Wat mooi onder woorden gebracht op 18/8. Stapje bij stapje met zelfonderzoek, geniet nog cd vakantie.

Hé Kruidenthee! Het lijkt wel of je iets dichter bij het randje bent gekomen, klopt dat? Omdraaien en wegwezen, hoor!

Hoe komt het? Drukte in je kop schreef je.

Helpt lezen over Het Onderwerp jou? Er is een boek in de lijn van Noorlander, dus met het brein, de anatomie, oerpsychologie als uitgangspunt:

De kracht van Wilskracht.

Ik dacht toen ik het las: HOE KENT ZIJ MIJ???

(Ik zal de schrijfster nog even zoeken. Kelly Mc ....)

Ja, drukte...gevoel van 'moeten', overzicht kwijt raken.

Ik weet dat een groot deel daarvan zich in mijn hoofd afspeelt.

Daar ben ik mee bezig, in de zin van gesprekken en kijken wat ik daar mee moet.

Weet inmiddels een hoop over hoe dat werkt met gedachten, mindfulness en zo.

Doe ook mijn best om dat in praktijk te brengen.

Hmmmm ik weet niet of lezen me meer helpt. Heb al zo enorm veel gelezen

Heb het net ff gegoogled.

Boeiend wat erover geschreven wordt.

'wilskracht, een spier die je kunt trainen'

meditatie...

Ik zal eens kijken of ie op de bieb staat.

Maar nu eerst een Esther Verhoef.

Dank je Basta.

Ja, die enórme stapel boeken over de materie, ik heb ze ook allemaal gelezen, alsof het reddingsboeien waren.

De eye-opener in deze, van Mc Conigal (inderdaad) was voor mij het verschil tussen geluk en de belofte van geluk.

Dopamine geeft alleen dat laatste, het zorgt dat we hunkeren ipv gewoon zin hebben.

Maar voor rust in het hoofd is Esther Verhoef net zo geschikt!

(En mindfulness trouwens ook)

Ja..dat is de craving he...

En dat de amagdela daar een rol in speelt

maakt het niet al te gemakkelijk.

Sturing en controle.

'Weten' helpt wel hoor.

Oja..het reddingsboei gevoel ken ik ook 

hup meis♥

Gisteren een belangrijke dag.

Mezelf laten zien, m'n bedrijf opgestart.

Mijlpalen.

Geweldige dag, veel positieve aandacht, complimenten.

Een dag waarop alles klopte. zelfs het weer. Een dag met een gouden randje.

Maar...toen iedereen weg was, het opruimen, kado's uitpakken.

Daar stonden ze, die halve witte, rest rooie en een stuk of zes kado-flessen.

Pfffff...HALT en nog een boel meer.

Ik had het er vantevoren al met mijn man over gehad. Wel of niet schenken.

Dat schenken op het eind van de dag was niet zo problematisch. 

Maar dat het spul daar allemaal stond.

Manlief heeft alles achter in zijn auto gezet en daar staat het veilig,

want hij staat een week ver weg van hier geparkeerd.

Na een half uurtje strijd in de bol, een bordje eten en een pot thee erbij was dat k-gevoel weg.

We hebben het er samen over kunnen hebben, ik ben dankbaar voor de manier waarop we 

er nu ook samen mee om kunnen gaan. Het is en blijft mijn proces, maar dit is wel de steun 

die ik nodig heb op 't moment. Het vrij uit kunnen spreken. Het besef bij hem dat het soms lastig is.

Niet raar vinden dat ik het spul niet in de buurt wil hebben, zeker niet als ik een week alleen ben.

Hij hoeft het niet te 'snappen' dat kan ook niet.

Blij dat het goed is gegaan, en dat er geen rouwrandje om de dag kwam omdat ik toch voor de bijl ging.

Voor mij heel belangrijk. 

Tel mijn zegeningen.

*maakt diepe buiging*

Gefeliciteerd met je bedrijf! En diepe bewondering voor hoe je met de hele situatie om bent gegaan, alleen en samen.

Dank jullie.

En als ik het zo opschrijft lijkt het zó mooi.

Ja, het mooie is dat het lukte, en ook de steun van man.

En het mooie gesprek wat daarna volgde. 

Waarin ook hij zich meer uitsprak dan ooit tevoren.

