dag 154 

rotdag

daarna de natuur in maar er kwam zeedamp, zeemist, zeenevel. het was niet de blauwe lucht van midden op de dag. dus weer bah bah bah. 

soms heb je van die dagen. vandaag was zo'n dag, maar het is bijna voorbij. deze dag. 

vrijdag. niet gedronken.

Ik mis het niet. ik ben in dit stadium blij dat ik niet drink

en ik ben niet blij met wat het met mij doet. De emoties, de pijn, het verdriet, de boosheid, de chaos, en dat alles omdat ik niet drink. 

ik begin er niet meer aan, want er zijn zeker voordelen, maar nu even niet. 

In mij. 

de reis naar binnen

naar mij 

zeevlam noemen wij m in Scheveningen

Mooi hoe dat verschillen kan, ik ben dol op mist. En op regen. En storm. Zware stormluchten vol wolken met donderkoppen...

O land van mest en mist,
van vuilen, kouden regen,
Doorsijperd stukske grond,
vol killen dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en parapluies, vol kiespijn en vol kramp!
O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,
Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!
Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen
Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,
Gij niet op mijn verzoek
ontwoekerd aan de zee.

10 uur geleden zei Quinn:

Mooi hoe dat verschillen kan, ik ben dol op mist. En op regen. En storm. Zware stormluchten vol wolken met donderkoppen...

ik ben ook dol op mist, regen, storm, zware storm met donderkoppen, torenhoge golven met schuimkoppen op de zee

maar gisteren was ik met blauwe lucht op de fiets gestapt, het was warm toen ik vertrok, ik wilde naar zee, alles erin gooien, alles echt alles, want het moet naar Nova Zembla. 

maar ik was te dun gekleed en de zeemist kwam op en ik moest terug, geen zee gezien. Normaal doe ik de juiste kleding aan en neme van alles mee. Nu had ik ook een jas en een trui mee, maar het was een weersomslag, 

er is geen slecht weer, er is alleen verkeerde kleding en dat was het probleem gisteren , vandaar mijn bah bha bah over het weer, over mijn kleding dus 

Mooi gedicht @Quinn dank je wel daarvoor, ook daar houd ik van 

dag 155

ik werd weer vroeg wakker van de regen op ons dak. Heerlijk, het ritme van de regen, en ik ben ziek dus geen baal dat ik binnen moet blijven met dat mooie weer. het is binnen weer , de natuur vindt dat ik rust nodig heb.

ik drink niet, wat er ook gebeurt 

4 uur geleden zei Artemis:

Uitgepraat

En dan is het klaar. Moeilijk, maar het is te leren 

Op 5-6-2021 om 12:00 zei Quinn:

En dan is het klaar. Moeilijk, maar het is te leren 

ik oefen..... 

158, dag 158, 

gisteren mijn priemgetal 157 gemist, geen zin om op AdB te komen, geen zin in, dus niet doen

ik drink niet, wat er ook gebeurt 

Voel je je inmiddels al weer wat beter?

Dank jullie @Quinn en @GewoonDoen

het zelf oordelen wordt minder, winst van nuchterheid. 

dag 160

Mijn muur, mijn keerpunt , ziek worden.

@Quinn dank je wel, 

voordeel van niet drinken:

ik ben dichter bij mezelf

ik ben dichter in het nu

ik zet mezelf op één 

ik doe wat ik leuk vind

ik neem mijn rust

ik ga niet meer over mijn grenzen

ik accepteer mezelf

ik oefen stilte

ik ben blij met mezelf en als ik mezelf afkraak zeg ik , nee pa, nee ma. jullie zijn dood en mogen niet meer meepraten

ik mag zijn wie ik ben en ik hoef niet iemand anders te worden

kracht moed wijsheid, ik oefen KMW 

nooit naar de AA geweest, dit forum is mijn AA 

1 uur geleden zei Artemis:

(citaat op verzoek verwijderd)

Dat "ze hebben me al die maanden niet gezien", is dat echt zo of heb vooral jij dat zo ervaren? Met andere woorden, misschien ben je nu meer aan het copen met het vergeten kind van toen dat nog in je zit, en is de bezorgdheid van je collega's gewoon oprecht en het bewijs ervan dat het beeld dat je nog "koestert" bijstelling behoeft.

je bent hier niet vergeten
het helpt wel als jij ook in contact blijft
en ook in werk kan dat misschien zo zijn?
niet iedereen is een afspiegeling van je "vroeger"
maar die het wel zijn (tijdelijk?) slurpen misschien
jouw energie/aandacht op?
wees selectief, ook voor jezelf
net als hier
zo werkt het IRL meestal ook
dan word je nergens meer vergeten
en wat fijn dat je thuis zo stevig is, zowel in jezelf
als je relatie(s)

.

