Ik hou van cliffhangers Jannige!  Ik heb je gelezen en wat een overwinning op jezelf om anderen over de vloer te krijgen als je dat al zo lang niet meer hebt gewild! 

Ja dat leven.. Het is iedere keer weer een trapje hoger in een duister huis. Angst aankijken, trapje omhoog. Nieuwe verdieping van het huis goed bekijken. Volgende trapje op..  Tenminste als je dat huis toch nog eens goed wil bekijken dan  Onderweg de lichtknopjes vinden.

En de pepermuntjes 

De filosofen zwermen rondom het konijnenhok met het zieke konijn. Het zijn vriendjes dus ik neem aan dat ze op ziekenbezoek komen.  Mevrouw Konijn kijkt erg treurig. De filosofen geven kopjes aan de tralies. Ik ben altijd bang dat mevrouw Konijn Socrates aan ziet voor een wortel omdat hij rood is maar so far so good. 

Ik schrik me de blubber( wat een rare uitdrukking eigenlijk) : ik dronk net een paar slokken alcoholvrijbier dat 2% alcohol bleek te bevatten. Tegen de tijd dat ik mijn lichaam alarm sloeg had ik er dus al een paar slokken ingegooid. Ik kan wel huilen. In dat opzicht is 'alcoholvrij'  bier wel een valkuil. 

Och liefje toch niet huilen je doet het toch niet expres? Je gebruikt toch niet refusal? 

Geen paniek lieve Reacher, dit kon je niet weten. Sukkels die fabrikanten! Hoezo duidelijk! 

Op 13-8-2017 om 05:21 zei Reacher:

Sinds vanochtend minder angst. Het zal allemaal ook wel met het overlijden van mijn moeder eerder dit jaar te maken hebben.  Een vriendin wees me hierop dit weekend. Zo voor de hand liggend. Lijkt een beetje op zo'n levensgroot reclamebord. Ik sta er zo dicht op dat ik niet kan zien wat erop staat. 

Tranen in mijn ogen. Zelfde leeftijd, moeder ook verloren dit jaar, worstelen met dit soort gevoelens.
Ik worstel met je mee lieve Reacher.

(((Reacher)))

1 uur geleden zei Reacher:

Ik schrik me de blubber( wat een rare uitdrukking eigenlijk) : ik dronk net een paar slokken alcoholvrijbier dat 2% alcohol bleek te bevatten. Tegen de tijd dat ik mijn lichaam alarm sloeg had ik er dus al een paar slokken ingegooid. Ik kan wel huilen. In dat opzicht is 'alcoholvrij'  bier wel een valkuil. 

Ah nee! Jij kan hier NIETS aan doen. En wat een @$%^%*^ 
Hoe is het nu?

Stom hè?

Lach door de tranen heen, moest er blijkbaar uit. Ik vond mezelf erg sneu. Ik slik geen refusal, maar was gewoon bang dat ik meteen weer naar de winkel zou rennen om meer, terwijl ik er natuurlijk zelf bij ben. 

Het staat er inderdaad onduidelijk op Jannigje. Of misschien moet ik een bril. Wat een jaar met zijn allen he, zelfontdekking met een megaverliefdheid, verhuizen naar een moeder overste, overlijden van een familielid, superheftige diagnose die vervolgens veranderen in andere superheftige diagnoses... En met zijn allen het leven met zonder drank aan 

En zo is het.

We moeten het zelf doen maar niet alleen  

Amen 

3 uur geleden zei Lika:

Stom hè?

ehm... krijg de geur van pindakaas in mijn neus.... how come? 

3 uur geleden zei Reacher:

Lach door de tranen heen, moest er blijkbaar uit. Ik vond mezelf erg sneu. Ik slik geen refusal, maar was gewoon bang dat ik meteen weer naar de winkel zou rennen om meer, terwijl ik er natuurlijk zelf bij ben. 

Het staat er inderdaad onduidelijk op Jannigje. Of misschien moet ik een bril. Wat een jaar met zijn allen he, zelfontdekking met een megaverliefdheid, verhuizen naar een moeder overste, overlijden van een familielid, superheftige diagnose die vervolgens veranderen in andere superheftige diagnoses... En met zijn allen het leven met zonder drank aan 

... en achter een leesbril aan : wat kun jij toch heerlijk relativeren! Love it!

Waar is de persoon gebleven die jou boven aan de pagina suikerdruifje noemde...
Zullen we die erin houden?

