Nou ja, makkelijk... 

Gisteren een verveeldagje, beetje de restanten van het sinterklaasgeknutsel opruimen, maar eigenlijk niks te doen, kinderen naar hun moeder, sneeuw buiten, lekker warm binnen. Wat is er dan fijner om even die 300 meter naar de supermarkt te wandelen en.... Maar dan bedenk ik dat het feit dat ik me lekker voel ook te maken heeft met dat ik de dag er voor niet gedronken heb, maar om 2:00 uur 's nachts nog gezellig met m'n zusje aan de thee zat.  En al die andere voordelen van het niet drinken, zouden ook in één keer weg zijn. 

Nu heb ik geen spijt. Als ik bedenk hoe ik me nu had gevoeld als ik gisteren toch gedronken had....  Bovendien, zou ik vandaag de drank weer kunnen laten staan? En morgen? En daarna...

Helemaal precies dat ja. En je beschrijft heel treffend hoe drank in feite een gevoel toedekt. Verveling, leegte....? Snel, snel, weg met dat gevoel. Maar... en dat is zo knap, dat gevoel was er misschien gewoon. Zo is het. Zo was het. En nu is het weer anders. Mooi Pelle!!!!!

O, wat goed! Verveling is een voor mij zeer herkenbare trigger...inderdaad...de keren dat ik dan op mijn fietsje stapte...

Om inderdaad de leegte die bij dat gevoel hoort te 'vullen'. 

Goed bezig joh!

Ja, vullen van de leegte. En in dat geval slaat die een dag later in als een bom. Samen met de kater. Daarom is die kater zo naar, naast de belabberde fysieke gesteldheid voel je de triestheid van de leegte van de dag er voor. Dus dat soort dingetjes inderdaad niet meteen willen toedekken, maar accepteren. Zo erg is het nou ook weer niet. 

Zo, dit wordt dag 26 vandaag, bijna 4 weken, bijna een maand. Dan Kerst, dan nieuwjaar. Mooi, allemaal mijlpalen! 

Ik ga je ff volgen. Je schrijft op een positieve manier. En dat heb ik ff nodig..heel veel succes. En geniet van de rust!

Dag 28, vandaag de vier weken vol maken.

Er kwam wat voorbij op de dagdraad over het tellen van de dagen, de dagen dat je niet meer mag drinken. En de rust die het geeft als je niet meer telt (of hoeft te tellen). Zoiets. Hoe dan ook, het tellen vind ik lekker! Schiet langzamerhand een beetje op nu, bijna een maand. Dan ben ik echt op weg. Net als dat je op vakantie gaat en de Belgische grens over rijdt. (Alhoewel, van een vakantie kom je doorgaans weer terug...) Bovendien zie ik het nog steeds als: ik hoef niet meer ipv ik mag niet meer. Ik merk wel dat mijn afkeer van alcohol een beetje weg zakt. Aan de ene kant helaas, want ik wil de zucht helemaal niet voelen en het gevecht niet aan. Dus is die afkeer wel ok. Aan de andere kant wel fijn dat ik de mensen om me heen die wel drinken (en mezelf nog niet zo lang geleden) nog wel een beetje begrijp. Want ik liep me de afgelopen weken wel heel erg te verwonderen over het feit dat werkelijk overal alcohol is en dat het bovendien de normaalste zaak van de wereld is. 

Het hoeft niet altijd leuk te zijn. Dat idee helpt mij wel op momenten dat ik het maar saai vind. Als er niks gebeurt, als ik me verveel. Want ik heb veel meer tijd over opeens! Die wordt uiteindelijk wel ingevuld, want ik neem ook meer initiatief nu. 

En ook, vandaag voor het eerst uit geslapen! Zo maar 9 uur aan één stuk geslapen. Dan is de koffie extra lekker! 

Goed man! 

Fijn om jou te lezen...ook op andere draadjes.

Niet meer hoeven is zo anders dan niet meer mogen..

O, wat heb ik geteld....en nu...steeds minder. 

