26 minuten geleden zei Francoise:

Welkom vamos,  herken veel in je verhaal . Je had mij 5 jaar geleden ook niet wijs kunnen maken dat ik 5 jaar geen druppel meer zou drinken.  Hoe dan? Nooit meer , wat saai . Nu wil ik het ook gewoon niet meer , ik geniet meer zonder drank . Een frisje in een wijnglas oogt net zo feestelijk en je blijft lekker helder,  heerlijk.  Al die jaren van alcohol misbruik,  al die verzopen vakanties , zo vreselijk jammer . Maar ik ben nu dankbaar voor mijn nuchtere leven , dat ik in 2017 dit forum vond. Samen met alles lezen en podcast luisteren over alcohol en hier regelmatig lezen en schrijven is het gelukt.   Hou vol en zeker pas dan kun je je trauma's verwerken en gaan leven ipv overleven . 

Zet 'm op , ik ga je volgen , ik geloof in je 

Wat een lief bericht @Francoise dank je wel! Wat voelt het goed om met mensen te kletsen die gewoon hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. 

Wat knap dat je al zolang niks meer gedronken hebt! Heb je in het begin ook die heftige emoties gehad? Ze komen bij mij echt zo hard binnen. Ben normaal ook niet zo van het huilen en nu de laatste dagen enorm. Naast verdriet ook zoveel irritatie. Helaas ook naar mijn partner aangezien hij een soort van is vreemdgegaan komen die irritaties nu bovendrijven. Niet heel fijn en voor hem ook raar aangezien het 6 maanden geleden is en ik er nu pas eigenlijk weer woede om krijg. 

Was het jou eerste poging? Wow 5 jaar echt zo knap! 

Heel stiekem vind ik verse jus, of een keer frisdrank oid lekkerder als een wijntje. En zeker in zo'n feestelijk glas. Heb drank nooit lekker gevonden. Dronk het ook heel snel en spoelde het weg met iets anders. 

Dat van die trauma's zei de psycholoog ook. Is het echt zo als je een poosje niet drinkt dat je die dan verwerkt? Ik bedoel heb weleens een week of 2 weken niks op( niet vaak hoor maar wel een keer gebeurd) en toen is er eigenlijk njet heel veel naar boven gekomen en nu ineens wel.. 

Lief dat jij in mij geloofd, nu moet ik het zelf nog gaan doen...

Ik heb , zoals denk ik best veel , eerst op eigen houtje geprobeerd te minderen , dat lukte dus niet.  Iedere dag met een kater zeggen , dit wil ik nooit meer , om vervolgens 2 dagen later weer hetzelfde te doen . Zolang duurde die beloftes ongeveer.  Toen geprobeerd met behulp van Novadic , wat een aanfluiting .  Iemand met een belerend vingertje mij toespreken wat wel en niet goed voor me was .  Toen ik me hier melde voelde ik me gelijk begrepen.  Hier zitten de mensen , die in hetzelfde schuitje zitten . Die ook zo diep zijn gegaan . Die begrijpen waar je het over hebt. Van hen wil je ook iets aannemen.  Zorg dat je zoveel mogelijk kennis op doet . Kennis is macht . En ja , het voelt kwetsbaar , je kan je immers niet meer verdoven .  Ga intussen niet zitten "NIET DRINKEN".  vul je tijd in , want die heb je nu veel over met sporten of iets anders gezonds en luister intussen naar podcasts over alcoholverslaving.  Je zult met de dag sterker worden .  Het eerste jaar hier heb ik nog geprobeerd om "met mate " te kunnen drinken,  maar ik zal je vast de spoiler verklappen,  dat lukt niet . Vooral niet in het begin. Zorg eerst nu maar eens dat je lichaam went aan geen alcohol krijgen .  Zeker een half jaar , liefst een jaar .  Je mag je op het jaarpact melden (heb ik ook heel stoer gedaan 5 jaar geleden) , maar ook op het dagpact , dan doe je het dag voor dag .  Ga NIET met jezelf in onderhandeling want dan verlies je en denk aan je HALT TRIGGERS (Hungry, Angry, Lonely and Tired)

@Francoisedank je voor je bericht! Zo fijn om mensen te "ontmoeten" hier die hetzelfde hebben. En wat super dat je er al zolang vanaf bent.

