Misschien kun je ook eens nadenken over de nog iets andere benadering: Assertief accepteren dat je nu eenmaal niet alles in de hand hebt.

In jouw huidige situatie, @bumperjim, is je herstel prio 1. Vooral rust helpt daarbij, piekeren over de toekomst is op dit moment contraproductief.

In een later stadium zou ik pas nadenken over hoe je anders op te stellen om herhaling te voorkomen. Daarbij kan dat assertief accepteren misschien ook weer van pas komen. 

Bedankt allen, ik krijg hier altijd zulke interessante feedback!

En ja @Bob ik krijg de piekermachine niet uitgeschakeld voorlopig, maar ik denk dat ie vanzelf uitraast als ik maar rust blijf nemen. 

Precies. Ik heb zelf helaas ook enige ervaring op het gebied van overwerkt raken. Een keer zelfs een half jaar thuis gezeten en pas langzaamaan weer gaan werken, eerst nog in deeltijd. Blijven piekeren over het werk buiten werktijd heb ik toen leren herkennen als een goed signaal dat het weer de verkeerde kant uit dreigde te gaan. Tot een paar uur na afloop van het werk dat kan een mens wel hebben, maar als het nachten lang en ook nog in het weekend door blijft gaan moet je er iets aan doen. Vakantie nemen bijvoorbeeld, of taken overdragen. Door daar assertiever mee om te gaan kon ik het na die tijd veel beter in de hand houden.

Ja piekeren is een duidelijk signaal. 

Ik verdenk eigenlijk mezelf ervan dat ik deze burnout, waar ik in een toch nog wel vroeg stadium heb ingegrepen (want niet zo ontzettend total loss als sommige collega’s of mn zus bv, en waar ik stiekem een beetje trots op ben) ook weer probeer op te lossen op de meest perfecte professionele manier en in recordtijd.

Misschien moet ik dáár ook mee stoppen  ik zit dieper in de prut dan ik zelf zie, daar hou ik het maar ff op.  

Yep. 

Derde telefoontje van klant vandaag. Ik betwijfelde ff of het wel zondag was vandaag. Maar ik sta op do not disturb, ik laat ze allemaal gaan, surrie heur!  Ze zitten vast met een probleem. Dit is een test voor me geloof ik  

Heb je een apart nummer voor je werk? Misschien kun je daar een antwoordbericht op zetten in de trant van "ik ben momenteel niet bereikbaar, voor dringende zaken kunt u contact opnemen met ...", maar wel in overleg met degene naar wie je doorverwijst natuurlijk.

Denk dak dat maar even doe ja. 

Als ze me een mailtje sturen, zien ze dat ik ziek ben, maar heb niet aan de telefoon gedacht. Het is zowel mn werk als privé nummer. Maar mn Echte Vrienden kennen de vaste lijn  

Dit gebeurt overigens heel zelden hoor, dat ze in het weekend bellen. Als ik niet ziek was geweest had ik wel ff opgepakt want het is wel een aardige dame. Als het een kozak was kon hij de hele zondag blijven proberen  

@bumperjim het zal overgaan, maar kan best zoals @jopie zegt nog wat erger worden. Een uitzichtloosheid van hier tot Tokyo opleveren. Weet dan: ook dat gaat over. Wees alert op signalen van je lichaam. 

Door de burnout die ik heb door gemaakt ben ik veel eerder in de fight, flight or freeze stand dan vroeger. Gelukkig voel ik het ook. En kan ik op tijd gezonder aan de gang met mezelf en mijn omgeving. 

Ik wens je zo een andere kijk op jezelf. Het moeten in jezelf wat kunnen loslaten. Je komt er wel. Tijd!!! 

Holy mackerel wat heb ik lekker gelopen vanochtend. En daarna goed geslapen. Wordt wat rustiger in de kop.

Mooi man! En dan zul je nog zien dat rust/onrust moe/energie elkaar pats! Boem kunnen afwisselen. Komt goed. Tijd. Lopen. Mooi man!

Wat een heerlijke zen foto @bumperjim. Zo fijn dat je dit nu eindelijk doet. Eindelijk wat rust in je hoofd!

