1 uur geleden zei lady jane:

Het lijkt muggezifterij, maar je bent na vandaag dus 5 dagen gestopt. sjoemelen hoort bij verslaving en je bent niet de eerste die zo redeneert als jij nu.
Maar probeer eerlijk naar jezelf te zijn, dan kun je oprecht fier zijn na verloop van tijd. 

Ik weet niet zo goed hoe ik dat voor mezelf moet zien. Strikt genomen is het wel zo wat je zegt natuurlijk ja. Maar gevoelsmatig is er toch meer en voor en na dat begint bij dinsdagavond vorige week, waarbij zaterdagavond niet helemaal in het rijtje thuis hoort. Er is een soort andere state of mind sindsdien, en zaterdagavond sloeg wat dat betreft eigenlijk helemaal nergens op. Was ook eigenlijk heel geforceerd. Echt om 0:20 pas aan m'n eerste blik bier zitten net na m'n werk, eigenlijk al helemaal over de zin heen, maar had het nu eenmaal gehaald, en tja, blablabla. Het sloeg werkelijk nergens op allemaal. Maar het is wel gebeurd. En de vermoeidheid en nachtelijk zweten hielden mogelijk ook door die zaterdagnacht ook nog ff aan (verlenging na-effecten).

Maar ja, of ik nu het verhaal tegen mezelf vertel 'ik ben 5 dagen gestopt' of 'ik ben 9 dagen gestopt' maakt ook eigenlijk ergens geen reet uit. Belangrijkste is dat het gevoel er klaar mee te zijn nog nooit zo oprecht heeft gevoeld voor mij, en het besef nog nooit zo groot is geweest wat een totale gifrommel alcohol is, dat ik dat niet meer in m'n lijf wil en te goed weet dat het alleen maar in cirkeltjes draaien is zolang je in gebruik bent. Ik heb de bodem en de put en alle ellendige gevoelens en stilstand in m'n leven nu al bijna 15 jaar onafgebroken ervaren in alle mogelijke vormen en het is gewoon genoeg geweest.

Bij eerdere stoppogingen stelde ik toch op z'n minst wat uitzonderingsdagen in het verschiet, of een tijd in het vooruitzicht wanneer ik weer 'mocht' van mezelf. Nu wil ik vooral gewoon de rest van m'n leven er vrij van worden.

En toch zeg ik niet 'nooit'. Wie weet dat ik het nog eens doe op een zomers BBQ. Het zou zomaar kunnen. Je weet van tevoren nooit hoe het leven loopt. Het idee van een 'ik' dat 'de controle' heeft is m.i. een illusie. Als er iets is wat een verslaving me leert is het dat wel. Maar het verlangen naar vrijheid van deze donkere verslaving is iig oneindig veel groter nu dan het verlangen het voort te zetten. Ik blijf iig de komende tijd m'n 'beveiligingstabletjes' iedere dag braaf innemen. Het helpt mij goed. En op den duur dat natuurlijk ook weer keer loslaten, als de kust helemaal veilig voelt.

En aan de andere kant... mooie praatjes en vol overtuigd zijn in het huidige moment dat het 'deze keer écht' gaat lukken, ken ik natuurlijk ook ook maar al te goed, en verdient ook zeker de nodige nuchtere zelfrelativering. Ik weet maar al te goed hoe in een klein moment alles als sneeuw voor de zon kan verdwijnen en je er zo weer maanden of jaren in zit. Mooie gedachtes en leuke states of mind zijn niets waard. Die komen en gaan... Daarom ook echt ff nog een flinke tijd antabus voor mij. Ik vertrouw mezelf nog steeds voor geen cent, ondanks de mooie praatjes en oprechte gevoelens. Dat heeft tijd nodig. Tijd is alles daarin.

Vanavond weer lekker wezen zwemmen sinds 3 eeuwen terug of zo volgens mij. Heerlijk vervullende avondinvulling, en nog gezond ook! Nu lekker moe en voldaan.
Goed om dit soort dingen te doen in deze fase merk ik! Geeft een heerlijk gevoel!

