Voor mij ook heel herkenbaar. Gaat goed zo, Lika.

Wat fijn....

Zoals het in het echte leven gaat; doorontwikkeling en mooie momenten, met mindere momenten erbij. Je hebt er hard genoeg voor gewerkt @Lika 

Danuk u allen. Fijn om reacties te krijgen. 

Het ziet ernaar uit dat ik een hele leuke reïntegratie plek heb gevonden. Yes!!!

Wel vandaag ruzie gemaakt met mijn vader. Schaam me diep. Ze worden oud en hulpbehoevender. Maak ik ruzie. Net als toen ik 15 was:-) Ik kan er niet tegen dat ze ouder worden en eigenwijs zijn. Maar ze hebben alle recht. Nou ja. Vader en ik zijn twee rode lappen en twee stieren. Bah. 

Ik kan er niet tegen dat ze ouder worden. Ik kan er niet tegen dat ze hulp nodig hebben. Ik kan er niet tegen dat ze niet naar mijn luisteren. Ook dit is gewoon verdragen denk ik. Ai,Ai,Ai, wat een leermomenten in het leven.

Ja, dat is wat ik doe. Kiezen op mekaar en doorbijten. En dat kan ik nu niet meer. Nergens echt in.

dank @Etty. Leren... ja.

als ze doen wat ik zeg, maken ze het zichzelf wellicht wat minder moeilijk. Ze zitten elkaar zo dwars, vader is zo lastig voor moeder, alles moet altijd anders, nooit gewoon. Het opmaken van een bed ,zijn bed is een werk van wetenschappelijke preciezie. 

Moeder kan niet echt voor zichzelf kiezen. Doet alles om maar geen 'gezeur' van hem te krijgen. 

Ik wou als kind zo graag dat ze zouden gaan scheiden. Nu hebben ze elkaar. Ze komen nergens meer. Hele kleine wereld. Dus bezoek van mij en de kinderen is een grote gebeurtenis. Zo voelt het voor mij. Ik kan er niet tegen.

ze willen dat ik vertel. Ik sla dicht. 

Erg begrijpelijk Lika, maar je kunt ze niet meer veranderen op deze leeftijd. Lijkt me wel heel erg lastig om mee om te gaan  heb je broers of zussen? 

Nee. Geen broers en zussen helaas.

Wat ben je goed bezig Lika, fijn dat het zo goed gaat!! Ruzie met paps inmiddels weer bijgelegd?

Zijn de donkere dagen weer een beetje achter de rug? Enorm vervelend als je dit ieder maand moet doorstaan. Hier een  voor jou. 

Dank. Zware dag. Er is veel gaande. Veel werk met mijzelf. Lat hoog etc. Nogal confronterend.

Was een vreselijke dag gisten. Door mezelf. Mijn eigen onbewuste gedachten die maken dat ik de lat zo hoog leg, druk ervaar. Thuis de boel er niet gezelliger op gemaakt. Ontzettend paniekgevoel. 

In ieder geval herken ik het nu. Zal vandaag trachten juiste handelingen er tegenover te zetten. Aaaargh. 

Herkenning, erkenning...goeie stap, al voelt het misschien niet fijn.

Succes vandaag...en ook in de juiste handelingen de lat niet te hoog leggen 

Ooooo. Thee, wat welkom je bericht. Voel me zo mislukt.... Adem halen.

Och lieve Lika, 

wat doen we onszelf toch aan he? Adem in, adem uit ja....dat gevoel is natuurlijk niet reëel...dat weet je bolletje heus wel, maar o, wat kan dat ontzettend naar voelen. Gaat weer voorbij en realiseer je dan dat ook jij fouten mag maken, sterker nog, dat heb je nodig om te leren, te groeien....lief zijn he, voor jezelf 

Weet je voor jezelf waar die hoge lat vandaan komt? Ouders die steeds meer van je verwachtten, maatschappelijke druk? Onzekerheid over eigen kunnen?

Wie moet je wat bewijzen, vroeg hier eens iemand aan mij... mag je gewoon jezelf zijn? Is je best doen niet genoeg?
En als het een moeilijke eigenschap is van jezelf dan is dat iets wat telkens terug zal keren... net zolang tot je de juiste balans voor jezelf hebt gevonden.
Het begint met oprecht mededogen hebben voor jezelf.... goed snappen dat je niet meer door mag hollen.
Je bent een sterke vrouw volgens mij! ... en dat is genoeg Lika

Mij helpt t soms om die hoge lat bij mezelf op iemand die ik lief vind te leggen. Daar verwacht ik ook niet zoveel van als van mezelf? Dan zie ik pas goed hoe ik mezelf over de klink aan het jagen ben. Ik hoop op betere dagen voor je.

Dank jullie. Ja voor wie? Dit komt ook steeds terug en is het thema van mijn leven denk ik. De reden waarom ik al zo lang antidepressiva slik en af en toe instort, zoals nu, Maar dit is de eerste keer dat ik het helemaal zelf bewust aan ga. De eerste keer dat ik echt zie en voel op het moment zelf wat er gebeurt. Nog niet bij machte om het voor te zijn en om er helemaal goed mee om te gaan. Maar het is een begin. En ja Reacher, dat helpt. Die hoge lat bij iemand die ik lief vind. Dan zie ik gelijk het absurde dat ik van mezelf verwacht, werkelijk..

Voel me zeer down, maar gaat vast weer over. Ik kan het over doen gaan. 

Zoals al eens eerder is gezegd hier, met de Franse slag is meer dan genoeg, maar hoe verander je een perfectionist?
Zit daar de crux niet?

Ja Asterix. Hoe kom ik aan die perfecte Franse slag;-.? 

Geen idee, Lika, ik zie overeenkomsten tussen jou en mijn vrouw, die is zelfs tijdens haar opname nu nog te perfectionistisch en wil alles (te) goed doen.
Dat levert op zijn beurt weer stress op en mede daardoor komt haar energie niet terug.

Nee durven zeggen moet je leren, maar hoe, dat is de vraag.

@Lika 

Klinkt alsof je grote stappen voorwaarts maakt  hoop dat de stemming ook meekomt 

Zodra er iets te veel is, gaat het niet goed. 

Ik was een paar dagen naar het buitenland, werk weer beginnen en traject oppakken. Er is een probleem met het huis. Daarvoor,ook hulptroepen ingeschakeld. Ben bang voor hoge kosten.

ik verwacht te veel van mezelf en ben bang dat ik door de mand val. Dat is eigenlijk de crux. Heel simpel. Gisteren cumulatie aan totale paniek. Die ken ik van 25 jaar geleden...Ik weet dus dat het over kan gaan. Kan ik alleen zelf laten gebeuren en doen.

Het is er tijd voor. 

Ik ben geschrokken van mezelf en wil het absoluut niet zo, ik ga mezelf deze week heel lief begeleiden. Zal volrgende week melden hoe het ging. 

Brrr, Lika, das inderdaad doodeng.

Take care!!