Zoals afgesproken. Jouw liedje.

Deze begrijp ik niet, waar is quinn?

Ik heb het bericht aangepast @Mariann. Ik weet eigenlijk niet of het een afscheidsliedje is.

Het voelt alleen maar zo.

En ik weet niet waar hij is. Ik ben hem kwijt.

@Quinn, afgelopen maart schreef je op het stellingendraadje van @Reacher dat je de aansluiting op dit forum die je vroeger wel voelde was gaan missen, en dat je je eigenlijk ook niet meer veilig voelde op dit forum, vanwege een nare manier waarop hier geplaatste persoonlijke uitingen regelmatig naar jouw en anderen werden teruggekaatst. 

Gebruik eventueel onderstaande link (en ga zonodig naar pagina 20) om het na te lezen.

Ik denk dat de situatie in dat opzicht inmiddels wezenlijk is verbeterd. Dat nare terugkaatsen is al maanden niet meer voorgekomen en dat heeft aanwijsbare oorzaken. Inmiddels zijn er een hoop nieuwe mensen bijgekomen die hier serieuze steun vinden. Echt waar. Kom maar weer eens kijken hier.

lieve Quinn, als je nog leest hier kun je dan even laten weten hoe het gaat met je? Ik mis je ook hier.

Acht jaar en 123 pagina's verder, ik ben er nog. Of weer. Het afgelopen jaar was een hel, waar ik nu, zo openbaar, niet enorm over wil schrijven. Kwestie van tmi. Van kwetsbaarheid. Zelfbescherming.

Maar goed, ik ben hier. Ik ben hier omdat ik niet op wil geven. Omdat ik weet dat ik zonder kan en weer zonder ga kunnen.

Volgende fase in de strijd.

1 uur geleden zei Quinn:

Acht jaar en 123 pagina's verder, ik ben er nog. Of weer. Het afgelopen jaar was een hel, waar ik nu, zo openbaar, niet enorm over wil schrijven. Kwestie van tmi. Van kwetsbaarheid. Zelfbescherming.

Maar goed, ik ben hier. Ik ben hier omdat ik niet op wil geven. Omdat ik weet dat ik zonder kan en weer zonder ga kunnen.

Volgende fase in de strijd.

Veel sterkte en succes Quinn. Je weet dat je dit kunt, en je kent het forum ook van binnen en buiten geloof ik 😀 Ik blijf je volgen. Groeten James 

En jij : excuus voor alle excuses die ik iedereen aanbied. Ik ben messed up, maar ik werk eraan.

Ik mis het geluid van andere mensen in dit huis. De rommel die overal rondslingert, schooltassen, fietsen pal voor de deur in plaats van twee meter verder de garage in. De overblijfselen van D's tigste hobbyproject dat nooit afgemaakt gaat worden. De typische luchtjes in de badkamer. De overvloed aan cosmetica troep die meegroeide met de leeftijd van dochter E. Soms mis ik zelfs de geur van aangebrand eten. 
Ze zitten in hun examens en ik kan ze niet eens bellen om te vragen hoe het ging of om succes te wensen. Omdat ik ze teveel afleid, uit de concentratie haal en overall gewoon lastig ben om contact mee te hebben. 
c doet z'n best, natuurlijk doet ie dat, volgens mij kan hij niet anders dan best. En zonder zou ik helemaal verloren en verdwenen zijn, maar toch, het vult niet alles meer op. Het gat wordt groter en ik word kleiner.
J zit down under en heeft het daar veel te veel naar haar zin. Ben allang blij dat elk visum voor daar een tijdelijke is, anders kwam ze nooit meer terug, denk ik. 

Het is veel te veel en veel te groot om te kunnen zien hoe ik hier uit kan komen.

Misschien niet kijken naar het geheel maar kleine stukjes pakken. Repareren van de relaties met je kinderen. Met D. Op zoek naar nieuwe vormen? 
 

Ellendig zo’n groot stil huis. 

❤️

Een leeg huis is geen leeg hart 🌹.

Een leeg hart klinkt wel gemakkelijk. 

Weer dat woord.

Gemakkelijk is niet altijd beter. Moeilijk is soms veel leuker. Alhoewel leuk ook niet het goeie woord is. 

@Musashi moeilijk = de moeite waard

Knuffel voor jou @Quinn.

Gesofisticeerd, ook mooi.

Supercalifragilisticexpialidocious

Ik ben bang. Angst voor de angst. Bang dat het nooit weg zal gaan. Dat het zo weer kan toeslaan en dat ik weer alleen achterblijf in het diepe donker dat tanden heeft.

Intussen schrijven hier mensen met reële problemen, leven veranderende kwesties, intens verdriet.

En hier ben ik. Vechtend tegen spoken.

15 minuten geleden zei Quinn:

Ik ben bang. Angst voor de angst.

Voordat ik verder ga nadenken was dit mijn eerste associatie @Quinn.
Door je angst heen ademen.

Angst verlamt en maakt nog banger. Maar ook: het blijft niet zo Quinn. En je kunt het aan, want je doet het al. 

7 uur geleden zei Quinn:

Intussen schrijven hier mensen met reële problemen, leven veranderende kwesties, intens verdriet.

En hier ben ik. Vechtend tegen spoken.

Ha @Quinn, weer eens een bijdrage van mij.

Vechten tegen spoken is voor mij net zo reëel als wat jij hierboven schrijft. Soms vind ik ze zelfs lastiger omdat ze soms onbenoembaar en ondefinieerbaar zijn, en daarmee ongrijpbaar,  maar daarom niet minder echt of reeel.  
Denk en voel ik tenminste.

Misschien zijn de angsten minder tastbaar. Maar angst voor duisternis met tanden is heel reëel. 
Alles speelt zich af in ons brein. Het ultieme spookhuis. 

Op 25-5-2024 om 17:11 zei Quinn:

Ik ben bang. Angst voor de angst. Bang dat het nooit weg zal gaan. Dat het zo weer kan toeslaan en dat ik weer alleen achterblijf in het diepe donker dat tanden heeft.

Ik las het nog een keer en ik werd/word er heel verdrietig van.

Omdat ik het zo herken.

Omdat het zo eenzaam voelt en is, althans voor mij