Ik lees hier Minfulness achtige tips. Altijd goed om weer aan herinnert te worden.

Balanceren lijkt mij ook meer op wiebelen op een koord hoog in de lucht.

Ik lees momenteel een boek over de zin van je "gedachten" (o.a.)

"Vrij"  van Marnix Pauwels.

Voor de stuiteraars onder ons een lekker pittig geschreven boek met af en toe hilarische inzichten.

De schrijver heeft zelf ook een heel heftige afkickperiode achter de rug en belicht b.v. de zin en onzin van

doelen stellen. " Het is dus niet goed zoals het is?"  Wat wel en wat niet veranderen?

Werken zelfhulpboeken wel wanneer je bedenkt dat ieder mens zo anders in elkaar zit?

(hij is na zijn nuchtere periode obsessief zelfhulpboeken gaan lezen)

En is positief denken niet een trucje welke je 3 minuten later alweer bent vergeten?

Enfin, het is absoluut niet na te vertellen, ik lees er nog in, maar erg de moeite waard; het helpt mij te relativeren waar

het mijn gedachten betreft. Ik leer me betrappen op onzingedachten die zomaar komen aanwaaien. Je bent je gedachten niet, zegt de schrijver.

Geen slip van de pen dat balanceren.

Ben nog flink zoekende naar de balans in mijn leven.

Niet alleen in mijn werk maar ook privé.

In mijn werk begint het nu aardig vorm te krijgen.

Mede door mijn beperkingen waar ik mij met steun van bedrijfsarts en therapie nu nog achter kan verschuilen.

Maar wat als die bescherming wegvalt.

Ken mijzelf inmiddels goed genoeg dat ik de neiging heb om dan weer na verloop van tijd weer over mijn grenzen heen te gaan.

Zaak dus om voor mijzelf duidelijk te krijgen wat de signalen zijn wanneer ik mijn grenzen overschrijdt...en daar dan dus actie op te nemen...

Nu dus momenteel gezekerd balanceren op dat koord hoog in de nok.

Dat koord hoog in de nok wil ik graag lager langs de grond ophangen (dus mijn lat lager).

Ook over perfectionisme schrijft hij (dus ik ben niet goed genoeg? Teveel luisteren naar de stemmetjes van vroeger?) Weg ermee.

Schoot me nog te binnen...

(en: ik ben niet mijn gedachten!)

Ook jezelf voorbij lopen is een keuze.

Verandering ..geen makkelijke klus

Toch geloof ik dat wij stoppers van uitdagingen houden

Dit is er ook zo één ..Blondie

jezelf observeren

is ook actie Blondie.

Eerst de inzichten,

dan de handeling

en als beloning

de verandering♥

Vanmiddag overvallen door een giga koppijn.

Die mag dus in mijn signaleringsplan.

Teveel, te perfect alles willen doen...

Blondie heb zelfs drie keer een burn out gehad , waardoor ik nu ook niet meer kan werken .Wat fijn dat je de kans hebt om uit te zoeken hoe je omgaat met perfectioniste en andere dingen , deze kans had ik niet .Ik kon toen niet verandert terwijl het wel nodig was .Drank elke avond om te ontspannen maar heeft uiteindelijk niet geholpen .Wat knap dat je niet drinkt en er met aan de slag gaat .Veel succes en je kunt alleen maar beter er uit komen

Wens jou geduld en mildheid Blondie     

Samen? Het is goed zoals het is, zelfs méér dan goed genoeg (en dat als mantra tig keer per dag, en verhip het gaat beklijven)

Vandaag het werkboek "seeking safety" binnen.

Morgenochtend maar eens een start maken met lezen.

Bijwerkingen van AD nog flink aanwezig, al kunnen het ook de restverschijnselen van de griep zijn.

Nog steeds dodelijk vermoeid.

Helaas, ondanks vermoeidheid, een onrustige slaap waardoor ik hooguit 4 uurtjes rust krijg.

Probeer nu overdag ook wat rustmomentjes te pakken (meditatie)

Werk kost ook nog steeds veel energie.