Wat je in het eerste deel beschrijft heb ik inderdaad ook geprobeerd. Ik sukkel al best lang aan met drank. Dan weer sterk zijn om door de week niks te nemen maar extreem veel moeite mee om vervolgens in het weekend alles in te halen en grote black outs. Afgelopen jaar zelfs meerdere black-out gehad ieder weekend. Weekend was vaak vrij t/m maandag en vaak ook door de week wel weer teruggevallen. Het enige wat ik zo eng of ja eng ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar het idee om nooit meer te kunnen verdoven of ontsnappen of een cocktail op vakantie te kunnen nemen geeft mij een heel akelig gevoel. Sta er ook niet lang bij stil want hoe meer ik nadenk hoe meer ik ga onderhandelen met mezelf. 

Die podcasts zijn heel helpend inderdaad al denk ik dat ik ze bijna allemaal al geluisterd heb. Wat wil je drinken/koos plateringen/onverstoord etc. Ze zijn zo herkenbaar. En sinds ik dit forum heb gevonden voel ik me voor het eerst begrepen. Mijn vriend of andere mensen begrijpen dit gewoon niet. Stop gewoon. Of drink er 2 . Ja dat is zo moeilijk uitleggen. 

Ik drink als ik drink om de roes te krijgen niet om de smaak oid. En van 2 wijntjes of wodka heb je geen roes. 

Wat zijn de halt triggers precies? 

40 minuten geleden zei Vamos86:

Wat zijn de halt triggers precies? 

Het staat er tussen haakjes achter: Hungry, Angry, Lonely and Tired

Dus als je trek krijgt in drank, denk dan eerst: heb ik misschien honger, ben ik boos, voel ik me alleen of is het moeheid? Zo ja, doe daar dan wat aan. Dan verdwijnt ook de trek meestal vanzelf.

Wat je schrijft is mij precies ook gebeurd , steeds vaker black-outs,  verschrikkelijk,  wanneer ik terug denk aan die tijd ....

Je moet niet gaan denken aan , dan mag ik nooit meer dan een drankje of dan . Eerst maar eens een tijdje lang niet .  Zulke gedachten komen van je verslaafde brein en zijn absoluut bedoeld om je hele plan om te stoppen met "je beste vriend" te saboteren .   Probeer her van een afstandje te bekijken,  hoe de verslaving je probeert verslaafd te houden .  Er staat hier ook veel geschreven op het forum waar ik veel aan heb gehad .  Een draadje over negatieve ervaringen met drank bijvoorbeeld   ga daar zelf ook met de billen bloot en ook een draad van "gat in je hart" greep mij best aan.  Heb ook veel boeken gelezen , nou nog 1tje dan, help ik verzuip , chardonnee,  hallo muur   tonic en vast nog meer waar ik zo even niet meer op kom .

Dag 10 en het gaat niet heel lekker.

Het afgelopen jaar is er een hoop gebeurd en alles heb ik vrijwel "opgelost" om te verdoven en te drinken of het uitkijken naar het drinkmoment om even te vluchten. Nu is dat weg. Althans..  Ik wil stoppen maar de realiteit komt hard binnen. 

Mijn partner heeft vorig jaar app contact gehad met een andere vrouw. Cadeaus gegeven ook net valentijn en geldbedragen overgemaakt. Terwijl wij het financieel absoluut niet breed hadden. Ook is er sexueel contact geweest (niet fysiek). 

Op de 1 of andere manier geeft het mij nu ik 10 dagen niet drink zo extreem veel woede irritatie en boosheid. Ik kan ook niet normaal communiceren nu met hem. En we negeren elkaar al ruim een week. Zojuist een discussie gehad over niks wat de woede nog meer maakt. Ik pak normaal de drank om dit te verdoven. Nu hou ik mezelf als een soort bal onder water om het niet te doen maar ergens denk ik of weet ik als dit nog dagen zo doorgaat ik het niet volhoudt. 

De irritaties zijn zo hoog. Ik kan het niet verwerken het is zo ver over me grenzen heen. Ik weet het het is een late reactie misschien. Komt dit nu doordat de alchol alles echt zolang verdoofd heeft? Ik weet het niet. 

Ik heb 2 kleine kinderen onder de 4 en ik moet dus ook de hele dag "aan" staan en vrolijk zijn. Het slurbt al mijn energie weg bovenop de irritaties. Ik heb net een oxazepam op. Die heb ik gehad van de huisarts voor noodsituaties maar ik slik deze nu ook dagelijks. 