FF een vroagie...

Ik heb het laatste jaar best wel serieuze wallen onder m'n ogen gekregen. Niet alleen donkere kringen (ook), maar echt van die zakjes. Ik hoop iedere dag dat het een beetje minder wordt  En volgens neemt het ook al wel iets af. Maar ben er niet helemaal zeker van.

Hadden sommigen onder jullie dat ook? En hoe lang duurde het voordat die krengen verdwenen?
Niet dat dat nou zo'n enorme ramp is, maar toch. Ben wel benieuwd.

Minder pafferig en rood. De wallen bleven best een tijd, maar zijn een stuk minder geworden. Buitenlucht, veel water en thee. Goed slapen. Gezond eten. Als ik dat allemaal braaf volhoud, zie ik dat af aan mijn gezicht. 

6 uur geleden zei Lonster1:

Minder pafferig en rood. De wallen bleven best een tijd, maar zijn een stuk minder geworden. Buitenlucht, veel water en thee. Goed slapen. Gezond eten. Als ik dat allemaal braaf volhoud, zie ik dat af aan mijn gezicht. 

Doe ik ook allemaal wel. Maar goed, zal wel ff tijd nodig hebben.

Merk toch ook dat ik nog best vrij snel en vaak die vermoeidheid heb. Vroeger had ik dat nooit als ik een poosje stopte.

Maar ben natuurlijk ook wel wat vlieguren overmatig alcoholgebruik verder.

Nou, zit nu op een week! Want had natuurlijk vorige week zaterdag na 4 dagen alcohol/wiet-vrij m'n slippertje  

Vannacht echt fenomenaal lekker geslapen!!! Of zoals Jacqueline van Lieshout (youtube-motivator) het noemt:  'spectaculair goed geslapen'. 

Ik weet niet of dat nu lag aan het feit dat ik de afgelopen weken m'n huis tochtvrij heb gemaakt én zo stom was meer dan een week lang m'n ventilatieroosters dicht te houden, terwijl dat helemaal niet gezond is en je zo een slechte luchtkwaliteit krijgt met allerlei gevolgen van dien (had geen idee!), en ze vannacht helemaal open heb gehad óf dat ik nu een week van de drank af ben weer. Misschien wel allebei. Maar wat kan dat heerlijk zijn!

En nu weer even een antabusje nemen.

Hou dit gevoel vast, en feli met de week!

Ja, zit nu pas eigenlijk écht op een week. En dat voelt eigenlijk nog zo onbevredigend kort. Dinsdag zou ik nu eigenlijk op 2 weken hadden kunnen zitten. Zo zonde eigenlijk...
Het is natuurlijk wel gewoon zo: als je het dan op zo'n zaterdagavond weer doet, maakt het voor je lijf verder niet uit. Die krijgt gewoon weer troep te verwerken en begint weer op 0.

Voel me ook verder niet heel anders of zo. Behalve dat dat brakke, gare gevoel er niet is. En dat eeuwige gevoel van 'ik heb een probleem, en ik moet er eens wat aan gaan doen', wat vervolgens jaren en jaren zich voortsleept zonder dat er ook eens werkelijk aan einde aan komt...

Morgenochtend eerste afspraak bij Trubendorffer. Goed om zo ook aan de oorzaak achter de verslaving te gaan werken denk ik. Want ja, dat is er natuurlijk ook... 

Gefeliciteerd met een week! Hou vol! Ik merk dat alles veel meer kleur krijgt, letterlijk. Dat gun ik echt iedereen!

2 uur geleden zei gewoon:

Gefeliciteerd met een week! Hou vol! Ik merk dat alles veel meer kleur krijgt, letterlijk. Dat gun ik echt iedereen!

En hoelang al gestopt?

Heb zelf juist ff zo'n dag vandaag waarbij ik het gevoel heb dat het allemaal maar weinig verschil maakt en qua gevoel niet zo veel uitmaakt of je nou wel of niet drinkt en blowt.

