Je bent weer een stap verder Erik, en wat meer eelt of een litteken erbij op je ziel. Ook dit hoort bij groeien en je leven leven, in al haar facetten zoals Wing ooit zo mooi schreef over lijden. Ik ben het grotendeels eens met hoe je schrijft over een drankprobleem aanpakken en ermee om kunnen gaan. Ik heb mezelf nog nooit een alcoholist genoemd. Ik zie mezelf als iemand die in crisistijden een drankprobleem ontwikkelde en daar jaren in ben blijven hangen. Wel dingen wilde/moest verdoven om te kunnen overleven. Maar de drank zorgde er ook voor dat ik passief werd en in overleven bleef hangen. Ik vergat wat het was om kompleet te leven. Ook ik heb met mijn problemen nu zonder drank leren omgaan  en voel dat ik weer leef. En tegelijk zie ik aan andere dingen dat ik een onmatig mens blijf en nog steeds issues kompenseer. Soms als troost, en soms als een vorm van aanleg om verslaafd te blijven (bijv. suikers en koffie nu). En iets in mijn gedrag/karakter is soms impulsiever dan handig is. Zo ook met hier schrijven. Dat herken ik wel een beetje bij jou, je wijdt erg uit en denkt soms moeilijker over dingen/mensen dan ik je zou gunnen. Het leven mag ook voor jou wat lichter. En dat is wat verliefd worden brengt he☺

Daarnaast weet ik niet goed of die TIQ's, oud gedrag in moeilijke tijden, de stofjes die drank aanmaken, niet een vorm van gevaar blijven inhouden. Ikzelf heb er wel vertrouwen in.
Maar een van de redenen waarom ik hier toch blijf komen is toch wel dat ik ook alert wil blijven en kritisch zijn in mijn manier van denken en doen, juist ook met hoe ik naar alcohol kijk. En aan medeschrijvers voel ik soms heel sterk hoe ik het zelf niet wil. En soms ook hoe ik het wel of ook wil. Het houdt mij bewust. En ik wil verantwoording blijven nemen.
Ik zie het gemiddelde van hier niet als terminaal zoals jowan schrijft over alcoholisme. Maar wie is gemiddeld? En wie schrijft hier helemaal eerlijk over hoeveelheden die soms nog wel worden gebruikt? Ik zie nog erg vaak verkleinwoordjes verschijnen en het woordje wat (gedronken), dat stemt mij wel wat droevig soms en ik voel ook wantrouwen dan. Want klopt het echt, wees er dan transparant in, dan houd je het echt zuiver bij jezelf. Voor mij belangrijk, voor een ander misschien helemaal niet. Maar de veiliugheid van hier schrijven kan iedereen helpen de dingen zodanig op een rijtje te krijgen dat het helpend is, zeker ook als reacties van anderen je blikveld verbreden en je andere kanten in jezelf helpt zien. Liefst zonder dat dat bedreigend is. Want dan is er blijkbaar nog angst ergens. Dus, ja konfrontaties kunnen lastig zijn, en ook helpend♥ en dat is mijn intentie ook.

 voor Erik

 en LJ

'Lichter leven'...dat gun ik jou ook...en mezelf. 

Exact kruidenthee "lichter leven" dat is de kern voor mij ook in de tekst van LJ. Daar draait het om en gun ik ons (en wel meer adb-ers denk ik die zo in elkaar zitten)

Wie of wat ben je, wat heb je, kun je, wil je, doe je...?

Mijn visie, die mij helpt:

Ik ben. Punt.
Wie of wat is precies ben weet ik oprecht niet... in elk geval "ben" ik niet iets wat ik kan benoemen.
Logisch, want als ik het zou zijn, zou ik het niet kunnen benoemen. Als wat komt op de puntjes achter "Ik ben ..." - dat ben ik in elk geval niet.
Alles wat op die puntjes kan volgen, zijn in mijn ogen "labels", etiketjes, symbolen, stigma's, zo je wilt.
Ik "ben" dus zeker ook geen alcoholist.
Houdt niet weg dat ik een alcoholprobleem "heb", in mijn geval durf ik wel te stellen: ik heb alcoholisme. 
Om die reden "kan" ik niet meer drinken. Vind ik geen probleem. Ik "doe" niet meer drinken.
Ik vind het geen probleem om een probleem te hebben; dat maakt van mij immers nog geen "probleemgeval".
Als mensen mij toch "alcoholist" willen noemen, vind ik dat trouwens ook niet erg.
Het is niet waar, nee. Maar mensen hebben nou eenmaal de behoefte om dingen te benoemen.
Ik zou zeggen: laat je er niet door meeslepen. Het is niet waar het om gaat, niet echt.


