De laatste keer dat ik gegeten heb, was het middagmaal vrijdag in de kliniek. Nu heb ik zeker geen honger. Mijn medicatie neem ik wel. Maar deze namiddag is dat op. 

Ik ben weer in de kliniek. Mijn verkoudheid is zeker nog niet over. Ik hoop vandaag de huisdokter van de kliniek al te zien. Het overvloedig zweten is gelukkig wel weer gestopt. Ik hoop snel te weten te komen wanneer ik nu juist naar huis mag. Deze week of werkelijk op de laatste dag van de maand. Ik weet niet zeker of ik snel een nieuw gesprek met de psyhater wil. Dat gaat dan toch maar weer een gevecht zijn. Ik wil dat ze me vandaag naar huis laat gaan en mijn hondje teruggeeft. Zij ziet dat vast anders. 
Vandaag is wel een belangrijke dag voor mij. Lang geleden dat ik nog gesolisiteerd heb voor een job. Best wel zenuwachtig over. Het gaat wel maar om vrijwilligerswerk, maar toch. Ik zie dat best wel zitten, wat werk in de plaatselijke bib. Ik hoop dat mijn verkoudheid me niet teveel parten speelt tijdens mijn gesprek. 
Deze avond naar de AA, ik zag daar in begin tegenop. Nu kijk ik er wel naar uit. 

In de  bibliotheek sta ik nu op een wachtlijst voor vrijwilligerswerk, ik heb wel een mail adres gekregen om nog elders in de stad aan vrijwilligerswerk te doen. De huisdokter van de kliniek zie ik direct nog niet, daar is het eerst afwachten.

Het was maar een korte AA meeting. Er waren bijzonder weinig leden aanwezig. Ook op vrijdag is er een AA meeting. Ik had gedacht eenmaal vrijgelaten daar ook naartoe te gaan. Maar nu, ... 

Deze morgen komen ze me doodleuk vertellen dat ik geen cola had mogen drinken, dat ze eigenlijk een bloedafname wilden doen. In de plaats van dit me gisterenavond mee te delen. 

Wie geloofd nu nog niet dat ze me hier gewoon willen pesten? En eigenlijk nooit van plan zijn om me ooit nog laten te gaan? 

Wat is de reden dan Claudius? Want die vertel je ons nog altijd niet. 

1 uur geleden zei bumperjim:

Wat is de reden dan Claudius? Want die vertel je ons nog altijd niet. 

Ik denk niet dat ik U vraag nu juist begrijp. Vraag je nu aan mij waarom pesters een reden nodig hebben om iemand te pesten? Soms doen ze dit om zich tegenover een groep te bewijzen. Soms is er helemaal geen duidelijke reden. 

Of wil je weten waarom ze me niet willen laten gaan? 

Vandaag had de verpleging nog een kadotje voor mij. Een polsband met een alarmknop. Normaal moeten patiënten dit dragen van dag een van de opname. Dat dit nu niet direct opvalt nu ik lange mouwen aanheb, kan ik nog geloven. Maar het was de warmste dag van het jaar toen ik binnen ging. En daarna bleef het nog weken flink zomeren. En ik moet driemaal per dag een armbandje laten inscannen voor medicatie. Ze moeten dit vast veel vroeger gezien hebben dat ik geen alarmknop had. 
Onbegrijpelijk voor mij. 

Het bloedprikken is verassend goed gelukt. Ik ben daar geen makkelijke in. Het was de nachtverpleegster die het gedaan heeft. 

Ik ben echt voor het ongeluk geboren. Ik had mijn telefoon enkele dagen geleden op stil gezet. Dus wel de tril functie maar niet het geluid. Ik had even na 12 uur de kliniek verlaten in verlof. Iets later werd ik door de verpleging opgebeld, maar ik voelde de telefoon helemaal niet. Om 13:20 zag ik dat ik opgebeld werd. En belde ik terug. Als ik de telefoon even na 12 gevoeld zou hebben, dan zou ik teruggekeerd zijn naar de kliniek. De psychater wou me spreken. 
Wat ik al wel weet is, is dat ik volgende week twee namiddagen naar huis mag om thuishulp te ontvangen. Anders zou dat dossier van de thuishulp afgesloten worden. 

Wat ik nu niet weet is, wanneer de psychater me definitief naar huis laat gaan. 

Ik begin te vrezen dat dat volgende week nog niet gaat zijn. 

Ik had gisteren een heel moeilijk moment. Ik ging een pakket afhalen in een winkel. (Dieetvoeding voor mijn hondje in blik) Het is een kleine winkel, maar blijkbaar kan daar ook alchohol gedronken worden. Ik had het moeilijk. 

