en je zelfvertrouwen dan, is dat er wel?
Ik ben bang dat wanneer Femke echt sterft
jij reddeloos verloren bent als je dan thuis zou wonen.
Dan wordt het jezelf dood drinken uit verdriet.
De psychen werken altijd in teamverband, dus ook jouw psycholoog heeft een stem.
Je weet natuurlijk dat wanneer de trek/craving sterk is, alles aan anderen ligt he.
Zo doen wij dat dan. Terwijl we diep van binnen weten dat alleen wijzelf verantwoordelijk zijn.
Natuurlijk zijn er goede en minder goede en zelfs slechte hulpverleners. Net zoals wijzelf goede
minder goede, en zelfs slechte periodes hebben.
 

@lady jane Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid van niet of wel drinken bij mij.

Wat ik ga doen als mijn hondje sterft? Dat weet niemand, wat ik wel zeker weet dat is , als ze sterft terwijl ik hier zit dat ik me dan diep miserabel ga voelen, en ik ben de hoofdschuldige daarvan. 

De psyhaters hebben heus wel de eindbeslissing en ik twijfel er sterk aan of het verplegend personeel een eigen mening mogen hebben. 

Denk U nu heus dat ik vrolijk ga  reageren als ze sterft terwijl ik hier zit. 

Dat ik hier zit is volledig mijn, dat ik hier nu nog zit? ....

Natuurlijk denk ik dat niet Claudius. Ik hoop wel dat de kans kleiner is dat je gaat drinken of jezelf iets aandoet zolang je daar bent. Niet alleen zijn als het moment komt.

Jij geeft me ook weinig hoop. En blijkbaar is u vertrouwen in mij ook zeer laag. Verder begint dit een spelletje Wellens nietes te worden 

Ik ben bij de huisarts langs geweest, uit die hoek moet ik ook niet op steun rekenen . 

Dag 40 in de verslavingskliniek, dag 41 van nuchterheid. Ergens hoop ik dat ze me vandaag reeds defenitief naar huis gaan laten gaan. Zodat ik weer samen kan zijn met mijn hondje. Maar ik ga moet tevreden zijn met op weekend te gaan. 

Ik kan hier niets nuttig meer doen, wat ook niet in dagopname mogelijk zou kunnen zijn. 

Straks een privé gesprek met de psyhologe 

Het gesprek met de psychologe beviel me niet echt. Het lijkt me soms alsof ze me helemaal niet begrijpen. Of me zeker niet vertrouwen als het op drinken aankomt. De psychiater heeft nochtans gezegd dat ik al hun mogelijke therapieën reeds gevolgd heb. Wat doe ik daar nog ? Waarom verplichten ze me om daar te slapen? 

Dat zijn goede vragen. Spijtig van die communicatie, jij begrijpt hen niet en zij jou niet blijkbaar.

Een gedicht en foto van mij.

Ik durf aan mijn nieuwe chatvriendin niet vertellen dat ik opgenomen ben . En ze wil constant videochatten. 

Ik kom juist van een AA meeting. Daar raadde ze me af om tegen nieuwe mensen die ik leer kennen iets te vertellen over mijn alchohol verleden, ook niet dat ik nu opgenomen ben? 

Ik heb een tijd terug  weleens geprobeerd te daten maar ik merkte dat als ik te snel openlijk over mijn drankverleden vertelde dat sommige  afhaakte. 
 

En sommige hadden er zeker respect voor maar het werd niks. 
 

ik denk dat je uiteindelijk wel eerlijk moet zijn maar misschien niet te snel/niet gelijk. 
 

Maar het is lastig want er waren er bij die wijn wilde meenemen,vond ik prima maar als ik dan zei dat ik zelf niet dronk kreeg ik natuurlijk vragen. 

En wat moet je dan zeggen e zonder te liegen. 

Tja ik ga zeker niet direct met haar daten. Daarvoor zijn er teveel obstakels . Afstand en meer. 

