Wel ben ik me bewuster dan ooit dat ik permanent op mijn hoede moet blijven. Het is zo gestoord, maar soms spelen m'n hersens nog steeds 'spelletjes 'met me, gelukkig wel steeds minder vaak.

Groet,

Mede alcoholist (ook droog)

welkom vlaggenmast

de wimpel heb je alvast verdiend hier

daar gaat vast ook nog je vlag bijkomen

Dank voor jullie positieve reacties.

Heb vandaag een aantal draadjes door gelezen hier en moet zeggen dat jullie erg bemoedigend bezig zijn.

Praatgroepen kunnen absoluut uitkomst bieden, maar heb daar de laatste keer geen gebruik van gemaakt. Ze slepen me te ver terug voor mijn gevoel en ervaar ze daarom soms als onnodig confronterend.

Toch voel ik mezelf best wel opgelucht door die paar regels hier vandaag getyped te hebben. Heb vandaag niets gedaan wat ik zou doen, niet dat dat erg is, alleen maar hier over gedacht en dat was dus blijkbaar weer eens hard nodig.. Nodig omdat dingen weer gevaarlijk 'gewoon' worden. Denk dat een van de eigenschappen van alcoholisme is dat uitersten gemakkelijk als gewoon ervaren kunnen worden.

Best wel apart om zo te leren leven met jezelf, niet?

Het is zo gestoord, maar soms spelen m'n hersens nog steeds 'spelletjes 'met me, gelukkig wel steeds minder vaak.

Hierom wordt wel gesteld dat de ziekte verslaving een ziekte voor het leven is.

Best wel apart om zo te leren leven met jezelf, niet?

Apart, maar voor iedere verslaafde mogelijk. Dit heet dan herstel. Leren leven met jezelf... met je ziekte. Zonder aan die ziekte ten onder te gaan.