Dacht dat Lika al op een jaar zat, maar nu ga ik twijfelen aan mezelf. Afijn, 8 maanden, 12 maanden: Lika drinkt niet én dat is geweldig!

Fijne vakantie! 

Nadat ik van het inpakken een rampzalige toestand heb gemaakt, zijn we toch goed geluimd ( met dank aan de overige gezinsleden!) vertrokken en goed aangekomen. Hond snurkt aan mijn voeten. Net uit eten geweest bij ouderwets gezellig en goed chinees restaurant. Daarna een ijsje.

Het grote niets lonkt. Even geen vocht, werk, werk en vocht. Tas boeken, tijdschriften en noten mee. 

Geniet ervan Lika. Een leuke tijd gewensd.

De laatste paar dagen was ik zo onrustig, zo boos, zo .......vreselijk. Ook voor de mensen om me heen. En ook al zijn het momenten, ik laat me dan te veel meeslepen. Gisteren kon ik mezelf herpakken. Mijn gedachten en emoties zijn niet leidend, gaan voorbij en ik hoef mijn gedachten niet te geloven, noch ernaar te handelen. Wat een opluchting! Ik was gewoon even vergeten dat ik een handvat had en waar het zat. Daar dus. 

Ik schrijf het op. Om vast te kunnen houden. 

Vandaag weer inpakken.... gaat vast beter dan de vorige keer! En daar gaan we weer. Naar het volgende adres.

Wat herkenbaar...

Goeie dag Lika, en veel plezier op je volgende bestemming!

Jongens, wat lief. Ik schaam me er zo voor en voel me schuldig en dat is nou niet bepaald knuffelachtig gedrag.... ik zie het nu. Dat is nieuw en goed. Ik probeer ook wel eens letterlijk een arm om mezelf heen te slaan. Dat helpt ja Lieve. Dank je.

Thee, fijn om herkenning te ervaren hè? 

Ik ben dankbaar dat ik jullie ken. 

Ook schuld en schaamte is herkenbaar 

En vooral schaamte een grote ondermijner...

Maar lieve Lika, ik vind je moedig en dapper...je ziet het, erkent het, schrijft, werkt eraan, constructief.

Ook dat herken ik 

Valt heus niet altijd mee...maar het levert op...en doe maar lekker wat Lieve zegt....omarm jezelf 

Spijker op zijn kop Lieve.

Schuld en schaamte betreffen nu voornamelijk mijn woedeaanvallen. Maar ze worden korter. ( en ik laat alles heel!) 

Goeie. Ik ben dol op zwemmen. Heb het een beetje laten versloffen, maar pak het na de vakantie weer op. Roeiapparaat vind ik ook fijn. Dank!

Och lieve Lika, die boosheid... helaas herkenbaar. Ik moet zo weg, maar schrijf je later meer. Uit herkenning, misschien kun je er wat mee.

(((Lika)))

Ik denk dat mijn grootste probleem het niet kunnen omgaan met boosheid is. Ik ben daar zoooooo bang voor. Dat iemand boos op mij is. Ai! En ik mag zelf al helemaal niet boos zijn. 

Dus vandaaruit hard werken om te voorkomen dat iemand (de baas) boos wordt, zorgen voor anderen (dan ben ik lief) en van daaruit roken en drinken als verdoving, maar ook om boosheid te legitimeren? 

Die zijn nu weggevallen. Dus blijft de kern over. Hoe ga ik om met mezelf als mens dat ook boos mag zijn en op wie anderen ook boos mogen worden. En dat ik dan toch okay. Dat ben ik nu aan het leren denk ik. Zoiets?

Bijna tijd voor een ijs! 

Ik kwam laatst dit filmpje tegen over 'boosheid'. 

Het paste in mijn 'proces'....

Misschien kun je er wat mee 

O, en laat je niet misleiden door de titel...

Mooi Kruidenthee. Respect ook voor het meisje voor haar geduld om te luisteren. Ik vraag me af of ze het echt begreep, maar dat maakt voor de boodschap niet uit 

Mooi Etty, dank je voor het delen.

