Even een update vanaf eind April.

Het enige wat ik over verslavingen te melden heb is eenmalig blowen (... knip ...) Maar snel verliefd en wat doorschieten blijft nog steeds. Geeft elke keer veel emoties en onzekerheid.

Met mijn knip in je tekst leg ik een relatie tussen verslaving en doorschieten inmiddels verliefdheid die jij er niet in legt.

Bij mij is die relatie onmiskenbaar. Ik kan behoorlijk smachten naar drank, maar het is niets vergeleken bij het smachten dat ik kan naar een vrouw. Beide vormen van 'trek' gedragen zich opvallend hetzelfde (komt en gaat, is uit te zitten, wordt getrikkerd door halt, enz).

Misschien voor jou helemaal niet relevant, maar ik dacht, wie weet, ik voeg het er bij.

Fijn om te horen dat je nog steeds zo in beweging bent. En heerlijk dat je dat droog doet.

Erik, ik denk dat je voor jou wezenlijke dingen te pakken hebt. Je schrijft dat je de neiging hebt om alles zelf te doen. 

Dat kan. Maar daarnaast bezit je wel het vermogen om naar jezelf te kijken, om te delen wat je bezig houdt.

Nu ga je een volgende stap maken. Je doet je stinkende best, om het zo maar te zeggen.

Daar heb ik respect voor en ik wens je weer een mooie, goede stap op jouw pad toe.

Prachtig Erik, je inspireert me, wat een mooi groeiproces!

Ik ga zelf wekelijks naar een Coda zelfhulpgroep ( co dependense) ) .

Misschien iets voor jou? Denk dat je er veel (h) erkenning zult vinden ...

Google maar eens als je interesse hebt

Inderdaad, heel bijzonder om te lezen, Erik. Het was me al eerder opgevallen dat jouw strijd je zoveel oplevert. Het is (in mijn ogen) echt een zwaar gevecht, maar je bent doelgericht en eerlijk.

Ik heb er grote bewondering voor.

Erik je bent echt

uit je comfortzone gestapt

eerst met stoppen (verslavingen)

daarna met starten

van nieuwe dingen ervaren

en jezelf toestaan daarin te groeien.

en je laat ons met je meegroeien zo

voelt het een beetje. Ervaringen in

de praktijk, aanraken, knuffelen, liefdevol zijn

en dat durven delen, wie heeft dat geleerd hier?
We dronken vaak om een tekort te verbloemen.

En zonder drank realiseren we ons dat we dat

tekort eerst in onszelf kunnen leren vullen, ontwikkelen,

laten groeien. En pas daarna kunnen we het oprecht uitwisselen

met wie wij daarvoor uitkiezen, en dat mag selectief.♥

een waardevol mens ben je Erik en velen hier kennen je al zo.

@Annette
Ik had niet eerder over een co-dependant groep gedacht. Herken me er wel in. Stukken uit Leef je eigen leven Co-dependant no more van M Beattie gelezen en dat was veel herkenning. Is wel weer centrum Amsterdam maar ik ga er serieus naar kijken.
@Meya
Wat te denken van ongeduldigheid, want it all want it now, geluk zoeken buiten jezelf hetzij in een middel het zij in een vrouw, geen matigheid maar haast obsessief streven.....verlammend streven ipv streven als iets gezond.....gedrag dat in mij zit en iets over mij zegt. Ik herken me met relaties nog niet als het verlangen komt en gaat zoals met trek in drank wel zo was/is.

Een overeenkomst is wel dat ik drank en het verlangen naar een relatie geheel kan ontwijken en daarin vind ik rust. Bij drank heb ik heel lang uit onzekerheid van mijn standvastigheid geen kroeg, feestje of sociale gelegenheid bezocht waar drank was. Ik deed veel sociale contacten mezelf ontzeggen en gelukkig gaat dit nu langzaam wat beter omdat ik merk dat ik nu wel op een feestje met drank kan zijn. Als ik mijn verlangen in een relatie maar stelselmatig buitensluit zoals ik ook drank ontweek dan zijn er geen gevoelens die ontstaan en is het lekker rustig en veilig met het muurtje om mijn hart heen. Maar daar word ik uiteindelijk niet gelukkig van.

