Op 25-8-2018 om 21:01 zei Rosee:

 S ochtends heerlijk wakker worden, zonder katers en moeheid, genieten. Echte gesprekken zonder dat alcohol de baas was. 

 

Oh ja fijn he! Vind je super goed bezig! De rest wat je schrijft herken ik ook. Maar merk dat hoe meer ik mensen uitkies die ook gezond willen leven, hoe makkelijker ik het weer vind.

Phoe ik heb t sinds een paar dagen lastig. Conflict met puber is geescaleerd (schelden en kwetsen) hij is bij een klasgenoot gaan logeren en ik heb prof hulp ingeschakeld. Het lukt me even niet om begrip voor hem op te brengen, ik weet dat ik zijn moeder ben en de volwassene moet zijn maar ik voel een enorme boosheid over hoe hij mij heeft behandeld. Zonder in details te treden. Ik wil dit gewoon niet langer accepteren, tegelijkertijd voel ik me kapot en verdrietig en maak me zorgen om hem. En vind het zwaar zonder verdoving.  Ik kan moeilijk de hele nacht door het park gaan rennen. Hij is bijna 16. Ik mis nu gewoon even een vent die het van me overneemt en kordaat optreedt. Niet erg geemanicipeerd maar ja. Pffff.

Ah Rosee, wat rot is dat. Ik geef je een knuffel en ik wil je meegeven dat je niet de enige bent met een dergelijk probleem. Zoveel goede en lieve ouders worstelen met hun puberkinderen. Met mijn oudste zoon ben ik door een hel gegaan en ik kon me niet voorstellen dat de ellende ooit zou stoppen. Maar geloof me....het stopt. Het kan alleen nog jaren duren. Vijftien jaar is een lastige leeftijd, vooral voor jongens. En sommige kinderen lijken op die leeftijd volledig losgeslagen, onbeheerst en vaak liefdeloos. Onherkenbaar. Door die rotpuberteit van dat jong  ben ik aan de AD geraakt, ik voelde me zo machteloos en net als jij stond ik er ook alleen voor. Wat een moeilijke tijd was dat.

Het enige zinnige dat ik je mee kan geven is geduld te hebben. Het wordt beter, echt, en hij zal zo rond z'n twintigste (maar hopelijk eerder) ontdekken dat het allemaal heel anders moet. Dat die woede niks positiefs brengt, alleen maar verdriet, ook bij hemzelf. En dan zul je langzaam maar zeker je zoon weer terugkrijgen zoals ie was, alleen groter, ouder en een stukje wijzer. 

Sterkte Rosee! 

Heftige tijd die puberteit. Kinderen hebben het nodig om zich af te kunnen zetten om te groeien maar dat is een schrale troost als je er midden in zit en het ook nog in je eentje moet doen. Hou je taai!

Oei Rosee, wat naar en heftig! De mijne is nog maar twaalf en blijft gelukkig nog binnen s avonds. Het is zo rot om het alleen te moeten doen, ik weet het. En ook hier alleen maar de behoefte aan verdoving. Maar dat helpt niet, dat weten we allebei, het lost de problemen niet op, integendeel. Heel veel sterkte, knuffel van mij! 

Dank voor de reacties. Hij logeert bij iemand uit zijn klas en hij wil me niet zeggen wie, ik weet niet eens wie de ouders zijn en vind dat vreselijk. Het lijkt wel alsof hij mij wil straffen terwijl hij toch echt zelf verschrikkelijk gedrag vertoont. Deze week gesprek aangevraagd met schoolpsycholoog waar ik best tegenop zie. Ik heb nog een zoon vaan 13 met ODD met wie het nu al langere tijd heel goed gaat. Ik vind het ook gewoon veel met een baan en het huishouden af en toe. Het was vaak een uitlaatklep om met vriendinnen te drinken en praten. Zonder drinken kan ik moeilijk 'stoom afblazen', ik probeer het nu in andere dingen te zoeken (net weer terug van rondje park samen met jongste zoon die ook meejogt.)

