Tja...want zelfs als ik het niet bij t rechte eind zou hebben....wat is dan het ergste wat er kan gebeuren? 

Las net een mooi artikel. Ff kort door de bocht: angst = weerstand, niet angst = flow.

'mag best'

ik had m altijd andersom; weerstand = angst  en geen angst = vertrouwen

Ja natuurlijk @lady jane ! Bedankt!

Omdenken en het is net zo waar he. Kom ik steeds vaker tegen.

'Leven is een stuk leuker wanneer je deelneemt aan/in je omgeving.'

Dit schrijft Klaas ergens...bij mij kwam ie binnen. 

Ja, het leven is veel leuker wanneer ik in contact ben met mijn omgeving. Deelneem.

Zo lang als ik me kan heugen heb geprobeerd me te 'ontrekken' aan 'het leven'. Niet altijd bewust, maar zie nu wat ik deed, uit angst. En aan de buitenkant maar vrolijk, en gezellig. Wat vermoeiend toch..en uiteindelijk niet vol te houden...het word me zo veel meer duidelijk. Dat jaar nuchter was nodig...om een beetje tot mezelf te komen.  Soort van reset of zo...vertrouwen ook gaan voelen, in mezelf...mijn omgeving in mij.

De laatste weken flink op en neer gewiebeld...en ja, steeds die angst voelend...stress...niet reëel, maar wel aanwezig. Ongezond, dus ik 'moet' er vanaf...tja helaas...zo werkt het niet.  Vandaag rust...niks moet...en ik kan daar ook echt nu van genieten. Het mag.  Zie mijn oudste kind....praat met haar..zo in het nu is die meid....

Wat ben je evenwichtig zei mijn man vanochtend...ja, dat is zo. Vandaag, klopt..en meteen de angst....want dat evenwicht is zó ook weer onderuit...en dat voelt als een terugval....zo automatisch die doem gedachten. Terugvallen zijn vermoeiend....op de lange termijn niet te doen....maar dit is ook mindset.....mag er wat mee.

En toch gaat het goed, beter....de weg nuchter is hoe dan ook een weg vooruit. En ik neem deel van harte....nu nog op mijn grenzen passen  Nog genoeg te doen.

.....maar het zal wel weer niet goed gaan straks en dat komt omdat je het nu niet goed doet?.....

Maar ik ook niet, je man niet, je kinderen niet, de bakker niet, mijnheer De Boer (geen idee wie dat is) ook niet. OMDAT er geen goed en fout is. Ik praat meer tegen mezelf geloof ik. Ik herken het helemaal. Helemaal. 

En toch ... die weg nuchter maakt dat we iets kunnen zien. Evenwicht kunnen ervaren. kunnen zien dat het ook soms anders is en (!) weer terug kunnen veren. YES. Vertrouwen ook.

Lieve Kruid, we komen er wel uit.

@kruidenthee67 @Cleo66 en @Lika dappere vrouwen dikke hug

@RoseeHug terug 

We zijn allemaal dapper, die dit adb proces instappen...omdat we inzien dat het niet werkt, anders 'moet', kan en mag. Willen ook. Dat vooral. Willen en besluiten.

@Cleo66, het monster geeft niet op....maar als je het lang genoeg volhoudt om niet te drinken, kunt accepteren dat je drinken niet meer wilt, minder strijden, echt dan wordt dat makkelijker. Realiseer je dat gedachten aan drank, misschien fysiek trek ervaren zullen blijven komen, maar jij hebt de keuze. En hoe vaker je kunt kiezen voor jezelf, hoe sterker jij wordt. Ik hoop dat je het 'gevecht' kunt opgeven...wat zou je dat rust geven...en ruimte. Je bent geen slachtoffer, dat is inderdaad een rol. Ja, je bent slachtoffer van iets wat jou is aangedaan. Maar je hebt zelf de mogelijkheid hoe er mee om te gaan. I know..niet simpel om oude vertrouwde automatische patronen te doorbreken. Maar het kan...stapje je voor stapje...en vooral nuchter.

@Lika Ja, het is allemaal zo enorm herkenbaar, ook wat jij beschrijft. 

We komen er zeker uit.  Niet bang zijn

Ergens ervaar ik dat ik er al uit ben..niet meer in de ban van drank. Of eigenlijk verdoving. Ook de paprikachips is verdwenen 

En och...wat kan ik het allemaal mooi vertellen....

Vanochtend appte ik met mijn maatje: vandaag moet niks. 

Dat is helemaal waar...en toch, heb ik het gevoel dat ik continu 'moet'. Aan sta...waar is de brand?