Waar ik op dit moment aan werk Lika, is de boosheid te ervaren. Op het moment dat het opkomt (en dat is helaas ook op momenten dat er geen echte aanleiding voor is om zo boos te worden), mijn mond te houden, afstand te nemen van de 'aanleiding' en proberen alleen te voelen wat ik voel en waar. Bijvoorbeeld: mijn keel lijkt dicht geknepen, ik voel alsof het lijkt mijn hoofd uit elkaar barst, etc. en daar bij blijven. Uit je hoofd, in je lijf. 

Alleen al dat afstand nemen en even tijd nemen, heeft me de laatste tijd al zoveel meer ruimte en kalmte gegeven in situaties waarin ik normaal gesproken boos zou worden. Ik begin hier pas mee, vandaar dat je bericht me erg aansprak. Misschien helpt dit jou ook.

Dank jullie! Wat helpend!! Thee, ik kan nu geen filmpje kijken, ik laat je weten als ik dat heb gedaan.

Etty, spijker helemaal precies op zijn kop. Mijn behoeften op een normale manier uiten vind ik al lastig. Zelfs het weten wat mijn behoefte is.... Ik oefen me het rambam. Maar dat is heel goed! Wat dit betreft heb ik het gevoel jaren weg te hebben gegooid door te dempen. So be it. Ik hoop mijn kinderen ook nog wat positiefs op dit gebied te kunnen geven. Want het zijn spiegels.

Sita, ja precies!! Ik probeer dat ook. Afstand nemen, opmerken en nog niets doen. Dank van een medebeginner. 

Jongens, ik ben dankbaar voor ons gesprek. Er zijn weinig mensen met wie ik dit deel. 

En zo belangrijk helder te zijn. 

Dank je Etty. Dit helpt zo. Door met oefenen ga ik op dit mooie maar ook heel spannende onderwerp.

Zeker een mooi onderwerp!

En zo fijn dat ik niet de enige ben 

Hard werken, maar het loont....en blijven lachen ja...vooral om jezelf af en toe..dat relativeert weer wat

Voor mij ook zo fijn dat ik niet de enige ben.... dit delen is echt een GROTE stap de schaamte voorbij. 

Pfff.

Lika,

Tijdens één van de eerste gesprekken met hubbie en praktijkondersteuner zei de beste man: 'wat zie ik een boosheid bij jou'...

Ik schrok me kapot...zó confronterend...maar zo de vinger op de zere plek.

Vanaf dat moment is de bal pas echt gaan rollen....en ging ik ook de schaamte beter 'begrijpen'.

En dat 'emoties', of beter het omgaan met, een erg belangrijke rol spelen in 'het proces'...ADB worden, 

maar ook mijn persoonlijke ontwikkeling.

Nooit te laat om te leren.

Ik weet niet of jij een lezer bent, maar Brene Brown schrijft veel over schaamte, moed, imperfectie....

Vooral die over schaamte liet me zien hoe enorm ondermijnend die is. Weet niet de titel meteen, maar als je wil kan ik m opzoeken.

En verder heb ik genoeg gelezen...het is nu een kwestie van 'doen' 

En volgens mij ben jij al goed in de 'doe-stand' 

Ik ben onderweg met haar boek: de kracht van kwetabaarheid en ik weet dat zij een boek de moed van imperfectie heeft geschreven. Lezen gaat nog moeizaam. Soms iets beter. Mijn concentratie ivm burnout is nog niet top. Maar gaat steeds beter. 

En die boosheid... beter dat ik nu kanaliseer dan over nog eens 10 jaar.

ik heb dat gewoon niet goed geleerd als kind en later in al mijn onzekerheid ( het kan niet anders dan dat dat weer onder die angst voor boosheid zit) niet meer gedurfd. Leven zelf niet meer gedurfd, tot ik leerde verdoven. 

Stap voor stap. 

En dag voor dag...