Vandaag weer eens regressie therapie gehad..... Zucht.... Vind t zo niet fijn

.

HUH?

46?

Bij de meeting zag ik een jonge vrouw. Ze kon nét niet mijn dochter zijn. Wel mijn jongere zus. Nakomertje dan.................

Dat was Annette.

Wat ben jij mooi opgedroogd. Zo jong en glad gebleven.

kappe nou Monster, ze heeft het wel begrepen

Naar zee

Even terug naar mezelf

In de stilte

Op zoek naar antwoorden.......

Dag 188

Na veel twijfels besloten toch maar mijn verhaal hier weer neer te zetten. Pijnlijk maar misschien goed om toch van me af te schrijven.

Twee weken gelden kreeg ik een appje . Ex vriendje kwam nog iets brengen . Spannend om hem weer te zien, ook moeilijk, begon net een beetje op te krabbelen zo'n 3 weken nadat hij t uitmaakte . Uitmaakte omdat hij met zijn gevoel in de knoop zat en er zoveel in zijn leven speelde dat hij t allemaal niet kon verwerken, het gevoel had dat hij mij tekort deed en dat niet wilde...

Hij kwam binnen en het was er weer, dezelfe magie als op de dag dat we elkaar hadden ontmoet. En de magie bleef, tijdens het praten, het delen van muziek, herinneringen en gevoelens. Echt heel speciaal.

S avonds kreeg ik nog een appje : hoe fijn en warm en lief hij t vond en speciaal. Dat t veel met hem gedaan had, hij liefde en warmte had gevoeld.

De woensdag daarna volgde een nieuw ap gesprek. Hij had veel nagedacht , t was zon bijzondere mooie avond geweest . Hij had het gevoel dat hij die avond weer zijn oude ik had ervaren en aan mij had kunnen laten zien. Wat een unieke mooie warme vrouw ik was...

En wilde graag opnieuw afspreken, zaterdag, naar de film , voor mij koken , mij verrassen.

Droomde ik? Niks gesloten man met gevoel op slot!

Zou het dan toch nog..... ?

Denk dat blij niet t goede woord is als ik mijn gevoel van toen moet omschrijven.

Deze man zat nog zo in mijn hart, zoveel gevoelens. Hij wist dat en zocht toch t contact .

Een dag later bleek hij zich vergist te hebben , had toch de kinderen op zaterdagavond, baalde enorm maar afspraak konniet doorgaan. Hoorde ook echt aan zijn stem dat hij enorm baalde.

Teleurgesteld hij maar ik ook , enorm teleurgesteld.

Ik stelde hem voor t een dag door te schuiven. Zondag waren we ook allebei kinderloos. Dat was goed.

En toen werd t stil.....

2 dagen lang niets gehoord.

Een fout onderbuikgevoel borrelde boven.

Zondag ging ik naarnhem toe.

Ik kwam binnen en voelde t direct...... Afstandelijkheid, een muur.

Er was voor mij geen doorkomen aan wat ik ook probeerde.

" ik kwam niet zo binnen als de zondag ervoor" zei hij," geen idee hoe t kwam , misschien dat hij zich niet openstelde" , zo concludeerde hij zelf al.

Ja dat deed hij inderdaad niet en t voelde als een klap in mijn gezicht.

In de loop van de dag trok hij de conclusie dat hij niet dacht dat onze relatie een kans van slagen had....

Aantrekken, afstoten. 3 meter opgehemeld en 4 meter weer naar beneden gegooid.

Heb hem gevraagd of hij er wel 1 moment ooit bij stil heeft gestaan wat dit met mij doet. Hoe dat voelt om van hoop weer teruggedonderd te worden. Of hij zich wel realiseert wat ik voor hem voel en wat dit met mij doet.

Nee, deze man heeft daar werkelijk nog geen moment bij stil gestaan. En dan kan je nog zo met jezelf in de knoop zitten. Is dat een reden mij zo te bezeren, en zo met mijn gevoelens om te gaan?

Ik voel me op mijn hart getrapt, zo vreselijk genegeerd in mijn gevoelens, zo geraakt door degene waar ik mijn hart zo voor open heb gesteld......

Mijn ogen zijn door de vele tranen wel opengegaan.

Lamgeslagen eerst, maar terug aan t opkrabbelen.

Ik verdien dit niet en dat weet ik.