Maar heb ik een knuffelworkshop en is er echt een klik die zowel zij als ik voel en uitspreek, zij voorstelt van zullen we wat afspreken......en het uiteindelijk zo blijkt te zijn van ze durfde niet meer nee te zeggen want ik had mij er zo op verheugd. (Zij zegt zelf net als ik zo in het proces te zitten van zelfontwikkeling en dit was mij heel duidelijk toen ze dit eenmaal allemaal vertelde).... Een afspraak waar ik weken naar uitgekeken had, nachten slecht geslapen, pijn in mijn buik ervan, onzekerheid in mijzelf over dat ze 3 weken niks liet horen terwijl ik een uitnodiging stuurde....dan invullen van ze ziet me vast niet meer zitten, ik ben vast niet leuk genoeg of ik was vast weer te enthousiast/gretig overgekomen.....ik knal dan wekenlang van emotie naar emotie. Vreugde, enthousiasme, onzekerheid, klunzig bij de afspraak zelf......trek van drank die komt even maar wordt zo elke maand minder en minder maar dat ervaar ik niet met relaties. Dat is veel heftiger. En met drank ben ik blij dat ik er nu wel klaar mee ben. Klaar met relaties betekent dat ik alle hoop verloren heb en een cynisch mannetje geworden ben.....dat NOOIT! Liefde daar draait het leven om.....drank kan ik missen als kiespijn. Maar verslaafd aan liefde.....een goed nog te lezen boek van Jan Geurtz heet zo.....De kern is denk ik dat ik met drank de zekerheid in mijzelf gevonden heb en in relaties onzekerheid in mij hoogtij viert. Daarin wil ik eerst de rust en zekerheid in mijzelf vinden en daar draait zelfliefde om.

Lady Jane, als ik jou lees dan denk ik zo vaak van O ja ze heeft gelijk. Mag ook best een beetje trots zijn op wat ik bereikt heb. Ja veel dingen die ik toch maar doe zijn buiten die comfortzone en ergens vind ik dat ook leuk om die grens op te zoeken. Ik deel graag dingen omdat het mij helpt en ik stiekem hoop dat verbinden, delen en inspireren ook anderen helpt. Nee dat heb ik niet geleerd en zeker niet van huis uit . Delen heb ik vooral hier geleerd op ADB en ik was daar in 2007 heel onwennig in en heb daarin geleerd. Vorig jaar 7 juni heen en weer naar de meeting met medereizigers in mijn auto en op die meeting zelf op die picknick bank. Daar heb ik hele persoonlijke dingen voor het eerst gedeeld en dat was een omslag, een hele belangrijke.

 

En stukje bij beetje leer ik ook te delen met mensen echt dichtbij zoals ouders. Dat ging vroeger niet goed in ons gezin en gaat nu beter. Ze kennen nu dit forum en mijn strijd van 2007 tot nu, heb mijn moeder mijn draad laten zien. Heb mijn moeder vertelt over hypnotherapie en dat ik vastloop en dat dit ook te maken heeft met dingen uit mijn jeugd. Ze herkent het en voelt zich schuldig van wat heb ik fout gedaan. Heb het met haar gehad over haar psychiatrische moeder waar zij het gezinshuishouden en de zorg overnam toen zij 12-13 was en over de dominante ingewikkelde man die mijn opa was voor oma tantes en vader. Haar leven is beinvloed door haar jeugd zoals die van mijn vader door zijn vader. Er is geen sprake van schuld of verwijt maar van open communicatie nu met moeder. Dat is de stap van deze week. En heel bijzonder ook, mijn moeder die het opneemt voor zichzelf en haar familie   Mijn vader begon met invullen over hypnotherapie van dat komt van jou kant zeker tegen moeder....je psychiatrische moeder en broer en zij heel analytisch en koel even alle kanten noemen van de familie van mijn vader......Erik heeft van beide kanten het nodige meegekregen was haar antwoord. Way to go Mam! Dan weet mijn vader zich geen houding te geven aan dat nieuwe inzicht en aan een vrouw die nu wel assertief is.

