@Artemisik dacht aan jou toen ik dit voorbij zag komen en dacht ik plaats het toch even. Ik luister geregeld deze filmpjes. On earth but not from earth.

Deze kreeg ik op 1 november, wilde um hier in mijn rijtje, voor het compleet 

Hoe gaat het verder met je Artemis?
 

Dank je voor je vraag  @lady jane en dank @lady jane, @Quinn, @karin123, @Reacher, @Claudius voor jullie berichten in mijn afwezigheid. 

Iedereen die mij hier op dit forum steunt, dank voor het warme welkom terug

Hoe gaat het verder met mij? Gisteren was ik 11 maanden alcoholvrij en er is veel gebeurd. Ik heb bewust mijn badge 10 maanden EN mijn badge 11 maanden gedeeld, als een herinnering en als een trofee. Mijn laatste login was zondag 31 oktober, de vooravond van mijn 10 maanden feestje, maar er gebeurde iets op het forum waardoor ik knapte. En omdat ik niet meer drink ging ik voor mijn Selfcare: Ik kom niet op plekken waar ik het niet fijn vind. Zo gemakkelijk. 

De aanloop voor mij begon met het kijken naar de Netflix serie Maid, ik herkende mezelf en leerde: nu ik volwassen ben kan ik weg lopen. Heel bewust uit de destructieve situatie stappen. Pauze, time out en daarna terug en kijken hoe het na een tijdje is.

En nu: 11 maanden nuchter: 

Niet moeilijk is het “Niet drinken”. De knop is om, daar ben ik heel fundamentalistisch in. Een jaar zonder drank. Punt.

Wel moeilijk is “Het omgaan met wat het oproept”. 

Ik voel meer, ik ben meer in het hier en nu, ik zorg goed voor mezelf, ik ben alerter op signalen van anderen, ik ben me meer bewust van mijn behoeftes, ik kan slechter tegen prikkels, ik pik van mensen veel meer op en accepteer dat veel minder, ik ben sneller moe, ik sta s morgens fitter op, mijn brein maakt overuren om alle schade te repareren, ik voel meer, heb last van stemmingswisselingen, ben sneller boos, maar nooit verdrietig, daaronder zit mijn angst..... maar dat mag ik nooit voelen. Woede = angst en angst is niet geaccepteerd. Afgehard. Mijn proces van mildheid. Ik ben een werk in uitvoering.  

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ik ben inmiddels 10 jaar bezig met stoppen en opnieuw beginnen, als ik terugkijk word ik somber, dus ik kijk niet terug. Maar mijn jeugd komt wel veel naar boven, alle trauma's, opgegroeid in dat gezin. Er gebeurt iets in het nu en vervolgens komen de beelden van toen naar boven, naar mijn bewustzijn. Wat ik verzopen heb borrelt op. Veel beelden. Wat kan ik doen? uitzitten, afleiding, selfcare. Ik ben er druk mee, maar het gaat wel goed. Voor mijn man is het anders, ik verander. Hij verandert mee, hij is trots op mij en volgt me goed. We botsen regelmatig, omdat ik sneller boos ben dan vroeger. Het zal overgaan. We redden het wel. Ik transformeer in wie ik bedoeld was te zijn. 

Ik ben hier, ik ben nu en ik ben bij badge 11, bijna één jaar. Ik las ergens dat het wel één a twee jaar duurt, voor je brein zich aangepast aan opnieuw functioneren zonder gif. Dus ik ga door, terugvallen is geen optie, want dan komen de spoken harder aan. Nu kan ik met ze ademen. Ik vind het zwaar, dit proces. Loodzwaar, maar terug is geen optie, weet ik uit ervaring. Drinken is weer terug in dat gat waar ik net uit ben gekropen, dat trekt me niet echt. Dus: 

Ik teken veel, ik drum veel; elke dag minimaal één uur, ik wandel, de zee heelt, de duinen, bossen, de natuur heelt. Mijn Artemis archetype heelt, ik kan voor mezelf zorgen, nu 2021 mijn jaar voor mezelf, mijn zelfzorg. En dat doet wat mijn omgeving, zo binnen zo buiten, mijn omgeving reageert, en ik oefen mededogen, verdraagzaamheid, vriendelijkheid. Vooral voor mezelf.

