Dat hoop ik ook!

Ik ook. In gedachte bij je 

Goedemorgen lieve Jannigje

  Ik denk aan je Jannigje.. 

She’s back.....!

Wat fijn weer van je te horen Jannigje... 

Lieve, lieve mensen, wat hartverwarmend om al jullie berichten te lezen. Ik kende het niet, vroeger, het “me gedragen voelen”, maar dit doet me zo goed!

Dit hele proces is groot, heftig, eenzaam, pijnlijk (dat laatste nu vooral lichamelijk) en nog veel meer, maar er is nu ook dit! Jullie hier, mensen die liefdevolle dingen doen voor mij, die even aan mij denken en de moeite doen om een iets hier op mijn draadje te zetten. Denken aan, bidden voor, een kaarsje, een kaartje: ik begrijp het steeds beter en waardeer het steeds meer.

Het meest bijzondere voor mij is dat ik nu steeds vaker kan voelen dat het ook voor mij is. 

Dank jullie wel 

Straks zal ik iets vertellen over mijn wederwaardigheden tot nu toe, maar dat past hier niet bij.

Jannigje,  zo fijn om iets van je te lezen! 

Tsjonge,! Ik moet weg hier, ik,ben uitbehandeld volgens het ziekenhuis. Ook geen indicatie voor thuiszorg of een herstellingsoord. 

U KUNT NAAR HUIS!

Nee, u MOET naar huis, u houdt een plaats bezet van een ander. Hoezo druk uitoefenen? 

Wat zal dit je rauw op je dk vallen meis, hopelijk is er een vriendinnen netwerk die een soort van rooster opmaakt?
En anders eens informeren naar een buddy-systeem in je Gemeente voor een maatje/buddy?
Maatschappelijk werk bellen? Er zijn vaak veel meer mogelijkheden dan wij weten als je er nooit eerder nodig had.
In elk geval ook positief Jannig, ze laten je niet gaan als het niet verantwoord is. (en er heerst nog steeds griep-epidemie,
ook hier zijn de ziekenhuizen tjokvol). sterkte!

Op 24-3-2010 om 09:22 zei Jannigje:

8 maart jl. heb ik me aangemeld voor een behandeling. Ik hikte er al maanden tegenaan, maar durfde niet goed, had ook elke keer wel weer een excuus om nog even te wachten, want "deze week zijn er teveel moeilijke dingen". Maar ja, die zijn er altijd en blijven waarschijnlijk ook wel.
Dus uiteindelijk toch de stap gewaagd.
Waarom: omdat ik afhankelijk ben geworden van alcohol en dat voelt niet goed! Als ik drink is de wereld weer even oké, maar dat duurt maar een paar uur. De volgende dag is alles weer bij het oude, plus dat ik me dan lichamelijk en geestelijk rot voel.

Ik drink al jaren teveel, meestal alleen, thuis. De laatste tijd is het erger geworden.
Ik ben chronisch depressief, dat betekent dat ik redelijk stabiele periodes heb (met hulp van medicatie en therapie), maar dat ik ook periodes heb waarin ik in een diepe depressie wegzak.
In zo'n periode ben ik weer beland, hoewel het minder erg is dan ik in het verleden wel heb gehad.
Mijn troost? Drank!!!
Maar die "troost" helpt mij de afgrond in.
Dus, in de hoop dat het leven toch nog eens mooi kan worden, ook voor mij, deze poging.

Ik hoop dat iemand dit leest en wil reageren

Groet van
Jannigje

Op 24-3-2010 om 09:22 zei Jannigje:

8 maart jl. heb ik me aangemeld voor een behandeling. Ik hikte er al maanden tegenaan, maar durfde niet goed, had ook elke keer wel weer een excuus om nog even te wachten, want "deze week zijn er teveel moeilijke dingen". Maar ja, die zijn er altijd en blijven waarschijnlijk ook wel.
Dus uiteindelijk toch de stap gewaagd.
Waarom: omdat ik afhankelijk ben geworden van alcohol en dat voelt niet goed! Als ik drink is de wereld weer even oké, maar dat duurt maar een paar uur. De volgende dag is alles weer bij het oude, plus dat ik me dan lichamelijk en geestelijk rot voel.

Ik drink al jaren teveel, meestal alleen, thuis. De laatste tijd is het erger geworden.
Ik ben chronisch depressief, dat betekent dat ik redelijk stabiele periodes heb (met hulp van medicatie en therapie), maar dat ik ook periodes heb waarin ik in een diepe depressie wegzak.
In zo'n periode ben ik weer beland, hoewel het minder erg is dan ik in het verleden wel heb gehad.
Mijn troost? Drank!!!
Maar die "troost" helpt mij de afgrond in.
Dus, in de hoop dat het leven toch nog eens mooi kan worden, ook voor mij, deze poging.

Ik hoop dat iemand dit leest en wil reageren

Groet van
Jannigje

Dag jannigje,ik heb me ook net aangemeld,zo kunnen we elkaar ondersteunen.

het gaat ons lukken,groet snaar.

Het is niet zo dat ik niet naar huis wil, natuurlijk niet. Maar ik ben nog erg zwak en ik woon alleen en zie er erg tegenop om nu al alleen thuis te zijn. Ik kom nu bv nog met heel veel moeite mijn bed uit en dat is in hoogte verstelbaar en heeft een papegaai. Dat heb ik thuis niet.

Ik wilde graag ter overbrugging naar een zorghotel om nog een aantal dagen te hebben om extra aan te sterken, wil dat ook zelf betalen. Mij was verteld dat dat geregeld zou kunnen worden door een verpleegkundige vanuit het ziekenhuis, nu blijkt dat helemaal niet zo te zijn. Zelf regelen dus. Is ook nog te doen, maar nu blijk ik te laat te zijn en is alles vol. Ik kan nergens terecht. 

Ik heb Van tevoren vaak gevraagd hoe ik e.e.a. Moest/kon regelen omdat ik altijd gewend ben om dat zelf te doen. Nu had ik me na al die mensen die zeiden dat het niet nodig was ( (huisarts, chirurg, opnamevepleegkundige ed) overgegeven en het losgelaten. Geen controle gehouden. En nu blijkt het niet te kunnen.

Ik schrok en raakte in paniek.

Ik zie er tegenop om nu alweer alleen thuis te zijn, ik ben gewoon bang. Het is veilig hier.

Wat fijn je weer te lezen Jannigje  Ik kan me goed voorstellen dat je je veiliger voelt in het ziekenhuis. Zeker als je nog behoorlijk last hebt. Ik vind het ook wel moeilijk om om hulp te vragen en dan heb je in een ziekenhuis toch veel personeel die daar een beetje doorheen kijkt en tóch helpt. Met vrienden vind ik dat toch ingewikkelder.

Ik hoop dat het nog lukt om een plekje in het zorghotel te bemachtigen Jannigje. 

Jannigje  Hoop op een dag te doen is voor je. Sterkte vandaag!

Ja Bor, doe maar niet net alsof je geen lieverd bent. We hebben je wel door, in elk geval Francoise en ik..

En ik 

Hoe gaat het Jannigje? Inmiddels moet je ergens terecht zijn gekomen. Ik hoop dat je ergens zit waar je verwend wordt en je niet al teveel zorgen meer maakt.
Want rust in de kop betekent ook vaak rust in t lijf. Houd je taai meis.

Oh Jannigje, wat hoop ik dat je op een plekje bent nu waar je rustig verder kunt opknappen... 

misschien zit je wel bij Smart?☺