@renaldo61: ik herken het gegeven van hobby's te hebben die voornamelijk solitair zijn, maar ik heb dan ook geen last van eenzaamheid. 
Ik denk als je echt verandering wilt dat je gewoon aan een ontdekkingstocht moet beginnen om te zoeken naar zaken waar je plezier uit kunt halen en waar ook andere mensen bij betrokken zijn. 

Het volgende zijn zaken die ik zou opzoeken mocht ik mensen willen ontmoeten, dus waarschijnlijk heb je hier weinig aan, maar misschien geeft het inspiratie:
collectieve moestuin, aansluiten bij het repaircafé, weer beginnen met competitie toppenbiljart, een spellen café waar ze samenkomen om gezelschapsspellen te spelen, vrijwilligerswerk,...

Ik hoop echt dat je iets kunt vinden want het lijkt me redelijk droevig om geen aansluiting te vinden bij andere mensen als je dit echt wilt. 

Vandaag tijdens een gesprek werd mij toevallig bevestigd wat ik vermoedde. Dat ik als een hopeloos geval beschouwd werd. Toch op het gebied van alcohol gebruiken. Dit door een begeleidster die me begeleid van rond de tijd dat ik Femke liet inslapen. Dus nog niet toen ik nog dronk, dit kan ze alleen van uit een dossier hebben. 

Ook hoorde ik van een andere tijdens een therapiesessie vandaag dat mijn psychiater ervoor ging zorgen dat hij in een woonzorgcentrum ging terecht komen als hij bleef gebruiken. Dus die truc gebruikt de psychiater meermaals. 

@renaldo61: ik lees je laatste bericht en ik voelde dat er iets was dat mij stoorde, en als ik erover denk dan komt het woord inertie naar voren. Je geloofd dat ze jouw als een hopeloos geval beschouwen, je geloofd dat ze ervoor zullen zorgen dat je in een woonzorgcentrum terecht komt,... waar zit je eigen actie? Hoe komt het dat jij het gevoel hebt dat andere mensen beslissen over jouw leven? 

Precies, klagen en niets doen heeft nog nooit een probleem opgelost. Je hebt toch een jaar niets gedronken? Dan ben je niet hopeloos, punt. Vergeet nu eindelijk die hulpverleners en start een nieuw leven. Alle tips hier wuif je weg, doe het dan zelf.

Als je goed leest spreek ik wel over het verleden. Alhoewel dit nooit meer uit mijn dossier van Hestia verdwijnt. 

Uiteindelijk heb ik het steeds zelf moeten doen. 

Deze namiddag een gesprek met een begeleidster van Hestia die me al van in 2019 of 2020 begeleidt. Ik had het gisteren over vertrouwen in de gespreksgroep, in de begeleidster die vandaag komt heb ik geen vertrouwen meer. Ik acht haar mede verantwoordelijk dat het jaren slecht met mij ging. Ik zette in het verleden ook al stappen om andere begeleiding aan te vragen. 

@renaldo61: dit is eigenlijk in de eerste plaats een reactie op een bericht dat je elders schreef. Mij lijkt het dat je redelijk wat steun haalt uit het forum dus is het misschien niet zo verstandig om hiermee te stoppen omdat je het gevoel hebt ongewenst te zijn. Ben je trouwens zeker dat dit speelt en dat je niet tegenkanting ervaart als een teken dat je ongewenst bent? 

Als je geen vertrouwen hebt in de begeleidster, waarom ben je er dan al zes jaar mee aan het samenwerken? Ik ben niet vertrouwd met het zorgaanbod in jouw regio, maar ik weet dat als ik in die situatie zou zitten ik mij snel op een wachtlijst zou zetten bij een andere zorgverstrekker daar er in mijn regio verschillende instellingen zijn die ondersteuning bieden bij verslaving. 

Spijtig als dit voor sommige herhalend is, een raad lees dan vooral niet verder. Deze avond weer naar een sessie van de Herstelacedemie geweest waar drie ervaringsdeskundigen hun verhaal deden en speelden in sketches. Wat ik daar vooral van onthouden heb is dat geen twee verhalen hetzelfde zijn. Ik zelf ging nooit echt vrijwillig in opname en dat is ook de reden denk ik dat ik er nooit veel uit haalde. 

@Mormel Gisteren had ik wel een lang en goed gesprek met die begeleidster. Ze werkt voor Hestia en ik heb in het verleden gesproken met haar leidinggevende, zonder veel succes. Ik acht haar nog steeds mede verantwoordelijk voor mijn lange opnames. 

Vandaag mijn psychiater nog eens gezien. De meeste van mijn problemen waarvoor ik bij een psycholoog ten rade ga kennen eenzelfde oorsprong. Verlatingsangst, minderwaardigheidscomplex en verliefdheden. Sommige dingen worden wel versterkt door mijn autisme. Mijn gevoeligheid voor verslavingen is wel wat anders. 

Ook deze avond naar een sessie van de herstelacademie geweest, genaamd "alchohol de baas" Ik ga misschien nog leren hoe me beter te uiten. 

Dat lijkt me heerlijk voor je! Wat goed dat je gaat en doorzet. 

Misschien verveel ik hier sommige mee. Femke was altijd daar voor mij. Als een rots in de branding. Ik heb het gevoel nodig om nodig te zijn. Femke had mij nodig. Mijn vrijwilligerswerk geeft mij niet dezelfde voldoening. Mijn reden om te bestaan is zowat weg. 