Het wordt niets met mijn nieuwe internetkennis. Maar ik grijp niet naar de fles, daarvoor heb ik nog teveel te verliezen. Al verwacht ik iedere moment een bericht dat mijn hondje overleden is. 

Vandaag weer een gesprek gehad met mijn psychiater. Er komen steeds maar voorwaarden bij voor ze mij weer naar huis laten gaan. Zien ze niet dat ik lijd en alleen maar achteruit ga op ieder vlak? Nu willen ze onderhande weer mijn gewicht aanpakken. Maar wandelen mogen gaan. Ho maar. Ik denk dat ze van mijn lijden genieten. 

2 uur geleden zei Claudius:

Ik denk dat ze van mijn lijden genieten.

Nee, natuurlijk niet.

Waarom stellen ze meer voorwaarden? Welke uitleg krijg je daar bij? Ik kan me moeilijk voorstellen dat professionele hulpverlening "zomaar" zulke ingrijpende keuzes maakt.

En laten we eerlijk zijn: afkicken van een verslaving is ook vaak niet leuk. Wel belangrijk en voor een goed doel. Al het goede komt langzaam zeggen ze wel eens 😉 

2 uur geleden zei Bob:

Nee, natuurlijk niet.

Ik weet het niet meer wat ze allemaal van mij willen. Veel van die voorwaarden hadden ze van dag een al kunnen stellen. Bij de AA zweren ze de dat de drank de enigste voorwaarde is. Op de verslavingsafdeling was dit misschien ook genoeg geweest. Maar ja hier zit ik blijkbaar op een afdeling waar ze desnoods voorwaarden uit hun hoed toveren om mij toch maar hier te houden. 

Als de psyhater het nu nog niet weet dat ik enorm lijd door de scheiding met mijn hondje dan gaat ze het nooit niet willen weten. Of ze trekt zich van mijn lijden niets aan. 

@Ayla89 Het langzaam duurt voor mij veel te lang. 

Maar ik had het over de onjuiste gedachte dat je behandelaars misschien wel van je lijden genieten. 

Jullie praten misschien wel erg langs elkaar heen. Dat is heel vervelend.

tja het lijkt op tegenstrijdige belangen
de psy-hater tegen de psychiater

maar ze zijn er voor jouw welzijn @Claudius
jouw wantrouwen hoort bij je verslaving
ik denk dat je een heel zachtaardig iemand bent verder

@lady jane Ik had vandaag een gesprek met mijn persoonlijke begeleidster(verpleegster) hier in de kliniek. We zijn op zijn minst overeen gekomen dat mijn wantrouwen in heel het systeem zeer groot is. 

Ze zijn er misschien voor mijn welzijn maar zo voel ik het helemaal niet meer aan. Verder is het nutteloos dat ik mezelf hier blijf herhalen. 

Voor mij is er maar een kans op volledig herstel en dat ontzeggen ze me of proberen me te ontnemen. 

Ik heb besloten mezelf te helpen. Het systeem en zeker de psyhater wil me niet helpen te genezen. Dus ik ga het zelf doen. Ook de huisarts wil me niet helpen. Volgende week Dinsdag heb ik nog een afspraak met de huisartsenpratijk. Morgen heb ik nog een afspraak met de thuisbegeleiding. 

Hoe ga je dat doen @Claudius?
wat is je plan?

Ik heb gisteren kort het blaadje gezien met de voorwaarden die mijn verpleegster te horen kreeg van de dokter voor ze overweegt mij te laten gaan. Het is een zeer lange lijst. Ik kan blijkbaar in mijn hoofd momenteel moeilijk aan twee dingen tegelijk werken. Dus ik bedoel de drank te laten en aan mijn gewicht te werken. Ik heb mijn gemoedsrust nodig. Mijn kindje bij me. Voor ik helder en zonder teveel stress kan nadenken. 

Ik dacht niet aan een staking, maar gewoon niet meer  te eten totdat mijn kindje weer bij me is .