14 minuten geleden zei kruidenthee67:

De laatste tijd lukt het me niet meer zo goed om alles te volgen. En ik merk dat ik dat ook niet meer wil. Simpelweg omdat ik 'het' in RL wil 'doen'.  

Ook zo. Het kan een energieslurper zijn, om te reageren. Of om alles te willen volgen en terug te gaan lezen. Als ik bij mezelf merk dat het uit irritatie is, de reactie die ik wil geven, ga ik op mijn handen zitten. Dat is ook een goede oefening. En gewoon een tijdje níet meelezen en reageren. Of alleen op de draadjes waar je je wel betrokken wil voelen.

Hoi @kruidenthee67

Ik lees je en wil graag reageren, ik ken je nog van 2015, ik had toen een andere nickname, katey, later katy, en je hebt mij toen veel geholpen. daar wil ik je nu naar 6 jaar voor bedanken. Eind 2015 ging ik weer drinken en was terug bij af. Dit jaar ben ik opnieuw op AdB begonnen, terug bij de jaardraad. Het oude account was ik eerst kwijt, later heb ik het teruggevonden, openlijk gepost dat ik hier eerder was en nu is die oude draad met dat account verwijderd. 

Wat ik zeggen wil, ik heb heel veel aan jouw post gehad toen en dat zit nu nog in mijn achterhoofd. Ik vond je terug op de jaardraad. Ik ben blij dat je al zo lang droog staat. samen met iedereen op de jaardraad ben je een van de soberheid voorbeelden. dank. 

Fijne dag 

Oeh Kruidje, heel herkenbaar allemaal. Ook wat Etty,  Knakker en Lonster schrijven. Stof tot nadenken. Ook ik heb moeite de balans te vinden op het forum.

@kruidenthee67 ! 
 

Herkenbaar hoor. Ik ben wat aan het experimenteren met mijn aanwezigheid hier. Heb het minder nodig, maar voel me wel verbonden en onderdeel van. Zoiets.

7 uur geleden zei kruidenthee67:

en ik zoek naar een manier die voor mij 'gezond' is om er mee om te gaan

Denk dat je daar de kern wel hebt ja. En dat kan soms per week verschillen.

Dank allemaal voor jullie reacties. 

Ik lees jullie ook graag 

En uiteindelijk gaat het er om dat je op één of andere manier ADB wordt, blijft...de voorwaarde wat mij betreft, voor ontwikkeling. Wat dat dan ook moge zijn.

@Artemis even speciaal voor jou. Ik heb ook ongelofelijk veel steun gevoeld van 'lang gestopten'.  Keek er in het begin tegenop...en kon steeds meer zien hoe hun pad was verlopen, de  wetmatigheden die er in zitten...en dat ook ik het zou kunnen. Als ik me openstelde, erkennen van het probleem en durven 'aangaan'.  De discussie tussen 'nieuwe en oude frummers' vond ik daarin ook 'naar'...maar ook begrijpelijk...want de essentie...Je kunt van alles roepen en willen, maar je moet het uiteindelijk 'gewoon doen'...en dat doen lang gestopten...die drinken niet meer, hebben de deurtjes definitief dichtgemaakt...en dat wil je niet altijd horen als je daar nog niet aan toe bent.  

Fijn om te horen dat wat ik schreef bijdraagt aan het proces van een ander. En andersom dus ook. Dat is en blijft de kracht van dit forum...en is ook de kracht van bijvoorbeeld een AA groep, of contact met een maatje, met lotgenoten, ervaringsdeskundigen. Ja, contact, verbinding...zelluf doen, niet alleen.

Keep up the good work allemaal!

Vier jaar sober. Of ik dat ga verlengen met een vijfde is geen vraag. 

'Nooit meer' was ooit bedreigend, nu is het een gegeven. 

Echt heel lekker loopt het even niet. Met mij. In het gezin...kleine kinderen, kleine zorgen....

Ik hoopte ook dat met het stoppen met drinken er een aantal zaken 'opgelost' zouden worden...dat is niet zo.  En daar mee dealen, poeh....Chaos en angst. Onzekerheid, labiel zijn....twijfel...ik lees het vaker hier. 

