Mooi, ik heb het nu pas echt goed en helemaal geluisterd.

Ja, luister uiteindelijk naar de stem in jezelf.

And solider on! 

En warmte. Drank geeft een fuzzy gevoel van warmte. 

Je raakt me (en velen hier heb ik de indruk) vaak met je weinig woorden.  Maar ik kan je meestal geen antwoord bieden. Dat wou ik je toch even laten weten. Ook al vind ik dat heel moeilijk zo in publiek.

Het gaat gewoon niet. Mijn enige prestatie vandaag is dat ik een half uur geleden uit bed ven gekomen. Intussen heb ik al twee keer gedouchet en vier sigaretten weggeblazen. Wat betekent dat ik dus ook al vier keer m'n tanden heb gepoetst. Het voelt kut en eenzaam en waardeloos en verschrikkelijk kwetsbaar. Misschien had jopie destijds gewoon gelijk en ben ik een even beroerde vader als m'n eigen was. Geen grote verrassing, dat ik geen goed mens ben, die overtuiging zit al zo lang zo diep in me geworteld. Soms, nee vaak, steeds vaker, wil ik maar gewoon opgeven, laat het maar, winnen ga ik toch niet meer. Maar ergens was altijd nog de vaste wetenschap dat ik nodig was, voor weinigen, maar dan wel heel nodig. En dat wankelt, dat stukje. En als dat weg valt, waarvoor dan nog m'n best doen, what's the point? 

Ik ken je natuurlijk niet, jouw verhaal niet en ik heb geen idee hoe je op dit punt bent gekomen, maar ik vind het verdrietig om te lezen en zou je graag helpen. Ik heb alleen zo weinig nuttigs te zeggen. Ik geloof zelf dat hoe donker het ook is, er altijd weer licht kan komen, zelfs als het er nu niet naar uit ziet. Hoe, geen idee, maar het kan. Dus ik hoop voor jou dat er snel een lichtpuntje is, want ik kan me niet voorstellen dat je niet nodig of belangrijk bent voor anderen. 

The point: dat ben jij.

Maar voor jezelf leven resoneert niet met jou omdat je jezelf als waardeloos ziet.

Voor C. dan: iemand die zo ontzettend veel van jou houdt. Verder die tunnel in dóór naar de andere kant waar het licht weer -even- is. 

Voor hem ben je wel the point. Voor mij ook. En zo zijn er veel meer. 
 

Ik hoorde net tijdens de opgieting Haevn:

Come home. thuis komen bij jezelf lieve Quinn.

💓

sterkte 🌹

Lieve Quinn, heb je je hond nog? Ik liep vandaag buiten met de hond. Het maakt me altijd anders. Liefs.

Wat afschuwelijk dat je je zo voelt Quinn, ik kan me voorstellen dat je je afvraagt wat 'the point' ervan is maar daar zal wel niemand antwoord op kunnen geven.

Wat bedoel je met 'opgeven'? Denk je aan zelfmoord? Het is natuurlijk niet verplicht om te blijven leven en als het zo eindeloos rot aanvoelt is het misschien wel een mogelijkheid. Het zou mooi zijn voor jou en voor je geliefden als dat dan op een zachte manier zou kunnen, met de mensen die van je houden naast je. Niet voor de trein springen hoor, dat is zo naar voor jou en iedereen. Daar ben jij veel te mooi en te lief voor.

Heb je aan therapie al alles geprobeerd? Ik lees je weleens over groepjes, maar dat klinkt nogal slapjes en vrijblijvend. Je hebt toch ook wel echt goede therapeuten bezocht? 
Ik ga je per pb een naam geven van iemand, ik heb heel goede en mooie ervaringen met het soort therapieën dat zij aanbiedt en ze zit bij jou in de buurt. Misschien is het niets voor je maar ik wil dit al zo lang met je delen. Ik gun het je zo, dat je uit de ban komt van je kinderbeelden, dat je eerdaags met open blik kunt kijken en gewoon eenvoudigweg kunt genieten van zogenaamd kleine dingen.

Ik denk aan je Quinn en stuur je zachtheid (en een pb).