 

Lady Jane dank je wel voor elke keer benadrukken dat ik best trots mag zijn op wat ik wel bereikt heb. Dat vergeet ik zo snel

MijnGerrit,

Bij jou vaak dezelfde O ja als bij LJ. O ja dat is eigenlijk wel zo dat ik redelijk naar mezelf kan kijken en erover kan communiceren. En ja mijn stinkende best doe ik........daarin zit een mogelijke oplossing en de valkuil. Wil nog leren om nog meer te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. En zoals ik las vanochtend. Vanuit die acceptatie kan streven weer een gezonde hobby worden in plaatst van een obsessie. Iets wat motiveert en niet verlamd.

Ha erik..

Ik ken je nog helemaal niet maar zie en lees je nu wel

Wil je even een goedemorgen wensen

Terug van vakantie even een update. Vakantie is voor mij altijd het grootste risico moment van het jaar. Vorig jaar dronk ik niet en dit jaar ook niet. Waar ik vorig jaar de hele tijd door overal op de camping wijn en bier zag bij de buren was ik er nu veel minder mee bezig. Was alleen op kampeervakantie in de Alpen en heb veel gewandeld. In de bergen tijdens overnachting in een berghut 2x had ik wel trek. Ik denk te merken dat ik inmiddels goed ben ik het zien aankomen van trek als gevolg van mij rot voelen en somber en onrustig zijn.....maar trek na een hele dag lopen en moe voldaan en ontspannen en blij aankomen bij de hut, waar Italianen en Fransen allemaal wijn en/of bier drinken aan tafel, kwam onverwacht heftig. Heb zelden trek eigenlijk en nu opeens best erg. Niet aan toegegeven. 

 

Op de laatste vakantiedag heb ik mij laten verleiden tot alcoholvrij bier en had niet goed stilgestaan bij dat dit 1% alcohol toch bevat in Frankrijk. Ben 2 uur licht in mijn hoofd geweest omdat ik drank zo ontwent ben. Kreeg er niet meer trek door, herkende het gevoel en vond het naar. Dat ik er weerzin tegen had deed me goed. Geen trek in meer op dat moment.

 

Verder heb ik net vanavond weer een dansavond workshop gedaan. Vrij dansen en oefeningen om in het dansen contact te zoeken met de ander. Niet dansen zoals stijldansen maar heel vrij en spontaan vanuit je gevoel. Ik vind dat zo heerlijk om te doen, kan mezelf daar zo in kwijt en in uiten op een andere wijze als via taal. Dans is spelen voor mij. Zoals ik eerder schreef ik was een stijve hark zonder drank. Bang over wat andere wel niet zouden denken als ze me zouden zien. Mijn onzekerheid geprojecteerd op de ander waardoor ik echt niet ging dansen zonder x bier op. Sinds deze zomer weet ik dat ik het ook als mijn nuchtere zelf weer kan.

 

Heb een tijdje zitten denken wat ik zo leerzaam vind aan die workshops. De kern is bij mezelf blijven in het hier en nu als ik op mezelf ben maar ook in contact met mensen. Mezelf blijven als ik contact heb en in contact met mensen. Bij yoga of meditatie leer ik het contact met mezelf, niks zweverigs maar gewoon bij mezelf blijven en niet in gedachten overal en nergens. Die workshops wisselen oefeningen van bij jezelf blijven af met onderdelen van elkaar aanraken of dans waarin je van dansen in jezelf naar dansen met een ander gaat. Om vervolgens niet op te gaan in dat contact en mezelf te verliezen maar steeds ook in dat contact bij mezelf te blijven en dit contact heeft altijd een begin en eind waarna je weer bewust helemaal naar jezelf komt. Dit alles is wat ik in het dagelijks leven ook lastig vind. Ik ben best gevoelig voor prikkels om mij heen (HSP) en kan helemaal op gaan in contact met mensen maar kan mezelf ook helemaal afzonderen als ik over mijn grens ga. Om balans te leren in verbinding met mezelf en in contact met anderen doe ik die workshops en dat is voor mij een kwestie van blijven doen. Niet alleen lezen over maar het doen en elke keer leer ik een beetje......Niet alles alleen maar geven in contact maar bij mezelf blijven. Zo leerzaam voor mij.