Blijf maar lekker doortellen!

Vandaag de maand vol maken  (En jij, Thee, ook weer een maand, zag ik net op de jaarlijst)

Ik heb een paar dagen last gehad van een verzwikte enkel, kan nu weer redelijk normaal lopen. Maar ik voelde me anderhalve dag hangerig, beetje depri, ik deed niks, kwam eigenlijk niet van de bank af. Ik realiseer me opeens dat ik me eigenlijk heel vaak zo voelde toen ik nog dronk....  En hoewel ik wist hoe ik aan dat gevoel kwam, toch schonk ik me uiteindelijk elke dag weer een eerste glas in. 

Wat een leuk verhaal, ik ben hier nieuw, maar kan alleen maar blij worden van zoveel positivisme, net wat ik nodig had. Na nog maar 5 dagen gaat het dan ook veel makkelijker om te denken "er zijn nog mensen die het kunnen, waarom zou ik het dan niet kunnen". Kijk er naar uit om samen met jullie 2018 alcoholvrij in te gaan. 

Nancy

Samen alcoholvrij 2018 in, spannend, heb daar ook zin in!

Gefeliciteerd met je maand. En blijf maar mooi de dagen  tellen hoor. Ik loop 3 weken achter op jou. Dus laat me je niet inhalen. Ik herken veel van wat je schrijft.  Succes met je enkel. En geniet van je prestatie! Heerlijk al een maand alcoholvrij en fris zijn. Wat een rust.

Ha Pelle, ik heb net je draad gelezen. Mooi om te lezen hoe je een “noodzakelijk” omkering in je denken hebt kunnen maken, niet meer hoeven en willen ipv niet meer mogen. Dat maakt het allemaal anders. 

Ik wens je mooie nuchtere feestdagen en een heel nuchter 2018.  En daarna kun je rustig doortellen en de dagen aan elkaar rijgen. 

Bedankt

Vannacht lag ik in bed, en toen overviel mij de gedachte: Op feestjes drinken, dat hoeft niet meer. Ben daar nog steeds klaar mee. Dat voelt goed. Maar (zo af en toe) een keertje lekker dronken worden, dat zou "ooit" misschien wel eens kunnen.... Pff, dit lag te sluimeren in een hoek van mijn bewustzijn, ik denk al wat langer. Ik heb erg m'n best gedaan er niet aan te denken. 

Goed, en dan durf ik er toch maar aan te denken. Het is zo makkelijk, binnen 5 minuten heb ik voor nog geen 10 euro drie liter wijn in huis. Stel dat ik ga drinken, goedkope, wrange en stroeve wijn. Spannend, eerst voel ik me vast wel lekker, alhoewel waarschijnlijk een beetje leeg. Is dit het nou, dat gevoel. Na een uurtje, misschien twee, zit ik een beetje zielig in mijn eentje dronken te wezen. Er ontstaan black outs, ik doe wellicht dingen waar ik spijt van krijg, ik val een keer in slaap, word wakker met een ellendig gevoel en hevige koppijn....

Wat raar dat er toch ergens een drang in mij is die misschien toch nog wel een keertje wil... eng, maar als ik er over nadenk wil ik niet meer. Ik hoef mijn gedachten niet weg te stoppen, maar moet ze gewoon aan gaan. Kan (dus toch) geen kwaad om er zo af en toe eens over na te denken.

Ook nagedacht over het dagpact. Voor sommige frummers werkt dat blijkbaar heel goed. Ik wil dat niet, elke ochtend afspreken dat ik niet meer drink. Ik wil één keer die afspraak maken. Ik wil dat het vanzelfsprekend is dat ik niet drink. Klaar. 

Je kan het zelf observeren. Goh ik heb zin om te drinken. Gewoon ff een paar minuten naar je gedachtenstroom kijken. Wegstoppen heeft geen zin. Gewoon lekker observeren. Maar dat betekent niet dat je moet opstaan en naar de winkel. Het zijn maar gedachten hè. Ze komen en gaan en vaak is het onzin. Je bent je eigen gedachten niet. 

