Ik merk zelf Blondie door niet op dat niveau terug te willen komen...kom je juist een niveau verder.

Fijn je weer te lezen meis.  (bij toeval, omdat je op de dagdraad een berichtje over je eigen draadje plaatste. )

Denk dat je goed bezig bent nu. Denk wel dat je nog heel vaak 'hooooo' tegen jezelf zult moeten zeggen he? 

Knuffel voor jou (( ))

Ik herken een boel van hoe jij het doet. Daarom likete ik je bericht.

Altijd veel te veel te moeten van mezelf en rennen, rennen, rennen.

Daarna nog niet tevreden.

En verstand/gevoel...... mja...

Ik reageer met extreme moeheid of met enorme weerstand -de laatste tijd - op

dingen die ik MOET.

Zo te horen, met kinderen (en hun problemen) en therapeutisch werk is stil gaan zitten

voor jou geen optie, merk ik.

Maar wat zou ik jou dat gunnen meid.

Ik las onlangs in een blog van iemand, die telkens wanneer ze zichzelf betrapte op iets

(maakt niet uit wat, denk ik dan) even de tijd nam om enkele keren diep in en uit te ademen.

De uitademhaling dient dan 3 x langer te zijn dan het inademen.

Voor mezelf heb ik daar wat aan. Zeker als ik mezelf op negatieve gedachten betrap.

Zet m op!

Blondie heb je nog dreadlocks? Of heb ik dat zelf verzonnen in mijn hoofd ?

Ik zag je altijd zo voor me springend op de fiets met wapperende dreadlocks

❤️

Goedemiddag frummers.

Weer even een update.

Langzaam aan doe ik kleine stapjes vooruit.

Inmiddels mijn werk weer deels aan het oppakken, uitgebreid met ook klantcontact (voorheen alleen administratie)

Door deze uitbreiding voel ik mij nuttiger en merk dat ik daardoor nu weer uitkijk naar het werk.

Ik merk wel dat ik nog niet'fit' ben...

Merk dat mijn emoties nog fladderen.

Perfectionisme voert nog altijd de boventoon en ook de hang naar alles onder controle hebben.

Kan nog flink van slag raken als de dingen/zaken niet gaan zoals ik voor mijzelf gepland of georganiseerd had.

Ook mijn grenzen bewaken vind ik nog steeds lastig.

Soms laat ik mij meeslepen in mijn enthousiasme, soms in mijn frustraties, soms in mijn verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik (de dag nadien vooral) merk dat ik teveel van mijzelf heb gevraagd en ik werkelijk tot niets meer in staat ben.

Wat dan ook weer frustraties geeft.

Alles of niets!

Afijn, ben er bij lange na nog niet, maar komt vast goed.

Hm. Misschien eerder "Nu eens rustig kijken of ik zo de sportschool weer wat op kan pakken?"

Ga goed Blondie, mooie plannen.

Hahaha... ik beloof plechtig het rustig aan te doen!

Blondie wat goed dat je plannen maakt , heel veel succes ermee .Heb je ook eens goed je bloed laten testen ?? Het kan ook een combinatie zijn van lichamelijke klachten en psychische klachten .Ik blijk Vit D tekort te hebben waardoor ik depressief ben los van dat ik ook psychische klachten heb .Heel veel sterkte

Slik al extra vit D lieve Ronja...

Blondie heb je nog dreadlocks? Of heb ik dat zelf verzonnen in mijn hoofd ?

Ik zag je altijd zo voor me springend op de fiets met wapperende dreadlocks

❤️

Inmiddels een roodharige korte bob...

Maar die dreads staan al in de planning voor het voorjaar hoor...

Als ik weer op mijn fietsje kan springen

Ik herken een boel van hoe jij het doet. Daarom likete ik je bericht.

Altijd veel te veel te moeten van mezelf en rennen, rennen, rennen.

Daarna nog niet tevreden.

En verstand/gevoel...... mja...

Ik reageer met extreme moeheid of met enorme weerstand -de laatste tijd - op

dingen die ik MOET.

Zo te horen, met kinderen (en hun problemen) en therapeutisch werk is stil gaan zitten

voor jou geen optie, merk ik.

Maar wat zou ik jou dat gunnen meid.

Ik las onlangs in een blog van iemand, die telkens wanneer ze zichzelf betrapte op iets

(maakt niet uit wat, denk ik dan) even de tijd nam om enkele keren diep in en uit te ademen.

De uitademhaling dient dan 3 x langer te zijn dan het inademen.

Voor mezelf heb ik daar wat aan. Zeker als ik mezelf op negatieve gedachten betrap.

Zet m op!

Stilzitten is zoiezo geen optie met mijn ADHD.

Al probeer ik momenteel wel mijn verdeling spanning en ontspanning gebalanceerd te krijgen.

Moeten minder, willen meer!

Je weet dat je valkuilen zijn.

Dus dat komt vast wel goed.

Mijn peut zei tegen me..hoe lang denk je nog te leven?

Nou dan...neem je tijd

❤

Ik hou nu eenmaal van het snelle leven Huttula

Ja snel leven....

ik word daar alleen te oud voor, pff

Echt balen hoor: voortdurend balans zoeken en valkuilen in de peiling houden.

Wees lief voor jezelf Blondje

en hier nog zo ene

en er zijn vast anderen die dat ook weten

maar het moeilijk vinden.

Update.

Weer een week voorbij.

Net thuis van weer een halve dag werken.

Merk nog steeds dat ik snel hoog in de emotie zit.

Lachen en huilen staan naast elkaar.

Ik bemerk nog veel moeite met loslaten.

Moeite om mij niet oververantwoordelijk te voelen voor de gehele gang van zaken.