 

Met dit soort dingen blijf ik bezig, ik noem het invulling geven aan mijn leven na de drank. Omdat ik geloof dat het daar om draait nadat stoppen inmiddels wel gelukt is. Ik schrijf door over mijn dingen ook al besef ik me dat dit inmiddels niet echt een draad is die gaat over de strijd tegen drank.

Ook voor mij een hele waardevolle posting. Dank.

Heel herkenbaar Erik en oh zo belangrijk!
In een grijs verleden een 2 weekse workshop gevolgd zo in Poona.

Wat jij omschrijft wordt veel in lichaamsgerichte workshops gebruikt

en bio-danza lijkt daar ook op. Misschien zoiets in je buurt zoeken?

De hele nacht over dansen gedroomd en een droom waarin ik naakt was en me heel open en kwetsbaar voelde waar ik me eerst ongemakkelijk voelde maar raakte gewend. Begrijp heel goed waar die dromen vandaan komen :-)

 

Wow Poona dat is zeker een bestemming op mijn bucketlist. Was jij er in de tijd van OSHO LJ zoals een familielid van mij die daar vaak verhalen over had? Ik herken wat je schrijft LJ in de basis zijn alle lichaamsgerichte workshops wat dat betreft hetzelfde of het nu knuffelworkshop biodanza tantra.....is. De docent heeft vooral biodanza ervaring en eigenlijk was het dat precies, heb eerder bij haar een biodanza les gedaan en dat was hetzelfde als dit. Precies wat ik zocht en ja ik ga dit zeker doen. Er is elke maand een avond met de groep van gisteren, vind een vaste groep ook wel fijn. Dit is in Utrecht. Is maar 40 minuten rijden dus prima te doen.

 

Leuk om te lezen dat ook een draadje die nauwelijks meer over drank gaat toch graag gelezen wordt.

Voor mij gaat jou zoektocht wel over mijn drankgebruik, of beter gezegd mijn dranggedrag en verslavingsgedrag.

Ik schrijf ergens aan mezelf iets als: als ik de onderliggende thema's niet aanpak dan ben ik kansloos. Niet kansloos om de drank aan te pakken, maar kansloos om er niet een ander destructief gedrag voor in de plaats te kiezen. Mijn onderliggende thema's aanpakken is voor mij dus een must.

Jij bent daarin voor mij een voorbeeld.

Mooi gezegd Meya!

 

 

En wauw Erik...dansen...mooie invulling.

En inspirerend, om door te gaan in het adb proces.

Dank je.

Wat ik bijzonder vind is dat je durft uit te komen waar je nu voor staat. Jouw zoektocht gaat door, met jouw gevoelens erbij.

 

De zachte kant zoeken (die er al is!..?

 

Mijn ouder worden gaat - best helaas - gepaard met cynisme. (les, doe dat niet>> voor mezelf vooral...) en

ik ..  geniet van jonge mensen die er zoveel zin in hebben.

 

Mijn vakantie - je weet het - was er een van: dit is dus wat er is. En daar geheel in gaan staan. Gewoon.

Wat voor mij eigenlijk best heel bijzonder was.

Geen mitsen en maren. Gewoon zien wat er is. Geen verwachtingen, geen teleurstellingen.

 

Ik zag ze wel, maar ik kon ze laten gaan.

Ik kan grappen maken (op fb) maar ik gebruik ze als Buitenkant. Wetende dat mijn binnenkant iets anders is.

 

En ik vind het bijzonder dat mensen - jij dus ook - meer kanten in zich hebben. Die allemaal ontdekt kunnen!

 

Wat is het leven mooi Erik!!

 

en bij adb hoort alles wat het leven omvat, want verslavingsgevoelig zijn is des menschen

smart

ja Erik, toen was ik er ook.