 

Je bent een mooi mens Erik.

Erik, de discussie in deze draad over het jaarpact en de stopdatum daarop leidt nu tot afhakers onder andere jaarpacters. Ik heb de discussie daarom nu op het jaarpact zelf geopend. Lopende die discussie haal ik jouw maar even van de lijst af. Kunnen we altijd nog terugzetten.

Hoi Erik. Ik wens je veel troost in deze kwetsbare tijd. Ik hoop dat je vooral de mensen die je steunen binnen laat komen en datgene dat je pijn doet daardoor het hoofd kunt bieden. 

Mooi gezegd Reacher!! ^^ 

Erik, ik zei het al: je klinkt sterk. Ik volg Etty hierin ook. Luchtigheid lukt echt niet zomaar; moet wel in je zitten ook...
Ik zit zelf ook weer eens in zo'n proces van pijn na afwijzing gevoeld te hebben. IDD: openliggende zenuwen!
Ook weer navraag ging doen bij die ander en dingen uit te leggen. Wat ik vanuit mezelf erg logisch vind, doch achteraf ook best pijnlijk.
Heel veel mensen kunnen dat niet... hun volwassen ik aanspreken en 'afronden'. Daar waar die ander (ik) dat nodig had.
(laat staan kunnen doorzetten en de projecties bespreken met elkaar: zoals dat hoort in een gezonde relatie)

Ik kwam bij zelfafwijzing en zelfliefde uit. Projecties, zowel positief als negatief.
Apart dan... dat we in de negatieve projectie blijven hangen (afwijzing, vanuit vroeger bezien/ouders-opvoeders) maar niet het geluk weten te benoemen, wat toch OOK om de hoek kwam kijken! Dus... JOUW herkenning bij/in de ander van wie jezelf bent. (ja toch?) De lieve, zorgzame Erik etc etc.(een goddelijke vonk)
Ik dacht maar steeds: wat moet ik R nu toch missen met zijn slimheid, humor en lievigheden... toch herstelde ik enigszins na het besef hiervan: het was de weerspiegeling van mijzelf! Ik kon hem enkel zien vanwege mijn eigen humor, slimheid en lievigheid! (en die heb ik OOK dankzij mijn ouders...  )

(ondanks  R zijn nadelen hield ik ook van zijn nadelen, totdat..... juist... hij uit contact ging. Dan kun je namelijk heulemaal niks meer)

Is dit dan de les in zelfliefde? Ik denk het.
(wij allen komen dat tegen in het leven, zij ook, R ook)  moge dit een troost zijn.... altijd die les he, sja ...

Er is een FBpagina die nogal pittig is: 'het lichaam liegt nooit, mensen wel'. Ik ervoer weerstand bij deze titel. Maar na vaker lezen kan ik er veel uithalen voor mezelf. Zelfs de titel, die suggereert dat ik lieg (foei, au) wordt begrijpelijk.

Erik, sterkte met alles!

Op 4-4-2017 om 09:52 zei erik:

Moet iets bekennen; tijdens mijn eerste date heb ik wat gedronken ruim 2 weken geleden nu en tijdens wintersport ook een keer. Ga het niet uitgebreid allemaal opschrijven maar het was geen terugval of voor de bijl gaan. Het was wel een soort bewijsdrang van ik ben geen alcoholist, ik kan best matig drinken. En dat denk ik ook echt dat ik dat kan. Ik heb ook niet doorgedronken, ik nam een enkele consumptie en daarna was het klaar. Stopdatum nu is 27-03-2017. (...)

Voor mij hoeft de stopdatum op het jaarpact niet gereset te worden. Maar als men dat wel nodig vind, doe maar.

