Oh, en over complimenten.. Ik denk dat je die vooral moet geven of nemen wanneer ze juist en eerlijk bedoeld zijn. Als je het niet meent, kun je beter je mond houden: Zeg dan maar niks. Ik wil geen compliment voor elke poep of scheet. Geen op en neer gedender en elke keer als het "op" een compliment is. Dat is niet helpend (voor mij althans). De hele discussie hieromtrent vind ik wel interessant. Maar voor nu ga ik eerst proberen te slapen.

Myle, zoals je het opschreef (je halve boek..:-) kon ik het bijna meevoelen. Wat een ervaring dit weekend. Het lijkt alsof het je veel heeft gebracht. Die pleeg klinkt als een schat.

Ik hoop dat je wat rust kunt pakken. 

10 uur geleden zei Jopie:

https://ontspannenopvoeden.nl/opvoedtips/waarom-het-zelfvertrouwen-van-je-kind-niet-groeit-door-complimentjes/

 

In simpele bewoordingen

Kijk, nou ben ik dus op zoek naar een onderwerp voor mijn eindscriptie, komt dit zomaar voorbij!  Ik ga me eens verdiepen in die Carol Dweck...

28 minuten geleden zei Jopie:

Leuk! 

Jaar of 5 (?? De tijd gaat snel) geleden groot (wetenschappelijk) onderzoek naar gedaan waar ik naar wilde verwijzen, maar ik kon t zo snel niet vinden. Zoektip dus. 

Ga ik zeker doen, moet binnen de digitale bieb van de uni niet moeilijk zijn 

Sorry maar het voelt nu een beetje ongemakkelijk om iets te plaatsen. Ik waardeer echt de reacties die steunend, raak of ook afwijzend en/of corrigerend(voelend) zijn. Ik weet even niet meer of ik moet en wil reageren op mijn eigen draad.

Wat ingewikkeld Myle, dat kan toch niet de bedoeling zijn? Wat maakt dat jij je zo ongemakkelijk voelt nu hier?

Myle, gewoon doen, het is jouw draad. 

Ik vind het niet erg hoor dat er hier inspiratie wordt opgedaan voor belangrijke dingen. Ik ben (al) 8 jaar volwassen.

Ik weet dat ik hier gewoon mag en kan posten. Ik was denk ik wat geraakt omdat ik hier schrijf in/op een soort dagboek manier. Maar hier is geen sleuteltje van. 

Het ging vandaag best goed. In de zin van openheid en eerlijkheid. Vrij laat in de avond ben ik naar een verpleegkundige gestapt om aan te geven dat ik alles moeilijk vind. Dat ik zelf de oorzaak ben vaak. We hebben een vrij lang gesprek gehad. En ik heb gezegd dat ik me hier niet zo goed geholpen voel. Veel dingen en afspraken worden uitgesteld of niet zo serieus genomen. En ik heb gezegd dat mijn pleegouders hebben aangegeven dat ik misschien gebaat ben bij een tijdje weer bij hen te gaan wonen. Dat is iets waar zij en ik wel even goed over na moeten denken overigens. 

Maar zoals het nu gaat kan alles niet veel slechter. Ik verwaarloos mezelf en mijn omgeving. Ik houd het zoals ik nu bezig ben niet zo lang meer vol. Misschien bijna letterlijk. Ik zal iets moeten want anders zuip ik mezelf denk ik dood. En ergens wil ik dat gewoon niet.

Ik wil vooral niet meer zo vechten. Of het nu een gevecht is om bij de slijter te komen of een gevecht om zogenaamd helder, leuk, aandachtig te zijn voor de mensen om me heen. Die facade moet weg. En of ik nou rechts of links moet voor dit alles maakt me niet meer uit. Als ik er dwars doorheen moet ook niet. Mijn leven is een soort hel nu. Ik ben bereid tot bijna alles. 