Ik had het niet willen missen.

@Meya

Als ik terugkijk dacht ik eerst dat destructie een neveneffect van drank en drugs is en drank en drugs mijn doel. Steeds meer begin ik te beseffen dat destructief gedrag een extreme vorm van zelfafwijzing is en dat dit was wat ik aan het doen was feitelijk. En is het niet drank dan zijn er andere manieren om jezelf stuk te maken. Nu kan ik zeggen dat ik heel soms een dergelijke bui heb die ik dan maar laat overwaaien zonder er iets mee te doen maar die zelfafwijzing is niet meer nodig. Hoeveel teksten ik hier niet geschreven heb over zelfliefde hoe doe je dat......en opeens is het er althans zoveel meer als eerst.

Een kennis van me schreef dit vandaag op sociale media.

Op mijn levenspad kom ik stukken van mijzelf tegen. Als pakketjes liggen ze op mijn weg en het is aan mij of ik ze open maak, om te kijken wat het mij wil laten zien. Of dat ik ze laat liggen, ze terugkomen als obstakels en uitdagingen waar ik in situaties tegenaan blijf lopen.

Vandaag de dag ben ik dapper genoeg om alle pakketjes open te kunnen maken. Sommige pakketjes zijn groot, andere klein. Ieder pakketje blijkt een waardevol stukje te zijn van mijn gehele puzzel, om het verleden achter te laten, de toekomst met een open mind in te gaan en te leven in het nu.

Suprise pakjes openmaken, dapper genoeg zijn om dit meteen te doen en ze niet te ontwijken en ze voor mijn voeten te krijgen steeds zoals jarenlang gebeurde. Ging het gewoon proberen die biodanza, knuffelworkshop, tantra introductie, hypnotherapie.....Nu zeg ik niet dat iedereen aan de biodanza of knuffelen moet.....maar denk eens wat zou je willen doen wat net buiten je comfortzone ligt. En het tweede is, waar ik vroeger heel serieus iets aanging probeer ik het nu meer spelenderwijs te houden. Lichtvoetig en wat minder zwaar op de hand.

@Cathy56 (smart)

Mijn buitenkant is nonchalant en stoïcijns. Hier op ADB ben ik vrij open maar op mijn werk sta ik bekend als iemand die zich nergens druk over maakt en altijd relaxt is. Verre van!

Ik heb deze week een eerste sessie hypnotherapie gedaan en die therapeut is behalve hypnotherapeut begeleider van hooggevoelige mensen (HSP) Daar herken ik mij al jaren in maar die kant van mij laat ik niet snel aan de buitenwereld zien. In die sessie het gehad over contact met ouders en vrij dominante vader en het gepest zijn jaren lang vooral. Het afweermechanisme van doen alsof niks mij kan raken, verbergen ook dat ik vaak alleen was en mij eenzaam voelde. De overtuiging mogen loslaten dat een dergelijk imago nodig is om mij te handhaven. Dit probeer ik toe te passen in het dagelijks leven hier en vooral ook buiten deze ADB site.

Hypnotherapie was bijzonder deze week. Ging over innerlijk kind. Dat jongetje van een jaar of 9 dat onzeker is, zich anders en gevoeliger voelt als andere kinderen. Veel alleen is en niet begrijpt waarom hij geen aansluiting vind bij anderen en waarom hij het slachtoffer van zoveel pesten is. Zichzelf niet goed genoeg vind omdat ik niet adrem genoeg ben. Serieus en nogal nadenkend en doorvoelend over van alles en niet heel snel met reacties op mensen. Geen antwoord op dat gepest. Het ontstaan van het afweermechanisme dat alles me onberoerd laat......