Vandaag bij Lars en Quinn lees ik de worsteling en vooral ook de angst.

'De angst voor wie ik dan eigenlijk ben zonder alcohol' lees ik bij Quinn.

Voor mij voelbaar.

Maar het is wel wat ik wil voelen en ervaren.

Wie ben ik dan. Niet meer wegstoppen.

En nu, wordt ook steeds meer duidelijk wie ik ben.

Waar ik tegenaan loop, en waar ik iets mee moet.

Ja, laag zelfbeeld, chaotisch...boosheid in me. Perfectionisme.

Jarenlang een beeld van mezelf omhoog houden.

Man, wat een energie dat kost.

Dat wil ik niet meer, kan ik niet meer.

Hoeft ook niet meer.

Heeft misschien wel nooit gehoeven.

Een overlevingsmechanisme wat niet meer helpend is.

Nu niet drinken is het allerbelangrijkste.

Het is de enige manier waarop dat andere proces

ruimte krijgt. En ik het anders kan gaan doen.

Uiteindelijk denk ik dat we allemaal bang zijn om ons

eigen ikje te zien, bang dat het niet goed genoeg is.

En dat is het wel. En om dat cliché er maar tegenaan te gooien.

We zijn allemaal goed zoals we zijn. Met onze tekortkomingen.

Ik ben goed zoals ik ben.

Het raakt me Lars als je zegt 'te veel eer', of Quinn die cynisch is over zichzelf. En bang.

Het doet wat met me omdat het zó herkenbaar is.

Blijf schrijven...want juist die herkenning, open zijn, maakt ons samen sterk,

om het toch vol te houden, er voor te gaan, met ups en downs.

En ook the ones bij wie het soepel gaat...dat geeft moed.

Ooit komt de dag.

Oh Kruidenthee, ik ben zo blij dat je deze worstelpartij weer hebt gewonnen!! Hoe diep zou de put zijn waar je nu anders in had gezeten...

Je hebt weer een hobbel genomen, pfff, ik ben op afstand opgelucht.

en wat mooi om nu

te lezen dat er een echt samen is

jullie zijn gegroeid Kruidje

jij alleen, en ook jullie samen

Kruidje...succes en veel heel geluk met je bedrijfje.

Samen veel overwonnen❤

'Een moeilijk moment overwonnen'

Omdat schrijven helpt toch het verhaal maar weer hier.

De voorraad kwam weer mee terug.

Manlief in overleg met mij het spul op zijn werkkamer.

Nou zag ik gister dat daar een open fles bij stond.

Hoe zag ik dat? Nou het stond 'gewoon' in het zicht.

Heel bewust heb ik waargenomen wat er daarna in mijn brein gebeurt.

Gedachtenkronkels, dialoog tussen goed en kwaad...OMG.

Plannen gesmeed...als dit, dan dat...

En daar tussendoor steeds NEE.....Waar ben je mee bezig?

Ik spreek dit dus normaal uit. Nu niet. Gevaarlijk dus.

Dat is dus ook een signaal realiseerde ik me later, het niet hardop zeggen of delen.

Manlief ging eerder slapen, want jetlag en volgende ochtend

zeer vroeg op pad. ik bleef nog beneden lezen.

Ondertussen worstelend met mijn brein.

Wat ga ik doen? 

Uiteindelijk keerde de rust terug, ik ben niet gezwicht.

Heb wel een halve bus paprikachips bij mijn thee gegegeten.

Ben naar bed gegaan, afgesproken met mezelf 's ochtends meteen die

open fles weg te gooien.

En wat blijkt? 

Hij was al weg 

En het spul staat in de kast ipv ernaast 

Feit blijft dat ik er wel doorheen ben gekomen!

Feit is ook dat ik ontzettend op moet letten en dat soms heel zwaar vind.

Feit is ook dat ik het dus wel kan.

Feit is ook dat ik liever niks in huis heb op het moment.

Feit is dat ik nu mezelf niet belachelijk moet vinden, maar juist een compliment mag geven.

Feit is dat ik echt niet meer terug wil naar waar ik was.

Wat me geholpen heeft zijn de twee droge afmeldingen die ik gedaan had, en de gedachte aan zondag, de meeting.