We hebben inmiddels wat discussie over deze materie gehad. Mede door mijn onhandigheid en verkeerd beginadvies is het denk ik een beetje onnodig hoog opgelopen allemaal. Zo belangrijk is het natuurlijk niet, zoals je zelf ook wel aangegeven hebt. Het is me inmiddels duidelijk geworden dat veel andere jaarpacters de stopdatum reset wel nodig vinden. Zal ik je met datum 27-03-2017 weer op de lijst van het jaarpact zetten? Lijkt me een mooie uitdaging: tot minstens 27-3-2018 helemaal niks drinken. Volgens mij moet je dat makkelijk kunnen!

Beste Erik,

Volgens mij zijn een heleboel opmerkingen op het jaarpact geen verwijten naar jou, maar een deel vd discussie over wat het jaarpact nou precies inhoudt. Ik lees bv niet dat iemand jou beticht van sjoemelen, ik lees dat sjoemelen één van de gereedschappen van een gemiddelde alcoholist is en dat dat in de weg kan zit als je wilt afkicken. Eerlijk zijn is dus voor velen een belangrijk element hier, daarom willen mensen duidelijke afspraken. 

Zo wordt er meer gezegd, wat jij je vooral niet persoonlijk moet aantrekken, omdat jouw bericht toevallig aanleiding is voor al die discussie. 

Kom op, maak je eigen plan, maak gebruik van het forum, niet boos worden, we zijn hier allemaal om te leren en te leren omgaan met alcohol. Hoe dan ook, ieder uiteindelijk op zijn eigen manier.

Succes

Ik onderschrijf wat Pelle zegt, Erik. En ik bewonder je oprechtheid. Ik geloof niet dat iemand je daarop heeft aangevallen, al voel je het zelf zo. 

Erik

Lief zacht dapper en oprecht mens

Zou jij omgekeerd je partner in deze omstandigheden gestimuleerd hebben wat te drinken?

Mensen/vrouwen kunnen mooi en goed zijn.... maar dat betekent nog niet dat ze goed voor jou zijn. 

Hou t klein vriend. Of beter: máák t weer klein. Hou t bij jezelf. Dan blijft wat heel mag of moet blijven heel.

Liefs, jopie

Erik,Jopie zegt wat ik heb gedacht.

Ja, lief is ie, hè? En zacht, dapper en oprecht. Dat vind ik nou ook van Erik. Echt. Ik vind 'm soms doodvermoeiend om te lezen, maakt het zichzelf
niet makkelijk en mij ook niet door z'n uitgebreidheid.. maar ik hou oprecht van die vent.. bewonder 'm stiekem wel een beetje om z'n energie en daadkracht.
En om z'n kookkunst.. (meeting piramide van Austerlitz)

Erik ik heb heel veel respect voor jou. Ook omdat je het gewoon gemeld hebt daar kunnen sommigen nog wat van leren. In mijn onzekere periode van drank misbruik, loog ik wat af, dat is heel wat anders dan dit lijkt me.

Ja Jopie, dat heb ik ook gedacht. Nee ik zou niet iets aandringen bij iemand die aangeeft een probleem er mee te hebben wat matige consumptie betreft.

Ergens is het niet respectvol om meerdere keren aan te dringen bij iemand om wat te drinken als diegene daar niet tegen kan.

Maar kan je verwachten dat iemand waarmee je date begrijpt wat een alcohol probleem is? Men begrijpt ons toch nooit is mijn ervaring.

Voor je het weet pleit het mij vrij van mijn verantwoordelijkheid terwijl niemand anders als ik besloot te drinken.

Tussen ons is het inmiddels echt wel over. Spreek over de voltooid verleden tijd. Nee ze was niet goed voor mij. Ze was iemand die onbeschikbaar was voor een relatie in emotioneel opzicht. Dat zie ik aan het aantrekken en gelijk heftig afstoten. Zij iemand met bindingsangst ik verlatingsangst.

Ik dacht dat ik geleerd had. Dat ik zoveel zelfliefde en een eigen leventje had dat ik niet meer wanhopig graag samen met iemand wil zijn. Iets beter dan niets gedachten. De gelegenheid doet zich voor en ik doe alles om het te laten lukken. Kwam verder dan ooit in de afgelopen 10 jaar. Maar ik denk niet of iemand wel goed is voor mij. Het gebeurd al nooit dat iemand mij leuk vind en dan ben ik dus niet kritisch.