Ik weet niet wat dit is. Komt dit door het stoppen. Komt mijn gevoel eruit komt de werkelijkheid hard aan ik heb geen idee. Het liefst drink ik nu 2 flessen wijn en ben even verdwenen. Dat is geen oplossing maar wel om die hoge enorme spanning en irritatie eraf te halen. Ik probeer van niet maar loop hier zo enorm op vast...

oxazepam is zeker zo verslavend als drank dat is, 
juist na het nuchter voelen weet je dat je ver over je grens bent gegaan zo lang
om je emoties en gevoelens te onderdrukken. Ze gaan er nl niet echt door weg
en in feite verergeren ze zelfs. Het klinkt misschien hard, maar je moet hier doorheen.
Liefst zonder oxazepam anders heb je straks 2 grote problemen, naast wat er al is gebeurd.
Kun je met de huisartsondersteuner een open gesprek hierover aangaan?
Die kan je verder verwijzen als dat nodig blijkt, en je steunen in wat nu verder.
Weer gaan drinken betekent op de korte termijn onderdrukken/uitstellen wat toch echt onder
ogen gezien moet worden, wil jij ooit met jezelf in het reine komen en je kinderen weer echt vrolijk
onder ogen kunt komen. Wat er allemaal is gebeurd kun je niet terugdraaien, maar je mag wel
leren er zo goed als mogelijk mee om te gaan. Heel veel sterkte daarbij
 

Verschrikkelijk gevoel om nu zo kwetsbaar te zijn en niets te hebben om het te verzachten.  De slachtoffer rol past het verslaafde brein als een handschoen. Focus op al droge dagen en nuchtere ochtenden,  die je nu hebt en die ook je kinderen verdienen.  Echt geloof me , je word een veel leukere moeder voor je kinderen.  Ze zijn maar zo kort klein . Geniet daarvan . En ga met je man eventueel in relatie therapie.  Maar gebruik het niet als excuus om weer te kunnen drinken. Het verslaafde brein vertoont echt  rare trucs.  Trap er niet in , je bent zo goed bezig . Alweer een droge dag , gefeliciteerd!!

@Francoise en @lady jane dank jullie wel voor de berichten ze doen me enorm goed. En ik hoop zover te komen als jullie. Ben al zo blij dat er mensen zijn die het begrijpen en het ook gehad hebben die het snappen.

Het is inderdaad vreselijk die black-outs. Ik luister enorm veel podcasts en lees hier op het forum ook veel het helpt zeker. Ik wil ook wat boeken gaan lezen wie weet helpen die ook en ik ben weer met iets anders bezig. 

Het gekke is ik ben 2x 9 maanden gestopt geweest alleen dat deed ik dan niet speciaal voor mezelf maar vooral omdat ik zwanger was. Nu is het meer voor mezelf en ook de kinderen wel maar het voelt gekker en ook wel eng en raar. 

Ik zal proberen die oxazepam ook te laten. Het doet niet heel veel het maakt me alleen maar moe en ik moet ervan gapen. 

Hier doorheen gaan is denk ik precies zoals je zegt wat ik moet doen alleen is het zo pittig. Zoveel emoties en vaak ook nog tegelijk en ontzettend heftig. 

( ik loop bij de praktijkondersteuner al een jaar. Ben bij 2 psychologen geweest maar die hielpen niet. Nu sinds oktober heeft de poh mij doorgestuurd naar de verslavingszorg en daar ga ik nu 1x in de 2 weken heen. Die hebben ook gezegd dat ik alcohol als zelfmedicatie gebruikt heb en door de emoties heen moet. En als ik 6 maanden "clean" ben kunnen ze me helpen met trauma begeleiding als dat dan nog nodig is. ) 24 november moet ik weer langs. 

Jullie reacties doen me heel goed dank jullie wel. Ook het van me afschrijven en het begrip is fijn. Helaas vind ik dat nu thuis niet en bij familie al helemaal niet dus het helpt enorm. Ook het vele lezen hier helpt. Nogmaals enorm bedankt! 

de psychologen en therapeuten kunnen je niet helpen zolang je drinkt,
daarna kunnen ze je begeleiden in het jezelf helpen. zelluf maar niet alleen is hier het credo vaak.
Het is heel vervelend om hier best vaak te lezen dat de hulpverlening niet werkt. Zelfs de AA heeft
als gezegde: het werkt als jij er aan werkt. Ik ken het ook nog van vroeger hoor, dat ik dacht (verwachtte)
dat anderen mijn problemen moesten oplossen, ikzelf kon het tenslotte niet (dacht ik)
Inmiddels weet ik dat eenmaal van de drank af, ik alles aan kan. Niet dat het leven ineens leuker werd, ik
heb een heel zwaar eerste jaar gehad. Maar het heeft wel van het begin af geloond, kleine stapjes, die
ik eerst nog niet kon herkennen. Maar dit forum heeft me daarin geholpen. Houd moed!