Vasja mijn forum echtgenote  Ik mis haar! 

Dit suikerdruifje zit met blondeerspul in heur haar. Dikke huilogen van gisteren, haar dat oranje wit suikerspinachtig om mijn bolletje zit... Ik ben een plaatje! Gaat vandaag weer de betere kant op. Wel het gevoel dat ik opnieuw moet gaan tellen maar dat doe ik dan als ik op een jaar niet drinken zit, dan heb ik er alweer ongeveer vijf maanden opzitten. Hashtag omdenkenzoalshetnietbedoeldis 

Ach lieve Reacher, voor jou ook een knuffel (((Reacher)))

Lief suikerdruifje, je hebt het dus moeilijker dan eenieder denkt?
Ben je gaan drinken: nee toch? Ik lees iets verkeerd. Dat moet wel.

Herinnert me eraan dat ik ook weer blondspray moet kopen. Pat. zeggen dat ik grijs ben, terwijl ik toch heel heus
mijn best doe met die spray- op gezette tijden. Op zijn minst zitten er nog flarden blond in mijn vlecht. O zo.

Maarre.. hielp het huilen? Potver3. Don't let it go to far!

V-tel wat meer! (beestenspul okee?)

Meer dan die paar slokken bier waar twee procent alcohol in zat heb ik niet gedronken. No worries. Heb jij een vlecht? Jaloers! 

Ik ga door een moeilijke tijd. Iemand uit mijn omgeving heeft zelfmoord getracht te plegen. Iemand met wie ik ooit intensief omging maar daarna ook al decennia niet meer.  Er is geen persoonlijk verdriet maar veel dwangmatig en obsessief plukken van mijn gedachten rondom haar keuze. Ik ga me inleven in haar, waarom, hoe en wat ze voelde en misschien nog voelt. En niet voor haar maar voor mezelf: ik wil niet in dezelfde situatie komen en keuzes maken die zij maakte. *Pijn, verdriet, schok= Klik: schakel overlevingsmechanisme in.* 

Ik moet dan denken aan wat ik leer van Etty: als kind ontwikkel je overlevingsmechanismen die je hielpen maar die je als volwassenen niet altijd van dienst zijn (vaak ook nog wel) Mijn mechanisme is analyseren, empathie. Zo vond ik vanuit mij aansluiting met anderen op de momenten dat die anderen geen aansluiting vonden met mij. Maar wat er gebeurt en de heftigheid waarmee ik reageer staan niet in verhouding tot elkaar. Ergo: veel te veel mechanisme voor iets dat ergens anders ver weg gebeurt. 

En gelukkig: nu komt toch het verdriet om haar. Ik ben geen robot. 

Nee jij bent alles behalve een robot!
Wat een naar verhaal Reacher! Logisch dat je iets wilt reconstrueren... zou ik ook doen.

Analyseren... emphatie.... mooi. En jezelf vooral nie vergeet nie he?

Hoi Francoise! Ik ben niet bij mijn biologische ouders opgegroeid. Vanaf een jonge leeftijd heb ik eerst bij vrienden en familie van hen gezeten en daarna in opvangtehuizen en pleeggezinnen gewoond. Dat vergde veel aanpassingen. Het zal wel al bij mijn karakter hebben gehoord dat ik dit mechanisme heb gekozen. Maar ik kan me erin verliezen, dan weet ik niet meer wat ik zelf wil en wie ik zelf ben.

Wat ontzettend slim om dit bij jou niet aangeboren mechanisme te kiezen ik begrijp dat juist bij autisme empathie moeilijk is, maar wat zul je soms moe zijn Francoise. 

Het was een mengeling van hele duistere perioden met ook (misschien juist daardoor) hele heldere lichtpuntjes. 

Goed dat je je grenzen bewaakt Francoise, ik las gisteren nog ergens 'als je jezelf verliest, verlies je alles'. Ook wel eng lijkt me om nu te zien wie van degenen aan wie je je volledig hebt aangepast er nu blijven. Als je goed uitlegt waarom je dit doet dan blijven degenen die je echte vrienden zijn wel over lijkt me. 

Ik weet zoveel niet van jou. Maar bewonder je.

Humor is heel krachtig! 

Hoe gaat het momenteel? 

Hoe is het met jou en de diertjes?  heb je de duivelse aard van het roodborstje al ontdekt?