Een maand en een halve week. In plaats van een bingeavond nu hobbyen en de volgende dag weer iets leuks. Ik geniet ervan. 

Vanochtend intake gehad bij Trubendorffer. Was wel grappig want had precies dezelfde intake-afnemer als vorig jaar. Een hele fijne gast, dus dat was wel prettig.

Was wel even een verschil met vorig jaar, toen ik uiteraard een dag daarvoor (of twee, want dat was vroeg op de ochtend) nog gezopen had, en toen meer een instelling had van 'even een poosje stoppen, voor een paar maandjes', met volgens mij nauwelijks echt geloof erin.
Nu kwam ik al bijna anderhalve week abstinent aan, en zat ik volgens mij heel anders in de stoel.
De term 'flitsende start' kwam voorbij. 

Wat gesprekken gehad, afspraak alvast ook met de verslavingsarts m.b.t. de antabus (waar we zeker mee doorgaan). Ik denk dat het nu al met al allemaal vele malen meer kans van slagen heeft. Het spreekwoordelijke knopje is gewoon om. Ik ben de afgelopen tijd alcohol gaan zien voor wat het werkelijk is. En het is van binnenuit helemaal duidelijk hoe kansloos deze weg verder volgen is. Zoiets wordt nooit 'vanzelf wel een keer beter'. Het is een glijdende schaal naar ziekte & dood. Langzame zelfmoord. Dan kun je beter kiezen voor een snelle, pijnloze zelfmoord óf gewoon je keuze maken voor het leven en alles dat daarbij hoort. Dat werd me ook aantal keren glashelder duidelijk in m'n roesjes 's nachts het afgelopen jaar. Pijnlijke momenten waren dat trouwens...  

 

Sterkte met het herstel! Het gaat je lukken! 

En tegelijk voelt het ook allemaal zwaar zinloos de laatste dagen bij tijd en wijlen, ook dat hele stoppen. Misschien komt de onderliggende oorzaak bovendrijven van het gebruik: het leven eigenlijk ergens maar niks vinden. 
Wat moet je er mee op zulke momenten........
 

3 minuten geleden zei Strijkbout:

Wat moet je er mee op zulke momenten

Van je zelf leren houden.

2 uur geleden zei Bob:

Van je zelf leren houden.

Een veel gehoorde uitspraak. Maar ergens zegt het me ook zo weinig. Wat betekent dat precies?

Er zijn boeken en cursussen over, die hier ook regelmatig besproken worden. Bijvoorbeeld die van Petra Moes (petramoes.nl) waar ik zelf veel aan heb gehad, en van Jan Geurtz (bijvoorbeeld zijn boek Verslaafd aan liefde).

Het houdt onder meer in dat je je ego wat los kunt laten. Je ego omvat een stelsel van ingesleten gedragspatronen en standaardreacties op gebeurtenissen dat zich vanaf je vroegste jeugd gevormd heeft toen je nog geheel of grotendeels afhankelijk was van anderen. 

Maar het is niet iets dat ik even snel kan uitleggen.

Oh daar heb ik me al tot in den treuren in verdiept in hoor.. alleen die vorm van 'ontwikkeling' en toepassingen werkt niet echt op duurzame wijze als je daarnaast je verslaving volop blijft voeden, zoals ik jarenlang heb gedaan. Dus wellicht wordt het eens tijd voor me wat oude, allang gelezen boeken uit m'n kast te trekken de komende tijd, en het allemaal eens weer opnieuw een kans te geven met een frisse blik. Tegelijkertijd was ik de afgelopen 2 jaar echt helemaal klaar met dat soort onderwerpen. Maar wellicht is de situatie nu wel het goede moment het ook te gaan proberen meer in praktijk te brengen. Wie weet. Thnx voor het meedenken iig.