Myep. Volgende hoofstuk is nu weer dat we weer in scheiding liggen vanwege die vervloekte ipad. Als je crepeert onder het werk en je zit thuis met een burnout terwijl de ander 5, 6 of misschien wel meer uur per dag op de bank zit van die k spelletjes te doen, dag in dag uit, dan kan ik dat wel een tijdje accepteren maar dan vliegt het er ineens uit. En das nu weer  

Shoot me. En nu wil ze weer weg, appartement zoeken, scheiden. Dat is al een keer of 10 zo gegaan en nooit gebeurd, maar elke keer komen we een stapje dichterbij heb ik het gevoel. 

Ik zei, om precies te zijn, dat ik denk dat 1 van de factoren die meespeelt in mn burnout is dat als ik haar zoveel uren zie niksen, dat mij dat het gevoel geeft dat ik al die uren ook nog goed moet maken. In huis, in de tuin, noem maar op. Want er is zo veel dat zou moeten gebeuren en nooit gebeurt. Had ik natuurlijk niet moeten zeggen  maar t voelt wel zo, terecht of onterecht. 

Ja @bumperjim. Ze zal zich vast ook ongemakkelijk, schuldig ? voelen. Dan reageer je zo.

Neemt niet weg dat er van alles los wordt gewoeld. Het is goed voor jou om te openen. Misschien even kijken hoe, maar openheid met respect van twee kanten leidt tot de kern. En jullie gaan wel zien wat die dan is. 

Vergeef jezelf voor hoe dingen er soms uitfloepen.... dit hoeft ook niet perfect. Het valt even niet mee. 

BJ jullie hebben het beiden zwaar,
en gaan er totaal anders mee om.
De valkuil zit in jouw zinnetje
elke keer komen we dichter bij elkaar (HEB IK HET GEVOEL)
Bij ons was de situatie andersom maar soortgelijke periodes
we dreven juist uit elkaar, ook al leek dat niet zo.
In crisis situaties ben e aan het overleven. Niet echt leven.
Wij zaten beiden te overleven in onze eigen bubbel, hebben het beiden overleefd,
maar niet samen.
(succes voor jullie elk, en ik hoop dat je er begeleiding bij hebt gehaald)

Ik kan me goed voorstellen dat je daar gek van wordt en die hele ipad het raam uit zou willen flikkeren.  Geen idee hoe je hiermee om zou kunnen gaan. Nu je niet werkt wordt zij er natuurlijk ook mee geconfronteerd, met hoeveel tijd zij op dat ding doorbrengt. Misschien proberen het eens een tijdje te laten gaan en je op jezelf richten, daarna verder zien? Lastig...

9 uur geleden zei Lika:

Ja @bumperjim. Ze zal zich vast ook ongemakkelijk, schuldig ? voelen. Dan reageer je zo.

Neemt niet weg dat er van alles los wordt gewoeld. Het is goed voor jou om te openen. Misschien even kijken hoe, maar openheid met respect van twee kanten leidt tot de kern. En jullie gaan wel zien wat die dan is. 

Vergeef jezelf voor hoe dingen er soms uitfloepen.... dit hoeft ook niet perfect. Het valt even niet mee. 

 

Ja ze voelt zich zeer zeker schuldig, vandaag werkt ze zich een slag in de rondte. 

Wat vergeven betreft, ik heb er zelf nooit veel moeite mee om MEZELF te vergeven als ik er wat uitfloep  maar zij wel helaas. 

8 uur geleden zei lady jane:

BJ jullie hebben het beiden zwaar,
en gaan er totaal anders mee om.
De valkuil zit in jouw zinnetje
elke keer komen we dichter bij elkaar (HEB IK HET GEVOEL)
Bij ons was de situatie andersom maar soortgelijke periodes
we dreven juist uit elkaar, ook al leek dat niet zo.
In crisis situaties ben e aan het overleven. Niet echt leven.
Wij zaten beiden te overleven in onze eigen bubbel, hebben het beiden overleefd,
maar niet samen.
(succes voor jullie elk, en ik hoop dat je er begeleiding bij hebt gehaald)

Nee nee, elke keer een stapje dichterbij een scheiding bedoel ik. Althans dat voelt zo. In werkelijkheid is het natuurlijk niet zo wiskundig. 

Nee geen begeleiding nu, het ging heel goed, ik heb dit er nu uitgefloept maar ik ben nu echt niet in mn normale doen, heb ik haar ook al gezegd. Hoop dat ze dat begrijpt. 

