Heul stoer  

Wat goed Lika!!! 

Dikke knuffel!! 

Nog veel gedoe hier, maar ook goed nieuws.

Contact met buitenland verbroken. Vandaag gedaan. Wil geen vertoebeling meer. Iedereen heeft en had gelijk natuurlijk, maar ik had veel behoefte aan liefde en aandacht.

Hoe ik verder moet... nog geen idee. In ieder geval nuchter.

Wel opeens een leuke nieuwe baan! Wat een week weer. Ik schiet er bijna van in de lach...

Dapper hoor Lika, een keuze maken is nie niks..maar wel helder.

Poeh...verslaving van je man...tja...je bent natuurlijk zelf ervaringsdeskundig, zij het op ander vlak van verslaving.

Moed, wijsheid en kalmte.

Hoop dat jullie eruit komen samen

Dank Thee, ik kan het me echter bijna niet voorstellen dat dit goed komt. Geen ruzie hoor. Dat niet. 

Lika, zoveel gebeurd bij jou de laatste tijd....Ik wens je gewoon veel moed en doorzettingsvermogen!

Ik denk eigenlijk niet dat ik het erbij kan hebben. Ik begrijp dat het zijn pad is, maar ik heb er geen vertrouwen in. Denk ik. Er is zoveel gebeurd in die 20 jaar. 

Ben hypnotherapie van plan. Voor mezelf. Ik durf nauwelijks bij mijn gevoel te komen. Vind het ook gek dat ik geen echte erge boosheid voel. Meer een enorm gevoel van onverenigbaarheid. 

En intussen ontzeg ik mezelf dus het contact met het verre buitenland. Daarvan moet ik maar afwachten hoe ik me erover ga voelen. Misschien went het. Misschien blijft het net zo'n pijn doen als nu. Ik ga het merken. Maar ik wil geen schuld voelen, geen extra boosheid oproepen, geen gebruik maken van de ander enkel als koevoet.

Ik moet alle emoties maar voelen en opschrijven. Bah. 

"Weet nog niet..."

OK dus die staat aan het begin, zoals anderen hier. Nog niet zelf overtuigd, geen plan, geen volledige motivatie.

Hee maar dat kan komen hè. Geef hem ff de tijd maar samen stoppen is het mooiste en creëert weer een waanzinnige band. 

Misschien ben ik in een romantische bui maar, moed erin en gaat ervoor! 

PS laat maar hier komen je man  

Ook verbroken omwille van man en de lieve vrede. Ja. Elke discussie werd vertroebeld daardoor. Ik denk ook dat het goed is voor mezelf om het heel helder te houden. Bovendien kan ik dan ook zien wat het me doet. Gebruik ik deze verliefdheid alleen maar nu om een beslissing te durven nemen? Werd ik verliefd op zomaar iemand die aandacht en liefde geeft die ik miste? Hoe wordt het gevoel als ik op mijn handen zit? Als het 'meant to be'  is, dan is dat over een jaar ofzo wellicht nog zo. En zo niet, dan is het ook goed. Het kost nu te veel energie die me doodmoe maakt om alle aandacht te managen. Aandacht die ik voor mezelf nodig 

Ik bevind me even in het leven van een ander, maar het blijkt het mijne te zijn. Daaraan zal ik me overgeven en met behulp van hypnotherapie trachten te voelen wat mijn behoefte is en deze behoefte trachten te mogen voelen. 

Wat een jaartje nuchter allemaal niet met zich meebrengt..... Ik ben er erg dankbaar voor. Geen hoofd in het zand en verdoven maar. Zelfzorg en daarmee betere zorg voor mijn kinderen.

Pittig, heel pittig...

Je klinkt rustig en doordacht...geen overhaaste beslissingen..dat lijkt me goed.

'Zelfzorg' en 'overgave'...de tijd zal het leren. Sterkte Lika.

En ik vind het ongelofelijk knap dat je dit allemaal ondergaat zonder naar de korte termijn oplossing te grijpen.

Echt, respect. 

Verduren en verdragen. 