Ik weet dat ik hier weer sterker uit kom, heb t eerder meegemaakt

" I've been there, done that "

Nee, geen alcohol. Soms wil ik de pijn niet voelen en lijkt de greep naar de drank verleidelijk. Maar door t te ervaren van de pijn weet ik ook dat ik dit nooit meer wil. Ik mij nooit meer zo laat behandelen , door niemand.

Fijn om te lezen...Dit verdien ik niet.

Die ..ik..word steeds belangrijker in jou leven

Pijnlijk dat wel

Met vallen en opstaan word je groot..zeggen ze

verspreking hutt?

dan wel een hele juiste haha

Anette,

Leef erg met je mee,

Wat moet jij je rot voelen zeg.

Maar..het heeft ook wat gebracht denk ik.

Je weet nu voor 100% zeker dat je een streep onder deze geschiedenis kan trekken.

Geen getwijfel meer, afgelopen, klaar, punt.

Hoeveel pijn hij je ook gedaan heeft, je kan nu zeker voor jezelf kiezen en opnieuw beginnen.

Wens je echt veel sterkte

Anette,

Alleen het beste is goed genoeg en deze man was dat dus niet....

Dank je voor het delen.

Dan kom je uit een gezin van 4 personen en dan ben je op je 13 e alleen over .

Niet te bevatten .....

Heb t de hele week al moeilijk, zin in rode wijn

Zou het wat oplossen Anette69?

T zeurt zo....

Kan nu heel hard gaan roepen, lekker laten zeuren, maar daar heb je weinig aan...

Met schoenen onder de doesj gaan staan?

Zonder gekheid...

Heb je iemand met wie je kan praten over je gevoel?

En weet je waarom je nu deze week zo'n trek ervaart?

Nee praat eigenlijk behalve hier, niet over drank.

Weet wel denk ik waar t weg komt, verdriet wat nu naar boven komt, acceptatie van situaties en pijn.

En de energie niet hebben om steeds weer jezelf bij elkaar te pakken en weer verder te gaan

De energie niet, maar de wil nog wel!

Niet gedronken tot nu toe maar t scheelt soms niet veel.

Je kan meer dan je denkt.

Dat bewijs jij nu telkens keer op keer

Goed bezig jij

dit is wel een fase

waarin je kiest om sterk

te blijven Anette

i.p.v. toe te geven.

De bouwstenen van je fundament.

Wil iemand een you tube filmpje op mijn draadje plaatsen , ik krijg dat niet voor elkaar .

Myriam west- what is yet to cone.

Dank je wel

.

Dank je wel MG

Een update?

Ik heb niet echt t gevoel dat mijn update iets gaat toevoegen voor iemand van jullie.....

Het leven voelt voor mij al een poos als een beproeving. Steeds opnieuw geconfronteerd met mijn eigen zwakheden.

Steeds vechten om het deze keer anders te doen, andere keuzes te maken zodat ik kan laten zien dat ik t nu kan, dat ik t geleerd heb.

Ik vind t zwaar, het confronteert met oud zeer wat ik blijkbaar nog steeds niet heb losgelaten.

En dus onderga ik de beproevingen , met open handen en open hart, bereid om te leren en aanvaarden.

Maar wel met tranen in mijn ogen vaak.

Maar heb grenzeloos vertrouwen dat het goed komt....

Ooit...

Sorry, mooier dan dit voelt t niet.

Niks geen sorry nodig!

Voor mij geeft het alvast het gevoel dat ik het niet als enige zo ervaar. Behalve dan dat ik dat rotsvaste vertrouwen dat het goed komt nog niet heb gevonden. ( gelukkig al wel op rationeel niveau)

En verder kan je het veel mooier opschrijven dan dat ik had gekund.

Dank je wel voor het delen dus!

En veel sterkte gewenst voor de moeilijke momenten!

Het komt goed...klinkt me bekend in de oren.

Dit zeg ik ook altijd...en het komt goed

Maar makkelijk is het niet...dus ❤ onder de riem

Ik vind het mooi wat en hoe je schrijft,

niet dat ik je niet leuker zou wensen

maar dit is wat er is Annette

nu dus

en je blijft eerlijk

en je blijft een stopper

je bent dus sterk en hebt pijn

dat is wat er is

en het wordt ook weer anders

dus blijf updaten hoor

delen is helen