toch lijkt het me waardevoller voor jullie dat je zoals nu de band met jongste gezond houdt,

dan drinkend met vriendinnen stoom afblaast. Uiteindelijk zal er in jou iets veranderen Rosee.
en met doordrinken ben je aan de oppervlakte aan het praten, meestal blijft er de dag erna weinig
over van de goede gesprekken, vind je niet?
Je gaat door een loeizware tijd. En in deze, ook voor je puberzoon loeizware tijd, mag je ook er op vertrouwen

dat ook hij hier sterker uit komt. Hij logeert bij een klasgenoot. Heeft dus een veilige plek. Best een verantwoording die hij zo heeft genomen, toch?
Je zin, het lijkt alsof hij mij wil straffen, raakt me. Onbewust zou daar iets van waarheid in kunnen zitten. Wie weet wat jouw drinken met hem deed? Ooit
zullen jullie hier misschien over kunnen praten. En misschien blijkt dat niet nodig, de tijd zal het leren meis. Maar voor nu is het dit.
De schoolpsycholoog zal hopelijk jou ook kunnen steunen in wat er het beste kan gebeuren nu. Ik hoop dat je je zoon niet teveel kwalijk neemt, hoe moeilijk ook. Hij had het vast ook liever allemaal anders gewild. Net als jij.

Ach Rosee, wat hartstikke moeilijk voor je. Je doet je best meid, meer kun je niet doen.
Sterkte en hou het droog!

9 uur geleden zei lady jane:

Je zin, het lijkt alsof hij mij wil straffen, raakt me. Onbewust zou daar iets van waarheid in kunnen zitten. Wie weet wat jouw drinken met hem deed?

Dit soort gedrag van pubers komt natuurlijk ook voor bij moeders die nooit teveel gedronken hebben, je doet als moeder altijd wel iets verkeerd. En al ben je de 'perfecte' moeder, dan nog.
(Waarmee ik het drinken niet goed wil praten.)

klopt natuurlijk Yana,

en drank vergroot wat er al was/is

en doet er meer kwaad dan goed aan

dus laten we daar de kop niet voor in het zand steken.

Waarom het mij zo raakt is de overdracht/herkenning van mijn eigen situatie met mijn kinderen destijds.

@Rosee balen dat het er zo heftig aan toe gaat nu. Herkenbaar voor velen lees ik hier. Ook het er alleen voor staan is heel naar. Maar aan de andere kant zie ik bij stellen vaak dat het kind een van de twee helemaal de zwarte piet toespeelt, en dat dan de ander maar zit te schipperen. Dat lijkt me ook lastig. En inderdaad wat Lady Jane zegt, ondertussen hou je het lijntje met je jongste, dat is ook heel waardevol. Heel veel sterkte en blijf goed voor jezelf zorgen!

@Rosee  hug!

Moedig dat je ipv te verdoven (het dan nog erger maakt) hier bent gaan schrijven (dat is constructief)

Bij gebrek aan plaatjes kunnen plakken geef ik je zo een bosje bloemen:

@Zonnig dank wat lief. Blijf maar malen wat ik anders/beter had kunnen doen. Ik hoor vaak van mijn omgeving dat ik veel te lief voor ze ben en ze juist harder moet aanpakken. Misschien is dat zo. En moet ik meer grenzen aangeven. Dat vind ik lastig. Ik voel nu ook boosheid jegens mijn puberzoon (hij heeft iets gedaan waardoor ik 600 euro kwijt ben en ipv excuses word ik uitgescholden) en ik schaam me kapot t.o. de moeder van zijn klasgenoot dat hij daar nu logeert omdat hij het thuis kennelijk niet uithoudt. Morgen heb ik een gesprek met haar en ook met de schoolpsych. Zie er vreselijk tegenop.

@Etty zie ertegenop dat ze een oordeel over me hebben dat ik een slechte moeder ben, dat ze denken dat ik het alleen niet aankan en dat mijn puberzoon niet voor niks wegloopt en mijn andere zoon ODD. Dan trek ik mezelf in gedachten steeds meer naar beneden en ga er allerlei andere dingen bij halen waarin ik nog meer heb gefaald en wat ik allemaal verkeerd heb gedaan in mijn leven. Totdat ik mezelf minder dan niks vind en serieus denk dat ik er beter niet meer kan zijn. Dat vind ik dan weer zo n dramaqueen gedachte dat ik daardoor een nog grotere hekel aan mezelf heb. Met mijn domme zelfmedelijden. Zo draait het maar rond in mijn hoofd. Ik wil zo graag sterk zijn en een goede moeder die het leven aankan.