Het bijzondere van hypnotherapie is dat je er behalve als psychotherapie gesprek rationeel over praat ook direct in de beleving gaat. Waar ik normaal analyserend en in mijn hoofd kan zitten ipv bij mijn gevoel kon ik nu opeens in mijn verbeelding een vragend jongetje zien. Ik kon hem zeggen dat het goed is zoals hij is. Ik bij hem blijf en er voor hem ben en hem erg waardeer hoe hij is als hij zijn gevoelige echte zelf is. Ik ben bij hem hij mag zijn afweermechanisme loslaten. Het jongetje kon op zijn beurt, mij zeggen dat ik me niet zo zorgen hoef te maken, dat hij zelf zal aangeven wat hij nodig heeft en ik kreeg het gevoel dat mijn innerlijk kind niet het zorgenkind is waar ik het altijd voor hield. Hij is sterker en veerkrachtiger als ik in mijn bezorgdheid dacht. Daarna dat kind een plek in mij gegeven en koos voor bij mijn hart waarbij de kleur rood naar voren kwam. Via die kleur kan ik in focus (meditatie) het gevoel van die sessie terughalen. Voel me sindsdien rustig en ontspannen sinds die ontmoeting en dat spelen samen op die grasheuvel in mijn verbeelding.

@LJ

Heb op de middelbare school nog een spreekbeurt gehouden over osho, notabene bij godsdienst. De broer van mijn opa en zijn vrouw zijn altijd osho aanhangers geweest en veel in poena geweest. Hij was een spiritueel man en erg bezig met zelfbewustzijn en aan zichzelf werken. Zo een andere man als de lijn opa-vader. Vind het jammer dat hij overleden is en hem niks meer kan vragen. Hij heeft dezelfde genen maar is een hele andere weg gegaan als het supermangedrag van opa en vader. Ik had zelf graag die tijd meegemaakt in de jaren 70-80.

Bedankt voor je stukje over behoefte aan zelfdestructie en gebrek aan zelfliefde. Niet nieuw, maar wel weer een duw de goede kant op.

Mooi Erik....ik zie ook steeds beter

wat er onder dat gebruik zit.

Vandaar dat dat interview met Jan Geurtz

over zelfafwijzing me opviel.

 

En inderdaad, niet nieuw, maar wel weer vanuit een andere hoek.

Dat werkt bij mij.

De kennis is er allemaal wel...nu komt het aan op ernaar handelen.

Dat is ook weer een proces, vraagt tijd, inzet, geduld....en vooral mededogen. 

 

Dank voor het delen.

 

ow Erik wat mooi

Wat fijn dat het zijn met je innerlijke kind je verder heeft gebracht. Dank je wel voor je openheid. Er is moed voor nodig om je kwetsbaarheid zo te laten zien; wat ben je toch een moedige man! Ik leer veel van jou.

Fijn dat je weer wat deelde.

Ben nu even niet zo geduldig om er op te reageren maar ik herken wel grote stukken uit wat je schrijft.

Mooi te zien hoe je ermee bezig bent     

Vorige week in een kleinere groep gedeeld over mijn laatste echte verslavingsverhaal. Omdat ik open en eerlijk zo belangrijk vind deel ik het ook hier.

 

Ik trainde vaak in de sportschool en gespierder worden was mijn doel alleen heb ik niet veel aanleg denk ik. Dit ging veel verder als een hobby. Ik heb eerder in mijn draad geschreven over mijn vrouwelijke en mannelijke kanten. Ik ben niet zo goed in het volledig accepteren in de vrouwelijke kanten. Daar zit een serieus stuk non-acceptatie op, bovendien heb ik altijd het gevoel dat mijn vrouwelijke kant veel verder sterkt dan bij andere mannen die ik ken. Het krachthonk in de sportschool was het (over)compenseren van het zorgzame deel en ik die van vrouwelijke kleuren houd, veel meer en makkelijker contact met vrouwen heb.....de vraag hoe vrouwelijk voel ik mij soms is de non-acceptatie.