Mooi Pelle...je gedachten wegstoppen kan niet..komen  ze als een boemerang terug,

met het risico dat je er dan niet mee om kunt gaan...en...............

Ze 'aankijken'...je hebt ze, bent ze niet. Jij hebt een keuze, hoe je er mee om gaat.

I know..klinkt simpel, is het niet altijd. Er af en toe aan denken, aan drank, wat het met je deed,

ik denk ok. Alert blijven. Ook dat sluimeren...is opletten. Neem het waar, onderzoek. 

Het werkt voor iedereen anders. Wij hebben het er  vanavond nog over gehad in de groep.

24 uur is te overzien....noooit meer drinken te groot. 

Ik realiseer me nog steeds dat ik het per dag kan en mag doen. 

En er gaan nu dagen voorbij dat ik nauwelijks aan drank denk.

Maar toch...het is niet vanzelfsprekend.

En ik denk dat dat mij helpt om de juiste alertheid te houden,

zodat ik lastige momenten blijf herkennen en kan handelen.

Proficiat met je maand!

Bedankt

Net weer wat bonusaanbiedingen gescoord. Tevens een halve winkel links laten liggen, geen bonuswijn en bonusbier ingeslagen. Wat een winst!

En dan maar eens even hardop denken:

Ik kan 24 uur prima overzien, een week ook trouwens. En ik heb me al helemaal voorgenomen: met oud en nieuw drink ik niet. Bijzonder, ik ga het hele gebeuren meemaken én onthouden! Relaxed, ik hoef niets, heb er geen hoge verwachtingen van, zie wel. Vind het nu al fijn om ook aandacht voor de kinderen te (kunnen) hebben, ook van het eten te kunnen genieten, me wat verantwoordelijker te voelen, 's nachts te zien wie er allemaal nog meer niet dronken zijn. En 's morgens fit op te staan en de katers van de zuiplappen te mogen aanschouwen! 

Ok, denk ik dan, prima. Maar, een week later heb ik weer een (zuip-)feestje. Hoe makkelijk is het om mee te drinken... Ik weet dat ik me dan lekker voel. Vanzelf opgewekt en vrolijk. Kletsen met vrienden, bekenden, onbekenden, zingen, lallen, schreeuwen... Niet meer uit m'n woorden komen, black-outs, schaamte, schuldgevoel. Kater.

En dan is er nog het verlagen van de drempel de volgende keer dat ik zin heb in drank. En de gevolgen voor mijn gezondheid, waar ik nu zo tevreden over ben. 

Dan denk ik, ja doei!!! Ik ga niet drinken natuurlijk. Dàt heb ik er niet voor over. Ook omdat ik blijkbaar ook zonder alcohol kan. En is het feestje klaar voor mij, dan ga ik naar huis. Dan maar niet meer als laatste afdruipen.

Maar goed, ik kan ook 4 biertjes drinken. Ben ik wel vrolijk, kan ik wel uit m'n woorden komen, heb ik geen kater, vallen de gevolgen voor mijn gezondheid wel mee... Maar ja, wat dan.... En, mocht me dat al lukken, heb ik nu al weer zin in de volgende nieuwe dag. Met 4 biertjes. Of 5. Of toch maar een flesje wijn... 

Dus nee, ik drink niet meer. Ik voel me zonder alcohol heel goed, waarom in vredesnaam alleen al overwegen om te drinken?!  