2 minuten geleden zei lady jane:

je bent hier niet vergeten
het helpt wel als jij ook in contact blijft
en ook in werk kan dat misschien zo zijn?
niet iedereen is een afspiegeling van je "vroeger"
maar die het wel zijn (tijdelijk?) slurpen misschien
jouw energie/aandacht op?
wees selectief, ook voor jezelf
net als hier
zo werkt het IRL meestal ook
dan word je nergens meer vergeten
en wat fijn dat je thuis zo stevig is, zowel in jezelf
als je relatie(s)

Mooi, ik houd het vast, helemaal, AdB als oefenschrift voor IRL 

Mijn lichaam wijst me de weg. vandaag de zee in, contact maken met de godin van de zee, mijn beste vriendin 

nog even over ziektewinst, 

Moederloos kind, vaderloos kind. 

John Lennon, Mother, you had me, but I didn t have you

vergeven betekent, accepteren dat je je verleden niet kan veranderen , het is gebeurd , zo is het gegaan en het ligt achter mij. Ik accepteer dat het zo was. 

  let it be

ga ik over nadenken @Bob

Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de op zijn minst opmerkelijk te noemen afwijzing van het gedrag van je collega's een deel van het probleem vormt.

ga ik zeker over nadenken. Een spiegel is fijn. Ik heb blinde vlekken en vind het een zwaar proces, zonder alcohol , zonder echte hulp in de echte wereld. Elke tip is welkom, ik werk aan mezelf 

vandaag gezwommen in zee, geen kwallen gezien, wel daarna mijn eerste terrasje gepakt met alcoholvrij bier. 

Mijlpaal. Alcoholvrij tussen allemaal wijn en bier drinkende mensen. Ik was alleen maar blij dat ik niet hoefde te drinken, alcohol en zon, wat krijg je daar een raar hoofd van en een kater de volgende dag. Het was gemakkelijk. 

dag 160 

Soms weet ik niet of ik hier nog wat antwoorden? Citeren ga ik in ieder geval proberen te vermijden. Zoveel herkenbaar in je verhaal. Andere dingen dan weer helemaal niet . 

vandaag kwallenvrij gezwommen
het water wordt elke dag wat aangenamer
je zet mooie stappen Artemis

Wat een stomme collega’s heb jij 

Ja, maar wel fijn dat je een maatje hebt op het werk. Om te checken of wat jij ervaart, niet buiten proportie is. Zeer ergerlijk als iemand jouw psycholoog of moeder gaat uithangen. In zulke gesprekken is de uitdaging om niet in de verdediging of slachtofferrol te schieten. 

Ik heb dat gevoel vaak (gehad) bij leidinggevenden, dat ik in de kind rol schiet. Een verongelijkt stampvoetend kind dat zich niet gezien en gewaardeerd voelt. Toen ik iets tijdens mijn opleiding kreeg over transactionele analyse snapte ik wat ik deed. En wat ik daar aan kon doen. Ik ben me op gaan stellen als volwassene, gelijkwaardige gesprekspartner. Tot mijn verbazing werkte dat best goed. 

Bij mijn huidige leidinggevende lukt het wat minder. Maar gelukkig heb ik een maatje op het werk die wel goed met haar kan. Ik laat haar de gesprekken aangaan over zaken die geregeld moeten worden. Dat werkt ook prima. Kan ik bij haar een beetje uit de weg blijven en bij werkoverleggen vriendelijk blijven glimlachen. Wat nu we voornamelijk thuis werken niet moeilijk is.

Je kunt het ook zien als een oefening om in het nu te blijven leven. Als ik je goed lees, zijn de collega's nu wel vriendelijk en behulpzaam. Als je dat kunt accepteren zoals dat nu is, zonder verwachtingen voor straks en zonder rancune over toen, hoe prettig zou dat voor jezelf zijn?

Dank jullie Quinn, Lonster, Reacher, lady jane, Claudius, en ook Bob

FOG Fear Obligation Guilt. Mist, er trekt letterlijk een mist op. Angst Verplichting Schuld.

En ik drink niet 

over citeren 

Zoals een schrijver een boek schrijft, je laat het pas los als je tevreden bent. En als iemand jouw tekst claimt is het niet meer herschrijf baar. 

Ik ben niet iemand die haar hele verhaal op tv vertelt. maar waarom schrijf ik dat op een forum? Omdat ik alcohol de baas wil worden. 

Kwallenvrij wil zwemmen, spelen in het strandzand, omdat het leven aan zee zo mooi is, juist zonder drank, veel mooier dan met