 

En daar had ik een nogal rigoureus maar zeer effectief middel voor gevonden. Ik ben denk ik een jaar of 4 geleden begonnen met anabolen omdat ik wilde groeien en dat bleek op gevoelsniveau zeer effectief om geen last te hebben van mijn vrouwelijke kanten. Ik merkte met mijn eerste kuur dat de androgene werking van een kuur precies het middel is waar alle twijfel en dubbele gevoelens over hoe mannelijk of vrouwelijk ik mij voel in een keer weg is. In een keer ben ik puur mannelijk in al mijn denken en doen. Die bijwerking werd het hoofddoel om anabolen te nemen. Het deed veel dingen, het was samen met wat andere middelen super effectief met afvallen en ja ik ben nogal obsessief als het gaat om vet kwijtraken en daarbij horend middelen gebruik. Het deed samen met blowen mij over seksuele grenzen heen stappen. Anabolen zijn werkzaam om mijn zijn te veranderen in een mannetje dat ik niet ben en niet meer wil zijn. En het is een korte termijn oplossing want in een nakuur lig ik helemaal met mijn identiteit overhoop en voel mij nog vrouwelijker als ik normaal al ben want dan giert oestrogeen door mijn lijf en heb ik 0 aan eigen testosteron. Ik wil die hormonale rollercoaster niet meer. Ik wil niet meer een imago ophouden van nonchalant en ongeraakt in emoties en mijn mannetjes gedrag in de sportschool. Ik ervaar deze verslaving als het minst maatschappelijk geaccepteerd. En je komt er tegelijkertijd het meest makkelijk mee weg. Niemand ziet die spuit in je bil of die pilletjes en iedereen ziet dat je gezond sport gezond eet en er gespierder en sterker gaat uitzien. Maar niemand ziet hoe je in de war raakt van zoveel hormonale disbalans. Agressief werd ik er niet van in tegenstelling tot veel spierbundels maar wel emotioneel heel onstabiel.

 

Het gaf me een tool om een stuk non acceptatie in mezelf te realiseren. Het om zeep helpen van alles wat vrouwelijk was gaf rust tot die kant alsnog gezien wilde worden. Ik volg hypnotherapie wat tegelijkertijd ook begeleiding/psychotherapie voor HSP is. Hier komt het verhaal van ik op de kleuterschool die altijd elke dag naar de verkleedhoek ging en een jurk en hoge hakken aandeed, het spelen en later contact met meisjes/vrouwen en nauwelijks mannelijke vrienden terug. En het wennen aan helemaal mijn zorgzame kwaliteiten te benutten in de zorg die ik vaak zag als vrouwelijke kanten. Ook volg ik vaker alternatieve workshops met dingen als mannen en vrouwencirkels en lichaamswerk workshops waar mannelijke en vrouwelijke energie centraal staan. Elke keer wringt dit dat ik niet in een hokje pas en ook niet wil passen. Doordat ik minder eenzaam ben de laatste maanden en iets van een basis van een veilige ruimte gevonden heb bij mensen die ik vertrouw en mij uitdagen juist echt mezelf te zijn is er een drive om dat stuk non-acceptatie te manifesteren. Maar ben ik in godsnaam mee bezig met aan de ene kant zelfontwikkeling en zelfacceptatie en toch zo een cruciaal onderdeel als Hoe mannelijk of vrouwelijk voel ik me via hormonen zo grondig om zeep te helpen.

 

Gisteren voor heel veel geld een doos vol rotzooi naar de apotheek gebracht. Daarna voelde ik mij zo opgelucht en het gaf zoveel rust. Maar zelfs nu zie ik op tegen alles wat ik overhoop haal waar het juist rustig is afgelopen jaren (door hormonale onderdrukking). Maar ik ga het open minded maar aan.....Onderzoeken wie en hoe ik wil zijn puur als mezelf. Ik ga avonden, lezingen en workshops rondom man vrouw thema's bewust opzoeken. Ik ben nu van die middelen af sinds juni en dat betekent dat ik zo sinds September hormonaal weer in balans ben en zo voel ik mij nu ook.

 

Zo dat was weer een lang verhaal en mijn laatste verslaving los van wat iedereen heeft met zijn laptop en mobiel en dat soort dingen. Dit was de laatste waar ik mij voor schaam en ik stiekem deed. Ik haat stiekem zo grondig inmiddels........

Moedig Erik!

Mooi om te lezen vind ik.

Ut is allemaal groei.

En fijn dat je de balans weer terug hebt!