Zou het jaarpact niet iets voor je zijn, Sita? Zo'n besluit voor een langere termijn kan ook rust geven.

Er zijn van die momenten dat ik even niet weet waarom ik het doe, dat zijn de 'blik op oneindig' momenten voor mij. Die momenten moeten er niet teveel zijn want ik ben dus bijziend  maar soms heb ik dat even nodig. Misschien de blik bij jou niet op oneindig maar op de terugkeer van je echtgenoot? Dat is misschien alweer wat meer te doen. 

Lief, jullie reacties, doen me goed. De moeheid en de therapie vragen veel van me. Hiernaast ben ik weer 'gewoon' een heel huishouden aan het draaien, druk aan het werk en begonnen met vrijwilligerswerk. Dat is -voor mij in ieder geval- ook gewoon veel. Misschien teveel. Ik verzet in ieder geval twee afspraken naar de week erop, om me wat te ontlasten.

Weet je Smart, dealen met veel dingen zonder drank is anders. Door de therapie komt er veel naar boven. Ik 'sta een beetje open' zo voelt het. En als ik dan dat en de rest er omheen even alleen moet doen (zoals deze week) dan vind ik dat erg lastig.

Bob, ik snap je suggestie en ik denk er soms ook over na. Voor nu is dag voor dag, week voor week goed. 

Liefs 

Ik kan het me voorstellen. Goed dat je erkent dat het veel is en afspraken verzet. Dat is nog eens zorgvuldig met jezelf omgaan. Knap. 

Sita wat ben je goed bezig. 

Ik doelde op jouw week alleen; maakt het dat lastiger...?

Big hugg meissie: je bent niet echt alleen

He lieve Smart, dat begreep ik. Het is wel de eerste keer langer dan een paar dagen. Ach, het is betrekkelijk. Maar/ en ik lig echt een beetje 'open'; al twee keer een huilbui vandaag. Als 'toetje' zag ik tijdens werk weer even het commentaar van overleden ouder voorbij komen op mijn zakelijke FB over dat ik zo goed bezig was....: het gemis doet dan zo een pijn.

Even door het ijs uit zicht en dan staat puber 1 weer bij me voor uitleg over biologie en later nummer 2 of ik wil helpen met Frans. Het leven gaat door én ik vind het dan zo onwerkelijk en intens verdrietig dat ze dat niet meer mee mag maken. Of dat ik niet mee mag maken hoe zij van hen geniet... ik weet het niet.

Ik heb ruimte gemaakt in mijn schema en ben daar trots op, maar heb gewoon even geen prettige dagen. Het zij zo. Ik ben dankbaar voor de warmte die ik hier ervaar op mijn draad, de warmte die ik voel als ik bid om wijsheid en kracht én de warmte en liefde van mijn kinderen en (misschien vreemd) van mijn honden. M.n. de 'oudste' hond is op dit moment een enorme knuffel. Manlief berichtte me dat hij zo trots op me is en staat me ook bij...........hoezo mindere dagen sorry moet opeens even lachen.

Liefs voor iedereen die me leest

Jou gevoel mag er zijn Sita. Verdriet om de ouder. Wat fijn dat je man je zo bij staat. Jane zegt op mijn draad dat ik meer mans ben en volwassen maar dat geld voor jou ook. Alhoewel meer mans? Meer vrouws zullen we dan maar zeggen 

Sita, het is er allemaal hè? Verdriet, pijn, rouw, liefde , knuffels, het gewone leven. Knap hoe je dat doet. 

Och Sita...

Wat zeg je dat mooi 'ik sta meer open'....

Je doet het goed meid.

Dag voor dag, stap voor stap....

Ik denk soms echt is dit dezelfde Sita? Van nog niet zo lang geleden? 

Ik merk dat ik erg met de orkaan en bewoners bezig ben ....
Ik hoop dat je snel iets kunt laten weten?

vreselijke ravage en beelden zag ik op de NOS

houd je taai Sita! Hopelijk geen slachtoffers.

Hoop dat je oke bent? 

Sita,ik hoop dat jij en je dierbaren veilig zijn.

Sita 

Lieve mensen, we zijn veilig. Sorry dat ik dit niet eerder meldde, maar erg bezig met hier en nu. 
Ik ben ook nog nuchter. Heb het er wel erg zwaar mee op dit moment. 

Fijn Sita. Houd het droog! 

fijn dat je de tijd neemt om je even te melden
en natuurlijk dat jullie veilig zijn.
Kracht om overal (droog zo mogelijk) mee om te gaan Sita.

Sterkte Sita 

Sterkte en houd je haaks meid!
Ik denk aan jullie ...

Sita, ik hoop eigenlijk dat jullie van het eiland af zijn gehaald
nu José ook nog vernietiging komt brengen. Zo kwetsbaar!

Denk aan je.... aan iedereen daar eigenlijk ....pff