En die criticus zegt nu dat het stom is. Ik heb niets om me zo te voelen. Etc. Nu ga ik weer naar bed. Spelletje met dochter eruit geperst. Met liefde hoor! Ben doodop. Het net sluit zich....

Lieverd hier een tissue voor je 

lieve lieve Lika
Zou ik er over durven schrijven, wat, kunnen schrijven als ik zelf die innerlijke criticus niet kende?

Als ik op de motor zat, er ik zag wielrenners.......................dacht ik: "Zit je lekker met je luie reet?"
Als ik op de racefiets zat en ik zag motoren.......................dacht ik: "Zij weten tenminste hoe dat moet, dat genieten."
Als ik aan het hardlopen was dacht ik: "De wasmachine is nu klaar. Geen pauzes meer, in één streep naar huis. Er is werk te doen."
Als AAAAAARRRRGGGH
Nooit was het goed. Nooit was het genoeg. Ik was slaaf van mijn eigen innerlijke criticus en de lat lag zó hoog, daar kon geen mens aan voldoen. Ik in ieder geval niet.
Ik had nog nooit van innerlijke rust gehoord. Oprecht niet.

Maar hoe kun je daar wel bij komen? Echt?oefenen?  heel interessant. Dat wel. Ik snap nu wel waarom ik niet meer kan. Iedereen zegt wel : 'leg die lat niet zo hoog'. Dan ben ik dus de hele tijd bezig om hem lager te leggen, anders is het ook niet goed. Mijn grote vraag: hoe weet ik of ik het goed genoeg doe? Ook nu. In het ont-critiseren.

ik heb zo'n gevoel dat ik nog wel even bezig ben. Jij schrijft had lieve Monster. Jij kunt nu dus anders zijn?  wat een overwinning lijkt me dat! Dat je gewoon fietst? Wow.......

Lika, volg niet mijn pad maar de jouwe.

Voor mij werkte: mild worden over mezelf en tegen mezelf. Streng zijn voor jezelf lijkt zo stoer en opbouwend, want zachte heelmeesters en stinkende wonden en zo................. Wilskrachtig zijn is iets anders dan de lat te hoog leggen. Je kunt leren om die kritische stem die in je hoofd zit, te horen (want zwijgen opleggen zal nooit lukken) maar die stem ontslaan uit zijn plicht. De criticus wil beschermen tegen domme fouten, tegen luiheid enz. maar de criticus heeft beperkte tools. Zijn tools zijn ratio, geheugen en angst. (denk ik)
Maarrrrr... ik ben méér dan een machine die 'het goed moet doen'. Ik ben mens. Ik mág. Ik mag spelen, niksen, leren, fouten maken, liefhebben, werken, hobbiën (is dat goed ABN, afijn ik mocht fouten maken), uitrusten. Oké, ik mag ook belastingaangifte doen, de wc schoonmaken enz. maar ik mag kiezen of ik dat nu wil doen of later. Niets moet, tenzij de wereld vergaat bij gebrek aan actie. Niets moet. Veel kan. (voel je hem al aankomen? Hier spreekt niet de machine, niet de ratio, niet de opvoeder............................................................. hier spreekt het hart. Mijn hart heeft óók beperkte tools. De tools zijn intuïtie, geweten, onderbuiksgevoel en dat alles in een rustig tempo met een rustige stem. Terwijl mijn ratio razendsnel is met een schreeuwerige stem. De kunst is voor mij om dwars door het geschreeuw de rustige stem van de intuïtie te horen én serieus te nemen. Mezelf serieus te nemen. Zoiets.)

Lika. Ik wil geen college geven in herstel. Wie ben ik nou helemaal? Een sufferdje. Ik schrijf het omdat je ernaar vraagt, maar het is voor jou eigenlijk niet belangrijk. Het is voor mij wél belangrijk geweest. Maar onthoudt dat ik gewend ben om moeilijk te doen ook als het makkelijk kan....

23 minuten geleden zei Lika:

 Ik snap nu wel waarom ik niet meer kan. Iedereen zegt wel : 'leg die lat niet zo hoog'. Dan ben ik dus de hele tijd bezig om hem lager te leggen, anders is het ook niet goed. Mijn grote vraag: hoe weet ik of ik het goed genoeg doe? Ook nu. In het ont-critiseren.

 

lieve Lika je bent sowieso goed genoeg. Mensen vinden je mooi om wie je bent, niet om hoe je doet. Mensen houden van Lika, ook zonder haar prestaties.

Al deed je niks, dan nóg was je goed genoeg.
(een keer was ik ziek, ik lag voor pampus op bed, mijn dochtertje kroop bij me en zei: "mama als je ziek bent vind ik je veel liever"  Tóen had ik mogen inzien dat prestaties niet echt helpen voor een liefdevol leven, maar ik was te blind)

Tuurlijk ga ik mijn eigen weg. Dat kan niet anders. Maar dit te lezen helpt zo ontzettend. Wat fijn @Monster. 