Hoi Vamos,

die meeslepende emoties, die kwaadheid en irritatie, zijn voor mij in mijn persoonlijk verhaal heel herkenbaar. Automedicatie om maar niet meer te voelen, om om te kunnen met de situatie. In mijn geval dan een moeilijke relatie met mijn partner, waar ik heel erg veel van houd, maar die in de jaren dat wij samen zijn al zo vaak zo hard over mijn grenzen is gegaan, dat ik meer en meer naar alcohol ben gaan grijpen om de situatie de baas te kunnen. Het ok te vinden. Maar ik vind het helemaal niet ok. Tegelijkertijd weet ik dat wat andere frummers me hier al schreven, dat ik toch echt zelf verantwoordelijk ben voor mijn gebruik, ook echt wel waar is. En toch kan ik moeilijk die gedachte weghalen dat 'als onze relatie mij niet zoveel trauma's had bezorgd, het nooit zo ver gekomen zou zijn'. En dat maakt mij dan weer zo kwaad, dat ik na een paar dagen stoppen ben hervallen in mijn oude gewoontes. Zoals Lady Jane ook al schreef: zonder het deken van de alcohol kom je echt tot jezelf. Tot wij jij bent. En van daaruit kan er meer duidelijk worden. In mijn geval heb ik gewoon schrik dat ik dan mijn relatie niet meer aankan. Dan zegt mijn psycholoog ook: ja maar dan is het waarschijnlijk geen gezonde relatie voor jou. En dat is het ook niet. Maar ik heb kleine kinderen, en ik wil hem niet kwijt. Want ik houd van hem. En hij heeft diep van binnen wel een goed hart, maar heeft zware trauma's meegemaakt in zijn jeugd (emotionele verwaarlozing en mishandeling), waardoor het heel moeilijk samen leven is.

Probeer niet in diezelfde val te trappen. Ik voel me op dit moment heel * omdat ik toch weer na een week ben hervallen. Ik kon niet om met de emoties. Maar heb er nu wel veel spijt van dat ik ff terug naar af ben. Ik probeer mezelf te zeggen: uit iedere terugval leer je, en ga je weer meer overtuigd zijn van waarom je het doet. Ik begin er nu stilletjesaan van overtuigd te raken dat ik het ook écht wil voor mezelf, die verandering. Niet voor de kindjes, mijn man, maar vooral 'kiezen voor mezelf'. Heel veel succes 

@lady janedat is precies wat ze zeiden. Zolang je alcohol gebruikt kunnen we geen diepere problemen behandelen vandaar eerst de stap naar 6 maanden niks. Maar dat klinkt oh zo ver weg. Kerst, oudjaar is niet eens het probleem het probleem zit bij mij in het dagelijks leven elke dag opnieuw. Ik ga mijn best er zeker voor doen. En jullie hier helpen mij nu al enorm. Door alles eerlijk en open te zeggen en reacties waar ik echt motivatie en positiviteit uit haal! Het gevoel niet helemaal alleen hierin te zijn...

@Vamos86 Denk dat je het een kans moet geven zonder drank en pillen. Herken wel dat de emoties in het begin heftig kunnen zijn. Kan je die woede misschien ergens anders in kwijt. Eind hardlopen of zo? 

Lastige situatie. Kan me voorstellen dat je met therapie wilt beginnen. Met emoties en spanningen klinkt een lichaamsgerichte aanpak inderdaad goed. Gaan sporten. Of naar een haptotherapeut of een andere lichaamsgerichte therapeut. 

Toen ik overspannen was had ik gesprekken met een psycholoog waar ik niet veel aan had. Veel te veel nadenken, daar had ik nou juist geen behoefte aan. Bij de haptotherapeut kon ik een hoop spanning loslaten. En beter leren voelen. Ik dronk ook al mijn emoties weg. Dat vond ik super-eng, dat voelen. Maar het heeft me erg goed gedaan.

Op 9-11-2023 om 22:07 zei Bob:

Vrij duidelijk bericht. Geen fijne toestand in de directe familie, zeg. Dat je daarvan wilt vluchten in een roes kan ik me voorstellen. Ik heb lang niet zulke ernstige problemen maar herken wel het een en ander. Je zult je eigen weg willen vinden en je realiseren dat het niet jouw taak is familieleden zoals je moeder en je zus op een ander spoor te krijgen, al wil je het uiteraard proberen. Zelf was ik op latere leeftijd (toen ik 65 was) in staat de knop echt om te zetten en achterliggende problemen, onder meer in de familie maar ook daarbuiten, op een zinnige manier op te klaren, voor mezelf helder te krijgen (dat is wat anders dan helemaal op te lossen). Dat kon ik doen nadat ik helemaal gestopt was met de alcohol, en het heldere hoofd hielp daarbij enorm. Dat was meteen een goede stimulans om ook nuchter te blijven. Ik heb daarbij veel gehad aan dit forum, een gespreksgroep, boeken maar ook een online cursus van Petra Moes waarover ik je in een persoonlijk bericht meer details schreef.