'Vertrouwen' dat is waar het steeds om draait, vertrouwen en veiligheid...durven loslaten en overgeven...Accepteren, compassie en verantwoordelijkheid nemen.' 

Allemaal mooie woorden, het 'doen'...blijft de uitdaging.  Niet bang zijn....KMW

gefeliciteerd  en natuurlijk wordt het nier gemakkelijker, maar je bent wel nuchter en je bent er bij. Je mag ook bang zijn, als je er maar voor jezelf bent  KMW 

@GewoonDoen Ja....dat dus. En dan zie 'wat ik allemaal fout heb gedaan',  het effect van er niet zijn door het drinken, en  'patronen' die ik niet wilde doorgeven toch zijn werk doen, hebben gedaan...  I know, het is niet helpend, het gaat om wat doe ik nu? Maar o, wat kan het soms even ingewikkeld zijn.  KMW.  

En ik drink niet.

O….wat een herkenning. Maar… je drinkt niet. Nee. Mooi lief mens 

Hoi GD,

Het gaat nog niet zo lekker met mij.  

Stand overleven, zo voelt het als ik eerlijk ben. Ik heb er hulp bij. Maar het kan me niet snel genoeg gaan...en helaas zo werkt het niet. Ik drink niet, en dat was ook zeker niet het plan.  Af en toe 'alles' kunnen uitzetten....tja...daar denk ik wel eens aan. 

Het hier allemaal volgen kost me te veel energie. En is ook wel volgens mij een soort van natuurlijke afbouw...en dat is voor mij oké. Heel af en toe piep ik binnen.  En dan zie ik dat jij me mist 

Keep up the good work allemaal.

Lieve @kruidenthee67

Goed om wat van je te horen.  Fijn dat je hulp hebt(gevraagd). 

Heel veel sterkte @kruidenthee67, ik hoop dat je snel weer wat prettiger in jouw vel zult zitten.. 

@kruidenthee67, ik heb in het verleden veel aan je stimulerende woorden gehad en je hebt, volgens mij, velen hier tot voorbeeld gediend. Nu alle energie nodig voor jezelf, sterkte in jouw proces!

Dank jullie wel 

Gutsie, Kruidenthee. Het leek me je allemaal zo goed en makkelijk af te gaan (dan bedoel ik dat je jezelf goed leerde kennen/doorzien), dat niet meer drinken bedoel ik, en schrik een beetje van de zwaarte van je berichtjes hier. Tegelijk realiseer ik me, want ik liep hier ook tegen aan, dat stoppen met drinken niet slechts stoppen met drinken is maar dat het het aangaan van de realiteit betekent. Een realiteit die ons in veel gevallen juist een aanleiding aanreikt om te gaan drinken. Veel wijsheid en kalmte dus met het aan- en omgaan van/met jouw realiteit. Gelukkig weet je intussen wel dat drinken totaal nulkommanul een oplossing in zich verbergt, dus voor het niet-drinken hoef ik je geen wijsheid te wensen. Die heb je al wel.
 

@Kohtje je slaat de spijker op zijn kop, as usual...maar je bent dan ook een oudgediende :-)

Het aangaan van de realiteit. Precies dat. In vertrouwen.

Drinken was 'coping'.  En dat is inderdaad op geen enkele manier nog een optie of oplossing.  Die wijsheid heb ik, en ervaring ook. Het is nu werken aan andere manieren.  Ik ken en doorzie mezelf, en tegelijk is dat ook belemmerend. De uitdaging nu is om uit die verhalen in het doen, hier&nu te kunnen leven, met wat zich aandient. Zo. Dat dus. Vertrouwen en zelfliefde.  Yep, nu zwaarte...en ik ben een beetje bang

Bedankt Koh.

Dikke knuffel.  

Sterkte met de zwaarte.  En gedeelde smart....

Even een update

Pittige tijden in huize Thee.  Dit is denk wat verstaan wordt onder 'midlifecrisis'.  Om me heen zie ik veel vrouwen 'struggelen', met van alles en nog wat.  Relatie, scheiding, kinderen, ouders, werk, lege nest syndroom, overgang...zichzelf. 

