4 minuten geleden zei bumperjim:

Ja, dat

Volgens mij vermaak ik hier het personeel wel best met al mijn geklaag. 

Er waren volgens de psyhater nog een groot aantal voorwaarden waaraan voldaan moesten worden. Thuishulp word terug opgestart. Ik heb een afspraak gemaakt met de geheugenkliniek. Ik let op mijn gewicht, maar ik ben nog  niet veel afgevallen. Hoever het zit met nieuwe medicatie en welk effect dat  heeft op mij weet ik niet . Mijn dagplanning is gemaakt. Ik zoek vrijwilligerswerk, ik had een goed gesprek in de plaatselijke Bib . Ik weet eigenlijk niet wat er verder nog allemaal op het lijstje van de psyhater staat. 

Nu ben ik in gang aan t wachten tot de psychiater of iemand van de verpleging verschijnt 

10 uur geleden zei Claudius:

Volgens mij vermaak ik hier het personeel wel best met al mijn geklaag. 

Er waren volgens de psyhater nog een groot aantal voorwaarden waaraan voldaan moesten worden. (........). Ik weet eigenlijk niet wat er verder nog allemaal op het lijstje van de psyhater staat. 

OK dus je weet niet waarom je moet blijven. Je kan dan beter vragen precies waarom en daar aan werken, dat is effektiever dan klagen niewaar 😜

1 uur geleden zei bumperjim:

OK dus je weet niet waarom je moet blijven. Je kan dan beter vragen precies waarom en daar aan werken, dat is effektiever dan klagen niewaar 😜

Ik mag volgende week op 31 oktober naar huis. Er worden nog verschillende nieuwe medicijnen opgestart. Onder ander medicatie die op mijn voorhoofdkwab moet werken. Medicatie die moet helpen dat ik niet impulsief reageer. Ik moet aan mijn gewicht werken en proberen goed te slapen. 

En vooral ik mag geen alchohol meer drinken. 

Ik heb heel raar gedroomd, het leek allemaal zo realistisch. Het ging over mijn moeder die aan 't dementeren was. In werkelijkheid leefde ik ook samen met mijn moeder en had ik niet door dat zij aan 't dementeren was. In mijn droom wel en wilde ik eigenlijk van die zorgtaak af en zocht ik anderen  om voor mijn moeder tijdelijk te zorgen. In de droom zagen omstaanders ook dat er wat mis was met mijn moeder. Maar wilden de zorgtaak van mij niet overnemen. Dan veranderde de zorgpersoon in een hondje en werd er nagedacht om een deel van de hersenen weg te nemen.  Zodat de problemen van het hondje zouden weggaan. 

Ik denk dat die droom over mezelf ging en voortvloeide uit mijn gesprek met de psyhater van gisteren. En mogelijk beginnende dementie bij mezelf. 

O ja was ik nog vergeten, de bloedanalyse was gunstig. 

Ik ben nog de bijsluiters aan 't lezen geweest van de recent nieuwe medicatie die de psychiater me voorgeschreven heeft. Volgens mij heb ik geen enkele van die aandoeningen waarvoor ze dienen. 

Niet zo lang geleden ben ik een soort woonzorgcentrum gaan bezoeken. Mijn hondje zou er ook mee naartoe mogen. 

Maar blijkbaar hebben ze me afgewezen vanwege mijn alchoholprobleem. 

Dit komt toch harder aan als ik eerst dacht. 

Nog 3 nachten proberen te slapen zonder mijn hondje 

Ik had een zeer grote hunker naar chocolade. Ik ben er ook gaan bijhalen in de plaatselijke supermarkt. Bij het thuiskomen ook nog mijn brievenbus leeggemaakt. Die zat nog proppesvol met reclame voor de verkiezingen. Ook nog wat brieven. Mijn brievenwisseling heb ik ondertussen allemaal afgehandeld. Maar de chocolade .... heb ik nog niet aangeraakt. Misschien is mijn kapotte rem toch nog te repareren?

Ik heb  gisteren verkeerd geteld, het is nog vier nachten zonder mijn hondje. 

Donderdag denk ik rond 13 uur reeds de kliniek te verlaten, anders kom ik mogelijk te laat voor een volgende afspraak. 

Vannacht nog zonder mijn kindje en dan woensdag nacht nog. 

De tijd van mijn volledige opname loopt ten einde. Nog maar enkele dagen deze week. En van die dagen ga ik ook niet echt veel aanwezig zijn. Veel andere afspraken. Maar ik ga daarna nog twee dagen per week in dagtherapie. Wanneer ik de psyhater de volgende keer spreek weet ik niet. Ik heb er nu ook niet direct een nood aan. Die nood gaat er wel zijn eenmaal de dagtherapie voorbij is. De psyhologe wil ik wel redelijk snel terug spreken. Ik worstel nog teveel met andere problemen buiten alcohol. En ik vind niet alles in groep gemakkelijk bespreekbaar.  

