1 uur geleden zei Yana:

Als je niet verslaafd bent is het een heel ander verhaal, die mensen nemen gewoon eens een glas wijn en denken er verder niet bij na. Ik denk niet dat dat voor ons mogelijk is, wij moeten altijd voor ogen houden wat we met onszelf hebben afgesproken, dat gaat niet vanzelf.

Mwah, nu maak je het wel erg zwart wit. Ook bij mensen die niet verslaafd zijn, maakt drank wat los. Ze gaan er beter mee om dan iemand die verslaafd is.

Daar lijkt mij ook de oplossing te zitten; los de problemen op die ten grondslag liggen aan je alcoholverslaving en de drank an sich is het probleem niet meer.

Overigens, geen enkele verslaafde is hetzelfde, dus over 'ons' praten vind ik niet gepast.

44 minuten geleden zei Sandro:

los de problemen op die ten grondslag liggen aan je alcoholverslaving en de drank an sich is het probleem niet meer.

Ik hoop dat je gelijk hebt en dat het probleem zichzelf oplost
Bij mezelf kan ik niet ontdekken dat er grote problemen aan mijn gezuip ten grondslag liggen maar drank helpt wel om even geen stress, boosheid, verdriet of verveling te voelen. En die gevoelens komen altijd wel weer om de hoek kijken. Dat overmatig drinken is een diep ingesleten gewoonte geworden, dat heb ik 30 jaar in laten slijten en die groef laat je (ik) niet zomaar een andere kant op lopen.

een groot probleem zou kunnen zijn dat jij (wij/ik) een diepe overtuiging of angst hebben om stress, boosheid, verdriet of verveling te voelen.
we willen wel blij, gelukkig, spannend en adrenaline enz voelen. maar liefst niets negatiefs. en dat probleem lost zich niet op met stoppen alleen,
dat probleem dient zich dan juist aan, want alles wat wij lieten liggen komt vaak alsnog aan de orde. Gelukkig maar. want van positieve dingen/omstandigheden
leren we niet zo heel veel; problemen leren hanteren, overwinnen, aangaan, dat sterkt ons, en pas dan leren we de rest echt op waarde te schatten denk ik nu.

Nou dit is weer typies. Vanochtend eindelijk weer een stukje gemediteerd sinds een week of anderhalf. En wat merk ik, zaterdagsochtends ben ik eigenlijk voortdurend bezig on dat weekend zo efficient mogelijk in te plannen. Kan nergens anders aan denken bijna. Een soort tetris. Ik moet eigenlijk wat doen met de hond. Dat kan het beste ‘s ochtends als het niet te warm is. Ik wil eigenlijk mountainbiken. Dat kan ook beter ‘s ochtends of eind vd middag. Maar niet samen met de hond. Morgenochtend valt af want moeten we onze jongste ophalen. Ik moet ook met de tuin aan de gang. En ga ik nu douchen of pas na het mountainbiken? Maar als ik eerst met de hond ga wandelen kan ik beter gedoucht zijn? Of juist niet? En dat gaat maar door en dat gaat maar door. Vaak plan ik ook een dagdeel in dat we samen iets gezelligs gaan doen. En als het dagdeel dan aanbreekt dan hebben ze vaak geen zin of nog huiswerk te doen. G@@@@@!! denk ik dan, werk nou eens mee! Maar dan ben ik natuurlijk zelf degene die niet heeft meegewerkt of gedacht. Ontaardt vaak in ruzie.

Wat een krampachtige toestand joh, hoe kom ik daar uit? Bewust niet aan plannen denken dat kan niet want je kan niet bewust ergens niet aan denken. 

Het is erger als de vrijdag een inefficiente ***dag is geweest op het werk. Zoals gisteren inderdaad. Dan zit ik uit pure frustratie een superefficient weekend te verzinnen. Maar dat slaat nergens op want ih weekend mag je gewoon ook lekker niks doen. Nodig zelfs.

Sorry het heeft niks meer met alcohol te maken maar dit soort zaken kom je tegen “onder het tapijt” als het alcoholische tapijt weg is...

Hoezo niet alcohol gerelateerd?

Iets met controle, verwachtingen, compensatie...?

Ontspannnnnnnnnnn........

Ja..wat er bij mij allemaal onder het tapijtje uit is gekomen afgelopen jaar dat wil je niet weten...of dat weet je wel denk ik. Zie veel herkenbare patronen, kenmerken hoe je het noemen wilt bij frummers en groepsgenoten

Fijn weekend!

1 uur geleden zei GewoonDoen:

Niet denken, maar gewoon doen 

 

Das wel een goeie mantra, dat kon wel eens de juiste lifehack zijn....

een hoop "moeten" BJ
kunnen ook "mogens" worden,

Mindful, stap voor stap,
en wat blijft liggen is voor de toekomst, no problem meestal. sterkte♥

Controle loslaten is moeilijk... voor mij heeft dat alles met drinken te maken. Kijk eens wat er gebeurt als je een weekend niks plant en totaal 'nutteloos' bezig bent.