Ik drink niet, en dat is geen optie. En ja dat heeft alle ruimte gegeven aan wat er is.  Dat uit zich in angst en depressiviteit. 

Volg therapie...de zwaarte lijkt wat minder, maar kan nog niet bepaald goed met mezelf 'zijn'. Het duurt lang en ik vind het heavy.  Een zoektocht.

Uit bloedonderzoek blijk ik lichamelijk in orde, dat is fijn. Ik heb ook de hormonen mee laten nemen. Ik ken die stemmingen al sinds de puberteit, maar zo heftig en 'anders' is het nu. En jawel...menopauze...en als ik dat lijstje klachten bekijk...kan ze allemaal afvinken.  Die overgang is zo ongeveer gelijk gestart met mijn nuchter zijn.  Volgens de huisarts kan de overgang behoorlijke impact hebben op psychische klachten. Een optie zou dan hormoontherapie kunnen zijn. Tja.  Ga me er maar eens in verdiepen. Mijn vermijdende, controlerende ik wil graag een oplossing, nu, liefst gister...maar inmiddels is wel duidelijk dat dat 'm niet gaat worden.  Er zijn fijnere dingen om je mee bezig te houden, denk ik. Maar het is wat het is zegt Eckart Tolle.

Keep up the good work all

zware jaren

Sterkte. 

En liefs. 

De overgang is voor mij een periode waarin ik niet meer automatisch in de zorgstand schiet.  Niet meer zo hormonaal gedreven zorg.  En ook ben ik patronen gaan herkennen rondom zorgen, en helpen. Fixen.  Valse hoop. 

Door uit die zorgstand te gaan ben ik mijn gangbare middel om me goed te voelen kwijt.  En heb ik gemerkt dat ik mijn leven lang de focus heb gehad op dat anderen zich goed zullen voelen, of blijer zullen worden met mij als ik...  

Het is net als stoppen met zuipen @kruidenthee67.   Gestopt, en dan? 

Je kent PRI.  Deze theorie gaat er vanuit dat de valse hoop  een afweermechanisme is om oude pijn af te dekken. Deze voelt veel beter dan de andere afweermechanismes zoals bijv. angst, en primaire afweer (somberheid, negatieve gedachten denken over jezelf en je leven), die pijnlijk zijn. Maar ook deze zijn bedoeld om oude pijn af te dekken, die er niet mag zijn omdat we er als kind niet mee konden dealen en moesten verdringen. Dat heeft ons beschermd.  Angst en primaire afweer bestaan uit verhalen, overtuigingen over nu, om bliksemsnel een verklaring te geven aan waarom we geraakt zijn, iets voelen in ons lijf wat ons alarmeert.   Het is bijna niet te vatten dat we ons beschermen door onszelf pijn te doen.  Het lijkt wel op jezelf snijden, maar minder extreem.  Waar we onszelf tegen beschermen is vele malen pijnlijker voor een kind.  Je kunt beter bang zijn om voor schut te staan tijdens je eerste zoommeeting dan als kleintje zonder tijdsbesef en perspectief te ervaren dat je verzorgers boos op je zijn, of niet in dezelfde ruimte zijn terwijl je ze wel nodig hebt.  Iets wat voor een volwassene niet zo'n probleem hoeft te zijn. 

Als ik stop met het herkenbare valse hoopgedrag naar bijv mijn kinderen omdat ik heb gezien dat ik ze onzeker maak met mijn helpdrang (of omdat ze het niet meer van me pikken;-)), dan heb ik mijn fix niet meer.  Dan heb ik als er oude pijn geraakt wordt (en dat gaat de hele dag door) alleen maar die sombere of angstige gedachten over mijn leven.  Het heeft mij gered om deze gedachten en gevoelens die deze gedachten produceren te gaan zien als iets wat mij moest beschermen.  Als verhaaltjes om niet bij in slaap te vallen. Nachten piekeren, als waar het echt om gaat maar niet aan de oppervlakte komt.  

Ook al de schuldgedachten, pffff....