Wat mis ik de andere kant van de wereld. Wat ben ik afwisselend boos op mijn man en soms lijkt er niets aan de hand. Rare gevoelens die ik heb. 

En tussendoor zijn er kinderen. Is er werk. Zijn er vrienden, ouders, hobby's. 

Ik wil heel graag even doorzappen.....naar over twee jaar.

Verduren en verdragen...sja...zolang die gevoelens nog alle kanten op zwiepen.

Ik zou je graag mijn afstandsbediening geven...maar die zappt ook in ienieminie fragmentjes 

14 uur geleden zei Lika:

Verduren en verdragen. 

Wat mis ik de andere kant van de wereld. Wat ben ik afwisselend boos op mijn man en soms lijkt er niets aan de hand. Rare gevoelens die ik heb. 

En tussendoor zijn er kinderen. Is er werk. Zijn er vrienden, ouders, hobby's. 

Ik wil heel graag even doorzappen.....naar over twee jaar.

Maar je leeft nu

Gaat lekker samen een filmpje doen joh. Dat is leuk en veilig. 

Niet uit eten gaan met zn 2en want dan ga je praten en kan het ineens een k-situatie worden middenin het restaurant. Ken je wel van de film  

Of met zijn tweetjes naar een pretpark. Samen de achtbaan in. En zo hard krijsen als je kan!

Ja. Misschien. Ik weet het niet. Voel me down. Had opeens zin in drank en sigaretten. Niet gedaan.

Lika 

Respect voor hoe je het doet.

Tijd is een machtige factor. .. al slipt die ook door.. je bent er zelf bij. En je weet dat. 

Nieuw werk kost ook veel energie.

Pas je goed op jezelf? Ik hoor ook wel iets van somberte bij je? Is er genoeg tijd voor jou en je man samen om de dingen goed door te spreken? Zijn zijn inspanningen voldoende voor jou?

Ach Lika: lukt het je om "hoe dan ook " happy te zijn. Omdat alles nu is zoals het is.. Los van een uitkomst?

En: wat is er veel veranderd bij jou

 ik denk aan je!

Dank lieverds. Voel me inderdaad vrij somber. Goed om dat even te weten. 

En goed voor jezelf zorgen Lika. 

Focus op mezelf. Wat ik wil. Zo moeilijk. Zo moeilijk, ergens in dat niemandsland van moeten, verwachtingen, kunnen, willen en mogen..... Daar moet ik zijn.

De gesprekken thuis zijn moeizaam. Ik ben wellicht al te ver afgedreven om nog terug te kunnen. Is denk ik een jaar of vier echt begonnen. Dat valt mij te verwijten natuurlijk. Aan de andere kant heb ik te maken met iemand die dingen zo ongelofelijk uit de weg gaat dat dit nu zo blijkbaar de enige manier is om wakker te worden. De eerdere signalen (die zeer duidelijk waren) heeft weggewuifd.

Dan nog zijn verslaving. Die betreft een seksverslaving. Ik wist niets. wij hadden al jaren geen seks meer. Op mijn eerdere vragen of hij daar geen behoefte aan had, was het antwoord nee. Dat begrijp ik nu. Daar voel ik me enorm in in de steek gelaten. Want aan mijn behoefte is niet gedacht. Vermeden. Zoek maar uit. 

Ach, ik begrijp dat ik gevallen ben voor liefde en aandacht uit het buitenland. Ik heb dat verbroken, maar voel me daar verdroetig over. Voel me alleen. Is waarschijnlijk even nodig.

Man verwijt mij dat ik al weg ben in gedachten. Dat begrijp ik. Hij was echter ook weg. Maar hoe ooit weer bij elkaar?? Ik zie het niet meer gebeuren. 

Wat verdrietig Lika.

Beiden met de eigen gedachten. . Lijkt me zo logisch...

Al overwogen om samen in therapie te gaan?

Met zijn opmerking dat jij al weg lijkt te zijn legt hij het wel bij jou neer... da's niet zo netjes van hem. Pijnlijk!