Erik, nu gebeurde het dus wel. Het kan dus. Het kan dus ook nog een keer. Dus stop die zelfliefde ajb niet terug in de kast. 

Iets heel anders, Erik: Ik heb door jou Peter de Graef op you tube leren kennen, daar ben ik nog steeds zo blij mee!

Fijn je blij te maken met Peter de Graef Basta, hoop dat het je wat brengt zoals het een van de puzzelstukjes is in mijn zoektocht.

Tijd voor een update. Om met de deur in huis te vallen...... nuchter!  Gewoon weer de 0-draad oppakken en niet teveel bij dat drinken toen meer stilstaan. Life goes on. Wat een weken na wat te intensieve wintersport en dat verhaal van ****  dat me erg veel doet, een nieuwe werkplek op revalidatie afdeling zonder inwerken...... Afgelopen weken heel erg toegeleefd naar afgelopen do t/m zondag. Een festival vol met mensen die bezig zijn met bewust zijn. Een festival met veel yoga spiritualiteit spelen, gek doen maar ook hele serieuze gesprekken voert omdat er zoveel gelijkgestemdheid is daar. Zo dankbaar die mensen en dat festival te kennen. Heb er geen ander woord voor als helend ook al is dat van die spiri praat.

Veel gedeeld met mensen, veel nieuwe input ook van anderen en hun verhalen waar zoveel lessen in zitten.

Tijdens dit weekend was er een vrouw waar we zo steeds elkaar tegen kwamen niet helemaal toevallig steeds. Dat deed zij en dat deed ik. Ik schreef hier over mijn helpersrol en ik heb erover wel eens geschreven dat hoe ik het doe weet ik niet maar 80 mensen op een festival en ik prik degene er weer uit waar iets serieus mee is. Waarom? *EDIT psychisch ziektebeeld toch weggehaald want is privé info van haar.* Zag wel dat ze het moeilijk had om zich te handhaven in de groep maar dat hebben daar zoveel mensen dat het overweldigend is die ervaring van het festival. Maar bezig zijn met zelfontwikkeling is gewoon een totaal ander spel als je kampt met waar zij mee zit. Maar ze kwam wel op het festival en ik weet niet of ik dat zou durven als ik haar was. Bewondering voor haar.

Ik denk omdat ik wat dichter bij mijn gevoel ben op dat soort gelegenheden voelde en zag ik het mij helder doen zoals het verliep tussen ons en bij mezelf. Veel duidelijker als alle vorige keren en in dat inzicht heb ik wat te leren. Gevoelens, zorgzaamheid, verdrinken in haar blauwe ogen, tegen elkaar aanzitten en knuffels geven..... Ik ken mijn helpersrol waar ik in kan schieten, ik zie mijn patronen. Ik heb angst daarvoor. Gegronde en ongegronde angst denk ik. Het dilemma van laat je contact beïnvloeden door ziektebeelden van mensen wat zo unfair is al maar kan want ze koos daar ook niet voor. Vandaag denk ik de hele dag aan haar en het weekend. Maar het is niet zo dat ik alleen (over)spoedig de ene gevoelens voor een vrouw inruil voor een ander. Er was niks aan gepland, het was zoals het is.

Wat ik wil is de "pauze knop" (thnx Jane) maar weer eens toepassen. Er hoeft niks besloten gedaan of gelaten te worden. Rustig kijken hoe dingen gaan, vertrouwen in de loop der dingen, dat dingen precies gaan zoals passend is. Laissez faire...... Voel ook erg sterk dat ik mij nu niet zo op haar moet focussen maar mijn pad moet volgen. De dingen die ik dit weekend weer zo zag van wat mijn weg is. 

Mooi...life goes on als je het laissez fairt 

Mooi Erik, en fijn dat je het weer deelt.

Ben hier lang niet geweest. Tijd voor een update in mijn draad.

Wat is er gebeurd.....