Lieve quinn 

Op 15-6-2024 om 15:25 zei Quinn:

Maar ergens was altijd nog de vaste wetenschap dat ik nodig was, voor weinigen, maar dan wel heel nodig. En dat wankelt, dat stukje. En als dat weg valt, waarvoor dan nog m'n best doen, what's the point? 

Geen idee what the point is @Quinn. 
Ik wilde iets schrijven, maar dat ging bij nader inzien misschien meer over mij dan over jou, dus dat heb ik weer weggehaald.

 Ik hoop van harte dat dit stukje voor jou overeind blijft!  

Och Quinn, jij bent zo waardevol, voor anderen, voor jezelf, jij bent jij.
Maar je kijkt zo rottig tegen jezelf aan helaas.
Zou C nog bij jou zijn als hij jou niet heel hard nodig had? 
Jíj bent het waard om voor te knokken, C is het waard om voor te knokken. 
Jouw kinderen ook, ook al heb jij het gevoel dat ze jou niet meer nodig hebben. 
Ík vind jou waardevol, ik ben blij met jouw bijdragen op het forum, en ik ben niet de enige zoals je ziet. 
Ach Quinn, ik kan hele lappen gaan schrijven, ik wil eigenlijk alleen maar zeggen: 
Knok voor jezelf, knok om jezelf weer als mooi mens te gaan zien... ❤️



 

Lieve mensen, heel erg bedankt voor jullie reactie en alles. Sorry voor de uitingen van mijn depressies, ik doe m'n best om die bij mensen weg te houden om besmettingen te voorkomen, maar alles liep me volkomen uit de hand. Zoals gezegd. Mijn medicatie ligt onder de loep en gaat sowieso verder aangepast worden. En natuurlijk moet ik stoppen met de zelfmedicatie, want daar wordt niets beter van. Opkrabbelen, terugveren, alles weer bij elkaar rapen en proberen het beter te doen. Beter te leven. 

Ik ben nog lang niet zover als ik wel dacht. 

'Kop op', 'schouder om je heen' en al zulks meelevende gedoe is nooit zo mijn ding (wat niet wil zeggen dat ik geen emphatie heb), dat doen de anderen al genoeg en laat ik graag aan hen, maar ik heb door de jaren heen wel geconstateerd dat mensen die vatbaar zijn voor depressies allemaal meestal één ding gemeen hebben: de hardnekkige neiging steeds in spijt- schuldgevoelens rond te dwalen. Dat is niet je in de werkelijkheid begeven, maar alleen maar een neiging van de geest. Misschien is het je aan te bevelen je eens in een leer te verdiepen die juist heel het zonde, schuld en spijt gebeuren tot de fundamentele levensillusie bombardeert: een cursus in wonderen. Niet geschikt voor iedereen, maar áls het je weet te raken een echte bevrijdingsleer in staat je compleet aan flarden te schieten. Misschien het eens een kans geven? Geen makkelijke kost btw.

Een aantal weken terug heb ik een familie opstelling gedaan , heel bijzonder en waardevol.  Het is op gevoelsniveau . Heel veel van wat je doet en denkt,  hoe je functioneerd,  zijn ingesleten patronen van vroeger.  Het geeft nieuwe inzichten , maar ook tools om dat patroon te doorbreken.  Misschien ook  iets voor jou. 

@Quinnje hoeft je wat mij betreft nooit te verontschuldigen voor het uiten van je depressie. Gewoon niet. Het is volkomen ok dat je dat doet. Al gun ik je heel iets anders! Maar ik ben blij je te kennen met depressie en alles.

Ik weet nog dat een vriendin langskwam toen ik heel depressief was. Ze waarschuwde me dat als ik te lang ‘zo’ bleef ik geen vrienden meer zou overhouden. Dat was precies mijn angst!!!! Maar ik kon niet anders. Ik denk er vaak aan terug. Alsof je het kunt veranderen als je maar hard genoeg je best doet. Puh!

Ik hoorde vandaag op een podcast (nog eens) hoe depressie veroorzaakt wordt door voortdurende repressie (of onderdrukking maar dat weet je wel hè) van emoties. Als je de repressie lang genoeg volhoudt krijg je depressie. Het moet er dus uit, dat is (volgens mij) net het signaal dat de depressie je geeft. Maar zelf ken ik het ook maar al te goed: repressie van depressie 😁