Claudius, ben jij soms niet gewoon dronken terwijl je hier reageert?

Bij sommige posts denk ik echt: don't talk like that man! Dan kom je echt over als een vies oude mannetje, en dat roept bij vrijwel iedereen denk ik walging op.

20 minuten geleden zei Strijkbout:

Claudius, ben jij soms niet gewoon dronken terwijl je hier reageert?

Bij sommige posts denk ik echt: don't talk like that man! Dan kom je echt over als een vies oude mannetje, en dat roept bij vrijwel iedereen denk ik walging op.

Wat wil je dat ik hierop antwoord? Ik was dikwijls dronken ja. Ik ben zeer  open naar mijn hulpverleners. 

Ik heb eigenlijk verschillende verslavingen als ik geen alchohol drink. Teveel chocolade, teveel koffie, teveel eten, teveel water. En als ik iets of iemand graag heb, obsessief gedrag. Ik leg me eigen dan dikwijls geen grenzen op. Al heb ik sommige grenzen nooit overschreden. Maar ik was zeker obsessief in het fietsen. 

Dag 23 in de verslavingskliniek, ik slaap nog steeds slecht, en mis mijn Femke enorm. Veel therapie vandaag. Ik hoop dat het geen gaapdag wordt 

Achtentwintig dagen sinds mijn opname, negentwintig dagen nuchter. Sinds mijn gesprek afgelopen Vrijdag met een psychiater kan ik blijkbaar niet meer slapen. Gisteren in de namiddag nog geblazen. Ik vrees dat ik maar een slaapmiddel heb. En dat is samen zijn met mijn hondje. 

Tweeëndertig dagen sinds mijn opname en drieëndertig dagen nuchter. Maandag verhuis ik volledig naar een andere afdeling en dan is een andere psyhater verantwoordelijk voor mij. 

De verhuis gaat vandaag reeds door. Het is een veel betere afdeling voor mij. Ik zou me dus goed moeten voelen? Nee hoor, blijkbaar vinden ze steeds weer andere redenen om mij te straffen. Ze vinden mijn openheid en eerlijkheid niet goed en ook hebben ze er blijkbaar er een bezwaar tegen dat ik in het weekend hier een bezoek kom brengen aan de kliniek. Mijn straf is nu dat ik niet in het weekend thuis mag blijven slapen. Ik vind het nu een grote pesterij en vooral dan dat ik niet samen kan zijn met mijn stervend hondje . Ik heb aan de psyhater verteld dat ik euthanasie overweeg, ik zit in een vicieuze cirkel waarbij ik me steeds slechter voel en helemaal niet geholpen. Er is niets meer in de kliniek waarmee ze me verder kunnen helpen. Ik zou wel de gesprekken missen met de ergotherapeute en de pshyholge, de psyhologe is de beste psyholoog die ik ooit gehad heb. Maar die gesprekken zouden ook kunnen verder gaan in dagbehandeling. 

denk je niet dat je héél snel terug zou vallen in het drinken @Claudius?
Als je blijvend naar huis mocht. Je schrijven klinkt alsof je somber bent nu.
Als je nu de beste psych hebt nu, dan mag je er ook op vertrouwen
dat men daar het beste met jou voor heeft en het nodig is dat je blijft.

Citaat

Citaat

15 minuten geleden zei lady jane:

denk je niet dat je héél snel terug zou vallen in het drinken @Claudius?
Als je naar mocht. Je schrijven klinkt alsof je somber bent nu.
Als je nu de beste psych hebt nu, dan mag je er ook op vertrouwen
dat men daar het beste met jou voor heeft en het nodig is dat je blijft.

Ik heb het gevoel alsof ik hier nooit meer uitkom. Het risico van het drinken zal altijd wel blijven bestaan. Ik ga me pas weer beter voelen als ik samen ben met mijn hondje. Ja ik ben somber, zeer somber. Het is vooral de Psycholooge die ik bijzonder voor mij vind. Maar die beslist niets, dat zijn de psyhaters die beslissen. 

Ik vrees nooit meer de kans te krijgen om nog mogen te slapen met mijn hondje. 

anders gezegd mijn vertrouwen in de psyhaters en de verpleging is totaal weg. 