De weegschaal vanmorgen maakte me weer  blij: geen 8 en een 5 meer, maar nu een 8 en een 4! Kijk, daar worden we weer weer blij van.
Ook gisteravond weer gezwommen. Gezond voor het lichaam. Alleen tijdens het zwemmen overviel ineens een heel depressief en eenzaam gevoel me, en dat bleef vervolgens hangen, en daar schreef ik gisteravond nog over hier. Gaat ook lekker nergens over hè..... ben je aan het zwemmen, overvalt ineens dat gevoel je. 
Het begon ermee dat ik me tijdens het zwemmen afvroeg of ik dat nou wel zo leuk vind om te doen. En vervolgens ineens dat eenzame, verloren gevoel tussen de andere zwemmers. Tja..... tijdens de gekste moment kunnen ze ineens toeslaan, die gevoelens.....

Verder: zelfliefde, wat Bob hierboven noemt. Nee, daar loop ik, als ik er echt goed naar kijk, denk ik inderdaad niet van over. Ik maak mezelf graag wijs van wel soms, maar uit vele momenten blijkt toch duidelijk van niet. Zeker als er even minder prettige gevoelens zijn, of wanneer de dingen even minder lekker lopen. Kan soms behoorlijk exploderen in een bui van zelfhaat en 'het leven haten' (maar 'het leven', dat ben je zelf!). Dus geen gekke tip daar eens iets mee te gaan doen. Dat soort 'zoetsappige meuk' 'had ik nooit zo veel veel mee' toen ik me nog in spiritualiteit verdiepte en 's avonds mezelf volgooide. 

Nu bijna op een volle 2 weken zittend, eens de balans opmaken tot nu toe:

- Het niet-drinken (en daarmee ook blowen) is me al met al beschouwd makkelijk tot zeer makkelijk afgegaan; wat duidelijk maakt dat antabus voor mij de juiste weg is, en dit ook werkt
- Er zijn ook moeilijke momenten geweest, met name sombere momenten 
- Slaapkwaliteit is gigantisch toegenomen -spectaculair zelfs! Waarik eerst standaard altijd minstens een uur, tot wel 2 uur wakker lag voor ik een keer insliep, ben ik nu in minder dan 5 minuten vaak al vertrokken, ik slaap heel goed door, en het is gewoon buitengewoon lekker slapen. Voelt als bijna niet normaal;  blijft dat altijd zo? Of is dit ook gewoon het herstellende lichaam? 
- Ik val af, en m'n lijf voelt veel minder vadsig 
- Ik geef beduidend minder geld uit

Dingen die ik misschien een beetje verwachtte maar nog  niet echt voel zijn dingen als een bevrijd gevoel, me socialer voeler, of sociaal zelfverzekerder, bruisen van energie , vol zitten met plannen en inspiratie.

Maar goed, verwachtingen moet ik ook eigenlijk niet te veel hebben. Laat het leven zichzelf leven en laat het in je vrij. Het gaat zoals het gaat. De laatste jaren zijn ook niets niks geweest qua frequentie en hoeveelheid gebruik. M'n lijf heeft wel wat te verwerken gehad.

De wallen onder m'n ogen zijn trouwens nog steeds niet weg  Hoelang duurt dat wel niet? 
Of zijn het gewoon de eerste tekenen van het worden van een ouwe lul? 

Zalfje proberen?
Of even met de strijkbout erlangs...

2 uur geleden zei bumperjim:

 

Hahaha
Zalf al wel eens geprobeerd (Jackob Hooy) maar dat hielp helemaal niks. Maar dat was wel toen ik nog zoop. Misschien het nog eens proberen. Maar wel sceptisch naar.
Lijkt me toch dat de natuur het eigenlijk gewoon moet oplossen.

Ach, het is ook weer geen ramp of zo. Het verbaast me alleen. Misschien was de oorzaak niet de alcohol maar word ik gewoon oud  

hoe gaat het?

geen bericht is hier vaker geen dan wel goed bericht helaas,
hoop dat jij wel goed gaat en ook volhoudt