Dank je wel Smart voor je belangstelling.

Maar ik heb me meteen herpakt.

Ik heb wel even flink gebaald. Ofcourse. Maar dat ook weer geparkeerd.

Zoals Koh zegt weet ik waar Abraham de mosterd haalt.  Ik weet wat er gebeurt, analyseer en communiceer.

En hopelijk leer...met name om als ik dan op dat punt kom waar het dreigt mis te gaan me niet terug te trekken maar aan de bel (foon) te trekken.

Hulpvragen, zelluf niet alleen.

Forum is goed voor mij om mee te lezen, maar ik moet oppassen dat ik niet te veel de ander ga helpen.

Want dan verschuift de focus...van mezelf naar de ander. En dat is dus een signaal. Voor mijzelf.

Zie ik zelf niet altijd direct.

Ik ga vol goede moed verder. 

En, hoe gaat het nu?

Thee doet het op haar wijze wijze 

Haha Smart...ja ik vind steeds meer mijn eigen weg...niet alleen, wel zelluf.

Qua drinken gaat het goed. Euh..niet drinken...gisteren weer een goeie avond AA.

Ik verbaas me soms over de weerstanden die ik hier lees over AA, NA...dat het rigide zou zijn,

dogmatisch...ik ervaar niets van dat alles...ja, ik zet alles opzij om die maandagavond vrij te houden 

Onderliggende zaken aanpakken is soms vermoeiend...ik 'weet' alles wel...maar de daadwerkelijke stappen...

Sja, ook verslavingsgedrag? Nu, meteen, zonder moeite moet 'het' gebeuren.....

Work in progress...ja wel progress...dusse...'we zullen dooooorgaaan...de kip zei...etc'

En Sita, hoe gaat die?

Over de AA: het is maar hoe erover gecommuniceerd wordt, en dat ligt meer bij degene die erover praat dan aan de AA zelf (denk ik dan). Net zoals bij andere zaken die mensen in heilig vuur doet ontsteken. Soms is het wit vuur dat een baken is voor anderen, soms is het blauw vuur dat alles om zich heen opvreet. 

Over jou: ik vind jou meer van het witte vuur en ik ben dan blij met de AA, omdat het jou helpt. 

AA is voor mij een verademing en een warm bad
Fijn, voor jou ook

Onderliggende zaken aanpakken ís vermoeiend. Het schijnt helpend te zijn

'Ik weet alles wel, maar de daadwerkelijke stappen....' of bedoel je ' het daadwerkelijke eindresultaat' ? Want die stappen neem je. Dat zie je. Het eindresultaat is er misschien niet. Tenminste daar raak ik van overtuigd. En eigenlijk vind ik dat wel mooi ook...

Moest ik even over denken Lika...maar het zijn de stappen...die naar het 'resultaat' leiden. Letterlijk in beweging komen om de dingen  te doen die goed voor me zijn. En doen wat iik nodig heb om in beweging te komen. Want ik zie het ook niet als eindresultaat..hooguit de gedachte, het idee dat niet drinken voor een langere tijd gaat lukken...dat wel. Maar verder is het een 'proces', weg..te lopen pad..ontwikkeling. Euh...het leven?

Yep....eigenlijk heel simpel Thee! ( ahem;-)

Nee nee dames, zo makkelijk is het echt niet.
Je mag jezelf dik complimenteren met elke dag dat je je doelen haalt 

Ik ga woensdag ook de stap zetten denk ik om naar de aa te gaan

Lars, gewoon gaan kijken...niks moet.

Een korte update van mijn kant.

Niet drinken gaat goed. Punt.

Gedachten aan drank zijn er af en toe wel, maar minder dwingend.

Dat is erg fijn.

Ik bezoek trouw mijn AA cluppie en dat ervaar ik als zeer ondersteunend.

Ook heb ik trouw contact met mijn maatje...o, wat is dat waardevol.

Verder heb ik de stap gezet naar Novadic. Ik heb daar een hele goeie herstelmederwerker getroffen.

Eindelijk een heldere koppeling van verslaving en onderliggende zaken.

Confronterende, heldere gesprekken en de onlinebehandeling gestart.

Pittig, hard werken. 

Maar het voelt constructief.

