@Claudius Voor jou ga ik het je helpen hopen. Fijn om weer terug bij je hondje te zijn. 

@Wendy75 Dank U Wel

Neem de volgende keer een agenda mee als er afspraken gemaakt worden. Blijkbaar was je ontslag al lang besproken maar ben je dit vergeten. 

1 uur geleden zei Lonster1:

Neem de volgende keer een agenda mee als er afspraken gemaakt worden. Blijkbaar was je ontslag al lang besproken maar ben je dit vergeten. 

Dat we dit besproken hadden weet ik nog zeker. Ik dacht alleen aan volgende Woensdag. 

Ik moet inderdaad zoals @bumperjim beweert mijn leven proberen te herpakken. Ik ga met kleine dingen beginnen, wat opruimen, wat kuisen, niets teveel in keer. Mijn frigo wat uitkuizen . 
Ik heb weer eens niet genoeg geslapen. Mijn humeur is niet goed. 

Redelijk lang bezig geweest met mijn frigo leeg te maken. Ondertussen wel enkele andere dingen gedaan. 

Omdat het niet meer zo klikt tussen de psychiater en mij, en zeker omdat ze zelf sprak over mij door te verwijzen naar een andere psychiater of dat ik beter elders hulp zoek, ben ik op zoek gegaan op het internet naar andere psychiaters in de buurt. Dit omdat ik niet meer met de auto rij en me ongemakkelijk voel met het openbaar vervoer, zocht ik het dichtbij. Maar zoals ik reeds vreesde is het aanbod in de buurt beperkt of zijn de ervaringsdeskundigen verbonden aan de psychatriche instelling die ik nu bezoek. 

Een goede psycholoog zoeken is zoeken in een echt doolhof. Ik ga zeker na mijn ontslag uit de kliniek nog begeleiding kunnen gebruiken. 

Eenenzeventig dagen nuchter en Zeventig dagen in opname. En weer eens af aan tellen naar het einde van de opname. Nu moet het echt doorgaan op het einde van de opname of ik word echt helemaal gek. Ik vrees dat er nu reeds iets onherstelbaar stuk is in mij. Zeker het vertrouwen dat ik vroeger had in andere mensen. 

Zo nog wat op mijn bed liggen en proberen te slapen. Misschien dat ik dan een ander gevoel heb, maar ik vrees ervoor. Ik kan bijna nooit slapen overdag. Met het gevoel dat ik nu heb zou ik normaal direct naar de drankwinkel gaan om op zijn minst drie grote kasteelbieren te gaan kopen en dan bijna onmiddellijk alle op drinken. En dan weer naar de winkel om nog meer bier. 

Maar dat doe ik nu niet meer. Deze ochtend een kort praatje gemaakt met de verpleging van de kliniek en wat ik daar als antwoord kreeg beviel me niet. Ik dacht rustig op twee kerkhoven zelf bloemen te gaan zetten voor een November, maar de verpleegster kon me niet garanderen dat ik voor eenendertig oktober van de dokter naar huis ga mogen gaan. 

Ik ben zo moe, moe van alles. Ik denk niet dat ik deze avond terug naar de kliniek ga. Ik heb er genoeg van. 

Ik wil niet weer terug in een gevecht met de psychater / dokter het is me allemaal teveel geworden. 

De laatste keer dat ik gegeten heb, was het middagmaal vrijdag in de kliniek. Nu heb ik zeker geen honger. Mijn medicatie neem ik wel. Maar deze namiddag is dat op. 

Ik ben weer in de kliniek. Mijn verkoudheid is zeker nog niet over. Ik hoop vandaag de huisdokter van de kliniek al te zien. Het overvloedig zweten is gelukkig wel weer gestopt. Ik hoop snel te weten te komen wanneer ik nu juist naar huis mag. Deze week of werkelijk op de laatste dag van de maand. Ik weet niet zeker of ik snel een nieuw gesprek met de psyhater wil. Dat gaat dan toch maar weer een gevecht zijn. Ik wil dat ze me vandaag naar huis laat gaan en mijn hondje teruggeeft. Zij ziet dat vast anders. 
Vandaag is wel een belangrijke dag voor mij. Lang geleden dat ik nog gesolisiteerd heb voor een job. Best wel zenuwachtig over. Het gaat wel maar om vrijwilligerswerk, maar toch. Ik zie dat best wel zitten, wat werk in de plaatselijke bib. Ik hoop dat mijn verkoudheid me niet teveel parten speelt tijdens mijn gesprek. 
Deze avond naar de AA, ik zag daar in begin tegenop. Nu kijk ik er wel naar uit. 

In de  bibliotheek sta ik nu op een wachtlijst voor vrijwilligerswerk, ik heb wel een mail adres gekregen om nog elders in de stad aan vrijwilligerswerk te doen. De huisdokter van de kliniek zie ik direct nog niet, daar is het eerst afwachten.

Het was maar een korte AA meeting. Er waren bijzonder weinig leden aanwezig. Ook op vrijdag is er een AA meeting. Ik had gedacht eenmaal vrijgelaten daar ook naartoe te gaan. Maar nu, ... 