Misschien haal ik dit later weg want het klinkt nogal wanhopig. Maar niet citeren aub.

lieve @Myle, ik kan het me zo voorstellen dat het zo is voor jou op basis van wat je hier vaak schrijft. Dat vind ik heel naar voor je.

Ik hoop zo dat er zich een situatie aandient waar je je beter in kan ontwikkelen. Fijn dat je pleegouders zo meedenken. 

Lieve @Myle, het leven wordt ook voor jou ooit makkelijker. Soms lijkt het nu nog heel ver weg te zijn, maar er komt een tijd dat je hierop terugkijkt en denkt 'wist ik toen maar wat ik nu weet, het heeft me alleen maar sterker gemaakt'. Dat gun ik je heel erg. Wel meer mensen hier overigens. 

@Lika en @Meisjeamsterdam heel erg bedankt voor jullie support. 

Het gaat nu wat beter. Ik heb teruggelezen wat ik zei en het is niet helemaal hopeloos. Dat is het waarschijnlijk nooit, hoewel het zo wel kan voelen. Hopeloos voelde het even wel. Ik dacht dat ik nooit meer uit een hele destructieve circel zou komen. Ik dacht dat ik gewoon verder en door zou gaan zoals ik bezig was. Straight to hell. En het maakte me (ergens) niet uit. Ik ben blij dat ik ergens de stopknop heb gevonden. 

dappere dodo! 

Zet ' em op Myle, ik vind je ook dapper! 

En ik ook! 

Hoe gaat het vandaag met je @Myle?

Dankjewel Jullie. Ik neem het allemaal dag voor dag. Vandaag had ik weer een gesprek (via whatsapp) sinds lange tijd met mijn ex. Zij heeft haar eigen moeilijkheden en ik mijne. We hebben begin van het jaar samen besloten dat we een toxische invloed op elkaar hebben. Het is niet gemakkelijk om dan ook maar helemaal geen contact te hebben blijkbaar. 

Ik ga nu een warme douche nemen en dan proberen te slapen. 

Ow en volgende week dinsdag hoor ik meer over een evt detox. Ik weet niet wat ik me erbij zou moeten voorstellen. Of dat ik het nodig heb. Van de week schreef ik hier nogal wanhopig en eigenlijk wil ik vooral niet toegeven dat dat de waarheid is. Dat ik niemand wil schaden, maar het wel doe. En dan vooral mezelf. 

Nu is mijn ex weer in the picture.. Niet wat ik wilde en toch 

-

7 uur geleden zei Myle:

Ow en volgende week dinsdag hoor ik meer over een evt detox. Ik weet niet wat ik me erbij zou moeten voorstellen. Of dat ik het nodig heb. Van de week schreef ik hier nogal wanhopig en eigenlijk wil ik vooral niet toegeven dat dat de waarheid is. Dat ik niemand wil schaden, maar het wel doe. En dan vooral mezelf. 

Doe het maar gewoon joh die detox. Niet nu gaan nadenken of het echt nodig is of niet. Ik denk dat je alles moet proberen wat je kan helpen want je klinkt niet gelukkig nu. 

ik denk ook dat je het beter kunt doen Myle
en dan zou ik er wel goede nazorg bij vragen
en gericht hulp bij verslavingen
want er zijn geloof ik meer verslavingen waar
je mee kampt, als ik goed heb gelezen
(mijn geheugen is niet zo best dus sorry als ik abuis ben)

Ik ga het zeker doen. Wat er aankomende week ook gezegd wordt, ik ga er vanuit dat als ik eerlijk ben en de hulpverlening kan me ondersteunen dan wijs ik dat niet af. Betekent niet dat ik nu alles uit mijn handen laat glippen. Ik ga er nog steeds voor, dag voor dag. 

Ha Myle, wat nog door mijn hoofd spookt, of je nog wat hebt gedaan met de uitnodiging om de NA groep te bezoeken bij jullie op het terrein.

Het lijkt mij zo zinvol om wat meer in contact te zijn met anderen, ik lees zoveel eenzaamheid maar misschien heb ik het helemaal mis.