Heel herkenbaar. En moeilijk doen als het makkelijk kan? Hé, leuk dat je dat ook doet. Ik heb het uitgevonden volgens mij. 

Dank je lieve Lars.   Als jij zo goed bezig bent, kan ik niet achterblijven hè? 

Wat jij schrijft zet mij weer aan het denken. We hebben een wijze club mensen hier bij elkaar. Dat geeft een extra boost aan al het sluimerends. Het maakt het hanteerbaar en concreet. Mooi. Dank. 

Op jezelf foeteren. Op dit draadje blijkt dat velen dit doen. Schijnt ook bij alcohisme te horen. Bij de cirkels van Van Dijk kun je lezen dat verslaafden aan die stof vaak nog beter willen functioneren dan niet verslaafden of anders-verslaafden. Om dat drinken te compenseren. Jezelf straffen vanwege die nepbeloning van het drinken. 

Hmmm. Ook weer bijzonder hoe iedereen helpt 

Interessante draad, perfectionisme nekt een mens, dat zie ik hier thuis ook gebeuren.
Vrouw is een perfectionist en gaat flink op haar bek, omdat haar draagkracht vermindert,
maar de draaglast onverminderd door bleef drijven.

Gevolg, burn-out en daardoor ook een door angst ontwikkelde tunnelvisie (letterlijk).

Het relaas van Monster (wat een verkeerde nick eigenlijk) was erg herkenbaar.

En nu de kunst leren van het loslaten, dat is een hele kunst...

Ja, @Asterix, het klinkt bijna als iets goeds perfectionisme. Maar nee, nee, nee, dat is het niet. Niet voor jezelf en niet voor iemand anders. Sterkte jij.

Nee, perfectionisme is niet positief. Het komt voort uit angst en onzekerheid, en niet uit werklust of geestdrift.

Bij relatief perfectionisme wordt ook inzet meegeteld, en plezier, energie, voldaanheid... Dus als je een 9,5 haalt moet je het bloed, het zweet en de tranen er als het ware vanaf trekken. Vaak blijft er dan toch nog maar een zes-minnetje over. Zonde!

Leve de franse slag! Bijna goed is goed genoeg.

Net een lang verhaal op de eigen draad geplaatst: we doen het om de liefde? De verloren liefde, de ideale liefde?
Waar zijn al die inspanningen om bedoeld?
Bepalend is het gevoel van energie wat het oplevert; het lijf voelen, je intenties weten. Daarin proberen puur te zijn. Diepte te zien en blijven zien.

Voldaanheid, ja. Omdat het jezelf goed doet! 

9 uur geleden zei basta:

Nee, perfectionisme is niet positief. Het komt voort uit angst en onzekerheid, en niet uit werklust of geestdrift.

Bij relatief perfectionisme wordt ook inzet meegeteld, en plezier, energie, voldaanheid... Dus als je een 9,5 haalt moet je het bloed, het zweet en de tranen er als het ware vanaf trekken. Vaak blijft er dan toch nog maar een zes-minnetje over. Zonde!

Leve de franse slag! Bijna goed is goed genoeg.

Eens!

Perfectionisme, praat me er niet van.. Wat een vervelend iets kan dat zijn. 
Je draadje is een mooi boek aan het worden over je pad Lika. 
Hou het vast 

Weekend in het land der tranen, vanochtend vroeg al huilen, stress!!!! Moest naar traject, kon mijn spullen niet vinden, en kreeg mezelf gewoon bijna niet aangekleed. Zooooooooo traag ging het. Huilen, huilen op de fiets. En het is ook wel heel lachwekkend, want wat voor item gingen we behandelen? Stressreductie!!!!! 

Echt, als ik klaar ben met die burn-out heb ik een avondvullend programma gereed. Het wordt hilarisch. 

Lika huilend op de loopband terwijl ze de therapeut wijst op het troosteloze uitzicht en hoe diep ze is gezonken, totaal overspannen jankend op de fiets naar de cursus stressreductie en oh ja..... ik stond vanavond ook al klaar om naar een feestje te gaan, maar dat is pas volgende week. Saved by the bell. 

Leven: het is me wat. 

O ja, 16 weken vandaag. Dat ook .

12 uur geleden zei Lika:

Lika huilend op de loopband terwijl ze de therapeut wijst op het troosteloze uitzicht en hoe diep ze is gezonken, totaal overspannen jankend op de fiets naar de cursus stressreductie en oh ja..... ik stond vanavond ook al klaar om naar een feestje te gaan, maar dat is pas volgende week. Saved by the bell. 

 

Dat verklaart een heel groot deel van je 'helicopterview', imho...

Het valt niet mee hè Lika maar je drinkt niet! 

Respect voor je! 

16 weken alweer! Wat een topper. Je bent goed bezig, ga zo door dan komt de rest ook vanzelf goed. Je bent sterker dan je zelf denkt!!

Een hele grote zakdoek en een 

Hoe gaat het met Lika???

Hoe is het met de zelfliefde?