Niet makkelijk...in de relatie, mezelf etc...ach, dat is logisch.

Het vele 'weten', wat ik de laatste jaren heb ontwikkeld lijkt toch af en toe

binnen te komen in voelen...

Forum, anderen willen helpen is mijn valkuil.

Het meelezen, eruit halen wat ik nodig heb, afbakenen,  af en toe een zinnige opmerking plaatsen

Helpend.  Op alle fronten.

Dag voor dag, stap voor stap.

Alle goeds voor eenieder die dit leest.

Mooi ! 

Zo maar even schrijven op mijn draadje.

Het gaat wel goed. Zeker het ADB proces.

Half november de drie maanden gepasseerd,

wat een mijlpaal. En tegelijk weet ik héél goed

dat het draadje nog steeds dun blijft.

Een jaar of drie heb ik lopen aanmodderen.

En na het eerste half jaar nooit langer dan twee maanden

droog kunnen zijn. Vreselijk dat steeds weer opnieuw beginnen.

Als ik lees dat iemand hier uitglijdt, of terugvalt voel ik mee.

En denk aan hoe dat was voor mij.  Ook ik moet alert blijven.

Dat weet/voel ik zelf, dat hoor ik van anderen, mijn maatje, groepsleden.

En toch gaat er iets anders. Ik strijd niet meer. 

In moeilijke situaties gaan gedachten niet meer automatisch naar drank.

Wat ik weet, leerde en hoorde kan ik steeds meer toepassen.

Soms is dat vreemd, mis ik 'iets', ergens was het een soort van spannend,

hoe raar dit ook klinkt. Ik ontwikkel andere manieren om met spanning, chaos,

onzekerheid, drukte, twijfel en verveling om te gaan. Ik realiseer me ineens dat het toch

wel heel lang geleden is dat ik een onredelijke ruzie had met mijn partner.

Vertrouwen groeit, aan alle kanten. Dat voelt heel erg fijn. En goed.

Ik moest er vijftig voor worden, dat feestje nuchter vieren. Bijna een ritueel.

Ik, die al zo vaak een stopdatum aan een verjaardag of andere belangrijke dag koppelde.

Blijkbaar was dat hele proces nodig. Het vallen en opstaan.

Ik lees strijdende, soms wanhopige mensen, ontmoet ze in mijn groep.

Soms word ik dan 'ongeduldig', wil ik roepen, doe het niet meer!

Maar ik weet ook dat dat niet helpt, het hielp mij ook niet.

En ook ik heb de wijsheid niet in pacht, alleen mijn eigen ervaring.

Pas toen ik de volledige verantwoording zelf kon nemen, 

kon ik verder, erkennen en echt  hulp zoeken en aanvaarden.

En ik wil tegen jullie zeggen,

Kalmte, moed en wijsheid. Ergens komt een keerpunt, geef niet op.

Mooi thee, dat klinkt heel herkenbaar op meerdere punten.

Zo vaak gestart met goede voornemens, zoveel stopdata gehad. Zo vaak 'de laatste' gedronken. En ineens ben ook ik zowat vier maanden onderweg.

Het voelt anders deze keer. Durf nog steeds niet goed te zeggen dat het deze keer zeker lukt, want dat heb ik al zo vaak geroepen. Maar misschien dat juist dat nu het verschil is.

Accepteren dat alcohol drinken gewoon te lastig is voor mij en me er daarom niet aan wagen. Geen strijd, maar besef en acceptatie daarvan. 

Blijkbaar hebben we een lange aanloop nodig gehad. Soms baal ik daarvan, van de tijd die ik heb weg gegooid en 'verdronken'. Maar ik kijk er niet meer alléén met negativiteit op terug. Het is nodig geweest, ik had een hoop lessen te leren. En ik ben nu eenmaal wat hardleers

We gaan gelijk op in het jaarpact. Hoop dat we daar nog lang dichtbij elkaar mogen staan!

Dank je Nicky, jaarpactmaatje

Mooi Kruidenthee. Ik heb het ook steeds meer dat het niet meer hoeft. Maar ook nog momenten dat ik wel terug wil grijpen. Meestal kan ik dat negeren maar nog niet altijd. 

Nou kruidenthee, je schrijft precies op wat ik ook voel. Fijn dat het dit keer zo gaat.