Nieuwe dag. Kop schudden en weer door.

Ik heb wat échte toverdrank voor je 

Hoi Quinn, heb je geen zin om te vertellen hoe het met je gaat? Ik heb in de tuin een bosje bloemen voor je geplukt.

Dat lukt nog niet goed, maar komt wel. Is waarschijnlijk beter ook. Delen en helen en dat soort. Oppotten maakt alles moeizamer. 

Op 2-4-2021 om 21:24 zei Quinn:

Ik denk niet dat ik bijdraag aan een slechte sfeer hier. Ik denk ook niet dat ik anderen stimuleer om te gaan of te blijven drinken. Ik denk dat ik best steunend ben naar anderen, goede argumenten aandraag, motiveer en vet hilarisch ben op z'n tijd.

And then it hit me.

Waarom, o waarom, doe ik dat allemaal niet voor mezelf?

Waarom mezelf blijven straffen met drank? Ik kan niet alles in één keer schrappen, de rugzak leegkieperen is niet zo gemakkelijk. Maar dat niet drinken, dat moet toch lukken? Want, ik heb er niks aan. Het lost niets op. Het veroorzaakt ook niet echt nieuwe problemen, maar het lost ook niks op. Niks. Niks. Niks. 

En toen dacht ik; knoop, hak.

Klaar. Genoeg is genoeg. @basta

En verder ben ik van mening dat het daarmee afgelopen moet zijn.

Ik zet hem hier weer even. Niet om je een naar gevoel te geven, maar om de basis weer even te raken. 
 

Als je het naar vindt dan haal ik het weer weg. 

Dit kleine zinnetje: 

‘Het veroorzaakt ook niet echt nieuwe problemen’

Klopt dat? 

Nee, ik vind het niet naar, zonder wrijving geen vuur hè. Bestaande problemen worden groter, dat wel, denk ik. @Maverick zei iets over de impact van een terugval op je omgeving, of nou ja, daar kwam het ongeveer op neer. Die wordt denk ik wel groter. Of dieper.

Drank maakt alles en iedereen kapot. Zelfdestructie zónder wonden te slaan bij anderen bestaat niet. 

Je zei iets over dat je instructies meekreeg van je partner en dat dit weerzin bij je opriep, de behoefte om je eigen gang te gaan.

Een waarschuwing vooraf zou bij mij sterke gevoelens van afhankelijkheid van die ander kunnen oproepen (die normaal gesproken verstopt blijven, sluimeren, ik was volwassen).   Met als tegenreactie allerlei gedrag waarmee ik me voor even onafhankelijk waan, maar wat het gevolg heeft dat de relatie onder druk komt te staan, er is dreiging, en hoppa, weer dat afhankelijke rotgevoel.  En nu is het de overaanpassing, de beloftes en goede voornemens die het afhankelijke gevoel moeten afdekken. Het kan even duren voordat ik door krijg hoe dat gaat knellen en weer plannen ga maken om uit te breken. 

Hoe is het? Ik mis je! 

Hey @Quinn, 

Wat denk je ervan, blijf je erin of wordt het zo langzamerhand geen tijd om de draad weer op te pakken?

Kom op man, misschien lijkt het nu niet zo maar je hebt nog altijd de vrijheid om een keuze te maken.

Hug van mij 

@Quinn, meld je aub 

Ook een van mij: 

Quinn we missen je 

Vermist persoon meldt zich. Wat kun je, kan ik, in relatief korte tijd weer diep zinken. En zo weinig leren. 

Ach lieve @Quinn, ik weet niet of diep zinken en niet leren wel in eenzelfde zin horen, volgens mij niet, althans niet altijd. Ik weet je omstandigheden nu niet, heb wel een vermoeden van hoe je je mogelijk voelt, maar soms is het zinken niet tegen te houden. Dat heeft dan niets met niet leren te maken. 
Misschien is dit te vaag, nogmaals ik weet niet in welke staat je je mentaal/fysiek bevindt, maar ik weet het even niet beter te zeggen.

Ik kan alleen uit mijn eigen ervaring spreken over wegzinken, dan spreek ik vanuit mijn gevecht tegen depressie. 
Er is een mate van weerbaarheid nodig om het geleerde toe te kunnen passen en soms heb je/ik die weerbaarheid niet. Dat is alles alleen maar gericht op overleven. En dat kan dan gaan op een manier die je niet wilt, waarvan je weet dat die niet goed is, maar je hebt op dat moment niet meer in huis.
Misschien sla ik de plank helemaal mis in jouw beleving, daarom stop ik nu maar even.

Ik gun ons zó iets anders! Níet dít!