Frustratie omdat er niet geluisterd wordt naar noodsignalen door hogerhand.

Zaken die niet gaan zoals ik dat graag zou willen.

Volgende week een belangrijk overleg (eindelijk) met hogerhand en heb de opdracht gekregen mij koest te houden.

"Laat anderen nu maar eens het woord doen!"

Lastig...

Afijn, weekend voor de deur.

Weinig in de planning, behalve dan bijkomen van mijn 2x 4 uur werken afgelopen week.

Volgende week uitbouwen naar 3x 4 uur per week.

Misschien helpt het jou ook om soms te denken: dit is te groot voor mij (?).

Want je klinkt als de wereldverbeteraar die ik ook erg in me heb.

Vanuit het werken in de zorg (mijn ervaring) zag ik ook veel. Mij werd niet in dank afgenomen dat

ik me erover uitte. Erg frustrerend idd

Een gewone plek innemen, en je bij dat stukje werk houden wat er voor jou is!

Ik werk inmiddels als invaller op verschillende plekken en het is alleen al goed voor mij: om niet meer

in een vast team te zitten. Dan MOET je dingen wel van je af laten glijden.... en soms signaleer ik iets en

meld dat, maar daarna laat ik het. Of... ik wil niet meer naar zo' n afdeling toe.

Ik snap hoe lastig het is... en "het systeem"  werkt op een bepaalde manier.

Kalm aan maar meid!    

Nieuwe werkweek is weer begonnen.

Deze week 3x 4 uur werken.

Kijk er naar uit maar zie er ook tegenop.

Energie is nog ver te zoeken.

Morgen weer naar psychiater en donderdag weer naar therapeut.

De aanloop naar de start van de therapie duurt naar mijn gevoel ellenlang.

Geduld is een schone zaak.

Maar ik wil nu wel eens gaan starten gezien ik het idee heb dat ik op het moment blijf hangen in mijn ontwikkeling.

Afijn, geduld!

*

Tegenvaller.

Gezien mijn sombere stemming nog steeds de boventoon voert en de "seeking safety" behandeling nog even op zich laat wachten gaat mijn AD toch opgehoogd worden.

...... Geduld is een schone zaak.

Maar ik wil nu wel eens gaan starten gezien ik het idee heb dat ik op het moment blijf hangen in mijn ontwikkeling.

Afijn, geduld!

Lieve Blondie, ik lees toch echt vooral ongeduld  

AD moeten ophogen, been there, done that. Het heeft me wel enorm geholpen tijdens mijn burn-out. Lijkt het voor jou misschien op 'falen'?  

IS het niet hè. Simpelweg noodzakelijke medicatie, op dit moment.

Mijn peut zei destijds iets waar ik iets mee kon; bekijk het anders, zie het als beide benen gebroken na, noem waar wat, een ongeluk. 

Ga je dan ook gelijk weer staan, en eigenwijs met die gebroken pootjes rennen? Nee, want dat is zichtbaar, meetbaar. Je legt je erbij neer.

Probeer je het ook meer zo te zien, Blondie? Rennen gaat niet, sterker nog, daarmee forceer je alles.

Rustig aan, en ondertussen drink je al een hele tijd niet, hoe stérk is dat!        

knuff Blondie

ook dit gaat voorbij

maar voorlopig zit je er maar mooi mee

Hoop dat je je beter en wat rustiger voelt met een hogere AD. Wel balen zo'n gesprek met die uitkomst als je juist verder wil en therapie wil. Weeeer geduld dus......

Ik hou nu eenmaal van het snelle leven Huttula

Of dat goed voor mij is?

Nope...

wat is een snel leven Blondie?

Update.

Eergisteren een vergadering met management op het werk gehad.

Frustrerend, tenenkrommend...

Maar heb mijzelf aan de opdracht gehouden en mijzelf koest gehouden.

De anderen het woord laten doen.

Lastig...

Gisteren weer bij therapeut geweest.

Gezien voorlopig er nog geen nieuwe groep gaat starten gaan we nu samen een start maken aan al wat onderdelen van de therapie.

Gelukkig eindelijk in actie, te beginnen met het opstellen van een signaleringsplan.

Fases beschrijven van rust/onrust zodat ik de signalen van ontspannen/overspannen/crisis eerder ga herkennen.

Inventariseren ook wat ik zelf kan doen en wat een ander voor mij kan doen om weer terug te keren naar de ontspannen/rustfase

Werk aan de winkel dus.

Indigo, vinger op de zere plek.

Voelt voor mij inderdaad als falen, al weet ik verstandelijk dat dit niet zo is.

wat is een snel leven Blondie?

Een snel leven bedoel ik mee dat ik in alles een uitdaging zie en graag daarom overal wel wat mee wil.

Tel daarbij op mijn moeite om stil te zitten en mijn perfectionisme om alles beter dan goed te doen.

Resultaat, ik loop mijzelf voorbij.

Snel leven is oké (hoort bij mij), maar om daarnaast de balans te vinden en te behouden bij het op tijd pakken van mijn rust vind ik een lastige.

Vandaar nu ook signaleringsplan.

Balanceren.

Tegen mij zeggen ze altijd "haast je langzaam (en win tijd)" (Festina Lente) als ik mezelf weer eens voorbij wil rennen. Concreet betekent dat als ik werk; rustig lopen, rustig nadenken en communiceren. Wat zou je kunnen winnen als je rust pakken integreert in je werk? Wat ik bedoel is dat je werk en rust pakken minder uit elkaar trekt. Maar dat je rust vind in je werk, hoe moeilijk dat ook is met ons soort werk.....zou dat wat kunnen betekenen voor werk en rust?