De chirurg vanmorgen: hoe gaat het met u? Niet goed, ik verdraag deze onzekerheid nauwelijks. Het uitstel, niet weten waarom, niet weten of het niet nog een keer gebeurt.                                                                         Het probleem blijkt te zijn dat ik geen levensbedreigende aandoening heb. Het is allemaal wel erg, maar ik ga er niet aan dood en dat maakt het blijkbaar “minder urgent”. Maar dokter, dat blijft zo, zo kunnen ze me oneindig vaak opschuiven en uitstellen, dat verdraag ik echt niet! Psychisch verdraag ik dat niet.

Hij bleek niet betrokken te zijn bij het daadwerkelijk plannen, dat deden anderen? Iksnap het niet helemaal, helemaal niet eigenlijk. Want wie bepaalt er dan uiteindelijk? De arts die het hardste roept? Hij wist niet dat het inmiddels twee keer is uitgesteld. 

Afijn, hij zei dat hij er zich nu persoonlijk mee gaat bemoeien en dat hij gaat proberen mij toch op 27 februari te opereren. Als dat lukt, krijgt iemand anders dus het bericht dat zijn of haar operatie niet doorgaat. Of het gaat lukken, weet ik niet. 

Ik zit helemaal te beven! Telefoontje vanuit het ziekenhuis, bureau opname. Even de nieuwe datum doorgeven: 27-2!!!!!

Dat is mooi @Jannigje des te sneller heb je het maar achter de rug 

Het is je zo gegund Jannigje, eindelijk eens een goed bericht.

Wat fijn! 

en over een week is het al weer maart Jannigje,

was het maar alvast zover he, dan was je er van af

iets minder speelbal bedoel je jopie?

ff n knuff voor je Jani]nig

Sterkte Jannigje!! 

En nu gaat het snel, sterkte Jannigje!! 

Het is zover, de tas (bijna) gepakt. Voor het laatst mijn eigen, nu nog ongeschonden, lijf in de spiegel bekeken en ingesmeerd. Het grote avontuur begint. 

Het is erop of eronder, de dood of de gladiolen? 

toitoitoi meis

Sterkte Jannigje.

Heel veel sterkte Jannigje. 
Ik denk aan je en zal een kaarsje branden. 
En alvast een boeketje sneeuwklokjes  voor op het nachtkastje.. 

(Sneeuwklokjes staan voor hoop, voor opnieuw...)

Sterkte Jannigje. Kalmte, rust en een voorspoedig herstel.

We gaan voor de gladiolen! 

Sterkte Jannigje,  nog even en het is achter de rug. Ik ga duimen voor je morgen! In gedachten bij jou...

Ik geloof er he-le-maal in: zal zeker ook aan je denken en wens je veel sterkte en moed!

Dank jullie wel.

Ik bevind mij in een voor mij (tot nu toe gelukkig) vreemde wereld.  Vandaag allemaal gesprekken ter voorbereiding, morgen is de dag. Ik durf er niet aan te denken, hoeft ook niet, het komt  vanzelf. Ik sta stijf van de spanning, het voelt heel vervreemdend. Ik loop nu nog rond, in gewone kleren. Morgen is het een heel ander  verhaal, dan is wat nu nog min of meer vanzelfsprekend is, lopen, sokken aantrekken, zelf naar de wc gaan, dat niet meer.

wat kan een mens bang en gespannen zijn.!!

Maar zoals de chirurg vanavond zei: we hebben alle andere mogelijkheden geprobeerd, dit is wat ons nog rest.

Dus op naar de gladiolen. 

Daag.

Veel sterkte morgen!

 Veel sterkte 

Jannigje,dappere Jannigje...

Ik wens je heel veel sterkte toe Jannigje

Sterkte