De laatste nammidag achter de rug dat ik het nodig achtte te ontsnappen uit de kliniek. Na acht uur s'avonds zou het teveel opvallen of zelfs zo goed als onmogelijk zijn. Morgennamiddag heb ik tot acht uur verlof en donderdag namiddag vertrek ik uit de kliniek. Ik heb nooit niet goed het nut ingezien van mensen op te sluiten. Zeker niet voor diegene die opgenomen zijn voor een depressie. De therapieën hebben wel een nut en dan vooral de groepsgesprekken. Maar het opsluiten? En mensen verplichten te slapen in de kliniek?

Voorlaatste voormiddag in de pijnigingkliniek. De therapieën ga ik vandaag niet veel kunnen volgen. Om 10 uur heb ik een afspraak met mijn thuisbegeleidster. Een gesprek waar ik niet echt naar uit kijk. Want de thuisbegeleiding start al niet goed. Ze had me beloofd me vandaag te helpen met de meeste van mijn spullen weer thuis te krijgen. Een belofte waar ze al op terug gekomen is. Ik ga haar wel moeten spreken over de thuishulp. Ik vind dit teveel en dus te onnodig. En ik moet het ook allemaal betalen. Ik hoop wel nog een  lang gesprek te kunnen hebben met mijn begeleidster / verpleegster van de afdeling hier. Als dit past in ons beider schema. Haar ga ik zeker ook aanspreken over de thuishulp. Maar ik vrees dat de grootste stem daarin weer eens de psyhater heeft. Ik weet gewoon niet wat ik die thuishulp altijd kan laten doen. Het meeste kan ik best wel helemaal alleen van die mogelijke taken. 

Hier vinden ze mij een klager. Het personeel van de kliniek, begeleiding en medecursisten en meestal mijn medepatiënten vinden mij bijzonder grappig. Ik doe dit echter zeker niet bewust, ik flap zo er maar het eerste wat in mij opkomt er uit. Het lukt me zeker niet om grappig te zijn als ik het moet neerschrijven / typen dan heb ik teveel tijd om na te denken. Ik heb vandaag geantwoord wat ik intersant voor mij aan vrijwilligerswerk voor de stad vind. Ik had een hele keuzelijst per mail van een medewerker van de stad gekregen. Ik hoop ook nog op werk voor ouderen in bejaardentehuizen of ziekenhuizen of zo. Bijvoorbeeld rolstoelen duwen. Misschien wat voorlezen. Ik heb nu met die cursussen waarvoor ik me ingeschreven heb en dagtherapie en thuishulp al wel een redelijk gevulde agenda . En dan vanaf morgen de zorg voor mijn hondje. Ja ik zal wel weten wat te doen. 

Ik denk dat ik volgende vrijdag toch maar naar een AA meeting van een andere groep ga gaan. Vind ik de groep niet goed dan kan ik nog altijd terug naar huis gaan. Vind ik ze even goed als mijn groep op maandag, zoveel te beter dan. 

"Ik weet niet of ik morgen drink, maar vandaag drink ik niet"

Zoals gewoonlijk rond vier uur reeds wakker geworden, maar nu had ik zeker geen zin meer om weer te gaan slapen. Teveel spanning denk ik . 

Ik dacht beter door te kunnen slapen nu mijn hondje weer bij me is, maar ik zit weer aan mijn computer. 

"Ik weet niet of ik morgen drink, maar vandaag drink ik niet"

Het klopt dat ik een bezigheid moet zoeken, dat ik anders misschien toch maar weer alchohol ga gebruiken. 

"Ik weet niet of ik morgen drink, maar vandaag drink ik niet"

Ik kan blijkbaar nog steeds niet goed slapen. En mijn verkoudheid wordt er zeker niet beter op. Mijn geheugen gaat ook erg achteruit. Ik heb vandaag nog allerlei noodzakelijke taken, maar ik ga eerst nog wat slapen, misschien wordt dan alles beter. 

Ik had naar de kliniek gebeld, ik wou weten of ze me daar morgen verwachten met mijn verkoudheid. Blijkbaar wel, ik had toevallig mijn begeleidster aan de lijn. Het was een lang gesprek. Blijkbaar ben ik in mijn vele mails naar haar niet alleen klagend, maar ook zeer somber en als ik haar goed begrepen heb stuurde ze mijn mails in het verleden ook door naar de psychiater. Ze zegt ook dat ik in het echt veel vrolijker ben. 

Eerste halve dag in dagbehandeling achter de rug. Het viel wel best mee. Volgens de psychiater ging de dagbehandeling twee maanden duren. Ik denk dat die twee maanden voorbij gaan vliegen.