Lees hier rond, kijk wat anderen geprobeerd hebben, maar realiseer je ook dat het voor iedereen anders kan werken dus dat er niet veel eensluidende adviezen te geven zijn.

O ja, zelf ben ik al 7 jaar droog en dat bevalt erg goed. Veel problemen die ik vroeger had zijn een stuk hanteerbaarder geworden en mijn gezondheid is verbeterd.

Succes!

 

Respect dat je hebt kunnen stoppen en superattent dat je na jaren hier probeert mensen die er nog niet zijn een hart onder de riem blijft steken en blijft motiveren. 

 

Op 10-11-2023 om 12:40 zei Vamos86:

Zijn er ook meer mensen die helemaal gestopt zijn die daar in het begin ook heel bang voor waren nooit meer te kunnen drinken? 

Ik ben van plan te stoppen heb vanaf maandag niks meer gedronken. Maar heb zoveel huilbuien dat herken ik totaal niet van mezelf. 

Ook mijn moeder ingelicht en weer te horen gekregen echte alcoholisten beginnen in de ochtend en kunnen de drank niet laten staan. Het is zo frustrerend want het is toch je moeder en er zit zoveel onbegrip met alles eigenlijk. 

Heel herkenbaar. Ik ben pas afgelopen zondag gestopt en voelde angstig en onzeker; stoppen ? Hoe moet dat in hemelsnaam ? De emoties zij nu (16-11) hopelijk minder ? Misschien onderdeel van de ontwenningsverschijnselen ? En over je moeder: met het grootste respect; hier zit helaas een beetje dommigheid in. Ze zal het niet kwaad of gemeen bedoelen maar ik begrijp dat het hard aan komt. Extra motivatie: probeer je moeder te laten zien dat ze er naast zat. Succes !

@Emmy dank je voor je bericht!

Er is weinig tijd op een dag over. Ik ben thuis aangezien mijn dochter op het speciaal peuteronderwijs zit en savonds zitten de avonden helemaal vol met de huishoudelijke taken, boodschappen , was etc. (Omdat dit overdag niet gaat) dus hardlopen of een sport is lastig te doen. Wel wandel ik al onwijs veel (met de kinderen ook erbij) en ben best actief loop een hoop stappen per dag. 

@Lonster1ook bedankt voor het bericht! Fijn om te horen dat de therapie bij jou goed geholpen heeft! Ik heb helaas nu weinig tijd ook voor mezelf. De situatie is een beetje complex wat dat betreft. Ik heb 2 kleine kinderen en geen oppas. Mijn vriend werkt fulltime 6 dagen en mijn dochter zit op het speciaal onderwijs waardoor ik nu momenteel thuis ben. Ook moet ik nu 1x per 2 weken naar de verslavingszorg waarbij mijn vriend ook moet oppassen en vrij vragen. Dus een therapie erbij is voor nu nog even niet haalbaar maar zal het onthouden. Thnx. 

@Rudo ook jij bedankt. 

De situatie met mijn moeder ligt een stuk gecompliceerder. Heb er hier op het forum niet veel over geschreven maar heb nogal een verleden met haar. ( wss heeft ze iets van narcisme oid ik weet het niet exact) aan de ene kant kan ze heel aardig en lief zijn. Aan de andere kant is het totaal geen moeder. Ze heeft me zelfs toen ik 18 was op straat gezet en zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Ook nu is het contact zeer moeizaam. Echte interesse in mij is er niet. Ze vraagt niet eens naar mij en waar ik mee bezig ben terwijl ze weet dat ik met de verslavingszorg bezig ben. (3 maanden geleden heeft ze zelf nog de crisisdienst gebeld ) maar dat was niet voor mij. Ja het was wel om mijn situatie maar meer voor sensatie te zoeken. 

Ik heb al 19 jaar een vriend waar ok ook 2 kinderen mee heb. Toen ik vorig jaar naar de praktijkondersteuner ging en ze zag een foto van deze jongen probeerde ze me nog aan hem te koppelen? 

Zo even kort gezegd dat is mijn moeder... En dan zijn er nog 10.00000 dingen die gek/raar/niet normaal zijn maar dan kan ik een boek schrijven. Maar even om het idee te geven dat het niet een standaard moeder dochter relatie is. 

