Iets... iets herken ik weer es bij jou. Misschien een ander leveltje, en toch...
Al was het maar die gezelligheid bij jou: een eigen cocoonplek (kan dat woord nog tegenwoordig   )

Je hebt je dromen laten ver-worden? Door veel-vanalles-shit -etc?

Toch meid... het IS er echt nog. Dus terug naar je dromen van toen en laat die shit maar zitten hoewel je altijd even om moet kijken he.
(zeggen de sjamanen ook/ of... wie waren dat ook maar weer)>> oja: IK was ut. Altied oppassen. Maar verders is het leven best goed. 

Dikke smok van mij   al vind ik dit een zuunig plaatje ervan...

Ik hijs je ook weer even omhoog Jannigje. Je bent WEL belangrijk, je bent WEL kostbaar en je voegt WEL iets toe. 

Dank Reacher. Zo helemaal mee eens! 

dank je dat je er voor mij bent!

Hoe voelt jouw lijf nu? Hoe gaat het?
Wat zijn  de volgende stappen? Weet je al iets meer Jan?

En is je balkon al weer in oude staat: inclusief duiven en zo?

vertel-vertel....

Hoi lieve Jannigje  

Ook als je geen woorden meer hebt @Jannigje, hier is hopelijk een lichtje voor je. 

Dank voor jullie lieve reacties.

Vanmorgen was ik bij de chirurg, hij had geen goed nieuws. De tumor is niet gekrompen, het bleek zelfs dat het bereik van de chemo maar beperkt was, een veel kleiner gebied dan ik had verwacht. Ik word er moedeloos van. Ik was al moedeloos, dus nog moedelozer. 

Het lastige is natuurlijk dat “zij” = de specialisten op dit gebied geen specialist zijn. “Zij” weten “het” ook niet. Dus ja, het hele gebeuren moet nog een keer, dan via een andere slagader. De hoofdweg is geblokkeeerd (althans dat hoop ik), maar de tumor kan via de b-weg nog ruim van bloed voorzien worden, dus ja...... En tijd is voor artsen een ander begrip dan voor een sterveling als ik. Want zij willen zeker weten dat het niet helpt door het nog een keer te proberen via de b-weg. Snap ik natuurlijk ook wel. Maar ja, dat betekent dat ik dus weer moet (af)wachten. Wachten op een oproep, naar het ziekenhuis voor een (korte (als alles goed gaat)) opname, 6 weken wachten, scan, week wachten, chirurg. Tegen die tijd is het rond Kerst en wil die goede man vast wel een aantal dagen vrij.  Dus dan is het alweer “Gelukkig Nieuwjaar” tijd. Vind ik Zo wie zo een rottijd.

Veel emoties, veel gedachten, weinig stabiliteit, weinig vooruitzicht, weinig echt plezier of genieten. Dus veel psychisch en  fysiek gedoe en gehannes, Dat is de samenvatting van 7 weken.

O ja, nog één ding: ik heb tijdens mijn korte opname mogelijk een besmetting opgelopen met een resistente ziekenhuis bacterie, dat wordt momenteel onderzocht. 

Ik heb de laatste zin maar veranderd. Was niet goed. Ik voel me moe, leeg en verdrietig. 

er wordt je niet veel bespaard
in deze fase van je leven Jannigje

Lieve Jannigje...woorden schieten even tekort (ja, zelfs mij). Ik kan me de moedeloosheid voorstellen. Het enige dat ik je toe kan wensen is de warmte en liefde van zowel de mensen hier op het forum als daar buiten. Dat het, al is het maar heel even, een warme deken voor je is waar je in weg mag schuilen 

Verd.. wat een gedoe en ellende met dat wachten en alle onzekerheid van dien!
Ik zou je zo graag helpen!

Dikke knuf❤

Soms komt er ook goed nieuws: ik ben niet besmet met die resistente bacterie. Toch nog iets van gerechtigheid in ziekenhuisland. 

Dapper

Ik fietste langs de Amstel op weg naar een afspraak en bedacht me dat ik altijd bang ben!!! Altijd!!! Bang voor elke afspraak. Ik kwam van de ene en ging naar de andere afspraak. Altijd bang en ongerust, elke keer weer. Altijd kritiek, altijd afkeuring, nog niet afgeleerd, nog zo vaak geen mildheid.
Mijmerend fietste ik verder in de regen. 

Opeens dacht ik: voor zo’n bang mens ben ik eigenlijk ontzettend dapper.
En dan niet dapper in de zin van uit een vliegtuig springen met een parachute, Dat vind ik heel dapper. Dat heb ik een keer gedaan, maar toen zat ik vast aan een instructeur. Hij sprong, dus dat maakt mij iets minder dapper. Ik kon geen kant op! Moest dus wel meespringen! Het was wel heel erg mooi.

Nee, een stil soort dapper.
Dapper dat ik toch elke dag weer opsta.
Dapper dat ik vrijwilligerswerk doe, ga sporten, mensen ontmoet, zing in een koor, weer een cursus volg.
En dat terwijl ik eigenlijk altijd bang ben en vaak somber en wanhopig. 

Dus dapper
Wel
Ík

En daar roert Calvijn zich in mij (Komt mede door de serie "achter de dijken", over de invloed van Luther en Calvijn op ons door de eeuwen heen))! Jezelf dapper vinden? Onbescheiden! Mag niet

Maar toch.

Wel waar
Dapper
Ik.

Nu gauw plaatsen voordat Calvijn de overhand krijgt en ik weer te bang word om dit onbescheiden bericht te plaatsen.

Dapper

Wel!

Ik!

Lekker puh!!

En ja, met schaamrood op de kaken.
En toch

een dappere dodo met guts

Hartstikke dapper. Jij. Wel. Echt wel!

O, wat mooi gezegd..Jannigje, moedige, dappere Jannigje. 

Herkenbaar stukje Jannigje 

Ga zo voort zou ik zeggen