2 uur geleden zei lady jane:

een hoop "moeten" BJ
kunnen ook "mogens" worden,

Mindful, stap voor stap,
en wat blijft liggen is voor de toekomst, no problem meestal. sterkte♥

Ja veel te veel moeten. 

Voordeel is nu dat ik het opmerk. Stap 1...

Voor mij zeer alcoholgerelateerd. Ik wilde weg van het ‘moeten’. Onder andere.

Gewoon doen, ja , maar ook accepteren dat niet alles gaat (zoals jij wil). Dat je druk bent in je hoofd. Controle wilt? Geeft niets, mag best. Zien, opmerken is stap 1. Ik denk dat dat de grootste is. Door meditatie kun je eerder en eerder gewaarzijn. En vanuit daar handelen naar wat jij nodig hebt.

mooie man

 @Lika

Ben begonnen Jon Kabat-Zinn Wherever you go, there you are weer helemaal opnieuw te lezen. Daar staat gewoon alles in. 

Hoofstuk Letting Go...

Tuurlijk Jim. Dat begint bij de herkenning. Dan pas kun je loslaten. Niet altijd en niet onmiddellijk. Maar steeds beter en eerder. 

Mooi voor je.

ik heb veel aan een ‘ gedicht’ van thich nhat hahn:

In and out, deep slow

calm and ease

smile, release

present moment

wonderful moment

Ik ervaar het als ondersteuning van loslaten om tijdens de meditatie soms een lichte glimlach te maken. (Heb ik ook van hem) dan breekt soms de zon van loslaten spontaan door!

mooie dag.

Dat probeer ik

In de tussentijd is het weekend alweer om. Gisterochtend waren we ff weg en vervolgens heeft mijn vrouw van 10:30 tot 1:00 ‘s nachts ongeveer driekwart vd tijd op de ipad voor de tv doorgebracht. Een klein uurtje heb ik haar naar buiten gekregen om ff lekker samen te zwemmen en te praten over wat we gaan doen met de tuin. Een project waar ik van tevoren al een beetje de balen van hen want ik weet dat ze er vrijwel nooit zal zijn (niet invullen bj weet ik, maar goed...). Dus in deze context moet je dat plannen van mij ook plaatsen, niet alleen ondat ik zaterdags nog in de werkrush zit. Ik wil uit alle macht iets maken van dat weekend zoals “normale mensen” dat doen maar dat kan ik meestal wel vergeten. 

Twee jaar geleden sinds de “toestand” (die daar natuurlijk ook mee te maken had) ben ik lange tijd mn recht van spreken kwijt geweest. Inmiddels is dat wel ongeveer weer terug maar het blijft erg lastig. 1 verkeerd woord kan weer een scheiding uitlokken. Scheiden zou een uitweg zijn maar ik wil niet scheiden en ik denk ergens van binnen dat ze niet eens op haar eentje kan wonen. Das ook weer invullen en niet zo fraai ook. Maar dat denk ik soms wel.

Dus ik probeer het maar positief. Samen dingen doen. 

Vakantie was erg leuk. Dus het kan wel. Soms.

Weet je waar ik zo gallisch van word. Je kan prachtig stoppen met alcohol, met jezelf aan het werk, boeken, apps, mediteren, de fout bij jezelf zoeken, accepteren, loslaten en de hele bende. 

En dan loop je weer tegen het probleem van de ander aan. Wanneer ga JIJ nou eens aan jezelf werken?

Mag je dat eisen dan? Neeee das niet boeddhisties. Slik je eisen maar in, loslaten en ga maar weer braaf mediteren bj. G*****.

Ik denk dat je het op een gegeven moment wèl kan eisen. Maar het moet niet klinken als een ultimatum want das de bekende rode lap. 

21 minuten geleden zei bumperjim:

Weet je waar ik zo gallisch van word. Je kan prachtig stoppen met alcohol, met jezelf aan het werk, boeken, apps, mediteren, de fout bij jezelf zoeken, accepteren, loslaten en de hele bende. 

En dan loop je weer tegen het probleem van de ander aan. Wanneer ga JIJ nou eens aan jezelf werken?

Mag je dat eisen dan? Neeee das niet boeddhisties. Slik je eisen maar in, loslaten en ga maar weer braaf mediteren bj. G*****.

Ik denk dat je het op een gegeven moment wèl kan eisen. Maar het moet niet klinken als een ultimatum want das de bekende rode lap. 

 

Dat klinkt wel boos Jim. De vraag is dan wel of het echt mogelijk is om de ander te veranderen. Jij weet denk ik ook wel dat zo’n verandering alleen maar vanuit jezelf kan komen. Als je van een ander vraagt ( eist) om te veranderen zet de de relatie op scherp en dat leidt meestal tot nog meer verwijdering. Of de ander past zich verplicht aan in de situatie en dan wordt alles geforceerd. Zo geforceerd zoals jij nu klinkt. Tenminste dat lees ik een beetje uit de dingen die je daar over zegt.

Wat zou er gebeuren als je het “ echt” los zou laten?