Mag je, waar je nu woont, helemaal geen huisdieren? Ook geen kleine, zoals bijvoorbeeld een hamster, cavia of ander knaagdier dat binnen gehouden kan worden? Of een (binnen)kat? Vogels, vissen... noem maar op, iets waar verder niemand last van hoeft te hebben. Want hoe klein en/of onbeduidend dan ook, elk (levend) huisdier heeft liefdevolle aandacht nodig en ben je dus voor nodig. 
En ik begrijp volkomen dat niets jouw Femke kan vervangen, maar  met elk ander levend wezentje kun je een nieuwe band opbouwen. Ik beschouw onze honden ook niet als vervanging van onze eerdere honden, maar wel als b(h)ondgenootjes voor déze tijd van leven.

Nee huisdieren zijn echt geen optie, dan zou ik eerst weer moeten verhuizen. Femke gaat iets zwaar blijven voor mij, het was het eerste huisdier dat ik liet inslapen. Ik zoek ook geen vervanging. Ik denk niet dat ik mij dit verdriet terug wil aandoen. 

Als ik zou zeggen dat het bericht over @ikkanhet mij niet pakt dan zou ik liegen. Zoals sommige hier weten had ik privé gesprekken met ikkanhet. Maar de laatste maanden was het haar allemaal blijkbaar teveel geworden. Ook voor mij is ze dus stilletjes uitgedoofd. Maar ik was nooit echt in haar privé sfeer gedrongen, want het bericht van haar overlijden verraste mij toch. 

Voor mij is het een verlies. Ik heb/ had al zo weinig mensen waar ik privé mee praatte. 

In mijn favoriete serie hadden ze het vandaag weer eens over een verslaving en dan speciaal over ontwenningsverschijnselen. Zweten herken ik, ik geloof ook ooit kleine vliegende insecten zien die er niet waren. Maar de laatste keer dat ik stopte heb ik vooral zeer lang gezweet en toen dronk ik meer dan ooit. 

Ik denk niet dat het goed gaat met mij. Ik ben nu aan dag 15 van mijn 366 dagen durende jaarlijkse verkoudheid. Als ik al slaap gaat het maximum een uur per dag zijn. Ik denk dat ik veel beter sliep toen ik nog grote hoeveelheden alcohol dronk. Ik loop er heel dag bij als een zombie. Zoals in de tijd dat ik nog dronk. Sinds ik verhuisd ben nu 80 dagen geleden lijk ik uren in een dag te kort te hebben. Ik krijg niets meer gedaan. 

Slaap verbeteren heeft denk ik topprioriteit. Probeer de CPAP te leren gebruiken, al is het aanvankelijk maar korte tijd per nacht. Er zijn verschillende typen maskers, misschien heb je een andere nodig. Je kunt ook een luchtbevochtiger erbij gebruiken. Dat is vooral 's winters verstandig. Probeer zo nodig ook de omstandigheden en/of je slaaphouding te wijzigen. Zit je neus dicht? Dan misschien half rechtop in bed zittend proberen te slapen.

Kortom: zelf initiatieven nemen, zelf zoeken naar oplossingen, niet alleen benoemen van wat er allemaal tegenzit.

@Bob Ik zou eens goed willen uitslapen. Zoals ik dat lang geleden kon. Nu probeer ik alleen maar. 

Ik heb zelf ook slaapproblemen en werk aan verbetering op de manier die ik hiervoor zo'n beetje  beschreef. Het resultaat is wisselend maar er zijn wel redelijke nachten bij.

Je schrijft "nu probeer ik alleen maar".  Houdt dat in dat je steeds alleen maar afwacht of het gaat lukken of probeer je ook dingen te veranderen in je slaapomstandigheden?

4 minuten geleden zei Bob:

Ik heb zelf ook slaapproblemen en werk aan verbetering op de manier die ik hiervoor zo'n beetje  beschreef. Het resultaat is wisselend maar er zijn wel redelijke nachten bij.

Je schrijft "nu probeer ik alleen maar".  Houdt dat in dat je steeds alleen maar afwacht of het gaat lukken of probeer je ook dingen te veranderen in je slaapomstandigheden?

In slaap geraken s'avonds lukt zeer goed. Probleem is dat ik steeds weer snel wakker wordt en daar zou ik inderdaad moeten aan werken. 

Hoe laat ga je slapen dan?

En hoe kan je "werken aan" wakker worden? Gaat het dan om slaapapneu?

37 minuten geleden zei bumperjim:

Hoe laat ga je slapen dan?

En hoe kan je "werken aan" wakker worden? Gaat het dan om slaapapneu?

Gewoonlijk rond 22u30. 

Ik moet opstaan om naar het wc te gaan, daar kan ik aan werken door s'avonds, dus na 17 uur niets meer te drinken. Maar ik vrees dat ik ook dikwijls zomaar wakker wordt. 

Opstaan en naar de WC gaan is niet erg. Ik doe het tegenwoordig meermalen per nacht en ga daarna gewoon terug in bed. Ik merk op dat er meestal een tot anderhalf uur slaap tussen die momenten heeft gezeten. Dat is voldoende om ook enige tijd in een diepe slaaptoestand te geraken. Van zulke slaapcycli heb ik er minstens 2 maar liever 3 per nacht nodig. 

Slaapapneu is een lastige om bij jezelf te herkennen. Soms wordt ik naar adem snakkend wakker en dan was er duidelijk sprake van apneu. Heb jij dat ook wel eens, @renaldo61?