Het is ook meer omdat ik al vanaf dat ik 18 ben gewend ben om dingen te verdoven. Nu bijna 20 jaar. En als dat ineens weg is, is dat heel raar... Het voelt een beetje als opnieuw leren lopen ofzo. Heel apart. Ik voel? Of wordt ook een ander mens lijkt het. Heb ook heel weinig grenzen gehad altijd. Gingen mensen eroverheen dan dronk ik dat weg en werd alles weer lollig en ging het over luchtige onderwerpen. Nu dat drinken weg is , is de grens sterker en de lolligheid of het "niet boeiend vinden" (als ik dan wel dronk)  is ook weg want neem die drank nu niet. 

Beetje warrig verhaal misschien. Maar ik voel mezelf zo anders worden.. 

Nu je gevoelens niet meer verdooft en niet weg kunt wuiven als onbelangrijk, is het zaak onderscheid te maken tussen dingen die je (waarschijnlijk) niet en dingen die je wel kunt beïnvloeden. Je moeders karakter nog veranderen zit er bijvoorbeeld echt niet in, lijkt me. Dus zal je de gevoelens die ze bij je oproept maar moeten accepteren als iets wat nu eenmaal bij je leven hoort. Dat is wat anders dan je schouders erover ophalen.

Er is een heel mooie spreuk die hier betrekking op heeft en die ook bij het AA programma wordt gebruikt:

Schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en de wijsheid om het verschil te zien.

Zoek eventueel op het internet naar "Gebed om kalmte" of "Serenity Prayer" als je meer over de achtergrond hiervan wilt lezen.

 Ik ben onder de indruk van jouw verhaal @Vamos86en kan me voorstellen hoe zwaar het is voor je, zeker met 2 kleine kinderen waarvan ook nog een die extra aandacht nodig heeft. Ik hoop dat je ook wat steun hebt uit je directe omgeving. Iedere dag dat je niet drinkt wordt het beter

en probeer alsjeblieft niet te veel in het verleden, andere mensen, nare omstandigheden te blijven hangen.
Dat kan voor een heleboel open achterdeurtjes zorgen en dan kom je nooit aan jezelf en de gezonde toekomst toe.
Wat ik eerder zei over drinken en therapie is deels waar en deels niet. Ikzelf heb voor het stoppen veel aan lichaamstherapie gedaan
en dat heeft later, na het stoppen bewezen voorwerk geweest te zijn. Na het stoppen was het vnl integreren, mindfulness en leren
dat voor mij tevreden zijn het nieuwe geluk is. Dat was oogsten. En de kwartjes blijven nog steeds vallen. Als ook af en toe traumaś
van vroeger die als jeukende littekens nog soms even aandacht vragen. De groei blijft komen, en nu beklijft het beter.

@Bob ik vind het een hele mooie spreuk! Thnx voor je berichtje weer. Ik moet sommige dingen inderdaad ook loslaten maar het is best lastig. Het zit in mijn karakter dat familie bv best over mijn grens heen kan en niet echt naar me luistert en als ik er dan wat van zeg ze in een soort slachtofferrol gaan en het domme van alles is dat IK me dan nog schuldig of lullig ga voelen of ga piekeren. Vind dat zon vreselijk nare eigenschap van mezelf en ook slap. Maar het is ook 1 van de redenen voor mijn alcoholgebruik omdat dat op de 1 of andere manier niet nuchter te handelen is. Weet dat niet goed te kunnen doorbreken. 

@Roseedank je voor het lieve bericht! 

@lady janedat is zeker waar. Helemaal mee eens. Het enige probleem is dat het contact met mijn vader er niet is. Verder geen familie (woont ver weg of is overleden) en het enige contact is dus eigenlijk mijn moeder. En die betrekt juist veel verleden in onze gesprekken. Als ik bv zeg mijn dochter is vandaag ziek heeft waterpokken is het antwoord oh maar toen jij vroeger waterpokken had blabla als ik vertel over dingen wordt alles omgedraaid naar vroeger etc. Terwijl mijn moeder heel cru gezegd emotioneel nooit een moeder is geweest. Dat botst dagelijks. Ze heeft lieve kanten zeker weten. Maar die nare kant overheerst heel vaak. Ook is er gewoon geen oprechte interesse in mij. Alleen in mijn kinderen. Mijn zus heeft ook geen contact meer met mijn moeder die kon en kan dit gedeelte van haar ook niet handelen. Maarja het contact is net hersteld een jaar. Het blijft lastig. Zonder heel mijn draadje vol te schrijven over haar wil ik ermee zeggen dat ik niet blijf hangen in het verleden maar door wil. Alleen dat is dus niet altijd zo makkelijk. 