3 minuten geleden zei Nietmeer:

Dat klinkt wel boos Jim. De vraag is dan wel of het echt mogelijk is om de ander te veranderen. Jij weet denk ik ook wel dat zo’n verandering alleen maar vanuit jezelf kan komen. Als je van een ander vraagt ( eist) om te veranderen zet de de relatie op scherp en dat leidt meestal tot nog meer verwijdering. Of de ander past zich verplicht aan in de situatie en dan wordt alles geforceerd. Zo geforceerd zoals jij nu klinkt. Tenminste dat lees ik een beetje uit de dingen die je daar over zegt.

Wat zou er gebeuren als je het “ echt” los zou laten?

Ja ik ben inderdaad boos. En dat werkt ook niet zoals je terecht opmerkt. 

Niet mijn bedoeling om Je er op te wijzen hoor maar hoe fijn zou het kunnen zijn wanneer je dat echt los zou kunnen laten? Niet dat ik daar zelf zo goed in ben. Ik herken het ook uit vele situaties, uit relaties, werk en dingen van de mensheid. Niet kunnen accepteren dat dingen niet kunnen veranderen, vechten tegen de bierkaai en ook nog tegen windmolens op bepaalde momenten. Het is zo ontzettend vermoeiend dat. Maar de andere kant is ook eng, wat gebeurt er met mij als ik dat loslaat?......

Ha Jim, je kent mijn verhaal, ook ik worstel soms met dezelfde vragen. Interessant. Want wat vind ik dan ‘niet goed’ aan die ander. Zodra ik de ander echt accepteer kan ik er iets mee. Liefheb zonder voorwaarden dus.

dan kan ik ernaast staan. 

Wat is het dat JIJ wil dat ZIJ doet? En waarom? Inderdaad wat hierboven staat: loslaten. Maar niet vanuit boosheid. Die heeft hier lang rondgewaard Dat is voor niemand fijn.

Ben je boos dat het jou niet lukt om haar het licht te doen zien? Beter te maken?

'En Ik Wil Het Nu'   

Ja Nuuuuuhuuhuuuu!!! (Barst uit in tranen)  

@Lika ik denk dat ze het licht wel ziet, maar het lukt haar niet, ze is gewoon verslaafd, ik moet de persoon achter de verslaving blijven zien. Gewoon rustig aan stapje voor stapje niet de lijn breken. Maar wel frustratie dat het zo vreselijk moeilijk is om over te praten, zo overgevoelig.

@Nietmeer ja ik denk dat het de enige oplossing is, toch maar loslaten — dat of een scheiding, maar ik wil niet scheiden van de persoon — ik wil alleen die verslaving weg maar ik kan niet toveren  

Ik ben er ff heel moe van. 

Soms denk ik ik ga weer aan de zuip, als jij niet aan jezelf werkt doe ik het ook niet meer. Zoals ik 20 jaar lang gezopen heb. Maar ik ben inmiddels wel zover dat ik kan lachen om dat idee dat natuurlijk volledig van de wal in de sloot zou leiden. Nope. Niet meer. 

10 minuten geleden zei bumperjim:

Soms denk ik ik ga weer aan de zuip, als jij niet aan jezelf werkt doe ik het ook niet meer. Zoals ik 20 jaar lang gezopen heb. Maar ik ben inmiddels wel zover dat ik kan lachen om dat idee dat natuurlijk volledig van de wal in de sloot zou leiden. Nope.

Dat zou pas echt heel jammer zijn! Een diskwalificatie van jezelf en ook de ander. Misschien wel kijken of er een andere manier is om met die frustratie en boosheid om te gaan. Wel eens een keer een weekje alleen op vakantie of zoiets en letterlijk even los van de situatie. Helpt misschien om dingen weer wat meer in perspectief te zien.

soms is er veel te verduren in een relatie BJ.
mijn exgenoot had dat toen ik nog dronk.
En een vd grootste oorzaken van mijn drinken was me verwaarloosd voelen door zijn verslaving aan zijn werk/passie/talent.
ongeveer een jaar na de scheiding kwam ik hier terecht en heb nooit meer gedronken.
Een jaar daarna pas kwam ik uit mijn depressie en ging weer leven.
Ik bleek prima zelf in staat zonder hem te leven (na eerst dat overlevingsjaar) en ben nu al jaren weer de vrouw die ik was toen
hij verliefd werd op mij. En met extra's ook nog☺☺. Ook al leek het alsof ik jaren stil heb gestaan, vanbinnen bleek er wel degelijk groei.
En voor zover ik er zicht op heb kan hij zijn werk nog steeds niet loslaten, ook niet na zijn pensionering.
onderschat je vrouw niet dus zou ik willen zeggen, neem haar serieus zoals je ook je eigen afhankelijkheid serieus heb genomen.
Je hoeft niet samen in hetzelfde tempo te groeien om interessant voor elkaar te blijven.
En jij bent niet méér/beter/verder, ook al lijkt dat zo. Zij hoeft niet gered te worden, maar wil waarschijnlijk zelf op kunnen krabbelen?
Belangrijkste vraag is of er nog liefde is. Dat maakt het de moeite waard.