Dag vierenzeventig in de pijnkliniek, ook vierenzeventig dagen zonder mijn hondje. Dag vijfenzeventig van nuchterheid. Gisterenavond nog een gesprekje met de verpleging gehad. Maar telkens als ik wat negatiefs over mijn verblijf in de kliniek zeg denken ze blijkbaar dat ik de grootste grapjas ter wereld ben. En beginnen ze steeds te lachen. Ik begin steeds meer en meer te denken dat  het mij uitlachen is.
Gisteren door omstandigheden een gesprek met de psyhater gemist. In tegenstelling tot wat ze zelf beweerd is het zij en zij alleen die beslist wanneer ik weg mag. En niet de groep met verpleging en ander personeel zoals therapeuten. Ook vandaag kan er weer allerlei mislopen, ik heb om elf uur een afspraak in een andere kliniek met een fysio therapeut. Een therapie die steeds wat langer als een uur duurt. Ik verwacht niet de psyhater voor die moment te zien. En ik ga pas rond twaalf uur dertig terug in de kliniek zijn en dan word er ook verwacht dat ik eet. 
Ik wil de psyhater over nog een paar andere dingen spreken als mijn vrijlating. Ik heb haar daarover reeds gemaild. Ik vind de psyhologe van de afdeling zeer goed. Het is veruit de beste psycholoog die ik ooit gehad heb, en ik heb er al veel verschillende gehad. Ik ga haar  zeker missen eenmaal ik de kliniek verlaten heb. Als dat ooit nog gebeurd tenminste. Maar de psyhater is toch van een totaal ander niveau, dat moet ik toegeven. Zij is zeker de beste psyhater die ik ooit gehad heb. Ze heeft me in tweeduizend eenentwintig geweldig geholpen met mijn alcoholprobleem, met mijn verliefdheid toen en ik had het op vlak toen zeer erg en met mijn depressie.
Ook nu denk ik dat ze me goed gaat helpen. Al lijken onze gesprekken tegenwoordig meer op boksmatchen waarbij ik me niet gewonnen wil geven maar zij me steeds knock out slaat. Dat heeft natuurlijk allemaal te maken met het feit dat ik niet in opname wil zijn. En dat is reeds van dag een van mijn volledige opname.   

Ik ben helemaal in het ongewisse over wat de psyhater gaat zeggen in verband met mijn ontslagdatum. 

Op 22-10-2024 om 08:46 zei Claudius:

. 

Of wil je weten waarom ze me niet willen laten gaan? 

 

Ja, dat

4 minuten geleden zei bumperjim:

Ja, dat

Volgens mij vermaak ik hier het personeel wel best met al mijn geklaag. 

Er waren volgens de psyhater nog een groot aantal voorwaarden waaraan voldaan moesten worden. Thuishulp word terug opgestart. Ik heb een afspraak gemaakt met de geheugenkliniek. Ik let op mijn gewicht, maar ik ben nog  niet veel afgevallen. Hoever het zit met nieuwe medicatie en welk effect dat  heeft op mij weet ik niet . Mijn dagplanning is gemaakt. Ik zoek vrijwilligerswerk, ik had een goed gesprek in de plaatselijke Bib . Ik weet eigenlijk niet wat er verder nog allemaal op het lijstje van de psyhater staat. 

Nu ben ik in gang aan t wachten tot de psychiater of iemand van de verpleging verschijnt 

10 uur geleden zei Claudius:

Volgens mij vermaak ik hier het personeel wel best met al mijn geklaag. 

Er waren volgens de psyhater nog een groot aantal voorwaarden waaraan voldaan moesten worden. (........). Ik weet eigenlijk niet wat er verder nog allemaal op het lijstje van de psyhater staat. 

OK dus je weet niet waarom je moet blijven. Je kan dan beter vragen precies waarom en daar aan werken, dat is effektiever dan klagen niewaar 😜

1 uur geleden zei bumperjim:

OK dus je weet niet waarom je moet blijven. Je kan dan beter vragen precies waarom en daar aan werken, dat is effektiever dan klagen niewaar 😜

Ik mag volgende week op 31 oktober naar huis. Er worden nog verschillende nieuwe medicijnen opgestart. Onder ander medicatie die op mijn voorhoofdkwab moet werken. Medicatie die moet helpen dat ik niet impulsief reageer. Ik moet aan mijn gewicht werken en proberen goed te slapen. 

En vooral ik mag geen alchohol meer drinken. 

Ik heb heel raar gedroomd, het leek allemaal zo realistisch. Het ging over mijn moeder die aan 't dementeren was. In werkelijkheid leefde ik ook samen met mijn moeder en had ik niet door dat zij aan 't dementeren was. In mijn droom wel en wilde ik eigenlijk van die zorgtaak af en zocht ik anderen  om voor mijn moeder tijdelijk te zorgen. In de droom zagen omstaanders ook dat er wat mis was met mijn moeder. Maar wilden de zorgtaak van mij niet overnemen. Dan veranderde de zorgpersoon in een hondje en werd er nagedacht om een deel van de hersenen weg te nemen.  Zodat de problemen van het hondje zouden weggaan. 

Ik denk dat die droom over mezelf ging en voortvloeide uit mijn gesprek met de psyhater van gisteren. En mogelijk beginnende dementie bij mezelf. 

O ja was ik nog vergeten, de bloedanalyse was gunstig. 

Ik ben nog de bijsluiters aan 't lezen geweest van de recent nieuwe medicatie die de psychiater me voorgeschreven heeft. Volgens mij heb ik geen enkele van die aandoeningen waarvoor ze dienen. 

Niet zo lang geleden ben ik een soort woonzorgcentrum gaan bezoeken. Mijn hondje zou er ook mee naartoe mogen. 

Maar blijkbaar hebben ze me afgewezen vanwege mijn alchoholprobleem. 

Dit komt toch harder aan als ik eerst dacht. 

Nog 3 nachten proberen te slapen zonder mijn hondje 

Ik had een zeer grote hunker naar chocolade. Ik ben er ook gaan bijhalen in de plaatselijke supermarkt. Bij het thuiskomen ook nog mijn brievenbus leeggemaakt. Die zat nog proppesvol met reclame voor de verkiezingen. Ook nog wat brieven. Mijn brievenwisseling heb ik ondertussen allemaal afgehandeld. Maar de chocolade .... heb ik nog niet aangeraakt. Misschien is mijn kapotte rem toch nog te repareren?

Ik heb  gisteren verkeerd geteld, het is nog vier nachten zonder mijn hondje.