Ondertussen dag 12. Het fit opstaan bevalt me wel. Morgen de intocht van sinterklaas. Op zaterdag... Normaal gesproken had ik die hoogstwaarschijnlijk met een black-out en kater doorgebracht en nu dus nuchter. Ik zal mezelf vast een stuk beter voelen dat is zeker. 

Wel merk ik dat de weekenden moeilijker zijn. Vrijdagavond... Even na het douche beneden op de bank aan de wijn of mixdrank en relaxen is er nu niet. Ik probeer nu ook maar even meer aan de frisse ochtenden te denken als de "ontspannen avonden". 

Wel met mijn vriend gepraat en hij steunt me wel. Goed gesprek gehad ik hoop dat wat er is gebeurd een plekje gaat krijgen.. 

@Vamos86

Wat je beschrijft lees ik als dat je jarenlang sterke emoties hebt gehandeld door jezelf black-outs te drinken terwijl je alcohol niet eens lekker vindt. Dat lijkt me een geluk bij een ongeluk: je vindt alcohol niet lekker, je drinkt niet voor de “gezelligheid”. Je drinkt om volledig te ontsnappen uit de situatie waarin jij je bevindt, om er totaal niet meer te zijn. Alleen niet om definitief aan alles te ontsnappen want er zijn nog té veel mooie dingen waar je aan hangt. Ik wil je geen probleem aanpraten of op andere manier met iets diagnosticeren, ben per slot geen arts of psycholoog. Toch komt het op mij over dat jouw problematiek van psychologische aard is en heel erg diep zit. Zo diep en sterk verdrongen dat je er zelf misschien niet(meer) bij kan komen. Praten met een professionele hulpverlener met wie jij je verbonden voelt zal zeker het verschil voor je maken!

Dat je daarvoor eerst moet stoppen met drinken ligt voor de hand. De alcohol belemmert je van denken én voelen. De alcohol bedekt het probleem voor even om elke keer weer de kop op te steken en dan weer de kop ingedrukt met een flinke black-out. Zie je het patroon? De vicieuze cirkel waarin jij jezelf voor zoveel jaren gevangen hebt gehouden? Er is maar één persoon die dat kan doorbreken.

Natuurlijk is het ontzettend moeilijk en zwaar K! Alles wat je beschrijft aan emoties: prikkelbaarheid, boosheid, verdriet, frustratie etc. wordt veroorzaakt door het even niet drinken. Dit zijn jouw ontwenningsverschijnselen en die gaan weg na verloop van tijd. De woede die opkomt hoort bij het helingsproces, alles wat er in jouw leven is gebeurd en je heeft beschadigd veroorzaakt nu woede. Want je bent het er niet mee eens, het had niet mogen gebeuren, het had allemaal niet zo mogen gaan en het feit dat het allemaal is gebeurd maakt je op nuchtere momenten razend.  Accepteer dit! Je bent terecht woedend! Probeer je ervan bewust te zijn dat jouw partner daar niet allemaal debet aan is. Het is wel gemakkelijk om al jouw woede op hem te projecteren. Hij triggerd waarschijnlijk onbedoeld heel veel in je.

Probeer tijd voor jezelf vrij te maken, alleen te zijn voor enkele uren per dag. Ga lopen in de frisse buitenlucht; effectiever dan antidepressiva. Je hebt nog jonge kinderen die de hele dag thuis zijn. Hier zou je ervoor kunnen kiezen om ze enkele dagdelen per week naar de opvang te brengen zodat je de tijd krijgt om aan jezelf te werken. Dit hoeft geen extra kostenpost te zijn: https://www.dakkindercentra.nl/tegemoetkoming-kosten/. Vraag vooral ook wat binnen jouw gemeente mogelijk is. Wellicht dat de huisarts hierin een rol kan spelen.

Nu 11 dagen droog? Daar kun je vast nog eens 11 dagen aan vastplakken. Je hebt jezelf laten zien dat je het kunt. Het is wel verdomde moeilijk om door dit proces te gaan waardoor het heel verleidelijk is voor heel even aan te willen ontsnappen, maar dan begin je van voor af aan en heb je alle pijn en frustraties van de afgelopen dagen voor niets doorstaan! Laat het ergens goed voor zijn geweest! Laat het, het begin van jouw nieuwe leven zijn. Het begin van die grote moeilijke puzzel van 3000 stukjes. En die hoef je zeker niet alleen te maken: je kan zo veel hulp krijgen als dat je toestaat.

Zet um op!