Kan wel janken als ik het typ. Wat is dit heen en weer gezwabber toch? Hormonen? Burn out? Depressie? Persoonlijkheid? Gewoon ik...? Ik word zo moe, moe van mezelf. Waarom waarom waarom waarom...heeft geen enkele zin..die vraag...en toch...de grote WAAROM?

No way back.

De zon schijnt..adem in...adem uit....nu

Ja, adem in adem uit @kruidenthee67! Lekker in t zonnetje. Die brand dooft vanzelf uit

idem hier. 

Zet hem op!

48 minuten geleden zei GewoonDoen:

Gezellig zo met zijn allen 

 

Wat een theemutsen........

Zekers Cleo...en dat is het m nou juist he, zelf die slingers ophangen...voel me vandaag wat rustiger, dat is fijn. Nacht goed doorgeslapen, lekker gesport. Keutelen in rond huis met het gezin om me heen. Het is goed zo. Morgen wil ik de meditatie weer structureel op pakken...weet dat het me helpt...laat het toch telkens weer versloffen. 

Over dat 'zelf' en 'niet alleen' heb ik gisteren en vanochtend best wel wat gemijmerd. Ook omdat ik me afvroeg..moet ik nou weer 'hulp' inschakelen, als ik me zo blijf voelen?  In essentie komt het er gewoon op neer dat ik het zelf 'moet doen'.  Veranderen wat ik kan veranderen, accepteren wat ik niet kan veranderen.  Praten met geliefden, goeie vrienden, ervaringsdeskundigen  helpt me in het verwerven van inzichten...maar de daadwerkelijke 'stap' of 'actie' kan ik echt alleen maar zelf doen. Niemand kan mij dwingen te mediteren, ik kan het alleen maar doen omdat ik het belangrijk vind voor mijzelf. 

En dat weet ik, dat voel ik...die 'zelfverantwoording'. En dat is nieuw...dus vind ik soms gruwelijk spannend...oncomfortabel.  Maar...het kan niet anders...en ik wil niet anders. Zondagmiddag,  koffie drinkend met oudste...aan het begin van haar volwassen leven...kletsend over vanalles en nog wat...voel ik me dankbaar. En zie ook de goede dingen, voel waar het om draait voor mij. En dan is het goed. Doe ik het goed. Met geworstel. It's life, my life.

Misschien een gekke vraag maar heb je wel eens serieus met de huisarts besproken of klachten met de overgang te maken hebben?

Dat kan echt een verklaring zijn waarom je er zo weinig grip op krijgt. Los van dat het leven is zoals het is met UPS en downs.

Dat van die overgang geloof ik zeker. Maar ik denk ook dat we door ons gebruik, onvoldoende zijn gewend aan de golven. En dan komen we nu opeens midden in de overgang EN in de gewone golven van het leven....

Ja het is een combinatie van factoren maar onderschat die overgang niet. Sommige vrouwen hebben daar heel veel problemen door, de een meer dan de ander en er zijn mogelijkheden om dit wat te verzachten.

Wacht maar tot je later groot bent dan zul je genoodzaakt zijn om vaak en veel tegen bomen te moeten plassen en als jouw testosteron spiegel gaat afnemen wordt je ook zacht en vrouwelijk.

Ik heb maar ff gegoogeld op voordelen van vrouw zijn..een hele lijst, die begon met deze:

Voordeel 1

je kunt tijdens het fietsen niet met je ballen op de stang pleuren omdat damesfietsen geen stang hebben en vrouwen hebben trouwens ook geen ballen echt een win-win situatie

Nooit gesnapt, die stang....

Ach...waar zouden jullie mannen zijn zonder vrouwen?

13 uur geleden zei Cleo66:

Niet gegoogeld, maar ik ben bijvoorbeeld in een sauna wel eens erg blij dat ik geen man ben .  

Verder ben ik super jaloers, zo lekker onderuitgezakt op de bank met je hand in je broek gaan zitten.....  

Of als je wakker gemaakt word en meteen moet douchen en last hebt van een ochtend erectie om je dood te schamen 

Het wordt zo zoetjesaan tijd dat ze mannen en vrouwen afschaffen en uni-mensen gaan kweken, zo uit de reageerbuis. Liefst zonder emoties
en in alle kleuren van de regenboog en zonder geloof in wat dan ook.
Zal een hoop gedonder schelen.
Mannen, vrouwen, religies, rassen... ouderwets gedoe.

Geen seks(e) dat is nog veel saaier dan niet drinken  

3 uur geleden zei Lars:

Of als je wakker gemaakt word en meteen moet douchen en last hebt van een ochtend erectie om je dood te schamen 

Nou ja zeg, ga je nou niet schamen omdat alles prima functioneert  

Vandaag het blad van de kalender....