Deze morgen komen ze me doodleuk vertellen dat ik geen cola had mogen drinken, dat ze eigenlijk een bloedafname wilden doen. In de plaats van dit me gisterenavond mee te delen. 

Wie geloofd nu nog niet dat ze me hier gewoon willen pesten? En eigenlijk nooit van plan zijn om me ooit nog laten te gaan? 

Wat is de reden dan Claudius? Want die vertel je ons nog altijd niet. 

1 uur geleden zei bumperjim:

Wat is de reden dan Claudius? Want die vertel je ons nog altijd niet. 

Ik denk niet dat ik U vraag nu juist begrijp. Vraag je nu aan mij waarom pesters een reden nodig hebben om iemand te pesten? Soms doen ze dit om zich tegenover een groep te bewijzen. Soms is er helemaal geen duidelijke reden. 

Of wil je weten waarom ze me niet willen laten gaan? 

Vandaag had de verpleging nog een kadotje voor mij. Een polsband met een alarmknop. Normaal moeten patiënten dit dragen van dag een van de opname. Dat dit nu niet direct opvalt nu ik lange mouwen aanheb, kan ik nog geloven. Maar het was de warmste dag van het jaar toen ik binnen ging. En daarna bleef het nog weken flink zomeren. En ik moet driemaal per dag een armbandje laten inscannen voor medicatie. Ze moeten dit vast veel vroeger gezien hebben dat ik geen alarmknop had. 
Onbegrijpelijk voor mij. 

Het bloedprikken is verassend goed gelukt. Ik ben daar geen makkelijke in. Het was de nachtverpleegster die het gedaan heeft. 

Ik ben echt voor het ongeluk geboren. Ik had mijn telefoon enkele dagen geleden op stil gezet. Dus wel de tril functie maar niet het geluid. Ik had even na 12 uur de kliniek verlaten in verlof. Iets later werd ik door de verpleging opgebeld, maar ik voelde de telefoon helemaal niet. Om 13:20 zag ik dat ik opgebeld werd. En belde ik terug. Als ik de telefoon even na 12 gevoeld zou hebben, dan zou ik teruggekeerd zijn naar de kliniek. De psychater wou me spreken. 
Wat ik al wel weet is, is dat ik volgende week twee namiddagen naar huis mag om thuishulp te ontvangen. Anders zou dat dossier van de thuishulp afgesloten worden. 

Wat ik nu niet weet is, wanneer de psychater me definitief naar huis laat gaan. 

Ik begin te vrezen dat dat volgende week nog niet gaat zijn. 

Ik had gisteren een heel moeilijk moment. Ik ging een pakket afhalen in een winkel. (Dieetvoeding voor mijn hondje in blik) Het is een kleine winkel, maar blijkbaar kan daar ook alchohol gedronken worden. Ik had het moeilijk. 

Dag vierenzeventig in de pijnkliniek, ook vierenzeventig dagen zonder mijn hondje. Dag vijfenzeventig van nuchterheid. Gisterenavond nog een gesprekje met de verpleging gehad. Maar telkens als ik wat negatiefs over mijn verblijf in de kliniek zeg denken ze blijkbaar dat ik de grootste grapjas ter wereld ben. En beginnen ze steeds te lachen. Ik begin steeds meer en meer te denken dat  het mij uitlachen is.
Gisteren door omstandigheden een gesprek met de psyhater gemist. In tegenstelling tot wat ze zelf beweerd is het zij en zij alleen die beslist wanneer ik weg mag. En niet de groep met verpleging en ander personeel zoals therapeuten. Ook vandaag kan er weer allerlei mislopen, ik heb om elf uur een afspraak in een andere kliniek met een fysio therapeut. Een therapie die steeds wat langer als een uur duurt. Ik verwacht niet de psyhater voor die moment te zien. En ik ga pas rond twaalf uur dertig terug in de kliniek zijn en dan word er ook verwacht dat ik eet. 
Ik wil de psyhater over nog een paar andere dingen spreken als mijn vrijlating. Ik heb haar daarover reeds gemaild. Ik vind de psyhologe van de afdeling zeer goed. Het is veruit de beste psycholoog die ik ooit gehad heb, en ik heb er al veel verschillende gehad. Ik ga haar  zeker missen eenmaal ik de kliniek verlaten heb. Als dat ooit nog gebeurd tenminste. Maar de psyhater is toch van een totaal ander niveau, dat moet ik toegeven. Zij is zeker de beste psyhater die ik ooit gehad heb. Ze heeft me in tweeduizend eenentwintig geweldig geholpen met mijn alcoholprobleem, met mijn verliefdheid toen en ik had het op vlak toen zeer erg en met mijn depressie.
Ook nu denk ik dat ze me goed gaat helpen. Al lijken onze gesprekken tegenwoordig meer op boksmatchen waarbij ik me niet gewonnen wil geven maar zij me steeds knock out slaat. Dat heeft natuurlijk allemaal te maken met het feit dat ik niet in opname wil zijn. En dat is reeds van dag een van mijn volledige opname.   

Ik ben helemaal in het ongewisse over wat de psyhater gaat zeggen in verband met mijn ontslagdatum. 

Op 22-10-2024 om 08:46 zei Claudius:

. 

Of wil je weten waarom ze me niet willen laten gaan? 

 

Ja, dat