@Wijntjeofmeer bedankt voor het uitgebreide heldere bericht en kan me er helemaal in vinden! Zoals je dit zo opschrijft komt het bij mij ook helder binnen. 

het klopt helemaal. Al dronk ik weleens een cocktail voor de gezelligheid maar het merendeel was toch echt veel teveel. Ik dronk ook veel te snel dat binge drinken. De black out was er daardoor 9 van de 10 keer. Het is niet dat ik de black-outs wilde integendeel die haatte ik enorm. Maar wel dat lamme gevoel waarin je hoofd stopt met de drukte etc en ja ik dronk dan te snel en nog een paar er achteraan en dan was ik weg. Vaak in slaap gevallen beneden op de stoel. 

Dat van die hulpverlener klopt ook! Ben al een jaar bezig en heb nu denk ik eindelijk de juiste gevonden. Eerst wilden ze me eerst bij een psycholoog hebben maar omdat de alcohol steeds vaker en meer werd en het lichamelijk ook schadelijk werd doordat ik echt halve dagen kwijt was ga ik het nu via de verslavingszorg proberen. Ipv eerst psychisch aan mezelf werken nu eerst de alcohol eraf/minderen. 

/minderen staat er omdat hun zeggen verbieden werkt niet. Maar minderen is voor mij niet haalbaar. Zit nu op dag 13 en als iemand zegt je mag nu 1 of 2 wijntjes en verder niks. Ja dan hoef ik dat niet eens want ik "bereik" niks met 1 of 2. Als ik drink is het meteen of 2 flessen of wodka. Dus minderen is voor mij sws geen optie. (Ben ik ook achter na talloze keren geprobeerd te minderen) 

Wat super fijn en aardig dat je zo mee denkt en die link gestuurd hebt! (Ik moet via de verslavingszorg ook naar maatschappelijk werk ivm oppasproblemen en het netwerk wat we hebben dat zeer beperkt is) ik neem dit even mee in mijn achterhoofd. Heel handig thnx!

En ja ik wil zo graag dat het lukt. Ik lees veel hier en zie echt succes verhalen en lees veel draadjes van iedereen. En ook podcasts enz en beroemdheden die gestopt zijn die geen druppel meer aanraken.  Maar soms denk ik dan hoe doen die dat dan? Denken die er niet meer aan of is na een jaar het willen van alcohol echt fors geminderd? Ik kan me er nu nog niet veel bij voorstellen.  Ik vind cocktails echt wel lekker en dan denk ik stiekem. Ook nooit meer een terras of vakantie met een cocktail dat klinkt wel heel ...... sja apart. 

Toch denk ik dat ik wel ergens een knop deels heb die om is nu. Al trekken de weekenden mij wel een beetje naar beneden want die waren het meest erg qua alcohol. De zaterdagavond bv. Ik vind het lastig om er een vervanging voor te vinden. En soms blokkeer ik ook wel even mijn gedachtes. Want als ik eraan ga denken ga ik weer door denken en compromis sluiten met mezelf en dat wil ik niet. 

Wat ik ook zo stom vind is dat ik het in me hoofd ga baggetaliseren. Het was toch niet zo erg? Als ik door de week niks doe? Maar aan de andere kant zijn de blackouts van 2023 ontelbaar en denk dat als ik ermee doorga niet oud wordt. Mijn vriend had afgelopen jaar al meerdere keren gezegd als je zo doorgaat wordt je geen 40. Maar hoe komt dan dat fucking domme stemmetje jn je hoofd die alles wat minder erg maakt dan dat het is. Gek he. 

Oh ik had nog wel een vraag weet niet of iemand daar ervaring mee heeft of niet. 

Maar hoe komt het dat je dingen wel kan verwerken zonder alcohol en niet met alcohol. (Als je bv alleen in het weekend drinkt en door de weeks niet verwerk je door de week dan niks?) En zou het echt zo zijn als je langere tijd stopt je er mentaal sterker uitkomt? Het is wat ik stiekem hoop maar nog niet echt heb kunnen vinden of het echt is..

ik reageer even snel en kort want ik wil zo gaan slapen. Fijn dat je iets aan de link hebt! Hoe dan ook, jouw vragen zijn feitelijk retorische vragen. Met andere woorden: je weet zelf het antwoord al! Hoe die anderen het doen is voor een ieder verschillend, maar ik denk dat je één ding zeker als overeenkmst kunt kunt stellen: het besluit om niet te WILLEN drinken! Ieder vanuit eigen redenen, maar de knop moet om naar overtuiging dat je dit niet meer wilt. Het is dan nog steeds moeilijk, maar hanteerbaar. Je hebt dan namelijk niet meer het gevoel dat je niet mag, maar dat je niet wilt!

Toi-toi-toi!