O, hier is dat lieve draadje  

Ik wil al tijden iets liefs op dit draadje schrijven maar ik weet niet wat, dus zwaai ik maar even. 

Ben uitgegleden gisteren.

Balen.

Nieuwe stopdatum: 13 maart 2017

Doet erg zeer 

Kan wel triggers bedenken...

En ja, pak de draad weer op. Tuurlijk. Kan niet anders.

jeetje Kruidje

kop dr weer veur he.

Jeetje Theetje...

Uitglijden is wel een goed woord. Ik denk meteen: was het onverwacht glad? Sta je wel weer overeind? Gauw zout strooien, maar niet in je schaafwond, hoor! En dan verder lopen, voorzichtig!

Dit heb ik iemand horen zeggen:

Je streeft naar volledige onthouding, want dat is wat je wilt, maar niemand kan het in één keer. Uitglijers horen bij het proces van genezen.

Opstaan, pleister plakken en weer doorgaan. Als je leert schaatsen blijf je ook niet liggen zodra je bent gevallen. 

En, eindigde hij hoopgevend, ineens kan je schaatsen, ook al blijft het ijs spekglad.

Thee toch... knieën afvegen en weer door?

Zeker weten...geen andere optie. 

Och jee...Kruid

Dat het zo pijnlijk is zegt al genoeg.

Wees lief voor jezelf 

Doe mijn best Hut...maar da's nou precies waar de pijn zit 

Weet ik.

Dit is ook weer zo stap in de richting van lief zijn.

Even terug om te ervaren wat je niet wilt.

Stap voor stap.

Geen makkelijke weg.

De jaren dat ik je ken op het forum ben je super gegroeid mag ik met trots zeggen

Zoen voor Thee!

Sterkte Kruidenthee!

Lieve Kruidenthee, je tweede AA-bijeenkomst was dus goed, fijn voor je! 

Ha Kruidenthee! Hoe is het met je?
Bevallen de bijeenkomsten?

Ha Smart,

Leuk dat je aan me denkt.

De bijeenkomsten tot nu toe bevallen wel. Het is erg waardevol om met lotgenoten in contact te zijn.

Het gaat wat op en af met mij. Af en toe een uitglijder. Work in progress.

Leren, accepteren, werken, uitspreken...het valt allemaal niet mee, ben ik heel eerlijk in.

Maar alles voor het goede doel.

En het goede doel is een nuchter leven.

Het forum op een wat lager pitje. Kan het allemaal niet bijhouden. En wil het ook niet, is een valkuil. Zolang de focus op anderen ligt hoef ik niet met mezelf bezig te zijn. Zoiets. Lees wel regelmatig..volg de 'bekenden'.  Heel proces het ADB worden....maar ik ga er wel voor.

Een updeetje van mijn kant.

Hoe t gaat? 

Ik ga mijn vierde droge week in, hoera. Dat het adb proces met vallen en opstaan gaat wist ik en weet ik. Niet fijn. Heftig. Confronterend. Pijnlijk. Verdrietig. Zwaar. Vermoeiend. En een heen en weer gaan van emoties, gevoelens, gedachtes en stemmingen. Toch begint er ook iets van, hoe moet ik het omschrijven...hoop? te ontstaan. Na al dat geworstel voelt het steviger. Waarom nu wel? Geen idee...het contact met maatje en de wekelijkse bezoeken aan de groep zijn héél belangrijk voor me. De onvoorwaardelijke steun van ervaringsdeskundigen. Het begrip, de herkenning. Dezelfde stomme trucs uithalen om aan je drank te komen, of het te verbergen. O....ik dacht soms echt: ik ben gek, zoals ik bezig ben....maar dan zijn er veel gek....Dat het niet ok was, ja dat vind ik wel...een mens doet gekke dingen onder invloed, letterlijk en figuurlijk. Dat wil ik niet meer. Echt niet meer. Ik heb gevoeld dat ik mezelf en daarmee mijn geliefden aan het kapot maken was. Ik heb me erg geschaamd en schuldig gevoeld. En nog komt af en toe dat gevoel naar boven. Maar er is nu maar één manier om daar mee te dealen..het niet meer zo ver laten komen. Aan mezelf werken, zodat de kans op terugval verkleint...en alert blijven. 

Met mijn partner deel ik minder over mijn adb proces dan ik deed. Dat klinkt misschien wat raar, maar ik moet het echt zelf doen. En de hulp die ik nodig heb van buiten halen. Ook dat heb ik geleerd, door ervaren. Hij kan mij niet helpen en dat is ook niet ok. Tuurlijk wel ondersteunen, maar dat vind ik wat anders. Het valt niet mee. Er komt natuurlijk toch wel eea aan de oppervlakte en dat brengt soms spanningen en miscommunicatie. Waar dat naartoe gaat weet ik niet. Maar ook hierin geldt, de focus is allereerst nuchter blijven. Lastig, heel lastig soms...balanceren...accepteren...

Toch kan ik nu maar één focus hebben, en dat is nuchter zijn en blijven. Punt. Die staat echt bovenaan. Aan de andere dingen wordt gewerkt, maar in een rustig tempo..ook dag bij dag. Te gemakkelijk gedacht...de beweging is er, nu niet meer denken dat ik dan op mijn eindbestemming ben...blijven bewegen, werken, investeren.

Ik ervaar op best veel momenten triggers. Maar word er niet door overvallen waardoor ik voor de bijl ging. De trigger is er wel, de gedachte komt op, maar ik kan er mee dealen. Ik wil het namelijk echt niet meer.  Wat me precies drijft kan ik niet verwoorden...ben er wel naar op zoek, maar dat meer in algemene zin. Omdat ik denk dat het belangrijk is. Maar ook dat mag tijd kosten. Hoeft niet vandaag en nu. Zoals ik gewend was te denken...

Ook al lijkt het niet lang, de vierde week in, het voelt al wel zo. Ik zie, ervaar en voel de winst..Mijn god..wat heb ik mezelf aangedaan. Nee, niet dramatisch bedoeld...maar echt denken dat je er mee weg gaat komen, onderhandelen en sjoemelen...brrrr...Soms komen momenten naar boven waar ik niet trots om ben. Voelde ik voorheen enorme schaamte kan ik ze nu omzetten naar motivatie..nee, dat niet meer. Kop op.  

Ik lees hier mee, maar ook dat vooral voor mezelf. Ik kan niet anderen helpen als ik zelf nog zo worstel..dat is het verleggen van de focus.  

Met zo'n tekst help je anderen ook, lieve Thee. Wat indrukwekkend en herkenbaar.

Deze moet op posterformaat (A-nul?) aan mijn muur: IK WIL HET NAMELIJK ECHT NIET MEER.

Dank voor je verslag, het stemt me heel hoopvol. Als je (namelijk) echt niet meer wil, en je focus is zo duidelijk, dan ga je stevig de goeie kant op.

Hoe is het met Kruidenthee?
Blijft het zo lastig voor je? Laat je weer iets van je horen?

4 weken inmiddels 8? 

Goh ik mis je op de DD.
Pak je het weer op Thee?
Lukt het je om je schuldgevoel aan de kant te zetten?

Kop op