Lika werkt zich te pletter. GROTE inzichten. Ga zo de zon in. Lekker. 

Zware week achter de rug. Ik begrijp nu iets meer wat mild zijn inhoudt. Nu alleen nog ontspannen toepassen, werk zoeken, beetje oefenen en vasthouden. Met mildheid en ontspanning. Makkie....

ik heb zelfs een - houd u allen vast- mondhygiëne trauma. Te goed mijn beste gedaan op een bepaalde plek, waardoor het tandvlees wederom is ontstoken. Story of my life....

Beetje minder mijn best doen. Maar hoe mag je dat doen van jezelf? Worden 'ze' dan niet ontzettend kwaad, omdat ik zo faal? En als 'ze' boos zijn op mij, word ik helemaal afgekeurd en dat wil ik niet. Zoiets. 

Broodjes, kinderen opwachten en met kinderen en oude hond de eerste picknick van het jaar in. Dat eerst.

Doe je niet te veel eigenlijk?
Gezien je burn-out, bedoellik.

Inderdaad beetje milder voor jezelf zijn lika!!! Hoe gaat t nu eigenlijk met je man, is het vertrouwen er een beetje en steunt hij je?

Ik heb je draadje niet van begin af aan gelezen dus excuus als je deze vraag al acht keer hebt moeten beantwoorden: weet je waarom jij zo hard moet werken van jezelf? Of ben je daar naar aan het zoeken met je begeleider?

Nee, ik weet het niet. We zoeken het uit. Vraag me wel af of het heel belangrijk is. Dat ik weet dat het zo is , is al genoeg om mee aan de slag te gaan.

Als je maar niet te hard aan de slag gaat dan 

Perfectionisme....
Komt dat voort vanuit het idee dat je er veel voor moet doen om geaccepteerd te worden? (good enough?)
Of idealisme (mijn valkuil) om de wereld beter te maken?

Volgens mij ben jij een fijn mens vanuit jezelf al. Take good care!

Dank lieverds. Vreselijke dag vandaag. Verjaardag van jongste en ik kan al die mensen niet hebben. Ben net huilend naar beneden gerend. Vreselijk. Vreselijk. Vreselijk. Barst van de stress. Voel alle oordelen al zijn die er misschien niet. En vind het zo zielig voor mijn dochter. Bah! Dacht dat ik het zou trekken. Nee. Dus. 

x heel veel

"Doe je niet te veel eigenlijk?
Gezien je burn-out, bedoellik."

Dit zei ik laatst al, dus eigenlijk verbaast me dit niet, Lika.

Die oordelen van anderen zou ik mijn bips mee afvegen!

Jongens, fijn dat ik het even kwijt kon. Nee, Lars, ik heb helemaal niets gedronken. Had ik wel graag gewild. Dus maar even hier van me af geschreven. En...Asterix. Misschien doe ik te veel. Maar het is maar een verjaardag denk ik dan. Zucht. 'got myself together again'. Morgen maar even heel goed bespreken.....Dank.

Ach Lika, wat Asterix ook al zegt, verwacht nu dat soort dingen niet van jezelf. Het hoeft allemaal echt niet. Eerst jij en dan in kleine stukjes de rest langzaam weer toevoegen. En dan alleen die stukjes die jij wilt hebben.

Ok, maar ben al vier maanden thuis hoor. En tegenwoordig gaan ze ervan uit dat het het beste is om vrij snel weer -langzaam- op te bouwen. Volgens de boeken, volgens de bedrijfsarts, volgens psychologen in traject. Ik krijg de tijd hoor, gelukkig. Maar vind het dus heel moeilijk om aan te voelen wat wel en wat niet gaat. 

Blij dat ik niet drink al heb ik er enorm veel zin in....dat wel. 

Lieve Lika wees lief voor jezelf 

Kun je terughalen wat er dan verkeerd ging op zo'n dag als vandaag?
Te hoge verwachtingen, teveel herrie, te veel te doen? De druk? Geen pauzes?