 

en je zelfvertrouwen dan, is dat er wel?
Ik ben bang dat wanneer Femke echt sterft
jij reddeloos verloren bent als je dan thuis zou wonen.
Dan wordt het jezelf dood drinken uit verdriet.
De psychen werken altijd in teamverband, dus ook jouw psycholoog heeft een stem.
Je weet natuurlijk dat wanneer de trek/craving sterk is, alles aan anderen ligt he.
Zo doen wij dat dan. Terwijl we diep van binnen weten dat alleen wijzelf verantwoordelijk zijn.
Natuurlijk zijn er goede en minder goede en zelfs slechte hulpverleners. Net zoals wijzelf goede
minder goede, en zelfs slechte periodes hebben.
 

@lady jane Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid van niet of wel drinken bij mij.

Wat ik ga doen als mijn hondje sterft? Dat weet niemand, wat ik wel zeker weet dat is , als ze sterft terwijl ik hier zit dat ik me dan diep miserabel ga voelen, en ik ben de hoofdschuldige daarvan. 

De psyhaters hebben heus wel de eindbeslissing en ik twijfel er sterk aan of het verplegend personeel een eigen mening mogen hebben. 

Denk U nu heus dat ik vrolijk ga  reageren als ze sterft terwijl ik hier zit. 

Dat ik hier zit is volledig mijn, dat ik hier nu nog zit? ....

Natuurlijk denk ik dat niet Claudius. Ik hoop wel dat de kans kleiner is dat je gaat drinken of jezelf iets aandoet zolang je daar bent. Niet alleen zijn als het moment komt.

Jij geeft me ook weinig hoop. En blijkbaar is u vertrouwen in mij ook zeer laag. Verder begint dit een spelletje Wellens nietes te worden 

Ik ben bij de huisarts langs geweest, uit die hoek moet ik ook niet op steun rekenen . 

Dag 40 in de verslavingskliniek, dag 41 van nuchterheid. Ergens hoop ik dat ze me vandaag reeds defenitief naar huis gaan laten gaan. Zodat ik weer samen kan zijn met mijn hondje. Maar ik ga moet tevreden zijn met op weekend te gaan. 

Ik kan hier niets nuttig meer doen, wat ook niet in dagopname mogelijk zou kunnen zijn. 

Straks een privé gesprek met de psyhologe 

Het gesprek met de psychologe beviel me niet echt. Het lijkt me soms alsof ze me helemaal niet begrijpen. Of me zeker niet vertrouwen als het op drinken aankomt. De psychiater heeft nochtans gezegd dat ik al hun mogelijke therapieën reeds gevolgd heb. Wat doe ik daar nog ? Waarom verplichten ze me om daar te slapen? 

Dat zijn goede vragen. Spijtig van die communicatie, jij begrijpt hen niet en zij jou niet blijkbaar.

Een gedicht en foto van mij.

Ik durf aan mijn nieuwe chatvriendin niet vertellen dat ik opgenomen ben . En ze wil constant videochatten. 

Ik kom juist van een AA meeting. Daar raadde ze me af om tegen nieuwe mensen die ik leer kennen iets te vertellen over mijn alchohol verleden, ook niet dat ik nu opgenomen ben? 

Ik heb een tijd terug  weleens geprobeerd te daten maar ik merkte dat als ik te snel openlijk over mijn drankverleden vertelde dat sommige  afhaakte. 
 

En sommige hadden er zeker respect voor maar het werd niks. 
 

ik denk dat je uiteindelijk wel eerlijk moet zijn maar misschien niet te snel/niet gelijk. 
 

Maar het is lastig want er waren er bij die wijn wilde meenemen,vond ik prima maar als ik dan zei dat ik zelf niet dronk kreeg ik natuurlijk vragen. 

En wat moet je dan zeggen e zonder te liegen. 

Tja ik ga zeker niet direct met haar daten. Daarvoor zijn er teveel obstakels . Afstand en meer. 

Het wordt niets met mijn nieuwe internetkennis. Maar ik grijp niet naar de fles, daarvoor heb ik nog teveel te verliezen. Al verwacht ik iedere moment een bericht dat mijn hondje overleden is. 

Vandaag weer een gesprek gehad met mijn psychiater. Er komen steeds maar voorwaarden bij voor ze mij weer naar huis laten gaan. Zien ze niet dat ik lijd en alleen maar achteruit ga op ieder vlak? Nu willen ze onderhande weer mijn gewicht aanpakken. Maar wandelen mogen gaan. Ho maar. Ik denk dat ze van mijn lijden genieten.