Dit is mijn balans van 11 maanden, december is begonnen, ik kan het aan, voor het eerst, mijn moeilijkste maand, alle trauma's verzopen, dit jaar nuchter. En als het ergens niet gezellig is ga ik gewoon weg. Ik heb benen, ik kan lopen, drummen als therapie. Vier ledematen en mijn hart verbindt in mijn midden. Ik drum alsof niemand mij hoort (zie animal van de muppetshow, ook mijn held, tijd voor een nieuwe avatar?)

Joepie , ik heel 

Het proces dat je beschrijft, is, zoals onze stopdatum, heel gelijklopend. Ook bij mij dit jaar een helingsproces ah doorlopen, self care staat centraal. En Idd meer ‘confrontaties’/ ruzie met mijn partner omdat ik mezelf centraler plaats en niet als een voetveeg steeds plat op de buik gaan liggen. Beter en meer mijn grenzen stellen. Alleen de manier waarop tja, daar is nog veel verbetering mogelijk. Hier val ik heel gemakkelijk in oude patronen. Ik vind het heel moeilijk om op een gezonde en ‘normale’ manier te reageren in zo’n situaties waar ik merk dat ik mijn grens moet bewaken. Het kind in mij wordt dan getriggerd en angst, woede en verdriet komen dan snel naar boven, niet in hun mooiste gedaante. Hoe ik hier een goede uiting aan geef om duidelijk te kunnen maken aan mijn omgeving dat vaak ‘oude pijn’ op zo’n moment naar boven komt, ja dat is mijn echte leerschool momenteel. Work in progress…

Wat mooi Artemis, het proces hoe je dat beschrijft. Veel herkenning hier ook. Het is loodzwaar maar het moet gebeuren om te helen.

dankjewel Artemis
ik zie de kracht, moed en wijsheid in je

Kracht inderdaad, fijn. Je verhaal leest fijn. 

Komt de tijger hier ook nog bij kijken, of is dat een gepasseerd station? Ik vond hoe je dat beschreef mooi, met die Levine erbij als bron. Hij geeft binnenkort een lezing, zag ik. 

Dank jullie @Lonster @lady jane @karin123 @jopie @MusashiDank voor het vragen @Lonster

de tijger is elke dag aanwezig. De kracht. Toen ik wegging bij ggz heb ik mijn eigen tijger yoga ontwikkeld, ook in het drummen sla ik veel woede van me af. Ik kan daar alle fysieke uitingen doen die ik vroeger niet kon. Maar dat is niet nieuw, dat deed ik al jaren. Het verschil is na 11 maanden nuchter dat de mist optrekt. Dat ik de verbindingen maak, die ik met drank nooit kon maken. Toen ik nog dronk begon ik elke morgen opnieuw, groundhogday. Nu kom ik elke dag verder, de ladder op, stairway to heaven. De muziek heelt mijn brein. Het is beweeg/muziektherapie. De songs roepen de emoties op die ik toen niet voelde. Het overlijden van mijn eerste man, de shock. Weggezopen. Ik kon het niet uiten. Komt allemaal naar boven. Doseerbaar. Hanteerbaar. Ik verdwijn niet meer in die put. Ik ben hier. Ik ben nu. Ik mediteer. Ik word een heel mens. Elke morgen zonder kater, alle tijd die ik nu heb. Ik leef met alle aspecten. Dieren zijn mijn therapeuten, de tijger in mijn huisdier. Ja zeker is de tijger ontwaakt. Elke morgen opnieuw 

Helden, we hebben ze allemaal nodig, genoeg woorden, fijne feestdagen allemaal 

Twee van mijn helden: 

Fred Eltringham (drummer) en Sheryl Crow, 

dit nummer kwam in mij op na de afgelopen maand afwezigheid, deze opname is van 2018 , met woorden deze keer

fijne dag gewenst, Sober Rocks 

Muziek heelt mij ook. Dat intense diepe gevoel komt dan weer naar boven.

Wat uit de afbeelding voor mij eruit springt is challenching my inner critic. Die moet ik elke dag tegenspreken om te bewijzen dat ik iets wel kan.

Geen alcohol heeft je veel gebracht en gaat je nog veel brengen. Dank je wel weer voor dit beeldende schrijven.

Go girl go!

dank je @karin123

onderweg naar 31 december...

ben op zoek, waar te beginnen, project voor 31 december 

Je kan het dus ook schilderen, ik ben niet zo van plakken, knutselen, wel van tekenen schilderen en fotografie (en muziek)