Bovenstaand verhaal over verliefd zijn heeft een tijd aangehouden. Voor mijn vakantie was er juist wel leuk contact. Maar nu weer helemaal niks zonder enige communicatie. Heb voor de rest het juist zo naar mijn zin en leer veel leuke mensen kennen. Waarom houd ik dan toch vast aan onbereikbare mensen. Ben het zat ergens. Ja ik voel mij er verdrietig om maar verder gaat het juist zo prima.... Het is niet meer zo oververtegenwoordigd als vroeger. Verdriet is naast blijdschap en genieten en tevredenheid en ..... een van de emoties maar niet de enige.

Belangrijk is dat ik mij minder streverig voel. Minder Erik2.0 willen uitvinden. Minder moeten veranderen van mezelf. Minder hard en fanatiek werken aan zelfontwikkeling. Workshops doen is leuk en aan jezelf werken ook maar het is niet zo een must meer. Niet meer van pas dan ben ik goed genoeg. Lijk wel of ik hierin wat meer kan ontspannen nu.

Die tevredenheid van genoeg zijn straal ik denk ik ook uit merk ik. Op een festival maar ook in andere ontmoetingen voel ik veel meer als vroeger dat ik echt onderdeel ben van en minder aan de zijlijn.

Leren te genieten van die dingen en van mooie mensen leren kennen. Ook dat is liefde. Niet alleen dat ik verlang naar een relatie en in dat gemis ongelukkig voel.....maar focus op wat wel is. Ook dat streven los te laten. Bewustzijn van behoeftigheid noem ik het. De illusie van pas als ik een relatie heb ben ik gelukkig.....terwijl er zoveel hier en nu is om gelukkig om te zijn. Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz was een eyeopener voor mij.

Verder lukte het mij op dat festival om iemand met verdriet er wel te zijn maar het niet zo aan te trekken of op te willen lossen. Aan het einde van een workshop was er een groepsknuffel. Komt er een vrouw tegen mij aan liggen en ik merk dat ze hard huilt. Geen idee waarom ze mij koos maar ik begrijp ook nooit waarom mensen mij altijd hun diepe geheimen en hefige emoties vertellen. Ik kon naast haar blijven liggen niks zeggen maar alleen maar zijn. Geen drang om hulpverlener te zijn, niet actief doorvragen of actief troosten....het was gewoon goed zoals het was. Daarover met mensen in relatie tot mijn codependancy kunnen delen en dat voelt keigoed. Wie weet leer ik het ooit nog wel om wel een zorgzaam iemand te kunnen zijn zonder in de valkuil te trappen van alles zo aantrekken en te identificeren met het verdriet van de ander. Het bij de ander laten en vertrouwen in de ander dat ze hun eigen issues best zelf kunnen dragen....

Vandaag een tantraworkshop gedaan. Ver buiten mijn comfortzone. Ben er wat overdonderd door. Voelt heel fijn en ontspannen. Nu aan het werk nachtdienst.

Zoals jullie lezen geen alcohol verhalen om te delen. Gewoon weer de normale dingen in het leven. Leren in nuchter verder leven....

Lees voor het eerst jouw draadje Erik, herken wel veel van mezelf in jou. Kan nog veel van je leren merk ik. Zit zelf met een hopeloze verliefdheid op iemand van aa-meeting waar ik 2 x mee afgesproken heb. Ineens was er geen contact meer, en ik kreeg afgelopen keer te horen op de meeting dat ik het eerste jaar geen relatie mocht aangaan. Nu weet ik niet zeker of dit de reden is dat we geen contact meer hebben, maar ik ben er stikonzeker en zenuwachtig van geworden. Merk aan mezelf dat ik inderdaad ook zo'n 'Charisma2.0' wil zijn nu, want het voelt als afwijzing.

Ik moet grappiger zijn, gezelliger zijn, leuker zijn, socialer zijn, zelfverzekerder zijn en nog een hele rij.

Ben op dit moment ook begonnen aan Jan Geurtz, hopelijk brengt het mij ook die eye-opener. 

Bedankt in ieder geval voor je bericht hier, het is als een spiegel voor mij. Ik wil eigenlijk het liefst van alles gewoon mezelf zijn, en wat doe ik: alles proberen te veranderen wat in mijn ogen niet goed genoeg is aan mij.

Ik vind het in ieder geval knap dat je al zover gekomen bent.