Er staat een interview met Sophie Hilbrands in de volkskrant magazine over haar burn-out. Eerlijk gezegd weet ik niet wie ze is, maar ze is bn-er en heeft wel het een en ander over het verschijnsel burn-out te zeggen. Heb je het gelezen? 

ja, ik heb het gelezen Basta. Dank je. Ik lijd aan een modieus verschijnsel. 

Och Lika,

wat herkenbaar...zó je best doen...en waarom of voor wie? Verwachtingen?

Niet goed kunnen voelen wat wel of niet gaat...

Daar heb je wel een belangrijke te pakken.

Eerst jij. En dat is pure noodzaak. Ooit gebruikte iemand de metafoor van een noodlanding met een vliegtuig, dat die zuurstofkapjes naar beneden vallen. Eerst jij het kapje, dan je kind of de ander....Rustig aan Lika, je bent met dit feestje heel duidelijk een grens over gegaan.  Jezelf niet om veroordelen, maar van leren, hoe hard ook. Neem tijd. 

En goed dat je niet dronk....

Super sterk van je Lika dat je het hier van je af komt schrijven en niet drinkt! Ben vooral ook lief voor jezelf 

Zo goed van je Lika en ik sluit mij aan bij de rest, je moet (dat is het enige wat moet) liever zijn voor jezelf!!  Dat verdien je!

Dikke knuffel

Kinderfeestjes van anderen vind ik al topsport! Laat staan als je die van je eigen jongste moet organiseren, ( met trakteren van mandarijntjes op school kom je tegenwoordig ook al niet meer weg, het moeten creatieve, innovatieve, culinaire, verantwoorde, niet te dure, milieuvriendelijke scheppingen zijn) en dat allemaal nog met een burn-out! * zingt R-E-S-P-E-C-T *  

Het waren alleen nog maar mijn schoonfamilie en mijn ouders... voor dat kinderfeesten duik ik nog even weg. Maar idd het moet allemaal wel op zijn minst origineel, verantwoord, lekker en zelfgemaakt zijn PLUS dat het op iets anders lijkt dan het eigenlijk is. 

Maarre....mijn dochter maakt gewoon lekker een brownie. Kan ze zelf en wil ze zelf. Gaaf vind ik dat. 

Op 19-3-2017 om 20:25 zei Lika:

Ok, maar ben al vier maanden thuis hoor. En tegenwoordig gaan ze ervan uit dat het het beste is om vrij snel weer -langzaam- op te bouwen. Volgens de boeken, volgens de bedrijfsarts, volgens psychologen in traject. Ik krijg de tijd hoor, gelukkig. Maar vind het dus heel moeilijk om aan te voelen wat wel en wat niet gaat. 

Blij dat ik niet drink al heb ik er enorm veel zin in....dat wel. 

 

Poe poeh, al vier maanden.

Ja dús? Is dat lang? Dat je na 4 maanden de telefoon alweer beantwoordt, feestjes geeft, schóónouders ontvangt (topsport).................... ben je eigenlijk wel ziek? (niet aangevallen voelen lieve Lika) Dat hoeft een zieke nl. misschien nog niet te kunnen na 4 maand.
Wat geweldig dat je het al dacht te kunnen, wat zou het geweldig zijn geweest als je het al kon. Maar het ging nog niet. Eis het toch niet van jezelf! Het komt wel weer, hoe moeilijk dit ook te geloven is nu. Is het een idee om éérst weer mens te worden, een liefhebbend mens, vóórdat je weer productiemedewerker wordt?

Je hebt helemaal gelijk. Jullie allemaal. Ik ga het mezelf proberen toe te staan. Dat is nogal een dingetje zoals jullie misschien begrijpen. Ben panisch dat het nooit meer goed komt, dat ik ontslagen word etc, etc,etc. En intussen maar weg van mezelf de toekomst in willen rennen. En dat gaat niet. Want geen idee waar naartoe. 

Zo bleek ook alweer vandaag en gisteren en eergisteren. 

Had vandaag tijdens het koken enorm veel zin in bier en wijn en alles, maakt niet uit wat. Niet gedaan. 

Proberen bij mezelf te komen. Van daaruit komt er wel weer richting. Waarschijnlijk.