7 uur geleden zei Etty:

Kan me voorstellen dat als je nu thuis bent meer geconfronteerd wordt met de ipad-situatie.   En heeel menselijk dat dit soort dingen eruit floepen. 

Maar: net zoals zijniet  kan zeggen dat het eigenlijk jouw schuld is dat ze de hele dag zit te schermen,  kan jij haar niet verantwoordelijk houden voor hoe jij je leven leidt en in een burn out terecht gekomen bent. 

De oorzaak ligt niet buiten jezelf, niet bij je bazen, niet bij je vrouw.  En gelukkig maar, anders waren we toch allemaal kansloos?  Afhankelijk? 

Het lullige is dat als je stopt met een ander de schuld te geven, de automatische neiging bestaat om dan jezelf de schuld te geven.  Van daaruit kunnen dan weer verbeterplannen ontstaan maar als die uiteindelijk hebben geleid tot een burn-out heb je daar de puf niet meer voor.    Dat kun je zien als een kans.  Want die verbeterplannen zeggen vaak meer over hoe we  denken dat we moeten zijn dan over wie we werkelijk zijn. En over wat wij, en jij, lieve BJ, écht nodig hebben. 

 

Ja je zegt het  

Pfoeh @bumperjim, je flitst vandaag steeds door mijn hoofd. Herkenning denk ik. Ook hoe ik er van alles uitfloepte naar mijn man. Maar wat Etty ook zegt. Hij was het niet. Hij was wie hij was. En aan mij hoe ik er dan mee omga. 

Het heeft ons huis niet opgeruimder gemaakt. Wel dat ik er anders mee omga. Met mijn eigen en onze gedeelde puinhoop. En dàt voelt al opgeruimder. In ieder geval overzichtelijker hanteerbaar. Door mijzelf. Oók als ik niets doe of kan.

Hoe je t ook wendt of keert @Lika haar verslaving en mijn burnout zijn ergens wel gerelateerd, ook al had ik dat er niet zo verwijtend uit moeten gooien. Als ik haar zie met de ipad is dat voor mij gewoon een stressor en daar moet ik anders mee omgaan. Mee omgaan überhaupt  

Bepaalde collega’s zouden ook niet accepteren als ik ze ineens toeblaf Jij bent voor mij een stressor!!! Terwijl dat wel zo is. Maar tegen collega’s wil je graag een beetje correct blijven. Tegen je partner hoeft dat niet om een of andere reden??? 

Juist tegen je partner wel respectvol en correct. Juist ook. Maar dat leer ik zelf nu pas.

Net zoals je juist wel tegen jezelf respectvol en correct moet zijn. Daar begint het. Maar ik vertel je niets nieuws. 

We leren Jim. Hoe is het weer buiten?

Geen wolkje te zien. 4 graden en de bedoeling is straks 14. Dat allemaal dankzij de harde wind van gisteren. 

Heb trouwens nu een boek Nooit meer burnout! van Anita Roelands, wat ik erg helder, simpel gestructreerd en pedagogisch vind. Echt een aanrader. 

Heb al een paar dingen geleerd in het eerste deel de basis, zeg maar gewoon de levenshygiëne. Bij burnout zeker niet de halve of de hele dag in bed blijven. Dat deed ik eerst maar daar word je niet beter van en slaap je ‘s nachts slechter door. 

Lekker regelmatig naar buiten, af en toe met mate sporten, en telkens 1 activiteit die je leuk vindt en die ga je dan ook direct doen, niet te lang en daarna ontspannen. ‘s Avonds geen schermpjes maar bv meditatie. Mijn hele dagritme nu overhoop maar t is wel beter zo denk ik.

Niet te goed doen he? 

Maar ja, verstandig.

Structuur en wandelen en doseren maar vooral ontspannen na inspannen. Door die ruimte explodeer ik minder snel en overdenk ik waarom ik me irriteer al blijft die factor ook aanwezig. Nee ik ben niet herboren maar minder snel geprikkeld en het is voor mij echt goed geweest de burn-out. Het lijkt een verplichte reset. Ik lees dat je er echt goed mee omgaat en ook snel maar take your time! Niet alles valt te onderzoeken en te analyseren. Soms is het zijn al voldoende zonder rol of kennis. Puur ademend ben je de moeite om te bestaan!