@lady jane och dit vind ik zo fijn wat je schrijft, je hebt ook gelijk, ik ben gewoon goed bezig en dat staat als een paal boven water. Hier en daar een misser dat wel, maar gewoon doorgaan met stoppen….  Want ik kan het wel 

Ja ik las net over overstromingen in Kenia, dacht aan de oorlogen elders,
die mensen hebben net zoveel "recht" op geluk/een goed leven als wij.
En wij zijn ergens spekkopers dat we hier wonen, waar we zoveel invloed hebben
op ons eifen funktioneren. Er hulp is als het even niet lukt. En dan zouden uitgerekend wij
dat niet kunnen? weet je wel hoe sterk je bent ook?

@Duneik las op de dagdraad dat je 2 dagen geen paroxetine had genomen, onderschat ook niet dat dat behoorlijk kan ontregelen. Hopelijk binnenkort weer wat meer in balans 

Mijn lief heeft mij zoveel over mezelf geleerd, dat ik waardevol ben, een mooi mens, ik voelde dat toen ook echt… hij zei ook, je bent zoveel sterker dan je denkt… en dat heb ik na zijn overlijden ook echt zelf gemerkt. Ik deed het zo goed, en zonder drank! Een jaar niks gedronken omdat ik de rouw puur wilde doormaken. En ik wist van mezelf als ik zou gaan drinken met al dat verdriet het uit de hand zou gaan lopen… het kostte me geen enkele moeite. Dat vind ik achteraf zo bijzonder. Maar na dat jaar vond ik het ‘weer tijd’ voor ‘een’ wijntje, en toen zat ik zo weer op elke dag een fles…. 
nu balans opmakende besef ik dat in de afgelopen maanden dat dit jaar al telt ik maar heel weinig drinkdagen heb gehad 

@Rosee ja ik denk dat de kern van mijn gemoedstoestand daar zeker me te maken heeft

als dat een AD is, dan hup Dune, dan weet je wat je moet doen.
En ik ook, de zon schijnt nog en vanmiddag komt er regen, hup naar buiten, ikke dus.
maak wat van vandaag, dan ben je morgen een blijer mens

Nou, mijn ellende begon dus in 2010, 14 jaar verder, en de strijd is er nog altijd. Net als ik denk een goede richting te hebben gevonden blijkt dat mij. Mateloosheid en beoordelingsvermogen volledig van het pad af te zijn…. Ik moet veranderen (alweer!?????) een leven zonder drank is  beangstigend, maar mėt nog meer denk ik, weet het even niet meer, zit vast, ben brak, ziek en depri

Waarom is een leven zonder alcohol beangstigend voor jou?

Goed dat je je weer meldt @Dune. Zware, sombere tijden worden met drank op nog moeilijker. Even de roes, maar daarna krijg je extra somberheid en schuldgevoel cadeau. Bovenop de toch al moeilijke situatie. Met een helder hoofd is het beter uit de put klimmen. Start weer met de antabus. Een helder koppie is stap 1.

1 uur geleden zei Bob:

Waarom is een leven zonder alcohol beangstigend voor jou?

Het idee dat het nooit meer kan, dat vind ik beangstigend, stom he

Op 14-8-2010 om 11:10 zei Dune:

ok de antabus heeft niet geholpen, wel voor 14 dagen, maar dan dronk ik toch al niet, daarna "vergat" ik ze en kon gewoon drinken. Weet inmiddels dat je een dag na inname gewoon kan drinken...

@Dune je schrijft soms zo tegenstrijdig dat ik je niet echt kan volgen. Ik lees net @bolletje op de dagdraad en die raakt een belangrijk punt; eenzaamheid.
Maar in je eerste bericht leeft je maatje nog en was je ook verslaafd. Dus het probleem zit dieper dan de rouw die je later beschrijft. En zeker dieper dan de antabus die je
toch ook gebruikt naar willekeur. Er is vast niet zo maar een oplossing, dat begrijp ik ook. Maar een objectieve evaluatie samen met een therapeut, zou misschien een blijvender resultaat kunnen aanreiken?  

1 uur geleden zei Dune:

Het idee dat het nooit meer kan, dat vind ik beangstigend, stom he

En als je het nu eens omdenkt naar het idee dat het nooit meer hoeft. Misschien helpt dat.

2 minuten geleden zei Bob:

En als je het nu eens omdenkt naar het idee dat het nooit meer hoeft. Misschien helpt dat.

Dat is zo waar!

@lady jane, in 2010 leefde ik nog met mijn ex, in 2014 heb ik mijn grote liefde ontmoet, 7 jaar heel gelukkig geeest. En we dronken ook maar niet elke dag.

ik heb de therapie bij tactus gevolgd, die heeft me goed op weg geholpen om inzichten te krijgen, en ik weet veel meer over mezelf. ik leer nog elke dag. Eenzaam ben ik niet, maar ik ben wel alleen. Ik ben een huismus en vind het fijn thuis. Mijn werk maakt dat ik ook veel de deur uit moet, dat is oke, al moet ik mezelf soms onder de kont schoppen