Ihkv niet tè ver vooruit kijken en alles kunnen overzien eerst maar eens tot nieuw jaar niet meer drinken. (Maar eigenlijk stiekem misschien wel gewoon vanzelfsprekend voor altijd)

Mijn advies, Pelle: doorgaan zoals je nu bezig bent maar de eerste abstinentietermijn wat langer nemen. Als je na 1, 2 of 3 maanden abstinentie zit te dubben van "zal ik misschien toch, aan enkel keertje maar..." dan reageert je lichaam en je geest nog teveel als voorheen. En dan blijft de twijfel steeds knagen en kom je misschien daardoor zelfs wel tot de conclusie dat het allemaal erg moeilijk is. Voor het echte ontgiften en ontwennen heeft je lijf 6 maanden tot een vol jaar nodig. Mijn advies is daarom om je nu al voor te nemen het in elk geval een half jaar vol te houden en liever nog een jaar. Daarna heroverwegen levert een hele andere blik op. Een blik van iemand die inmiddels veel meer los kan staan van de oude gewoonten en vooroordelen. En je vermijdt een hoop getwijfel en onnodig gedoe.

We hebben hier niet voor niets een jaarpact.

Ha Bob, bij deze, ik drink een jaar niet! De abstinentieintentie van een jaar had ik al gemaakt, maar ik kom steeds dat 'dag voor dag' tegen. En ik moet zeggen dat ik me Kerst wel kan voorstellen, maar de zomer van 2018 is toch nog wel een eind weg. 

En bedankt voor je link naar de stukjes van Anja Meulenbelt, heerlijk om te lezen! Geeft ook vertrouwen. 

Wat een mooi woord: abstinentieintentie.

Hoi! Ik lees even mee in een maand die bolstaat van drank! Ook ik ben gestopt met drinken!  Voor altijd? Ja, ik denk het wel, maar zo groot wil ik het niet maken. Ben ooit gestopt met suiker in de thee, maar er is geen dag dat ik heb bedacht dat dat voor altijd zou zijn... misschien een stomme vergelijking, maar mijn tip: maak het niet te groot. 

Stoppen met een middel is een gewoontepatroon doorbreken. Dat gaat stap voor stap. De ziekte van meer, zo noem ik het. Als ik begin stop ik niet, dus ik neem de eerste niet, want waar voor anderen de eerste de meest onschuldige is, is het voor mij de boosdoener. Ik ben gestopt met vechten, begonnen met aanvaarden.

probeer de golf niet tegen te houden, maar leer surfen! Vecht niet, accepteer!

Voor mij werkt dag voor dag niet. Een jaar leek me gemakkelijker. Beter te overzien. Misschien is het dus net wat je past Pelle. En een jaar was zo voorbij gek genoeg....

@Eva1984 die vergelijking met suiker in de thee is geweldig  echt precies zoals het zou moeten voelen. Niet te groot maken inderdaad

Lika, dat jaar voor jaar snap ik. Heb je nu dat jaar voorbij is weer een nieuwe afspraak met je zelf gemaakt? 
 

Huisartsenpost gebeld, toch eens gevraagd of het verstandig is om bloed te laten prikken. Blijft aan de ene kant toch even een drempel om aan te geven dat alcohol een probleem is. Aan de andere kant geeft het bellen, het benoemen en het bespreken me het idee dat ik het serieus neem en er wat aan doe. En dat is het ook, serieus. 
De assistent gaat overleggen met de (lamzak van een) huisarts die, toen ik hem in januari vertelde dat ik een alcoholprobleem had, zich zelf nog ongemakkelijker leek te voelen dan ik. Heeft daarna ook nooit meer gereageerd. Ik ben stiekem wel heel benieuwd wat ik er nu van hoor. 

Ook meteen mijn medisch dossier opgevraagd. Dat mag ik inzien, kan morgen een kopietje ophalen. Legitimatie mee. Ik wil wel eens weten wie dat allemaal mogen en kunnen lezen. Dus eerst maar eens kijken wat er in staat. Of er wel wat in staat waar ik me ongemakkelijk over voel of me zorgen over moet maken als een ander dat leest.

Ja Pelle. Het lijkt me heel verstandig er nog een jaar aan vast te knopen voor mezelf. En dat heb ik dus gedaan....

maakt me heel rustig. en zo langzamerhand lijkt nooit ook wat minder eng. Maar daar hoef ik pas over 11 maanden weer verder over te denken...