Inmiddels op 3x 4 uur per week.

Heb echt de rustdag tussendoor nodig, dus verder opbouwen laat ik voor nu maar achterwege.

Acceptatie van mijn 'ziek' zijn vind ik nog steeds lastig.

Mijn lichaam en geest geven echter duidelijke signalen af.

Zit dus voor nu even niks anders op.

Inderdaad geduld...

Inmiddels minder last van de bijwerkingen en voel me emotioneel al wat stabieler.

Werk uitgebreid deze week naar 3x 5 uur.

Inmiddels wel aan het lezen in mijn boek "seeking safety" maar wacht nog maar even met het aangaan van de opdrachten tot de groep begint.

Donderdag weer therapie. Hoop dan meer te horen over de groep.

Vandaag een drukke dag.

Veel in huis gedaan en ook mijn administratie op orde, waardoor ik morgen met een fris schoon en opgeruimd gevoel aan de dag kan beginnen.

Kleine stapjes en niet te snel willen.

Ik vind het nog steeds lastig.

Alles of niets!

Vijfde versnelling of in zijn vrij of zelfs in zijn achteruit.

Maarrrrr... we gaan doorrrrrrr

Ik herken het...alles of niets...twee tegenpolen.

Mijn ontdekking is dat het mij gaat om de beweging daartussen...

Fijn he, een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd 

Kun je nu al beginnen met een fris, schoon en opgeruimd gevoel!

Fijne dag.

Kruidje,

Die beweging daartussen ben ik nu aan het ontdekken.

Valt niet mee als rennen en vliegen de normale levenscyclus voor mij is!

Remblokken wat dit rennen en vliegen betreft zijn al snel aan vervanging toe vrees ik.

De laatste tijd bedenk ik me een aantal keren per dag dat ik de dingen beter

met " aandacht " kan doen. Het helpt me ook om wat bewuster stil te staan als ik ergens moet wachten (kassa ... bus ... file )

En niet mee te gaan in mijn hoofd met wat ik allemaal had kunnen doen als ....

gewoon rustig wachten en ademhalen ....

Je doet je best blondie !

Blijven ademen

Alles of niets

Geen makkie

Vandaag een rustig dagje.

Ga proberen om wat achterstallig onderhoud aan de huistuin te verrichten en in de middag met een boek op de bank te ploffen.

Zonder mij schuldig te gaan voelen

Een oud collega van me, een hele goeie, verzuchtte na een paar maanden therapie: 'wat ik moet leren is lummelen. Nou vraag ik je!?'.

Maar dat was precies wat ze leren moest.

Ik vind lummelen ook heel lastig.

We zijn zo gewend om te moeten presteren, om nuttig te moeten zijn... en daar hangen we tevens onze eigenwaarde aan op.

Dus lijkt een lummel-dag een weggegooide dag.

Maar eigenlijk heel erg dat we ons die gedachte zo hebben eigengemaakt.

Toch is het fijn om op je gemak de dingen te mogen en kunnen doen, of het nu werk is of thuis bij werkzaamheden.

Want op je gemak veronderstelt dat je lekker jezelf mag zijn!

Lummelen is dus nagenoeg niet gelukt.

Teveel wat ik nog wilde doen en wat naar mijn gevoel nog moest...

Afijn, nu wel tevreden mijn bedje in.

Lummelen kan in bed ook

Lummel ze

Net weer thuis van werk met een knallende koppijn.

Toch weer teveel gedaan op mijn vrije dagen.

Na therapie dus bijtijds erin met een pijnstiller.

Terug van therapie.

Gefrustreerd omdat het nog wel tot mei kan duren voor ik een start kan maken met de groepstherapie...

Blehhh

Wederom een testje in geduld bewaren

Blondie

Ha Blondie, ik heb net je draad gelezen.

Ppfffff, jij legt de lat inderdaad hoog.

Ken je deze: als je de lat (te) hoog legt, ga je er altijd onderdoor?

Moet je horen wie het zegt hoor, wat ik ben zelf zo'n de-lat-altijd-veel-te-hoog-leggen type