Precies, iedereen kan makkelijk oordelen, maar alleen jij moet het maar doen. En je doet wat je kan. Hoe moeilijk het ook is, probeer je niet te laten meeslepen door alle emoties.

De hevige reactie van je kind, boosheid ipv excuses kan ook totale onmacht, schaamte enz zijn. Niet om het goed te praten, maar dan is het fijn als jij er een zekere rust tegenover kan stellen. Veel sterkte met de gesprekken, hopelijk zijn ze steunend en helpend.

20 uur geleden zei Rosee:

@Etty zie ertegenop dat ze een oordeel over me hebben dat ik een slechte moeder ben, dat ze denken dat ik het alleen niet aankan en dat mijn puberzoon niet voor niks wegloopt en mijn andere zoon ODD. Dan trek ik mezelf in gedachten steeds meer naar beneden en ga er allerlei andere dingen bij halen waarin ik nog meer heb gefaald en wat ik allemaal verkeerd heb gedaan in mijn leven. Totdat ik mezelf minder dan niks vind en serieus denk dat ik er beter niet meer kan zijn. Dat vind ik dan weer zo n dramaqueen gedachte dat ik daardoor een nog grotere hekel aan mezelf heb. Met mijn domme zelfmedelijden. Zo draait het maar rond in mijn hoofd. Ik wil zo graag sterk zijn en een goede moeder die het leven aankan.

Zo herkenbaar dit Rosee, ik had dit net zo. En nog steeds weleens. Maar geloof me: de meeste ouders van pubers hebben een flinke strijd te leveren. Ook ouders die nog samen zijn. Er heerst echter een taboe op, dergelijke problemen zijn niet voor iedereen bespreekbaar, de schaamte is (vaak onterecht!) groot.

Tja, en sommige ouders die hebben geluk, die hebben pubers die nauwelijks problemen hebben en geven. Die mogen heel blij, maar ook nederig hun handjes dichtknijpen, want meestal heb je het als ouder niet in de hand. Als kinderen puberen staan ouders al gauw wat machteloos in de marge te zwaaien, het zijn tijdelijk vooral de leeftijdgenoten die hun leven richting geven.

Dank @Cleo66. Het is 'goed' gegaan in die zin dat t een constructief gesprek was en ik me gesteund voelde. Mijn zoon was er ook even bij en ik had verwacht dat hij nu wel weer terugkwam maar hij blijft dit weekend ook daar en daarna kijken we hoe en wat. Ik vind nog steeds dat hij veel te ver is gegaan en merk dat het mn jongste ook even goed doet dat hij weg is. Maar het doet wel enorm pijn, hij blowt ook stiekem. Het is waarsch beter dat ik hier nu hulp bij heb. Maar nooit gedacht dat dit zou gebeuren. Ik wil meer leren grenzen aan te geven. Hoop dat t goedkomt. Het is heel fijn om t hier te kunnen delen.

Dank jullie wel allemaal. @knakker als jij met pubers werkt weet je er n hoop van, dus alle advies is welkom! Ik besef ook nog maar eens weer dat ik vroeger zelf ook een.lastige puber was. De mening van mijn ouders was totaal onbelangrijk voor me. gevalletje karma.

Realiseer me net dat ik vandaag, 15 september, exact 8 maanden droog sta. Dat is in ieder geval iets om trots op te zijn. Als ik nu nog zou drinken, zou dat alles vertroebelen, voor chaos en heftige emotionele reacties in mijn hoofd zorgen. Waarschijnlijk zou ik s nachts mijn ex bellen en hem allerlei verwijten maken. Nu doe ik dat allemaal niet, hoe heftig het allemaal ook is, die drankellende maakt het niet nog heftiger. Eyeopener.

En applaus voor je zelluf!!!!! 

Nu de stad in met mijn jongste. Hij wil met me shoppen, kleren voor hem kopen. Voor t eerst dat hij dit wil haha. Nieuwe fase voor hem.

Super Rosee, acht maanden! Zo knap dat je ook in deze moeilijke situatie het drinken kan weerstaan. Fijn dat het een constructief gesprek was en dat er hulp is. Ik hoop dat er snel positieve ontwikkelingen volgen. Veel sterkte voor nu!

Volgens mij moet je ook iets leuks voor jezelf kopen!