En ook echt even met mijn 'verstand' terughalen wat er zou gebeuren als ik wel voor de bijl zou gaan.

Nee, nee, nee...dat is het niet meer waard.

Doe dan, dat compliment!

Je hebt de vijand rustig in de ogen gekeken (waar zat-ie, in je brein of in de fles?) en hem toen onschadelijk gemaakt, zoals dappere agenten in gijzelfilms wel eens doen.

Die krijgen achteraf een krukje en een glaasje water, om de schrik te verwerken, maar het zijn wel helden, hoor!

Haha...ja ik heb mezelf een compliment gegeven.

Maar ik heb net ook mijn man gebeld om het verhaal te doen.

Eerlijkheid en openheid.

Dat lucht ook op.

Goed bezig! Echt super .

ook kruidenthee

bloeit soms na wat

groeistuipjes

en ook daarvan

lekker oogsten

ik ben echt te lui geweest..... wat voor een bedrijfje?

Iets met kunst? Vertel!!!!!

Feit...jij bent sterker dan je denkt

Klasse

Dank jullie voor de reacties,

Lars, je opmerking zette me aan het denken.

Dat heb ik dus al altijd realiseerde me.

Iets wat 'open' was, is verleidelijk.

Snoep, koek, de tv....altijd meer willen.

De grens opzoeken, wanneer valt het op als ik meer dan één koekje pak?

Hoe ver kan ik gaan?

Dus ook stiekem, er zat/zit dus ook oordeel op.

Nou ja, de rest is dicht, geen haar op mijn hoofd nu.

(Ja, ik weet het, zeg  nooit nooit...maar vandaag niet

Of moet ik juist wel stellig nooit meer zeggen? Hmmm,

genoeg om gedachten over te laten gaan, en ook weer

niet te veel.)

Ga maar eens wat DOEN, uit het HOOFD 

Ga maar eens wat DOEN, uit het HOOFD!!

Of juist niet? Even denken, is doen dan niet juist een manier om eigenlijk...

HOU.

OP!!

Hoe staat het er voor?

Sja, wat ik al schreef op de dagdraad 

lijkt het het niet drinken wat gewoner te voelen.

Op de achtergrond is het nog wel veel aanwezig.

Maar er zijn ook momenten dat ik er niet aan denk.

Daar ben ik blij mee. 

Ik herken trek al snel en kan er met mijn ratio naar kijken.

Het gevoel toestaan en voelen en ook bedenken

wat er gebeurt en een bewuste keuze maken.

Laat me er niet door overvallen.

Winst. Ook al voelt het allemaal nog wat pril.

Geeft nie.

Is dit het nu? Schreef ik ook.

Heel herkenbaar gevoel en bijbehorende gedachtes.

Gevoelig voor prikkels en ook prikkels hard nodig. Dubbel.

Nu komt het dus aan op handelen.

Lady Jane, jij zei het zonder handeling geen verandering.

En dat valt me best zwaar.

Ik weet hoe het werkt, steeds beter, nu praktiseren.

Genoeg te doen, mooie dingen, werk, contact. 

Het is er allemaal.

Maar het voelt af en toe als slepen.

Niet gek, alles komt vol binnen. 

Ontdek dat mijn brein best chaotisch functioneert, iets wat ik jaren

onder controle heb weten te houden, denk ik.

Moe...vitamines en wat lichamelijke dingetjes.

Maar er wordt aan gewerkt.

Naar de huisarts en ondersteuner.

Gesprekken met mijn partner zijn fijner,

we verstaan we elkaar beter.

Het ontspoort minder snel.

En het allerbelangrijkste: ik drink niet.

Ontdek dat mijn brein best chaotisch functioneert.

Iets wat ik jaren onder controle heb weten te houden

Mooi en zo herkenbaar

Kruidenthee, het klinkt zo goed!

Genoeg te doen, mooie dingen, werk, contacten... Je schreef over een repetitie, gezellig dacht ik. Fijne gesprekken met je partner... kom d'r eens om.

En toch lijk je het niet helemaal te vertrouwen.

Misschien ben je kwetsbaarder dan ik steeds weer denk. Zoiets? Een verschil tussen de feiten die je beschrijft en je bezorgdheid, kan dat?

eigenlijk wil ik gewoon zeggen: ik lees je zo graag en het klinkt heel erg positief!