Belangrijk voor mij is dat ik het allemaal zelf kan en mag.

 

 

Mooi!

Dank je Sita.

Het klinkt misschien wat vreemd uit de mond van een vrouw van bijna 50,

maar het gaat om volwassen worden en verantwoording voor mijn eigen welzijn nemen.

(wat ziet dat er trouwens 'oud' uit als ik het zo teruglees...sjee...)

En dat betekent niet dat ik alles zelluf moet doen, juist niet.

Maar ik heb wel zelf de mogelijkheid en euh..plicht? keuzes te maken en stappen te zetten.

O, en dit klinkt alsof ik er al ben, maar dat is uiteraard niet zo

Ja, die gedachten... sprinkhanen zijn het.

Het zou mij zoveel opleveren als het me lukt om ze niet serieus te nemen, of in elk geval te relativeren.

Kruidenthee, het klinkt niet alsof je er al bent (sáái!) maar wel alsof de balans steeds ietsje steviger wordt.

Thee ging onderuit.

Gisterenavond.

Thee!!!

O hemel.

Ik weet niks te zeggen. Kon ik maar alle hartverwarmertjes die jij altijd maar weer bij anderen schrijft naar je toe sturen.

Ga je wonden maar likken, zachtjes hoor, en als je weer rechtop staat, gaan we elkaar weer stutten, oké?

Dikke zoen.

Lieve Thee... rustig aan, niet boos blijven op jezelf en rustig opkrabbelen. Je bent niet alleen hè.

Knuffel

Lieve Kruidenthee, wat naar voor je. Maar ook: niet erg. Opkrabbelen en verder gaan. We kennen het allemaal. Als je focus maar helder is, en dat is ie.

Wat is er gebeurd? 

Sterkte kruidenthee !

Hey lieve Kruidenthee,

Probeer je zo min mogelijk te schamen, daar is namelijk geen enkele reden toe. En maak je niet klein. Je gaat heel goed de afgelopen maanden

En je hebt gisteren een terugval gehad. Bijna niemand komt er in één keer vanaf en jij dus ook niet. Wees zo lief mogelijk voor jezelf, rust uit en kom bij van de schrik

Pak de draad weer op.

Dank.

Wat er gebeurde?

Ik weet het ook niet precies. 

Vermoeidheid, spanningen, drukte...?

Ik sta weer met mijn pootjes op de grond.

Schaamte en teleurstelling aan de kant.

Potje erwtjes omkeren

Dag één is weer bijna voorbij.

Jammer ja...maar nu weer verder.

Goed zo. Gewoon de draad weer oppakken. Sterkte.

oei, wat moet ik zeggen.

Ik - die de strijd slechts ten dele aanga....

Bracht het je wat?

Of is dat een indiscrete vraag?

Ik vind het rot voor je omdat ik weet dat je zo naar balans zoekt.

Gek misschien, maar toen ik jou trof op de meeting leek jij me bij uitstek een

uitgebalanceerd mens. Prettig. (moge je uiterlijk en innerlijk samenkomen. Amen)

    en go on on your way

Hup Thee,

Op naar dag twee.

Het brengt je altijd wat 

Ik die roept tegen anderen: fouten maken mag.

Probeer dat met mededogen tegen mezelf te zeggen.

Het brengt me dat er veel veranderd is, ten goede.

Maar dat er nog dingen zijn die ik te doen heb.

En dat gaat inderdaad onder andere over over grenzen en balans.

Structuur en plannen. Niet doordenderen.

En soms ben ik best wel in balans...zoals op de meeting

Ik weet hoe het voelt, hoe het is om dat te zijn.

Ik verdwaal af en toe flink...dat is nog een ding zeg maar.

Alles of niets.

Fijn dat mijn uiterlijk in ieder geval in balans is haha!

Lief zijn voor jezelf. Heb je verdiend.

Hee Kruidenthee, wat mooi wat je zegt... dat je soms in balans bent en soms verdwaald. Het is er allebei. En accepteren dat dat zo is.

Dan is het dus niet alles of niets. Het is er allebei, naast elkaar. Mij geeft dat opluchting, dat beeld.

Ik denk dat velen hier herkennen dat verdwalen. Ik in elk geval wel en ook dat het moeilijk is. Denk wel eens dat wij drinkers (ex-drinkers) het moeilijk vinden om de moeilijke dingen in het leven te verdragen en dragen, en eigenlijk niet willen accepteren dat dat er ook bij hoort. We steunen elkaar Thee!

Fijn je zo te lezen

De derde erwt alweer.

Sta je weer op je poten?

Jaja...ben weer snel geland.

Back to reality.

Gelukkig!

Ik was na mijn dwaling zo van slag omdat ik me realiseerde: het houdt nooit op. 

Een tijdje wist ik zeker dat ik voor eeuwig op het droge stond, maar nee, vergeet het maar. Daar schrok ik zo van.

Maar het lijkt erop dat jij flexibeler bent. En realistisch. Erwtjes teruggooien en door.

Het is niet mijn eerste dwaling.

Ik was de eerste keer ook enorm van slag.

Het houdt ook nooit op. 

Het blijft werken, voorlopig zeker.

Ook op andere vlakken.

En zoeken.

Keep cool Thee, en heel fijn dat je t weer oppakt!

Vandaag blijven liggen.

Terwijl mijn kinderen zich klaarmaakten voor school.

Sliep laat. Er moest iets af. 

En nu zit ik hier in de bezinningsstand.

Gedoucht, haartjes in de plooi, mooi kleurtje op de lippen,

de 'je kunt er mee door' gedachte als ik in de spiegel kijk.

Gemengde gevoelens.

Ja, ik ben weer bij de les.

Maar voel een lichte onrust in mijn lijf en hoofd.

Die voortkomt uit de vraag: wat 'moet' ik anders doen?

Niet de bevestiging van buiten af, mezelf bewijzen, voldoen aan...

Wat heb ik nodig om de inzichten die ik heus wel heb, zie, ken, weet

ook daadwerkelijk te voelen. In praktijk te kunnen brengen?

Dat wat ik zo mooi kan vertellen aan anderen mezelf gunnen?

Want als ik blijf doen wat ik altijd deed, verandert er niks. Of iets van die

strekking, wijze woorden van een aantal frummers.

In ieder geval zo maar eens een wandeling, naar buiten.

T'is wa...